3 نکته خوشبوکننده

اگر دقت کرده باشید، حتما در سال‌های اخیر چشمتان به انواع اسپری‌های زنانه و مردانه ضدعرق هم افتاده و شاید خیلی از شماها، استفاده از این محصولات سبک، قابل حمل و خوشبو را به انواع مام‌های قدیمی ترجیح بدهید. در صفحات «راهنمای خرید» این هفته به بررسی نکته‌های ریز و درشت این اسپری‌ها پرداخته‌ایم.

1.انواع اسپری‌های خوشبوکننده بدن
اسپری‌های خوشبوکننده بدن در دو نوع ضدعرق و خوشبوکننده در بازار موجود هستند. انواع ضدعرق آنها، ترکیب‌هایی به‌نام آلومینیوم کلراید و آنتی‌باکتریال دارند که هم می‌توانند جلوی تعریق بیش از اندازه را بگیرند و هم باعث کاهش حجم باکتری‌های موجود در دانه‌های عرق شوند و به این ترتیب، اجازه بدبو شدن زیر بغل را به دلیل تعریق بیش از حد ندهند. این درحالی است که اسپری‌های خوشبوکننده بدن، فقط حاوی مواد خوشبوکننده‌اند و کمک چندانی به کاهش میزان تعریق یا کم شدن تعداد باکتری‌های موجود در عرق نمی‌کنند. معمولا اثر اسپری‌های خوشبوکننده از انواع ضدعرق آنها کمتر است زیرا ترکیب بوی عرق با مواد خوشبوکننده موجود در این اسپری‌ها بعد از گذشت چند ساعت، باعث ایجاد بوی نامطلوبی می‌شود. اگر جزو افرادی هستید که زیاد عرق نمی‌کنید یا عرق می‌کنید اما عرقتان بدبو نیست، استفاده از اسپری‌های خوشبوکننده بدن را به شما توصیه می‌کنیم ولی اگر هم زیاد عرق می‌کنید و هم عرقتان بدبو است، باید از اسپری‌های ضدعرق که عبارت «anti transpirant» روی آنها درج شده، استفاده کنید.

نحوه استفاده
اسپری‌های ضدعرق برای پیشگیری از تعریق تولید شده‌اند نه برای جلوگیری از عرق کردن لباس‌ها! به‌همین‌‌دلیل اگر می‌خواهید نتیجه مطلوبی از عملکرد این محصولات بگیرید، باید آنها را مستقیم روی پوست بدنتان اسپری کنید زیرا آغشته کردن لباس به اسپری‌های ضدعرق، تاثیری در پیشگیری از عرق کردن یا حتی پیشگیری از بدبو شدن ناحیه زیر بغل ندارد. البته می‌توانید اسپری‌های خوشبوکننده را مستقیم روی پوستتان نزنید و آنها روی لباستان اسپری کنید اما برخی از این اسپری‌ها، حاوی ترکیب‌هایی هستند که تماس مستقیم آنها با پارچه لباس، باعث ایجاد لکه روی آن می‌شود. بهتر است این را هم بدانید که قبل از استفاده از انواع خوشبوکننده یا ضدعرق اسپری‌ها،‌ پوست بدنتان باید کاملا خشک و تمیز باشد.

2.بهترین زمان استفاده
بهترین زمان استفاده از اسپری‌های ضدعرق برای افرادی که زیاد عرق می‌کنند، وقتی است که از حمام خارج شده‌اند و بدنشان کاملا تمیز است و هنوز عرق نکرده اما افرادی که زیاد عرق نمی‌کنند و عرقشان هم بدبو نیست، بلافاصله پس از حمام کردن نیازی به استفاده از اسپری ندارند. آنها می‌توانند قبل از خروج از منزل، کمی اسپری خوشبوکننده بزنند تا هم خودشان و هم لباس‌هایشان بوی ملایم و مطلوبی بگیرد. حواستان باشد اگر زیاد عرق می‌کنید و عرقتان هم بدبو است، به‌هیچ‌وجه بعد از اینكه عرق کردید و بدنتان بو گرفت، از اسپری‌های ضدعرق یا خوشبوکننده استفاده نکنید. این کار نه‌تنها بوی عرق را از بین نمی‌برد، بلکه باعث تند و بدبوتر شدن بدنتان هم می‌شود. اگر عرق کرده‌اید و وقت استحمام هم ندارید، ابتدا عرق زیر بغل خود را با یک دستمال کاغذی مرطوب پاک کنید، سپس پوستتان را با دستمال دیگری خشک کنید و بعد از آن، کمی اسپری ضدعرق بزنید. اسپری‌های ضدعرق، حاوی مواد خوشبوکننده هم هستند و نیازی به استفاده جداگانه از اسپری‌های خوشبوکننده برای کسانی که از ضدعرق‌ها استفاده می‌کنند، نیست. یک نکته دیگر اینکه بدن ما در طول خواب شبانه، فعالیت خاصی ندارد و به‌همین دلیل هم عرق چندانی نمی‌کند بنابراین بهتر است حتی در صورت استحمام شبانه، کمی به پوستتان استراحت بدهید و آن را پیش از خواب آغشته به انواع مام و اسپری نکنید. می‌توانید مام‌ها و اسپری‌های ضدعرق را بلافاصله پس از بیدار شدن از خواب، استفاده کنید.

3.موارد منع مصرف‌
هرچند استفاده از اسپری‌های ضدعرق و خوشبوکننده بدن برای تمام افراد در گروه‌‌های سنی و جنسی مختلف مجاز است، اما محدودیت‌هایی هم در استفاده از این محصولات برای برخی از افراد وجود دارد. مثلا اگر اولین مرتبه پس از استفاده از یک نوع اسپری خاص، دچار خارش پوستی شدید، باید بدانید که به ترکیب‌های موجود در آن محصول خاص، حساسیت دارید و باید دور مصرف آن را خط بکشید. استفاده مداوم از اسپری‌هایی که باعث خارش زیر بغل می‌شوند هم می‌تواند به مرور زمان پوست این ناحیه را تیره‌تر کند زیرا خاراندن مکرر پوست، باعث افزایش فعالیت رنگدانه‌های پوستی و در نتیجه، تیره‌تر شدن رنگ آن می‌شود. احتمال ایجاد حساسیت در اثر استفاده از اسپری‌های ضدعرق در افرادی که مبتلا به اگزما هستند هم بیشتر است. به کسانی هم که پوست زیر بغل خود را در اثر اصلاح با تیغ بریده‌اند، توصیه می‌شود برای پیشگیری از سوزش زخم‌ها و ایجاد حساسیت در این ناحیه، تا مدتی سراغ اسپری‌های ضدعرق حاوی الکل نروند و از انواع بدون الکل آنها استفاده کنند. افراد مبتلا به آسم و آلرژی یا بیماری‌های تنفسی هم نباید از انواع خوشبوکننده‌ها و ضدعرق‌هایی که به‌صورت اسپری در بازار موجود هستند، برای کاهش تعریق استفاده كنند زیرا احتمال استنشاق ذرات و ترکیب‌های موجود در اسپری‌ها هنگام استفاده از آنها وجود دارد و ممكن است آسم و آلرژی را تشدید كند.
منبع: هفته نامه سلامت

ویدیو مرتبط :
لحظه مشتعل شدن ذرات اسپری خوشبوکننده داخل خودرو

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

40 نکته در باب افزایش انگیزه دانش آموزان

انگيزه، حالات دروني فرد است كه موجب تداوم رفتارش تا رسيدن به هدف مي‌شود. انگيزه ارتباط مستقيم و مثبت با پيشرفت تحصيلي دارد.

 

 

به همين علت علاوه بر آنكه انگيزه وسيله‌اي براي پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته مي‌‌شود، گاهي از آن به عنوان هدف نيز نام برده مي‌شود، زيرا با افزايش انگيزه، پيشرفت تحصيلي نيز پديد مي‌آيد.

 

 

از آنجا كه هوش و استعداد تحصيلي به‌عنوان دو عامل اساسي در پيشرفت تحصيلي، كمتر تحت تأثير معلم يا مربي واقع مي‌شود، سعي بر آن است كه با افزايش انگيزه دانش‌آموزان حداكثر بهره‌وري از هوش صورت گيرد. زيرا در حالت مساوي برابري هوش و استعداد تحصيلي افراد، مشاهده شده است كه پيشرفت تحصيلي افراد با انگيزه چشمگيرتر بوده است. با وجود آنكه معلمان در تغيير هوش و استعداد تحصيلي نقش چنداني ندارند، ولي مي‌توانند در بالا بردن انگيزه دانش‌‌آموزان مفيد واقع شوند.

 

 

 

 

انگيزه به دو نوع دروني و بيروني قابل تقسيم است. از انگيزه بيروني مي‌توان به تقويت‌كننده‌هايي چون پول، تائيد، محبت، احترام، نمره و از تقويت‌كننده‌هاي دروني مي‌توان به رضايت خاطر و احساس خوب از يادگيري اشاره كرد.

 

 

آنچه كه بيشتر موجب رفتار خود‌جوش مي‌شود، انگيزه دروني است. هدف عمده فعاليت‌هاي پرورشي معلم يا مربي اين است كه دانش‌آموز به تدريج از انگيزه‌هاي بيروني به سمت انگيزه‌هاي دروني هدايت شود.

 

 

تفاوت اساسي افراد داراي انگيزه دروني با افراد داراي انگيزه بيروني اين است كه افراد با انگيزه دروني احساس كفايت بيشتري در خود دارند و كمتر به ديگران اجازه مي‌دهند كه محرك رفتارشان شوند. اين گروه از دانش‌آموزان، خود تعيين كننده رفتارها هستند و به خاطر كفايتي كه در خود احساس مي‌كنند، باور دارند كه مي‌توانند با رفتارشان بر محيط خود تأثير بگذارند.

 

 

اين گروه از دانش آموزان با انگيزه درون‌گرا، تصورشان اين است كه موفقيت و عدم موفقيت در تحصيل به خاطر نحوه رفتار صحيح يا غلط خودشان است.

 

 

اما برخلاف آنها، دانش‌آموزان باانگيزه برون‌گرا، احساس بي‌كفايتي يا كفايت كمم داشته و همواره تصور مي‌كنند كه موفقيت آنها تحت تأثير عوامل محيطي نظير:

 

معلم و سوالات سخت است. اين گروه از دانش‌آموزان حتي اگر درس بخوانند، باز هم موفقيت چنداني نخواهند داشت. چرا كه اندك تلاش آنها به خاطر همان انگيزه‌هاي بيروني، همچون فرار از تنبيه يا كسب خواست معلم است. اينان در صورت كسب موفقيت اندك هم آن را به شانس و تصادف نسبت مي‌دهند و نه به تلاش و استعداد خود.

 

اين دانش‌آموزان حتي اگر نيم‌نگاهي به موفقيت داشته باشند، آنقدر آن را صعب‌الوصول مي‌دانند كه دست به عمل نمي‌زنند، در نتيجه هرگز طعم موفقيت را نخواهند چشيد.

 

در حقيقت گام اول در برخورد با اين افراد چشاندن طعم موفقيت به آنها و درهم شكستن تصور منفي آنها در مورد دستيابي به موفقيت است. در اين صورت است كه «موفقيت»، «موفقيت» مي‌آورد.

 

از آنجايي كه انسان آمادگي دارد تا فعاليت‌ها و تصوراتش را تعميم دهد، موفقيت در يك درس منجر به موفقيت در دروس ديگر مي‌شود و اين موضوع در مورد دروس اصلي هر رشته مهم‌تر است.

 

 

 

 

درواقع، ضعف درسي در اين دروس منجر به بي‌علاقگي به تحصيل و گاهي حتي ترك تحصيل مي‌شود و البته عكس آن هم صادق است. به همين علت به معلمان دروس اصلي هر رشته توصيه مي‌شود، شرايط آموزشي و امتحاني را مطلوب نمايند و با ارزشيابي‌هاي مناسب فضاي كلاس را لذت‌بخش كنند.

 

 

به طوركلي به‌منظور افزايش انگيزه دانش‌آموزان و سوق دادن آنها به سمت دروني شدن انگيزه‌ها راهكارهاي زير توصيه مي‌شود:

 

 

1 - سعي كنيم اولويت تجربه‌هاي دانش‌آموزان براي آنها جالب باشد، احساس موفقيت اوليه اعتماد به نفس آنها را افزايش مي‌دهد. اين موضوع در مسابقات ورزشي نيز مشهود است.

 

 

2 - براي موفقيت دانش‌آموزان پاداش در نظر بگيريم. منتظر نباشيم تا افت تحصيلي اتفاق افتد و سپس موفقيت را تحسين كنيم.

 

 

3 - با احترام گذاشتن به تفاوت‌هاي فردي دانش‌آموزان، هرگز آنها را با يكديگر مقايسه نكنيم.

 

 

4 - دانش‌آموزان را در كلاس كمتر درگير مسائل عاطفي منفي نمائيم و نسبت به حساسيت‌هاي عاطفي آنان آشنا و در كاهش آن كوشا باشيم. سخت‌گيري و انضباط شديد، تبعيض، بيان قضاوت‌هاي منفي و خبرهاي ناخوشايند از جمله عواملي است كه موجب درگيري ذهني و كاهش علاقه به يادگيري مي‌شود.

 

 

5 - بلافاصله پس از آزمون يا پرسش كلاسي، دانش‌آموزان را از نتيجه كار آگاه كنيد.

 

 

6 - براي اينكه دانش‌آموز بداند، در طول تدريس به‌دنبال آموختن به چيزي باشد، بيان اهداف آموزشي مورد انتظار از او را در ابتداي درس فراموش نكنيم.

 

 

7 - چگونگي يادگيري و نحوه انجام كار براي دانش‌آموز مشخص شود.

 

 

8 - به‌منظور افزايش حس كفايت در دانش‌آموز از او بخواهيم مطالب ياد گرفته شده را به دوستان يا كلاس آموزش دهد.

 

 

9 - در مورد مشكلات درسي دانش‌آموز و ريشه‌يابي آن، با او تبادل نظر و گفت‌وگو كنيم.

 

 

10 - تشويق كلامي در كلاس، به صورت انفرادي بسيار حائز اهميت است.

 

 

 

 

11 - مطالب درسي را به ترتيب از ساده به دشوار مطرح كنيم.

 

 

12 - از بروز رقابت ناسالم در بين دانش‌آموزان پيشگيري شود.

 

 

13 - در فرآيند آموزش متكلم وحده نباشيم و يادگيرندگان را در يادگيري مشاركت دهيم.

 

 

14 - علاقه به دانش‌آموزان و تعلق خاطر و اهميت دادن به يكايك آنها، سطح انگيزه‌ها را افزايش مي‌دهد.

 

 

15 - آموزش را با «تهديد» پيش نبريم.

 

 

16 - براي دانش‌آموزان با انگيزه، خوراك علمي كافي داشته باشيم.

 

 

17 - با محول كردن مسئوليت به دانش‌آموزان كم توجه، آنان را به رفتارهاي مثبت هدايت و علل كم‌توجهي در آنها را بررسي كنيد.

 

 

18 - شيوه‌هاي تدريس را از سنتي به شيوه‌هاي روز تغيير داده و با استفاده از تكنولوژي آموزشي، حواس پنجگانه دانش‌آموزان را به كار گيريم.

 

 

19 - ميان درس كلاس و مسائل زندگي كه به وسيله همان درس قابل حل است، ارتباط برقرار كنيم.

 

 

20 - تدريس را با طرح مطالب و پرسش‌هاي جالب توجه آغاز كرده و با تحريك حس كنجكاوي، دانش‌آموزان را برانگيخته‌تر سازيم.

 

 

21 - به وضعيت جسماني دانش‌آموزان توجه كرده و علل جسمي بي‌توجهي و كاهش انگيزه آنان را بيابيم.

 

 

22 - محيط كلاس را با طراحي زيبا و مناسب، جذاب سازيم تا مانع بروز كسالت روحي شويم.

 

 

 

 

 

23 - با فرهنگ و تاريخچه زندگي افراد مدرسه يا محله‌اي كه در آن تدريس مي‌كنيم، آشنا شده و در طول تدريس از مثال‌هاي آشنا استفاده كنيم.

 

 

24 - به منظور اطلاع از نتيجه فعاليت درسي دانش‌آموزان و ارائه بازخورد به موقع و مناسب، تكاليف آنان را بلافاصله در جلسه بعدي ملاحظه و با رفع اشكالات، جنبه‌هاي مثبت را تشويق كنيد.

 

 

25 - در گرفتن آزمون و امتحان به قول خود عمل كنيم.

 

 

26 - زمان يادگيري بايد در حد توان دانش‌آموز باشد. براي تجديد قوا و انگيزه در ميان كلاس از وقت تفريح و استراحت غافل نشويم.

 

 

27 - دانش‌آموز را از ميزان پيشرفت خود آگاه سازيم تا بداند براي رسيدن به هدف چه گام‌هاي ديگري بردارد.

 

 

28 - به لحاظ اخلاقي و ايجاد انگيزه، هميشه خوش‌اخلاق و خوش‌رو باشيم.

 

 

29 - به منظور افزايش حس كفايت و مشاركت در ارائه دروس از نظرات دانش‌آموزان استفاده كنيم.

 

 

30 - مطمئن باشيم كه توجه دانش‌آموزان براي شروع تدريس آماده است.

 

 

31 - تمام مطالب دشوار را يكجا و در يك جلسه آموزش ندهيم.

 

 

32 - به خاطر داشته باشيم، توجه افراطي به دانش‌آموزان (قوي يا ضعيف) موجب متشنج شدن فضاي كلاس مي‌شود.

 

 

33 - دانش‌آموزان را به گروه‌هاي «خوب»، «بد» و «ضعيف» تقسيم‌بندي نكنيم.

 

 

34 - از ورود به موضوعات حاشيه‌اي كه منجر به انحراف توجه كلاس مي‌شود، بپرهيزيم.

 

 

35 - با ايجاد جلسات بحث و تحليل به دانش آموزان فرصت تفكر و اظهار نظر بدهيم.

 

 

36 - هرگز دانش‌آموزان را مجبور به انجام فعاليت‌هاي تحقيركننده نظير «جريمه» نكنيم.

 

 

37 - به افراد درون‌گرا، كمرو، مضطرب كه تمايلي به ابراز وجود ندارند، توجه كرده و با تقويت رفتارهاي مثبت، آنها را به مشاركت در بحث‌هاي كلاسي و كارهاي گروهي تشويق كنيم.

 

 

38 - در روش‌هاي تدريس، كنفرانس و سمينار را مد نظر قرار دهيم.

 

 

39 - تأكيد بر نمره، اضطراب دانش‌آموزان را افزايش مي‌دهد و مانع از توجه كامل به موضوع درس مي‌شود. اين دانش‌آموزان با وجود تلاش زياد از نمرات پاييني برخوردارند و به تدريج رابطه ميان تلاش و نتيجه را ناديده مي گيرند كه در نهايت منجر به از دست رفتن انگيزه خواهد شد.

 

 

40 - گاهي از تجربه‌هاي دوران تحصيل و شكست‌ها و موفقيت‌هاي خود براي دانش‌آموزان صحبت كنيد.