رویای لاتاری، سودای آمریکا!

دریافت اقامت آمریکا از آن قصه هایی است که خیلی ها را اسیر خودش کرده. نه تنها در ایران، خیلی ها در تمام نقاط جهان برای این رویافروشی آمریکایی سر و دست می شکنند.

روزنامه هفت صبح: دریافت اقامت آمریکا از آن قصه هایی است که خیلی ها را اسیر خودش کرده. نه تنها در ایران، خیلی ها در تمام نقاط جهان برای این رویافروشی آمریکایی سر و دست می شکنند.

«ثبت نام برای لاتری گرین کارت 2015 آمریکا آغاز شد.» این خبری است که هر سال با نزدیک شدن به ماه آبان از سایت ها و رسانه های مختلف ان ور آب می شنویم. در این مدت بازار کار کافی نت ها هم داغ می شود و آنها برای پر کردن فرم ساده لاتری از مشتری ها مبالغ گزافی را دریافت می کنند. این در حالی است که پلیس نظارت بر اماکن عمومی بارها اعلام کرده فعالیت کافی نت ها و مراکز خدمات رایانه برای ثبت نام لاتاری و دریافت گرین کارت قانونی نیست و پلیس با متخلفان برابر قانون برخورد می کند.

مهاجرت به آمریکا برای کسانی که سال هاست سودای زندگی کردن در این کشور را در سر دارند اما فاقد شرایط لازم برای مهاجرت اند، بیشتر شبیه رویاست. این دسته از آدم ها «قرعه کشی گرین کارت آمریکا» را به مثابه موقعیت طلایی زندگی خود می بینند که برنده شدن در آن می تواند همه رویاهای از دسات رفته را دوباره به آنها برگرداند!

گرین کارت و دریافت اقامت آمریکا از آن قصه هایی است که خیلی ها را اسیر خودش کرده است. نه تنها در ایران، بسیاری در دیگر نقاط جهان برای این رویافروشی آمریکایی سر و دست می شکنند و برای اخذ گرین کارت ینگه دنیا در سایت لاتاری ثبت نام می کنند. هر ساله حدود 50 هزار نفر به عنوان برنده در این قرعه کشی سالانه انتخاب می شوند و راه به سوی سرزمینی دیگر و رویای هالیوودی را انتخاب می کنند.

قرعه ای که به نام تو می افتد

در سال 2011 در حالی که مشکلات اقتصادی آمریکا روز به روز بیشتر می شد و تلاش های دولت آمریکا برای برون رفتن از این مشکلات به نتیجه ای نرسیده بود. در قرعه کشی که برای دریافت گرین کارت سال 2012 انجام شد حدود 20 میلیون نفر از سرتاسر دنیا شرکت کرده بودند. تعجب نکنید رقم را درست خواندید، 20 میلیون متقاضی برای آینده ای پر از ابهام ... جالب است بدانید در حالی که ایرانی های بسیاری بعد از سال های زندگی در شهرهایی مانند کالیفرنیا، بوستون و ... از این توفقان اقتصادی بی نصیب نمانده اند و به کشورهای دیگری مهاجرت کرده اند؛ اما باز هم کسانی هستند که برای لاتاری ثبت نام می کنند. سهم ایرانی ها از این 20 میلیون ثبت ام کننده حدود 548 هزار بوده که نسبت به قرعه کشی سال قبل، تعداد ایرانی های شرکت کننده در قرعه کشی حدود 28 درصد افزایش پیدا کرده بوده است. طبق همین آمار، ایرانی ها هفتمین کشوری هستند که بیشترین ثبت نام را انجام داده بودند و بنگلادش، نیجریه و اوکراین درصدر این لیست هستند.

قرعه کشی برای دریافت گرین کارت سال 2015 هم از چند روز پیش آغاز شده و تا 13 آبان ماه ادامه خواهد داشت و نتیجه آن بین ماه های اردیبهشت تا تیر ماه سال آینده اعلام خواهدشد. همین اتفاق باعث شده خیلی ها از آب گل آلود ماهی بگیرند و برای ثبت نام در این لاتاری به شکل های مختلفی جیب مردم را خالی کنند. نمونه بارز آن سایت ها، برخی دفاتر خدماتی مهاجرت و کافی نت ها هستند. بسیاری از سایت ها با تبلیغات خوش و آ رنگ به شما می گویند اگر از طریق آنها در لاتاری ثبت نام کنیدشانس شما برای برنده شدن در قرعه کشی افزایش پیدا خواهد کرد.

این قبیل سایت ها برای پر کردن فرم ها مبلغی در حدود 60 تا 100 هزار تومان از شما می گیرند و در واقع هیچ کار خاصی هم انجام نمی دهند. فرم ها به قدری ساده هستندنکه نیازی به دانستن زبان انگلیسی خاصی ندارند و با اطلاعات کم هم می توان آن را پر کرد.
کافی است سه شرط تابعیت یکی از کشورهای مجاز، حداقل مدرک دیپلم (یا دو سال سابقه کار در پنج سال گذشته) و شرط سنی (تا 17 سالگی همراه والدین، 17 تا 21 سالگی هم با والدین و هم بدون والدین و 21 سال به بالا هم بدون والدین) را داشته باشید تا در قرعه کشی ثبت نام کنید. سایت های بسیاری هم هستند که نامی مشابه با نام سایت اصلی را برای خود انتخاب کرده اند تا متقاضیان در آن سایت ها ثبت نام کنند و به اشتباه پولی را به حساب آن سایت ها واریز کنند.

در این مدت برخی کافی نت ها هم تبلیغاتی را با این مضمون بر روی شیشه های خود چسبانده اند: «ثبت نام لاتاری پذیرفته می شود.» قیمت ها هم متفاوت است و از 5 هزار تومان شروع می شود و برخی کافی نت ها تا 30 هزار تومان هم از مشتریان خود دریافت می کنند. در حالی که پلیس نظارت بر اماکن عمومی اعلام کرده ثبت نام لاتاری در کافی نت ها ممنوع است اما صاحبان کافی نت ها می گویند تا حالا هیچ ارگانی به آنها تذکری نداده استو به نظر خودشان کارشان منع قانونی ندارد. یکی از صاحبان کافی نت ها می گوید همانطور که برای ثبت نام کنکور، یارانه ها و ... به ارائه خدمات مشغول هستیم. این خدمات را هم ارائه می دهیم.

---

ایمیل های تقلبی لاتاری

«شما شانس دریافت گرین کارت آمریکا و داشتن زندگی بهتر را پیدا کرده اید.» این پیامی است که هر از چند گاهی از آدرس های ناشناس و به زبان انگلیسی به ایمیل هایمان ارسال می شود. پیام هایی که در حال زیاد شدن است و گزارش های ارسالی به سایت پلیس فتا نشان دهنده این است که کاربران اینترنت با مشاهده این نوع پیام ها وسوسه می شوند که فرم مربوط را پر کنند و عده ای هم به راحتی فریب این تبلیغات را می خورند و با پرداخت مبالغ اعلام شده، به دام کلاهبرداران می افتند.

شاید به همین دلیل است که اکثر درخواست های ثبت شده در سایت پلیس فتا، درباره لاتاری ها و تقاضا برای گرفتن اطلاعات بیشتر درباره این موضوع است. کلاهبردارانی که در پشت سر این نامه های عادی و الکترونیکی تقلبی قرار دارند، خود را به عنواندولت ایالات متحده جا زده اند تا مبالغی از متقاضیان ورادید اخاذی کنند. برای اجتناب از اینکه قربانی کلاهبرداری شوید، خواهشمند است اطلاعات زیر را مطالعه کنید.

از طرف دیگر برخی از این ایمیل ها اسم است و در اغلب موارد کاربری که پیغام برنده شدن برایش ارسال شده به سایت مورد اشاره در ایمیل حتی یک بار هم مراجعه نکرده است. کارشناس پلیس فتا در این باره هشدار می دهد؛ با توجه به اینکه قوانین موجود در فضای وب و معاملات الکترونیکی بین المللی به صورت کامل در ایران مورد قبول و اجرا نیستند و حتی مواردی که شرکت های ارائه دهنده سرویس های لاتاری دارای رتبه بین المللی هستند، نیز اعتبار و ضمانت اجرایی برای انجام تعهداتش در ایران را ندارند. برای همین از کلیه کاربران درخواست می شود تا در صورت مواجه شدن با اینگونه موارد به آنها پاسخ نداده و از ارسال اطلاعات شخصی خود در پاسخ به اینگونه موارد خودداری کنند.

«رویای خصوصی» بهروز وثوقی و گلشیفته فراهانی در آمریکا + عکس و پوستر

بهروز وثوقی، بازیگر نام‌آشنای سینمای پیش از انقلاب و گلشیفته فراهانی، بازیگر سینمای پس از انقلاب ایران و سوسن فرخ نیا برای نخستین بار بر روی صحنه تئاتر در نمایشی به نام «یک رویای خصوصی» همبازی شده‌اند.

«یک رویای خصوصی» نام نمایشی ست که این روزها در خارج از ایران روی صحنه است، با حضور دو تن از بازیگران معروف سینمای ایران، یکی از قبل انقلاب و یکی از بعد انقلاب؛ بهروز وثوقی و گلشیفته فراهانی. این نمایشنامه یک نام آشنای دیگر را نیز با خود یدک می کشد ، ایرج جنتی عظایی ترانه سرای قدیمی به عنوان نویسنده.

نمایش البته مایه های سیاسی دارد و همچون اغلب تولیدات اینچنینی در خارج از کشور {به روایت یکی از دوستان که تماشاگر آن بوده} گرفتار اغراق زدگی ست. نکته جالب دیگر اشاره و تاکید روی مفهوم تبعید است، مفهومی که آشکارا با به معنای نفی بلد و اخراج یک شخص از موطن خود و اجبار او برای ساکن شدن در منطقه ای دیگر است که اغلب خود تبعید شونده نیز نمی تواند حق انتخاب داشته باشد.

این مفهوم البته فاصله ی بسیاری با خروج خود خواسته اشخاص از وطنشان دارد! این اشاره از آن رو ضروری می نماید که این روزها بسیاری حتی خوانندگان سطح پایین لس آنجلسی هم با استناد به اینکه هنرمندان تبعیدی هستند (!؟) پزهای عجیب و غریبی می دهند! جال بماند که گلشیفته فراهانی (کسی منکر استعداد او در بازیگری نیست) به خواست خودش و به راحتی از کشور رفت و زندگی درغرب را انتخاب کرد حتی در مقاطعی فرصتهایی برای بازگشت دوباره به او داده شد که بازهم خود او رفتن را انتخاب کرد. البته در مورد وثوقی جریان شکل دیگری داشت،او هنگام انقلاب در خارج از ایران به سرمی برد و ترجیح داد که بعد از وقوع انقلاب به ایران نیاید.

صرف نظر از اینکه ممنوع الکار شدن بازیگران خوب بود یا نه (؟!) به هر حال بازیگران هم طراز وثوقی (از جنبه شهرت)در ایران ماندند و زندگی خودشان را کردند. بگذریم جزییات این ماجرا مفصل است اما این ماجرای تبعیدی بودن برخی بسیار جالب است به این شکل که طرف خودخواسته به یکی از کشورهای پیشرفته و خوش آب و هوای دنیا رفته و از قضا برخی بعد از مدتی چنان با امکانات آنجا اُخت می شوند که اگر امکان انتخاب هم داشته باشند بازعلاقه ای به برگشتن ندارند، با اینکه به همه جای دنیا می توانند مسافرت کنند البته جز ایران،   آه و ناله ای می کنند که در تبعیدیم و یکی هم نداند فکر می کند در یک نقطه کویری بد آب و هوا تبعید شده اند و اجازه بیرون رفتن از آنجا را ندارند! با این توضیح گزارش زیر را به نقل از بی بی سی درباره این نمایش می خوانیم .

بهروز وثوقی و گلشیفته فراهانی، دو تبعیدی در یک رویای خصوصی

بهروز وثوقی، بازیگر نام‌آشنای سینمای پیش از انقلاب و گلشیفته فراهانی، بازیگر سینمای پس از انقلاب ایران و سوسن فرخ نیا، بازیگر و کارگردان، برای نخستین بار بر روی صحنه تئاتر در نمایشی به نام «یک رویای خصوصی» همبازی شده اند.

نخستین اجرای این نمایش در جنوب کالیفرنیا، در روز ۶ مارس در سالن تئاتر شهر گلندل در حومه لس آنجلس، با مراسم فرش قرمز با حضور چهره های هنری و نمایندگان رسانه ها برگزار شد.

این نمایش که نوشته ایرج جنتی عطائی، ترانه سرا و نمایشنامه نویس ساکن بریتانیاست، در هفته های گذشته از بحث انگیزترین رویدادهای هنری لس آنجلس بود. به ویژه آنکه تا روز اولین اجرا، بنا بر خواست دست اندرکاران این نمایش، محتوا و داستان آن محرمانه مانده بود.

از همان دقایق نخست آغاز نمایش، تماشاگر کنجکاوی که پیش از اینها بهروز وثوقی را در چند نقش اصلی و مکمل در نمایش های دیگری چون «رستمی دیگر، اسفندیاری دیگر» و «پروانه ای درمشت» – دو روایت تازه از داستان های شاهنامه نوشته ایرج جنتی عطائی – و «از ماهواره با عشق»، اثر کمدی هوشنگ توزیع، روی صحنه تئاتر تماشا کرده است، خود را در انتظار ورود گلشیفته فراهانی می یابد.

یکنواختی زندگی کسالت آور جاوید، هنرمند نقاش (با بازی بهروز وثوقی) و تینا، همسر و پرستار او (سوسن فرخ نیا) در تبعیدی ناخواسته، همراه با حس ناامیدی از بازگشت به وطن در این زوج فرسوده، با از راه رسیدن تبعیدی جوان و زیبایی به نام سارا (گلشیفته فراهانی)، خواننده و نوازنده موسیقی زیرزمینی که برای نجات جانش از ایران فرار کرده، تا به نتیجه رسیدن نمایش که «کشیدن آخرین تابلو» و «بهترین نقاشی» توسط جاوید است، طراوتی پیدا می کند که نه تنها به زندگی این زوج سالخورده بلکه به فضای نمایش نیز رنگ و بویی تازه می بخشد.

هرچند تجربه بازیگری بهروز وثوقی با رفتار و سلوک دراماتیک او روی صحنه یادآور نقش های سینمایی خاطره انگیزی است که تماشاگر را به دنیای بیش از سه دهه پیش این بازیگر خوب سینما بازمی گرداند اما بازی صیقل خورده، طبیعی، پرانرژی و حساب شده خانم فراهانی که هر از چندی با ترانه خوانی او همراه می شود، تماشاگر را در لحظه های حضور او روی صحنه مجذوب می کند.

در بروشور نمایش از قول بهروز وثوقی نوشته شده: «تبعیدی هایی از دو نسل جدا از هم با پس و پیش کردن پازل های ناآشنایی که از این همه فاصله آنها را به هم وصل می کند یک رویا را با شما درمیان می گذارند که اگر نم اشکی در چشممان حلقه نزند بی تردید لبخندی برلب خواهیم آورد از این سوگ شادی نامه ناپایدار تبعید.»

آقای وثوقی که از دوران بازیگری در ایران با بهزاد فراهانی پدر گلشیفته دوستی و همکاری داشته است می گوید، صحبت همکاری با گلشیفته در یک نمایش، دو سال پیش از این در ملاقاتی که این دو در شهر پاریس داشته‌اند پیش آمد: «من این مسئله را با دوست خوبم جری خاچاطوریان و رابرت، دو تهیه کننده نمایش درمیان گذاشتم و آنها فورا از این فکر استقبال کردند.»

گلشیفته فراهانی می گوید وجوه مشترکی که بین او و بهروز وثوقی وجود دارد دلیل اصلی این همکاری بوده است. در بروشور نمایش در موردش نوشته شده: «یک رویای خصوصی رویای نیمه کاره یک تبعیدی است. این حقیقت که گلشیفته هم امروز تجربه گیجی از تبعید را بی آنکه بداند چرا به تبعید فرستاده شده زمزمه می کند، او را با سارا نزدیک و گاهی یکی می کند.»

خانم فراهانی با اشاره به بهروز وثوقی می گوید:«[ما] جفتمون بازیگر هستیم. [البته] ایشون بازیگر خیلی بزرگ تری هستند و جفتمون هم درتبعید هستیم و به طور ناخواسته. گاهی اوقات وقتی با هم صحبت می کنیم می بینیم خودمون هم دلیلش را خیلی نمیدونیم. این که چرا در تبعید هستیم؟ ما فقط می خواهیم که هنرمند باشیم و نه هیچ چیز دیگر. در واقع این کار کردن من با آقای وثوقی مثل وصال دو نسل مختلف می مونه که درواقع یک پیغام خیلی بزرگیه.»

با این همه نوشتن نمایشنامه ای که بتواند همه این موارد را در خود بگنجاند و در عین حال از متنی درخور این دو چهره پرآوازه برخوردار باشد و جنبه های موزیکال و «شو» مانند نمایش را هم رعایت کند، برای دست اندرکاران نمایش خالی از چالش نبوده است.

نمایش یک رویای خصوصی پس از لس آنجلس و اورنج کاونتی به ساکرامنتو در شمال کالیفرنیا می رود و از آنجا هم در شهرها و ایالت های دیگر آمریکا از جمله تکزاس، آتلانتا، نیویورک و تورنتو بر روی صحنه خواهد رفت.

یک رویای خصوصی که با ترانه خوانی گلشیفته فراهانی و موسیقی فرزین فرهادی همراه است، نگاهی اجمالی، رویه ای و گاه حتی عجولانه به رابطه یک زوج تبعیدی سالخورده اهل لس آنجلس دارد که با مشکلات عدیده شرایط موجود، از جمله بیماری های جسمانی، حواس پرتی و مسائل گوناگون مالی روبرو هستند.

تماشاگر در طول مدت نمایش متوجه می شود که «جاوید» به خاطر نقاشی های دوران پیش از انقلابش مورد خشم و غضب حکومت بوده و به ناچار به قیمت قربانی کردن هنر و خلاقیتش، راه غربت را پیش گرفته است. این همان داستان گوش آشنایی است که روی صحنه این نمایش نیز چون زندگی واقعی، کسی از جزئیات آن آگاهی پیدا نمی کند.

از سوی دیگر سارا هم تجربه «به بیرون زدن اجباری» خود به دلیل خوانندگی و نوازندگی موسیقی زیرزمینی و نهایتا کتک خوردن از مادر و برادر را ابتدا با دیالوگ هایی شتاب زده در توصیفی از رنگ و بوی خیابان های غربت و بعد با لمس سطحی و زودگذر مسائلی چون آزادی جنسی در داخل و خارج از ایران توجیه می کند.

سارا می خواهد «اتفاقی توی زندگی» جاوید باشد که مدت هاست نقشی روی بوم سفیدش نکشیده، و به او می گوید: «مرا نقاشی کن». از این پس تا پایان نمایش دغدغه دراماتیک تماشاگر در حول و حوش این مسئله که آیا بالاخره جاوید نقاشی خواهد کرد یا نه خلاصه می شود. درحالی که تماشاگر هنوز فرصتی به دست نیاورده تا سمپاتی خاصی نسبت به شخصیت های پرورانده نشده نمایش و سرنوشت آنها پیدا کند.

منبع: madomeh.com