واقعا حماقت مردان بیشتر از زنان است؟!

روزنامه هفت صبح: نتایج یک تحقیق تازه که در نشریه معتبر پزشکی بریتانیا (BMJ) منتشر شده، این نظریه را تقویت کرده که مردان بیش از زنان کارهای «احمقانه و خطرناک» می کنند.

این تحقیق با بررسی برندگان جایزه موسوم به «جایزه داروین» در 20 سال اخیر صورت گرفته است.

این جایزه به صورت طعنه آمیز به کسانی اختصاص داده می شود که با دست زدن به اقدامی احمقانه باعث مرگ یا عقیم شدن خود می شوند و با حذف ژن خود از ذخیره ژنتیکی بشر، بقای درازمدت نوع انسان را تضمین می کنند.


گزارشی که برمبنای این تحقیق شوخ طبعانه منتشر شده، نشانداده است در 20 سال گذشته از 318 برنده جایزه داروین، 282 برنده مرد و فقط 36 برنده زن بوده اند. به عبارت دیگر نزدیک به 80 درصد جوایز داروین به مردان رسیده است.

نشریه معتبر پزشکی بریتانیا معمولا هر سال در شماره کریسمس گزارش هایی اینچنین که در قالب مقالات علمی اما با نگاهی طنزآلود تهیه شده اند، منتشر می کند.

در این گزارش جدید، محققان خود عنوان کرده اند که پژوهش آنها محدودیت هایی دارد، از جمله اینکه ممکن است در انتخاب نامزدها و برندگان جایزه داروین نوعی جهت گیری وجود داشته باشد، از جمله اینکه زنان در بیشتر موارد یک مرد را نامزد جایزه می کنند.

علاوه بر این نقش الکل را نمی توان در رفتارهای احمقانه نادیده گرفت. روشن است که در مصرف الکل و رفتارهای اجتماعی متعاقب آن بین دو جنس تفاوت وجود دارد.

برخی از برندگان جایزه داروین

مردی که برای رفتن به خانه سوار بر سبد چرخ دار سوپرمارکت شد و سعی کرد با بستن چرخ به پشت یک قطار به خانه برگردد. البته او به خانه نرسید.

مردی که یک پاکت منفجر شونده را بدون تمبر کافی برای قربانی فرستاد اما نامه برگشت خورد و خودش نامه را باز کرد.

دزدی که سعی کرد مهار فولادی آسانسور را وقتی خود در آسانسور بود بدزد. او موفق نشد چون آسانسور به زمین سقوط کرد.

دو مرد مست در روتردام تصمیم گرفتند بین دو ریل راه آهن دراز بکشند با این فکر که قطار بدون آسیب زدن به آنها از رویشان رد می شود. یکی بین دو ریل خوابید و دیگری کنار یکی از ریل ها در فاصله ای نزدیک اما کف قطار پایین تر و عرض آن بیشتر از آن چیزی بود که آن دو پنداشته بودند.

مردی که با استفاده از سمباده زن برقی سعی در تحریک جنسی خود داشت به بیضه اش آسیب زد و بعد آن را با منگنه برقی بخیه زد. او بیضه اش را از دست داد.

الکل باعث می شود مردان خود را «ضد ضربه» ببینند و باید تاثیر آن را در نظر گرفت. مثلا سه مرد در کامبوج تصمیم گرفتند به یک میدان مین بروند و با نوشیدن هر یک جرعه مشروب، یک قدم جلوتر بروند و در نتیجه هر سه کشته شدند.

با وجود این محدودیت ها محققان می گویند آنچه شگفت انگیز است این است که مردان حاضرند به عنوان گذر از یک مرحله از زندگی به مرحله بعدی، برای کسب احترام اجتماعی یا فقط برای لاف زدن، خود رادر معرض چنین خطرات غیرضروری قرار دهند.


به عبارت دیگر روشن نیست که چرا یک جنس اینگونه و برخلاف غریزه بقا، خود را به خطر می اندازد. برای توضیح چنین رفتارهایی نظریه معروف و طنزآمیز «حماقت مذکر» مطرح شده است.

براساس این نظریه، بسیاری از تفاوت های بین دو جنس از نظر رفتارهای پرخطر و بستری شدن در اورژانس و آمار مرگ را حتمالا فقط اینطور می توان توضیح داد که مردان گرایش بیشتری به مرتکب شدن کارهای احمقانه دارند.

به گفته محققانی که نتیجه تحقیق آنها اخیرا منتشر شده، شواهد متواتر (anecdotal) در تایید این نظریه وجود دارند اما تا به حال هیچ تحلیل سیستماتیکی در زمینه تفاوت دو جنس در خطر کردن احمقانه انجام نشده است.

برای این بررسی سیستماتیک خود مردان پیشقدم شدند. فکر اصلی متعلق به بن لندرم، نوجوان 15 ساله اهل نیوکسل بود و محققان برای یافتن پاسخ این مسئله، بررسی برندگان جایزه داروین در 20 سال گذشته را آغاز کردند.

به این پژوهشگر جوان، پدرش دنیس که متخصص آمار است و دو پژوهشگر دیگر کمک کردند. بن لندرم یکی از جوان ترین افرادی است که تحقیقش در نشریه پزشکی بریتانیا منتشر شده است.

جایزه داروین

کمیته داوران جایزه داروین برای انتخاب نامزدهای این جایزه بین حادثه و خطرپذیری احمقانه تفاوت قائل می شوند.

برای مثال: اگر کسی با اطمینان از اینکه اسلحه ای خالی است به سوی سر خود شلیک کند اما اشتباه کرده باشد و خود را بکشد، این یک حادثه تلقی می شود اما اگر کسی به سر خود شلیک کند تا نشان دهد که اسلحه ای پر است، این فرد شایسته دریافت جایزه داروین است.

در واقع برندگان جایزه کسانی بوده اند که اصلا خطر را ارزیابی نکرده بودند یا ارزیابی آنها از واقعیت بسیار مخدوش بوده است.

خطر کردن احمقانه در واقع خطرپذیری نامعقول و بی معنی است، خطری که تن دادن به آن فایده ای ندارد یا فایده آن آنقدر ناچیز است که می توان از آن صرف نظر کرد. نتیجه هم در اغلب موارد بسیار منفی و مضر و غیرقابل برگشت است.

برای تفاوتی که بین زنان و مردان در خطر کردن دیده می شود، معمولا عوامل فرهنگی و اقتصادی - اجتماعی به عنوان عوامل زمینه ساز مطرح شده اند اما این تفاوت از سال های اولیه زندگی دیده می شود. از این رو این تفاوت را نمی توان صرفا براساس عوامل فرهنگی و اجتماعی توضیح داد.

پژوهشگران تحقیق تازه هم به این نتیجه رسیده اند که نظریه «حماقت مذکر» شایسته توجه بیشتری است. یکی از محققان می گوید از نتیجه تحقیق و تفاوت چشمگیر زنان و مردان شگفت زده شده اما همکاران خانم او «چندان متعجب به نظر نمی رسیدند؛ که خود گویای همه چیز است.»