امیرحسین رستمی و زنان

هر چه‌قدر احسان علیخانی شمشیر را برای خانم‌ها از رو بسته بود و کَل‌کَل حسابی به‌راه انداخته بود، در این شماره، امیرحسین رستمی جبران کرده و آن‌قدر در پاچه‌خواری خانم‌ها مبالغه کرده که آدم یک‌جوریش می‌شود!
دلیل این داستان را می‌خواهید بدانید؟ لازم نیست خیلی به خودتان فشار بیاورید! علت را باید در تأهل و تجرد این‌دو جستجو کرد. احسان علیخانی مجرد است و امیرحسین رستمی، متأهل. احسان علیخانی هر چه در دلش از خانم‌ها دق‌دلی داشت، در آن مطلب خالی کرده بود و امیرحسین رستمی (اگرچه خواسته بود این کار را بکند) اما ماهیتابه‌ای که سرش را نشانه گرفته بود، او را از این کار منع می‌کرد!
نظرات امیرحسین رستمی درباره زنان را بخوانید:

---

خانم‌ها صبورترین موجودات روی زمین هستند. واقعا نمی‌دانم این همه صبر را چه جوری یاد گرفته‌اند! در بدترین شرایط و ناراحت‌کننده‌ترین حالت‌ها همیشه صبور هستند و بار همه چیز را به دوش می‌گیرند. خیلی‌ها فکر می‌کنند طاقت مردها بیشتر است، ولی باور کنید این‌طوری نیست. هیچ‌کس صبر و طاقت خانم‌ها را ندارد.

---

خانم‌ها نسبت به آقایان حساس‌تر هستند و با هر تلنگری ممکن است بشکنند. هنگام حرف زدن و برخورد با آنها باید کاملا مواظب باشید، زیرا کوچک‌ترین حرکت نسنجیده‌ای می‌تواند به آنها آسیب برساند. بیشتر خانم‌ها از حرف مادرشوهر زود ناراحت می‌شوند، در حالی‌که شاید واقعا حرف‌ها بی‌منظور باشد. اما چه می‌شود کرد؟ باید مراقب این روحیه حساس و لطیف بود.

---

 گذشت هم گذشتِ زن‌ها. واقعا نمی‌دانم چه‌طوری می‌توانند نسبت به همه مسایل این‌قدر گذشت داشته باشند. ما مردها گاهی نمی‌توانیم بدی‌ها را ببخشیم. البته نه اینکه کینه‌ای باشیم، نه. ولی واژه گذشت به معنای واقعی مخصوص خانم‌هاست. در مقابل فرزند و همسرشان چنان گذشتی دارند که آدم باورش نمی‌شود. به قول معروف، حاضرند از شکم خودشان بزنند؛ اما بچه و شوهرشان خوب بخورند! این نمونه کوچکی از گذشت خانم‌هاست.

---

آخ آخ بحث عاطفه که می‌شود، همه باید بروند جلو بوق بزنند! گاهی عاطفه زن‌ها آن‌قدر زیاد است که اشک‌هایشان تمامی ندارد. نه به آن صبر بیکران، نه به این احساس و عاطفه رقیق. وقتی خوشحالند، گریه می‌کنند؛ وقتی ناراحتند گریه می‌کنند؛ وقتی هیجان‌زده‌اند، گریه می‌کنند... کلا همیشه غلیان احساس‌اند! و خدا نکند که این چشمه جوشان غلیان کند، در آن‌صورت باید حسابی خودتان را جمع‌و‌جور کنید.

---

 به نظر من زن‌ها دو دسته‌اند. یا خیلی عمیق‌اند و یا خیلی ظاهری. حد وسط هم ندارند. یا به همه‌چیز منطقی و فلسفی نگاه می‌کنند، یا فقط ظاهر قضیه‌ را می‌بینند. نمی‌توانید از یک خانم انتظار داشته باشید که هر دو حالت را به‌طور نسبی داشته باشد.

---

خانم‌ها نسبت به آقایان، حس بویایی و چشایی قوی‌تری دارند. خیانت را از صد فرسخی بو می‌کشند. «من یه بوهایی به دماغم می‌خوره» این از آن جمله‌هایی است که وقتی شنیدید، باید فاتحه خود را بخوانید؛ چون تا ته‌توی بوی مذکور(!) را در نیاورند، بیخیال نمی‌شوند! وای به حال‌تان اگر «بوهای بدی» به مشام آنها برسد.

---

کودک درون خانم‌ها زود بزرگ می‌شود و همیشه نسبت به آقایان بچگی کمتری دارند. ولی مردها تا 60 سالگی هم هنوز بچه‌اند و نیاز به مراقبت دارند. خانم‌ها زودتر بزرگ شده و کودک درون غیر‌فعال‌تری دارند. در حالی‌که مردها کودک درونشان شاداب‌تر است و همیشه بچه‌تر هستند. به اصطلاح خودمان «زود با محبت خام می‌شوند.»

---

زن‌ها هیچ‌وقت خیانت را از ته دل نمی‌بخشند، ممکن است ظاهری وانمود کنند که بخشیده‌اند، اما این فقط ظاهر قضیه است و گول‌زنک. اونها هیچ‌وقت بخشش واقعی ندارند و فراموش نمی‌کنند و در فایل ذهنشان همیشه اونو نگه می‌دارند. دیلیت کردن تو کارشون نیست.

---

زن‌ها به پوشش، ظاهر و بهداشت‌شان بیشتر از آقایان اهمیت می‌دهند. مردها موقع خرید سخت نمی‌گیرند و وقتی وارد اولین مغازه شدند، همه خریدشان را انجام می‌دهند، ولی زن‌ها تا 20 تا مغازه اول، هنوز دنبال جمع کردن ایده هستند.  تازه بعدش تصمیم می‌گیرند که چی بخرند!

---

زن‌هایی که همسرشان را دوست دارند، این عشق را به دست‌پخت‌شان هم منتقل می‌کنند و غذاهای ساده را هم خوشمزه‌تر درست می‌کنند، جوری که می‌خواهی انگشت‌های دستت را هم بخوری! انرژی عشق آنها به غذایشان منتقل می‌شود. نمی‌دانم چه‌جوری؟ ولی منتقل می‌شود و همیشه غذاهایشان لذیذتر می‌شود.