ناگفته های یکتا ناصر از سیمرغ بلورین فیلم فجر

تماشا: یکتا ناصر -بازیگر زن شناخته شده سینمای ایران- با دریافت سیمرغ بلورین "بهترین بازیگر مکمل زن" در سی امین جشنواره فیلم فجر خبرسازتر از گذشته شده است.

 او این روزها مهمان محافل سینمایی است تا به نظاره شادی مردم و دوستدارانش بنشیند و خوشحالی خود را با سینمادوستان قسمت کند.

در پشت صحنه برنامه پارک ملت فرصتی دست داد تا با این بازیگر خوشنام سینما و تلویزیون ایران به گفت و گو بنشینیم.


*از زمانی که سودای سیمرغ داشتید تا وقتی که آن را به دست آوردید چقدر طول کشید؟

همه ما وقتی کاری را شروع می کنیم به بالاترین نقطه می اندیشیم و سعی می کنیم بهترین کار را از خودمان ارایه دهیم.

در کل جایزه ای نیست که به آسانی بتوان به دست آورد. کسانی که سیمرغ می گیرند تا مدت ها موردتوجه هستند و همه جا درباره آنها صحبت می شود. اما در نهایت فیلم و نقش است که باقی می ماند. من از اولین روزی که کارم را شروع کردم همیشه سعی کرده ام نقشم را خوب بازی کنم. به اینکه کی قرار است سیمرغ بگیرم فکر نمی کردم. بیشتر دوست داشتم خوب بازی کنم.

*در برنامه پارک ملت اشاره کردید سیمرغ را به خاطر صبرتان گرفتید. منظورتان از  این صحبت چه بود؟

از سال 79 که کار سینمایی را با نقش اول در فیلم «ساقی» شروع کردم تا الان تنها 10 فیلم سینمایی بازی کرده ام چون همیشه سعی کرده ام آهسته جلو بروم. بسیاری از هم دوره های من و کسانی که بعد از من بازیگری را شروع کرده اند در این سال ها فعالیت های زیادی داشته اند. من هم می توانستم بیشتر بازی کنم اما صبر کردم. به همین خاطر احساس می کنم این سیمرغ بیشتر به من چسبید. صبر کردم چون فکر می کنم به خاطر زمانی که کار نکردم جایزه روزهایی که منتظر نقش خوب بودم را گرفتم.


*همیشه داوری ها مورد تایید و تکذیب برخی افراد قرار می گیرد. واکنش دیگران را برای جایزه تان چطور دیدید؟

در کل نظر مثبتی گرفتم. البته هستند کسانی که به خاطر لطفی که به من دارند ابراز محبت می کنند اما کسانی که روند کاری مرا دنبال می کردند گفتند این سیمرغ از آن دسته جایزه هایی نبود که بی دلیل اهدا شود.

*خودتان هم این نظر را قبول دارید؟

نقش من در این فیلم طوری بود که راحت نمی شد از آن گذشت. مسلما وقتی نقش خوب باشد بازیگر هم همه تلاشش را می کند. من مدتی بود کار سینمایی انجام نداده بودم. بعد از پیشنهاد این نقش انیگزه زیادی برای کار داشتم و همه انرژی ام را به کار گرفتم تا کار خوبی ارایه دهم. از طرفی در فیلم های این دوره از جشنواره، فیلم هایی که زن مورد توجه فیلمنامه باشد خیلی کم بود و آنهایی هم که به این موضوع پرداخته بودند آن قدر کمرنگ بود که خیلی جای بحث نداشت.

*اولین تجربه همکاری سینمایی با منوچهر هادی و دریافت سیمرغ برای این فیلم چطور بود؟

 خیلی خوب بود. با منوچهر هادی در دو تله فیلم همکاری داشتم و او را کاملا می شناختم. من از سن کم کار بازیگری را شروع کردم آن زمان فقط به نقش اول فکر می کردم و از آنجا که همیشه در نقش یک حضور داشتم با بازی در کمتر از آن ممکن بود دیگران فکر کنند من افت داشته ام.

این تفکر در روند کاری من تاثیر گذاشت. اما الان دیگر مثل گذشته نیستم و فکر می کنم هر نقشی که می پذیرم خوب بازی کردن از هر چیزی مهم تر است. احساس کردم حضورم در این فیلم زمانی است که آن قدر شناخته شده هستم تا بتوانم خودم را در نقش مکمل هم نسان دهم و با بازی در این کاراکتر خودم را محک بزنم.


*این فیلم تنها دو بازیگر زن دارد. زمانی که نقش هنگامه به شما پیشنهاد شد دوست نداشتید جای «لیلا»ی قصه بازی کنید؟

زمانی که من درگیر فیلمنامه شدم هنوز بازیگر نقش لیلا مشخص نبود اما خودم هم به آن نقش فکر نمی کردم چون لیلا زنی بود که بزرگ تر از من بود. از طرفی نقش خودم را هم خیلی دوست داشتم. خانم نعمتی هم با من اختلاف سنی زیادی ندارد اما او این نقش را راحت تر از من پذیرفت و حاضر شد نقش زنی بزرگ تر از خودش را بازی کند چون خودش یک مادر است و حس مادرانه دارد به همین خاطر درک بهتری می توانست از لیلا و شرایطش داشته بشد.

*هنگامه با اینکه کاملا جدی بود اما با برخی دیالوگ ها لحظه هایی را خلق کردید که ناخودآگاه بیننده را می خنداند. درست است؟

من در چند سینما با مردم فیلم را تماشا کردم و خیلی جالب بود که می دیدم مردم در این لحظات می خندیدند چون زماننی که آن سکانس ها را بازی می کردم آن قدر جدی بودم و آن قدر حالم بد بود که فکر نمی کردم این طور از آب دربیاید. اما وقتی خنده مردم را دیدم خوشحال شدم که یک فیلم تلخ هم می تواند لحظه ای بیننده را بخنداند اما نه آن خنده ای که فیلم را کمدی کند و خط داستان را تغییر دهد. به نظر من اینجا تیزهوشی کارگردان به چشم می آید. لحظاتی در فیلمنامه هست که ممکن است بی اهمیت به نظر بیاید اما منوچهر هادی با استفاده از همین لحظه ها عالی ترین صحنه ها را به تصویر می کشد.

*تجربه همبازی بودن با شهاب حسینی و آنا نعمتی چطور بود؟

من در فیلم «قتل آنلاین» هم با شهاب حسینی همبازی بودم اما از آن فیلم سال ها می گذرد و ما هر دو باتجربه تر شده ایم. من از شهاب حسینی سپاسگزارم. او واقعا برای کار زحمت کشید و تاثیر بسیاری روی بازی من داشت. انرژی او خوب بود و به نقش مقابل اهمیت می داد. خانم نعمتی هم واقعا برای این کار زحمت کشید و با وجود حضور در اکثر سکانس ها و شرایط سخت آب و هوایی و این که مدتی کسالت داشت اما خیلی خوب همه جا حاضر شد و به نظر من باید یکی از کاندیداهای سیمرغ می شد، چون هم نقش سخت بود هم به نسبت کارهای قبلی اش یکی از بازی های خوبش را ارایه داد.


*دوست داشتید نقشتان را تغییر دهید یا به آن اضافه کنید؟

من فیلمنامه را خیلی دوست داشتم و اساسا فیلمنامه هایی را قبول می کنم که آن قدر پخته باشد تا احتیاج به هیچ تغییری نداشته باشد. به فیلمنامه های سستی که راحت بتوان آن را تغییر داد اعتقادی ندارم. گاهی اگر مطلبی به ذهنم می رسید با منوچهر هادی در میان می گذاشتم و او هم در این رابطه مذاکره می کرد اما در کل فیلمنامه را همین طور که بود پسندیدم.

*بعد از اکران «یکی می خواد باهات حرف بزنه» عکس العمل منتقدان چگونه بود؟

بعد از نمایش شنیدم که بسیاری از منتقدان فیلم را دوست داشتند و بعضی ها گفتند فکر می کردیم مثل باقی فیلم ها باید 10 دقیقه را ببینیم و از سالن بیرون بیاییم اما ظاهرا این طور نبود و بسیاری از آنها معتقد بودند بهترین فیلم جشنواره تا آن روز بود. شنیدن این صحبت ها واقعا برای من خوشحال کننده بود.

*خانم ناصر شما بازیگر سختگیری هستید، آیا همین سختگیری مانع بازی شما در همکاری با فیلم اولی ها می شود؟

کسانی مثل پیمان معادی و رضا عطاران هم فیلم اولی محسوب می شوند اما اینها افرادی کاملا شناخته شده هستند و مردم با سابقه و سینمایشان آشنایی دارند پس همکاری با این نوع فیلم اولی ها پسندیده است و کسانی که چند سال در سینما کار کرده اند و با ساخت فیلم کوتاه، تله فیلم و سریال خودشان را محک زده اند. من شخصا کار با کارگردانان جوان را دوست دارم چون پر از ایده و افکار جدیدند اما گاهی کسانی هستند که هیچ سابقه ای از خود بجا نگذاشته اند و کارشان هیچ شناسنامه ای ندارد و در واقع هیچ ربطی هم به سینما ندارند.

*تنوع مضامین در جشنواره فیلم فجر امسال چقدر روی محتوای فیلم ها تاثیرگذار بود؟

اینکه یک جشنواره تنوع موضوع داشته باشد خوب است اما کافی نیست. تنوع به خودی خود نمی تواند ارزش باشد. از نظر محتوا امسال خیلی شاهد فیلم پرمحتوا و عمیقی نبودیم.

دوست دارم نقش کمدی بازی کنم


*تا به حال چه نقشی را دوست داشتید بازی کنید اما فرصتش پیش نیامده است؟

برای من فیلمنامه از هر چیزی مهم تر است. اگر از فیلمنامه ای خوشم نیاید بهترین نقش هم به من پیشنهاد شود قبول نمی کنم. در کل همیشه سعی کرده ام نقش های متنوع بازی کنم تا کلیشه نباشم. فرصت بازی در نقش های متفاوت همیشه برایم بوده و تنها نقشی که دوست داشتم بازی کنم اما خیلی جدی برایم پیش نیامده، بازی در فیلم های کمدی است.

*از کمدی هایی که در این چند سال ساخته شده اند کدام را بیشتر دوست داشتید؟

اجاره نشین ها، ورود آقایان ممنوع، نان، عشق، موتور 1000 فیلم های طنز مورد علاقه ام بوده اند.

*برای آخرین سوال، اگر شما داور جشنواره امسال بودید کدام بازیگران را کاندیدای سیمرغ می کردید؟

مهدی هاشمی که به نظرم دوتا از فیلم های جشنواره را نجات داد. ژاله صامتی هم مثل همیشه خوب بازی کرد. شهاب حسینی هم همین طور و آنا نعمتی در این فیلم که هم به خاطر نقش و هم برای بازی خوبش واقعا نامش بین اسامی کاندیدای سیمرغ خالی بود. و البته بازیگران خوب زیادی در جشنواره بودند که متاسفانه الان حضور ذهن ندارم.