بهترین راه درمان پارگی تاندون ساق پا

بهترین راه درمان پارگی تاندون آشیل، به سن، به میزان فعالیت بدنی و شدت آسیب پای شما بستگی دارد. به طور کلی در افراد جوان تر و فعال تر از روش جراحی برای ترمیم پارگی تاندون آشیل استفاده می شود، در حالی که در افراد مسن تر، روش های غیر جراحی بکار می رود.

تبیان: بهترین راه درمان پارگی تاندون آشیل، به سن، به میزان فعالیت بدنی و شدت آسیب پای شما بستگی دارد. به طور کلی در افراد جوان تر و فعال تر از روش جراحی برای ترمیم پارگی کامل تاندون آشیل استفاده می شود، در حالی که در افراد مسن تر، روش های غیر جراحی به کار می رود.

تاندون آشیل یک طناب فیبری محکم است که عضله پشت ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می کند. اگر در حین فعالیت بدنی یا ورزش، بیش از حد این تاندون کشیده شود، پاره می شود که این پارگی می تواند کامل و یا جزئی باشد. راه های تشخیص، درمان و جلوگیری از آن را می گوییم.

چطور بفهمیم تاندون آشیل پاره شده است؟

بعد از احساس درد شدید در پاشنه و ساق پا و شنیدن صدایی تق مانند، بایستی به پزشک مراجعه کنید. پزشک درد ورم ساق پای شما را بررسی می کند. اگر تاندون کاملا پاره شده باشد، در بسیاری موارد، پزشک موقع معاینه پای شما، یک فاصله را در ناحیه تاندون احساس می کند.

سپس در حالیکه روی یک صندلی زانو زده اید و یا به روی شکم روی تخت دراز کشیده اید، در حالیکه پایتان از لبه تخت آویزان است، پزشک ماهیچه ساق پای شما را فشار می دهد تا ببیند که آیا پای شما به طور خودکار جمع می شود یا نه. اگر پایتان جمع نشد، نشان می دهد تاندون آشیل شما پاره شده است.

برای تعیین میزان آسیب تاندون آشیل، ممکن است پزشک ام آر آی (MRI) برای شما بنویسد. تاندون آشیل معمولا بعد از اینکه فرد به طور ناگهانی شدت ورزش خود را افزایش می دهد، آسیب می بیند. لذا مسافت، مدت و تناوب تمرین ورزشی خود را بیش از 10 درصد در هفته افزایش ندهید

درمان پارگی تاندون آشیل چگونه است؟

بهترین راه درمان پارگی تاندون آشیل، به سن، میزان فعالیت بدنی و شدت آسیب پای شما بستگی دارد. به طور کلی در افراد جوان تر و فعال تر از روش جراحی برای ترمیم پارگی کامل تاندون آشیل استفاده می شود، در حالیکه در افراد مسن تر روش های غیر جراحی به کار می رود. اما تحقیقات اخیر نشان داده اند درمان های جراحی و غیر جراحی تأثیر یکسانی روی بهبودی پارگی تاندون آشیل دارند.

1- درمان غیرجراحی

این روش شامل پوشیدن گچ یا چکمه مخصوص است که پاشنه پای شما را بالا ببرد. این کار اجازه می دهد انتهای دو سر پاره شده تاندون بهبود پیدا کند. این روش کارآمد است و از عوارض عمل جراحی مثل عفونت جلوگیری می کند. اما احتمال پارگی مجدد تاندون بعد از این روش درمانی بالاتر است و مدت زمان بهبودی تاندون نیز طولانی تر است. اگر بعد از درمان، تاندون مجددا پاره شود، ترمیم آن از طریق جراحی سخت تر خواهد بود.

2- روش جراحی

عمل جراحی یکی از درمان های رایج برای ترمیم پارگی کامل تاندون آشیل است. در این عمل جراحی، با چاقوی جراحی یک برش در پشت ساق پا ایجاد می شود و دو سر تاندون پاره شده به هم بخیه زده می شود. بسته به وضعیت بافت پاره شده، پارگی می تواند با کمک سایر تاندون ها ترمیم شود.

عوارض عمل جراحی شامل عفونت و آسیب اعصاب است. میزان عفونت در عمل های جراحی ای که از برش های کوچک استفاده می کنند، کاهش می یابد.

3- توانبخشی

بعد از درمان پارگی تاندون آشیل، چه با روش جراحی و چه غیر جراحی، برنامه توانبخشی شروع می شود که شامل ورزش های فیزیوتراپی برای تقویت عضلات ساق پا و تاندون آشیل است. بیشتر افراد طی چهار تا شش ماه بعد از درمان می توانند به سطح فعالیت قبلی خود برگردند.

چه کنیم تاندون آشیل پاره نشود؟

برای کاهش احتمال بروز مشکلات تاندون آشیل به توصیه های زیر عمل کنید:

1- عضلات ساق پا را بکشید و تقویت کنید.

ساق پای خود را بکشید تا کشش آن را احساس کنید، ولی درد نگیرد. در طی کشش ساق پا، به بالا نپرید. همچنین ورزش های تقویت کننده ساق پا کمک می کنند تا عضله و تاندون، فشار بیشتری را تحمل کنند و به راحتی آسیب نبینند.

2- ورزش خود را عوض کنید.

ورزش های با ضربات جسمی بالا مثل دویدن را با ورزش های کم ضربه مثل پیاده روی، دوچرخه سواری و شنا عوض کنید. از انجام فعالیت هایی که فشار زیادی روی تاندون آشیل وارد می کنند خودداری کنید، مانند دویدن از روی تپه و فعالیت های پرشی.

3- مکان دویدن را با دقت انتخاب کنید.

از دویدن روی زمین یا سطوح سفت یا لغزنده خودداری کنید. برای ورزش کردن در آب و هوای سرد، لباس مناسبی بپوشید و کفش ورزشی اندازه پای خود که ضربه گیر مناسبی در پاشنه پا دارد، بپوشید.

4- به آرامی شدت ورزش خود را افزایش دهید.

تاندون آشیل معمولا بعد از اینکه فرد به طور ناگهانی شدت ورزش خود را افزایش می دهد، آسیب می بیند. لذا مسافت، مدت و تناوب تمرین ورزشی خود را بیش از 10 درصد در هفته افزایش ندهید.

درد ساق پا یا شین اسپلینت (علل و راه های درمان)

درد در ناحیه ساق پا هنگام دویدن یکی از علائم شین اسپلینت است

شین اسپلینت که به آن سندرم استرس تیبیا میانی هم می‌گویند، یکی از رایج‌ترین آسیب‌هایی است که دوندگان و افرادی که پیاده‌روی می‌کنند با آن مواجه می‌شوند. در حقیقت، مطالعات نشان داده بیشتر از ۲۰درصد دوندگان، شین اسپلینت را تجربه می‌کنند. تحقیقات گسترده‌تر هم نشان داده ۳۵درصد از سربازان نیروی دریایی هم درتمرینات پایه‌ای‌شان، با این درد روبرو می‌شوند.

وقتی درمورد بیومکانیک‌های طرز راه رفتن و دویدن فکر می‌کنیم، می‌بینیم عجیب نیست که خیلی از ما با این مشکل مواجه می‌شویم. شما چه بدوید و چه راه بروید، با هر قدمی که می‌گذارید، با بیشتر از دو برابر نیروی وزن‌بدن‌خودتان به زمین می‌آیید. این فرایند فشار خیلی زیادی روی عضلات، استخوان‌ها، مفاصل و تاندون‌ها وارد می‌کند. مخصوصا استخوان ساق یا تیبیا، با هر ضربه‌ای که به زمین می‌زنید خمیده یا کج می‌شود. فشار مکرری که به این استخوان‌ها وارد می‌شود می‌تواند بعدا موجب دردی به‌نام شین اسپلینت گردد.

معمول‌ترین علامت این حالت، درد درناحیه ساق یا تیبیا هنگام دویدن یا زمانی است که به استخوان فشاری وارد می‌کنید. هرچند این درد، ناراحت‌کننده است اما به‌معنی این نیست که برای همیشه ناتوان شده‌اید و دیگر نمی‌توانید به فعالیت‌تان ادامه دهید البته اگر فورا به آن توجه کرده و درمانش کنید. اگر شین اسپلینت را نادیده بگیرید، این احتمال بالقوه وجود دارد که تبدیل به شکستگی استرس تیبیانی شود، که می‌تواند ماه‌ها شما را دور از ورزش و فعالیت نگه‌دارد. پیش از همه، بدانید که چگونه می‌توان از بروز ناگهانی این مشکل پیشگیری و همچنین درمانش کرد تا بعدها کمتر دچار مشکلات جدی شوید.

درمان شین اسپلینت
هر چند آخرین شواهد درخصوص درمان شین اسپلینت تا حدودی گیج‌کننده بوده و به روش‌های درمانی خاصی منتج نشده اما بیشتر کارشناسان روی این موضوع توافق دارند که این مشکل، آسیبی است که به‌دلیل واردکردن وزن زیاد روی استخوان تیبیان یا ساق ایجاد می‌شود. به‌علاوه، نشان داده شده افرادی که سابقه فعالیت بدنی‌شان زیر حد متوسط است، و دویدن را شروع می‌کنند، دو و نیم برابر بیشتر در معرض تجربه شین اسپلینت هستند. و احتمالا دلیلش هم قوی و آماده نبودن استخوان‌های‌شان برای تمرینات شدید است. آنهایی که سالهاست بطور مرتب می‌دوند یا پیاده‌روی می‌کنند استخوان‌های قوی‌تری دارند که بهتر می‌تواند نیروهای ناشی از دویدن و پیاده‌روی را بپذیرد. دراینجا یک برنامه ساده دو مرحله‌ای را معرفی می‌کنیم که می‌توانید درصورت تجربه علائم شین اسپلینت، آن را پیگیری کنید:

تمرینات با تاثیر بالا را متوقف نمایید.
از آنجایی‌که شین اسپلینت، آسیب ناشی از فشار زیاد است، مهم است که میزان تمرینات باتاثیر بالا را کاهش دهید تا ساق پای‌تان امکان التیام یافتن پیدا کند. جایگزین کردن بعضی از تمرینات دو یا پیاده‌روی با دوچرخه‌سواری یا شنا می‌تواند راهی خوب برای پیشگیری از بدتر شدن آسیب شود ضمن این‌که تناسب‌اندام‌تان همچنان حفظ خواهد شد. اگر برای درمان به مشکل برخوردید، استراحت کامل به‌عنوان متد درمانی مهم و موثر توصیه می‌شود.

کمپرس سرد
اگر با دردساق پا مواجه شدید، کمپرس سرد هم پیشنهادی معمول است. این شیوه نه تنها به کاهش التهاب در این ناحیه کمک می‌کند بلکه باعث کاهش درد هم می‌شود. شما می‌توانید از یک فنجان یخ استفاده کنید و آن را روی تیبیا به سمت بالا و پایین حرکت دهید، یا دوبار در هفته، دوکیسه یخ را روی قسمت آسیب دیده گذاشته و حداقل ده دقیقه نگه دارید.

پیشگیری از شین اسپلینت

وقتی توانستید این مشکل ساق پای‌تان را با موفقیت برطرف کنید، باید سعی‌تان برای جلوگیری از وقوع دوباره این آسیب بکنید. باید برنامه ورزشی‌تان را با سطح فیتنس‌تان سازگار کنید چون خیلی از دوندگان یا آنهایی که پیاده‌روی می‌کنند و کم تجربه هستند احتمال مواجه شدن‌شان با این آسیب بیشتر است. سبک کردن فعالیت با شدت بالا، مانند دویدن، درکمک به شما برای اجتناب از آسیب‌های مربوط به استخوان مانند شین اسپلینت بسیار نتیجه بخش و موثر خواهد بود. برای افزایش مسافت، تابع قانون ۱۰درصد باشید، یعنی از یک هفته تا هفته بعدش، مسیرتان را بیشتر از ۱۰درصد افزایش ندهید.

دراینجا چند اقدام پیشگیرانه دیگر هم داریم که می‌توانید بکار گیرید:
کفش‌تان را عوض کنید یا از کفی‌های طبی استفاده نمایید.

شما باید ابزار دویدن یا پیاده‌روی‌تان را هم مورد بررسی قرار دهید. تحقیقات نشان داده اگر هنگام فرود آمدن بر زمین، چرخش پا به طرف داخل زیاد باشد موجب شین اسپلینت می‌شود و این به احتمال زیاد به دلیل گشتاور زیادی است که هنگام برخورد پا با زمین و سپس چرخش زیاد به‌سمت داخل روی پایین پا وارد می‌شود. کفش‌هایی که توکار مستحکمی دارند یا کفی‌های طبی می‌توانند در کاهش این‌گونه حرکات ناخواسته موثر باشند. هرچند پژوهش‌هایی که درباره درمان این عارضه انجام شده تا حدودی محدود و ناقص است اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کفش‌های قوسدار یا کفی‌های طبی می‌توانند با کاهش حرکات چرخشی پا به داخل، از بروز شین اسپلینت پیشگیری نمایند.

نسبت به اندازه قدم‌های‌تان آگاه باشید.
برای دوندگان، افزایش تکرار یا ریتم قدم‌ها تا حدود زیادی تاثیر نیروهای مربوط به دویدن را کاهش می‌دهد. هنگام دویدن سعی کنید درمحدوده توده مرکزی بدن‌تان قدم بردارید و قدم‌تان جلوتر از بدن‌تان نباشد، دراین‌صورت از گام‌های خیلی بلند و کُند شدن و توقف نیز جلوگیری می‌شود چون فشار کمتری به تیبیا وارد می‌گردد.

روی تقویت پایین پا بیشتر کار کنید.
مطالعات نشان داده‌اند دوندگانی که عضلات ساق‌پای‌شان قوی‌تر و بزرگ‌تر است، ریسک کمتری برای شکستگی‌های استرس تیبیانی دارند. از آنجایی‌که شکستگی‌های استرس تیبیانی می‌توانند نتیجه شین اسپلینت‌های درمان نشده باشند، تقویت عضلات ساق‌پا به دوندگان کمک می‌کند از سندرم طبی استرس تیبیانی دور بمانند.

این تمرینات استقامتی را به برنامه ورزشی‌تان اضافه کنید تا عضلات ساق‌پا و اطراف تقویت شده و از شین اسپلینت پیشگیری شود:

بلند کردن ساق‌ها

پاهای‌تان را کمی از هم فاصله داده و بایستید، روی انگشتان بلند شوید، دو ثانیه مکث کرده و با پاشنه پایین بیایید. این حرکت را در دو سِت ۱۵ تایی تکرار کنید.

راه رفتن روی انگشتان پا

روی نوک انگشتان پا بایستید و حدود ۱۵ متر به سمت جلو راه بروید، دو سِت از این حرکت انجام دهید.

کشش کف‌پا

دراز بکشید، پاهای‌تان مستقیم جلوی بدن‌تان باشد و انگشتان‌تان هم به سمت بالا. در یک حرکت جهشی، انگشتان را به سمت بدن‌تان کشیده و بعد به جای اولش برگردانید. این حرکت را در دو سِت با ۲۰ تکرار انجام دهید.

به زمین انداختن پاشنه پا

روی یک پله یا سطح برآمده بایستید، وزن‌تان را روی پای راست انداخته و پاشنه همین پا را تا ۹۰ درجه پایین بیاورید. به آرامی پاشنه را بالا آورده و پیش از آن‌که روی پای دیگر انجام دهید، روی همین پا حرکت را تکرار کنید. این تمرین را در دو سِت و با ۱۰ تکرار روی هر پا انجام دهید.

منبع:healthmag.ir