همه ویژگی‌های پل واکر، ستاره «سریع و خشمگین»

 خبرآنلاین: پل واکر ستاره سری فیلم‌های «سریع و خشمگین» با ویژگی‌های منحصر به فرد خود توانست در موفقیت‌هایی را به دست آورد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در حالی كه با اکران فیلم جدید «سریع و خشمگین»، پل واکر بازیگر فقید آخرین سواری خود را در فیلم «سریع و خشمگین 7» تجربه می‌كند، صفات كلیدی او را که موجب تبدیل شدنش به سودمندترین بازیگر فیلم‌های درجه دو شد، بررسی می‌كنیم.

 هیچ كس مثل پل واكر نشان پلیسش را در نمی‌آورد. او همین كار را در فیلم سال 2014 «كاخ‌های آجری» هم انجام داد، اما واكر از روز اول و از همان لحظه‌ای كه در پایان فیلم سال 2001 «سریع و خشمگین» گذاشت دام تورتو از چنگال سیستم قضایی فرار كند این كار را انجام می‌داد. این پل واكر بود؛ پسری كه آدم خوبی بود اما در سمت اشتباه قرار گرفته بود. هوادارانش او را در مجموعه‌ای از فیلم‌های بودجه پایین دیدند، اما در نهایت این مجموعه فیلم‌های «سریع و خشمگین» بود كه تبدیل به بزرگترین فیلم درجه دویی شد كه میلیون‌ها دلار فروش كرد؛ آن هم در عصری كه همه می‌دانند تمام فیلم‌های خیلی پرفروش اساسا فیلم‌های درجه دو هستند. هیچ‌كس نمی‌توانست تصور كند كه واكر تبدیل به سودمندترین بازیگر فیلم‌های درجه دو زمان شود. اما آیا تمام جذبه او به خاطر درآمد باكس‌آفیس‌اش بود (2.3 میلیارد دلار) یا طریقت واكر شامل چیزهای دیگر هم می‌شود؟

شتاب

تماشا كردن یكی از فیلم‌های واكر و برنخوردن به یك صحنه رانندگی سریع ماهرانه اما شدیدا غیرمسئولانه غیرممكن است. این یكی از اصول فیلم‌های او بود. در هفت فیلم «سریع و خشمگین» او تنها یكی از اعضای تیم رانندگان وین دیزل بود، اما بر خلاف میشل رودریگز، لوداكریس، تایریس گیبسون و دیگران، به نظر می‌رسید برای او پشت فرمان نشستن در دیگر فعالیت‌هایش یك نیاز اساسی بود؛ و به همین ترتیب بود كه او احتمالا از زمان استیو مك‌كوئین تا به حال، بازیگری است كه بیشتر از همه در كنار یك ماشین در اذهان شكل می‌گیرد. او در فیلم‌های «درونِ آبی»، «بگیرها» و «ماشین 19» هم صحنه‌های رانندگی پرشتاب خاص خود را به نمایش گذاشت.

كله‌شقی

وقتی شخصیت پلیس مخفی واكر وارد مغازه ساندویچ فروشی تورتو شد، نشان‌دهنده چیزی كمتر از تناسخ جدید بلوند كیانو ریوز نبود؛ اما چند تفاوت كلیدی بین این دو بازیگر وجود دارد: در حالیكه رایحه تنهای كیانو ریوز حس یك حقیقت متافیزیكی را به بیننده القا می‌كند، فضایی كه واكر منتقل می‌كرد زمینی‌ و آراسته‌تر بود، انگار همیشه داشت به یاد می‌آورد كه پیتزایش را در اجاق خانه جا گذاشته بود. مدل معصومیت او به جای مرموز بودن بروز‌تر بود و همدردی تماشاچیان را جذب می‌كرد.

حقیقت

واكر در آغاز فیلم «ماشین 19» فریاد می‌زند‌ »این تبدیل به حقیقت من نشده! حقیقت خودتِ!ِ» اما او حقیقت را دوست داشت چون منطقه اختصاصی خودش بود. او دست دادن‌های پیچیده را بلد بود و می‌توانست در مغازه لاتینو ساندویچ‌اش را بدون مسخره به نظر رسیدن سفارش بدهد؛ او فروتن بود و در مواجهه با تمام موقعیت‌ها بدون وانمود كردن حقیقت، خود را حفظ می‌كرد. اما شخصیتی تقریبا زنانه هم پیرامون نقش او در «سریع و خشمگین» وجود داشت؛ به اندازه میشل رودریگز و جوردانا بروستر زیبا بود اما كشمكش‌های اصلی‌اش با دیزل بودند. تمام آن دوئل‌ها و نگاه‌های معنی‌دار بین آن دو و اینكه چه كسی اول به خط پایان خواهد رسید. آیا می‌توان گفت واكر كسی بود كه همه حقیقتا عاشقش بودند؟

وفاداری

واكر كه هیچ‌وقت ویژگی ابرستاره بودن نداشت، هرگز خود را بالاتر از نقشی كه در آن ظاهر می‌شد نمی‌دید. وین دیزل در اولین فرصت دكمه پرتاب شدن بیرون از «سریع و خشمگین» را فشار داد و در سال 2002 به این نتیجه رسید که چیزی كه دنیا نیاز دارد نسخه به روز شده مامور 007 یعنی فیلم «داستان‌های ریدیك» او است. اما واكر بدون دیزل به كارش ادامه داد و حتی با وجود عدم حضورش در «توكیو دریفت»، با مجموعه «سریع و خشمگین» ماند و به همین صورت تبدیل به یك ستاره شد. تعقیب‌های ماشینی تبدیل به حملات با سلاح‌های سنگین شدند، درگیری‌های رمانتیك و حرفه‌ای هم شكل رمان‌های كوتاه تلویزیونی چند میلیون دلاری به خود گرفتند، اما شعار خانوادگی «سریع و خشمگین» كه از فیلم چهارم به بعد خیلی هم احساسی‌تر شد، بدون حضور واكر نمی‌توانست تبدیل به آن چیزی كه الان هست بشود.

مساوات

این مسئله هم مستقیما به دنبال وفاداری می‌آید. مجموعه فیلم‌های «سریع و خشمگین» هیچ وقت نمی‌توانستند تبدیل به این چیز خاصی كه الان هستند - یعنی مجموعه‌ای كه از نظر نژادی كاملا برابری دارد - بشوند، مگر اینكه بازیگر سفیدپوست اصلی آن نقش حقیقی خود را قبول می‌كرد. واكر هیچ وقت آشوب به پا نكرد و حتی در حالیكه مجموعه بزرگتر و بزرگتر می‌شد از جای خود در آن خوشحال بود. در حالیكه «سریع و خشمگین» تبدیل به سودمندترین مجموعه فیلم كمپانی یونیورسال شد، نقشه جهانی تجاری آشكار بود: موقعیت‌های فیلمبرداری لاتین و آمریكای جنوبی و حرف‌های بامزه لوداكریس و تایریس برای نمایش آمریكای‌های سیاه‌پوست.

اما آن نقشه مشمول شدن تمام نژادی از محدودیت‌های مسابقه در خیابان‌های شهری دو فیلم اول فراتر رفت و تا جایی پیش رفت كه با توجه به نابرابری‌های حال حاضر و اتفاق‌هایی مانند تیرانداز فرگوسن، حالا مانند یك رویا به نظر می‌رسد. حالا دنیا حركت كرده و در حالیكه ذات حقیقی واكر در آخرین حضور بعد از مرگش در فیلم جدید از میان انگشتان‌مان فرار می‌كند، خود او هم تبدیل به یك سایه دیجیتال می‌شود. شب بخیر، شاهزاده ناوگان ماشین‌ها.

خبرآنلاین: ستاره سری فیلم‌های موفق «سریع و خشمگین» در یک حادثه رانندگی از دنیا رفت.

 برابر با صفحه رسمی پل واکر در فیس‌بوک، او و دوستش شنبه در حالی که سوار بر یک پورشه از یک مراسم خیریه برای کمک به بازماندگان  توفان هایان در فیلیپین بازمی‌گشتند، در والنسیا در کالیفرنیا دچار سانحه و هر دو کشته شدند.

واکر که کنار راننده نشسته بود، هنگام مرگ 40 سال داشت.

هرچند صفحات رسمی واکر در توئیتر و فیس‌بوک، خبر مرگ او را در یک سانحه رانندگی تایید کردند، اما سخنگوی کلانتری شهر لس آنجلس تا لحظه تنظیم این خبر هویت دو قربانی این حادثه و علت وقوع آن را تایید نکرد.

مقامات می‌گویند ساعت 15:30 در محل وقوع حادثه در «رای کانیون لوپ» حاضر و با اتوموبیلی مواجه شدند که در آتش می‌سوخت. کلانتری گفت اداره تحقیق در مرگ‌های مشکوک لس آنجلس کانتی هویت قربانیان و علت مرگ را تعیین خواهد کرد.



واکر بیش از همه برای بازی در نقش برایان اوکانر، کارآگاه اداره پلیس لس آنجلس و بعدها افسر پلیس فدرال در سری فیلم‌های موفق «سریع و خشمگین» (Fast and the Furious) تولید شرکت یونیورسال شهرت داشت.

یونیورسال در بیانیه‌ای گفت: «پل برای 14 سال یکی ازمحبوب‌ترین و محترم‌ترین اعضای خانواده استودیوی ما بود و از دست دادن او برای ما، تمام دست‌اندرکاران فیلم‌های «سریع و خشمگین» و طرفداران بی‌شمار این مجموعه، ویرانگر است.»

از دیگر فیلم‌های واکر می‌توان به «پرچم‌های پدران ما» و «Takers» اشاره کرد. او فیلم‌های «Brick Mansions»، «Vehicle 19» و درام «ساعت‌ها» را آماده نمایش دارد. فیلم آخر 13 دسامبر اکران می‌شود. (آنونس فیلم را اینجا ببینید)


واکر که متولد سپتامبر 1973 در گلندیل در کالیفرنیا بود، کار در حرفه نمایش را با حضور در فیلم‌های تبلیغاتی و مجموعه‌های تلویزیونی مانند «Charles in Charge»، «رئیس چه کسی است» و «جوان و بی‌قرار» آغاز کرد.

او اواخر دهه 1990 با بازی در فیلم‌هایی چون «پلزنت‌ویل» (1998) و  «Varsity Blues» تولید 1999 اسم و رسمی به هم زد و با اولین «سریع و خشمگین» (2001) به شهرت فراوان دست پیدا کرد.

واکر این اواخر در قسمت هفتم «سریع و خشمگین»‌ بازی می کرد. شباهت ماهیت مرگ او با خط داستانی سری فیلم‌های «سریع و خشمگین» که در آن مسابقات اتوموبیل‌رانی خیابانی حرف اصلی را می‌زند، ترسناک است. با مرگ واکر قطعا سرنوشت فیلم هفتم و قسمت‌های بعدی «سریع و خشمگین» نامشخص است.