17 مه؛ روز جهانی ارتباطات

 

 

(17 مه) مصادف با روز جهانی ارتباطات
* تاریخچه ارتباطات:
از گذشته تا بحال ارتباطات همواره بعنوان یكی از موضوعات بسیار مهم برای بشر محسوب می شده است. در گذشته های دور دوندگان مسئولیت حمل و انتقال پیام های فرمانروایان و اشخاص مهم را بر عهده داشته اند. دود، نور و پرچم نیز از دیگر اشكال برقراری ارتباط و فرستادن پیام بوده كه اغلب از نقاط بلند و مرتفع و یا برج ها به این منظور استفاده می گردیده است. استفاده از كبوتران نامه بر و اسبها نیز از دیگر روش های متداول برای ارسال پیام بوده اند.

 

تاریخچه ایجاد ارتباط به شكل امروزی به اوایل قرن نوزده با كشف الكتریسیته و خاصیت انتقال آن بصورت سیگنال و علامت، برمی گردد كه از طریق آن برای اولین بار یك پیام با سرعتی افزون تر از سرعت هر انتقال دهندهٔ دیگری فرستاده شد. تلگراف اولین وسیله ای است كه برای ارسال این شیوه از پیام در دنیای مخابرات استفاده شد.

 

در۱۷ مه ۱۸۶۵ میلادی "اتحادیه تلگرافی بین المللی" در پاریس تشكیل شد. ازآن تاریخ به بعد نام این اتحادیه دستخوش تحول شد و سرانجام در ۳۰ اكتبر ۱۹۰۶ میلادی در كنفرانس "اتحادیه تلگرافی بین الملل" تصمیم گرفته شد كه "اتحادیه رادیو و تلگرافی بین الملل" نیز تشكیل شود. در ۹ دسامبر سال ۱۹۳۲ میلادی به موجب "عهدنامه مادرید" با وحدت دو اتحادیه یاد شده فوق، "اتحادیه بین المللی ارتباطات دور" شروع به كار كرد. در واقع روز جهانی ارتباطات یادآور تأسیس این اتحادیه ها برای پیشرفت ارتباطات است.

سابقه عضویت ایران در "اتحادیه تلگرافی بین المللی" بیش از یكصد سال است. نهاد مذكور پس از جنگ جهانی دوم و تشكیل سازمان ملل، به موجب تصمیم كنفرانس عمومی نمایندگان دولتهای عضو، این اتحادیه به صورت نهاد تخصصی سازمان ملل درآمد و از آن زمان تاكنون، جزو مؤسسات ویژه سازمان ملل متحد بوده است. از اواخر سال ۱۹۷۰ میلادی، كشورهای جهان سوم از طریق این اتحادیه كوششهای وسیعی برای رسیدن به دو هدف مشخص در پیش گرفتند:
۱) سعی در تقسیم و توزیع عادلانه امواج رادیویی
۲) كوشش در توزیع عادلانه كانالهای تلویزیونی ماهواره ای پخش مستقیم درسراسر جهان

اقدام مهم دیگر این اتحادیه كمك به كشورهای جهان سوم برای توسعه ارتباطات و كاربرد هرچه بیشتر آن در توسعه ملی این كشورها بوده است.

 

* آثار مثبت ارتباطات:
در جمع بندی كلی آثار متفاوتی در نقش و تأثیر ارتباطات در جهان معاصر محسوس است.
▪ بعضی از آثار مثبت آن عبارت اند از:
۱) تسهیل همگرایی سیاسی در داخل جوامع و بین ملتها در صحنه بین المللی
۲) توسعه شهر نشینی، ارتقای سطح سواد، افزایش درآمد سرانه و تقویت پیوندهای اجتماعی بین جوامع كه نهایتاً روند دستیابی به "رفاه اقتصادی" را هموار خواهد كرد.

۳) افزایش مناسبات و مبادلات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و علمی میان ملل و اقوام گوناگون و از میان رفتن فواصل جغرافیایی و كمك به برقراری تفاهم، همبستگی، همگونگی و همكاری بین المللی

۴) كمك به پیشبرد سیاستهای ملی و افزایش سطح مشاركت اجتماعی و برقراری وضع مناسب برای حل و فصل بحران نفوذ، مشاركت، هویت و مشروعیت
۵) توانایی كمك به برقراری صلح جهانی از طریق تغییر در تصورات طرف مناقشه و ایجاد تصورات دوستانه و گسترش صلح و ثبات و امنیت
۶) كاركرد آموزشی و دادن اطلاعات به ملتها و آگاه ساختن ملل از سنتهای ریشه دار ملی و تاریخی
۷) كمك به گسترش آزادی و احترام به حقوق انسانی، چرا كه جوهر آزادی و عدالت خواهی، بسط اطلاعات و ارتباطات و تسهیل اجتماعی است.

 

 

سابقه عضویت ایران در "اتحادیه تلگرافی بین المللی" بیش از یكصد سال است

 

* نتایج منفی ارتباطات :
شاید بهره گیری از واژه منفی در ارزشیابی تأثیرات ارتباطات نادرست باشد، زیرا اگر هر ابزاری در جای خود به كار گرفته نشود، به طور یقین آثار زیانباری به دنبال خواهد داشت.
بخشی از كاربردهای منفی ارتباطات عبارت اند از:
۱) توانایی تجزیه گروههای اجتماعی و اخلال در جریان وحدت ملی جوامع، نظیر بحران یوگسلاوی، تجزیه اتحاد جماهیر شوروی سابق و یا ایجاد شورشها و نا آرامی های قومی و منطقه ای همچون نا آرامی های تبت در جمهوری خلق چین و شمار زیادی از كشورهای آفریقایی

۲) انتقال فناوری نامناسب و وابستگی به كمپانیهای چند ملیتی به ویژه غربی
۳) ایجاد اختلاف و شكاف میان ملتها به منظور توسعه ناسیونالیسم افراطی، ایدئولوژی های متضاد و در نتیجه بروز شكاف فرهنگی
۴) تغییر الگوهای مصرف و روشهای زیستی از طریق افزایش خواسته ها و ایجاد دنیای پر زرق و برق، همراه دامهای جذاب جامعه مصرفی
۵) تضعیف پیوندهای سنتی از طریق تقویت و تبلیغ ارزشهای غربی و نیز كمك به استحاله فرهنگی

۶) ایجاد نخبگان سیاسی و فرهنگی وابسته به جریانات خود ساخته از طریق شبكه های ارتباطی
۷) كمك به تشدید تضادهای فرهنگی و بهره برداری های مقطعی و دراز مدت از آن
۸) بهره برداری تبلیغاتی و انتشار اخبار غیر واقع و تحریفی و بمباران خبری و جریان یك سویه مبادله اطلاعات و اخبار از طرف غرب به جهان سوم به منظور اظهار تواناییهای مالی، فنی و فناورانه در برابر ضعف ساختاری كشورهای جهان سوم

 

* عصر ارتباطات:
همكاریهای بین المللی، نقش ارتباطات را در جامعه اطلاعاتی انكار ناپذیر ساخته است؛ به نحوی كه افزایش بازدهی جامعه از طریق توسعه شبكه های اطلاعاتی و ارتباطی كه بار اطلاعاتی و ارزش افزوده دارند، كلیه محلهای كار را از طریق اتوماسیون اداری (خودكار سازی) به یكدیگر پیوند داده و ایجاد ارتباط بین دولت و واحدهای محلی از طریق شبكه اطلاعاتی و مخابراتی اداری را متخصص ساخته است.

 

حتی در كشورهای فرا صنعتی عمدتاً اجرای اتوماسیون كامل، اجرای امور در منزل از طریق تلفن تلویزیونی و فعالیتهای بانكی، خرید و فروش، رزرو كردن بلیت و سایر اقدامات مشابه از طریق شبكه های اطلاعاتی و مخابراتی صورتمی پذیرد. ارتباطات مخابراتی در قرن حاضر در واقع عامل زیربنایی و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تلقی می شود و دست راست تمدن نامگذاری شده است. از همین روست كه امروزه میزان توسعه ملی هر كشور را با معیار توسعه ارتباطات مخابراتی در آن كشور ارزشیابی می كنند.

هدف ارتباطات مخابراتی این است كه در مناسب ترین وضع اقتصادی، مسافرتهای زاید را حذف كند، مراجعات مردم را به سازمانهای دولتی تقلیل دهد و ضمن برقراری ارتباط همه جانبه موجب صرفه جویی در اوقات و هزینه های جامعه شود. از سوی دیگر امروزه ضرورت و اهمیت استفاده از شبكه های علمی و تحقیقاتی جهانی برای بسیاری از دانش پژوهان در اكثر رشته ها، قطعی و روشن است.

 

آنچه كارایی و بهره مندی از چنین شبكه هایی را به سرعت افزایش می دهد، توانایی روزافزون ارتباطات مخابراتی است كه به یاری رایانه ها شتافته اند و آنها را به صورت ابزاری برای جستجو، جمع آوری، دسته بندی، تجزیه و تحلیل و انتقال حجم بالایی از اطلاعات درآورده است.

 

از طرف دیگر، سهولت دسترس به خدمات اطلاعاتی جدیدتر و گسترده تر ایجاد امكان ارتباط با سایر محققان و سهیم شدن در تجربه های آنها نیز به طور مداوم بر مطلوبیت این ابزار در محیطهای علمی و تحقیقاتی می افزاید. همچنین با استفاده از این روش می توان ضمن بهره مندی از فناوری پیشرفته مخابراتی، به جریان جاری و آینده توسعه اطلاعات متصل شد. به هر حال عصر ما، عصر ارتباطات است و در چنین دورانی قدرت نیز در دست جوامعی است كه از نیرومندترین شبكه های ارتباطی و به تبع آن، از بیشترین اطلاعات برخوردار باشند و این حقیقت انكار ناپذیر تمدن كنون جهانی است.

منبع :vista.ir

ویدیو مرتبط :
روز جهانی ارتباطات و جامعه اطلاعاتی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

8 مه ؛ روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر

سال 1984 به افتخار روز تولد دونان، روز جهانی صلیب سرخ نامگذاری شد

 

8 مه ؛ روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ که منشأ نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر محسوب می‌شود سازمانی است بی‌طرف، بی‌غرض و مستقل که وظیفه منحصراً بشردوستانه آن عبارت است از حفاظت از زندگی و کرامت قربانیان جنگ و خشونت داخلی و یاری‌رسانی به آنها.

 

کمیته بین‌المللی، کار هدایت و هماهنگ‌سازی فعالیت‌های امدادی نهضت را در مواقع منازعات به عهده دارد. همچنین تلاش می‌کند تا با ترویج و تقویت حقوق بین‌الملل بشردوستانه و اصول بشردوستانه جهانی، از بروز آلام انسانی جلوگیری کند. درواقع با توجه به این‌که گفته می‌شود صلیب سرخ جهانی به عنوان یکی از سازمان‌هایی که فارغ از مسائل سیاسی حاکم بر کشورها و ملت‌ها عمل می‌کند بنابراین داوطلبان این سازمان می‌توانند در برقراری صلح و دوستی و دوری از منازعات، خشونت و اقدامات نافی حقوق بشر نقش موثری داشته باشند.

 

کما این‌که به هنگام وقوع حوادث غیرمترقبه در هر گوشه از جهان این دلاور مردان به‌خوبی توانسته‌اند اهداف به عضویت درآمدن در این مجموعه را به‌خوبی ایفا کرده و نقش‌آفرینان خوبی در عرصه‌های خطر باشند. جمعیت هلال احمر ایران هم همچون جمعیت‌های صلیب سرخ در سطح جهان، همواره تلاش کرده است، تا فارغ از هرگونه اقدامات نژادپرستانه با انجام فعالیت‌های بشر دوستانه بتواند نقشی در جهت حمایت از حقوق بشر ایفا کند. هر ساله روز جهانی صلیب سرخ در کشورهای مختلف جهان به این امید که روزی صلح و آرامش در سرتاسر جهان حکمفرما باشد، گرامی داشته می‌شود.

 

صلیب سرخ با تلاش چه کسی تاسیس شد؟
در سال 1828 میلادی شخصی پا به این جهان گذاشت که در سن 34 سالگی با نوشتن کتابی توانست بنیانگذار مکتبی باشد که‌ بعدها نام صلیب سرخ را بر آن نهادند. آن شخص کسی نبود جز ژان‌ هانری ‌دونان.

همه چیز از یک جنگ آغاز شد. دهکده‌ای در شمال غربی Manuta واقع در شمال ایتالیا در سال 1859 شاهد صحنه خونینی بین‌ قوای اتریش و متحدان فرانسوی و ساردنی بود و جمعا حدود 50 هزار نفر در این جنگ جان خود را از دست دادند. دونان در سال 1862 براساس مشاهدات عینی خود از این جنگ کتاب خاطراتی را منتشر کرد و در پایان کتاب خواستار تشکیل جمعیت‌های امدادی داوطلب برای کمک به آسیب‌دیدگان این‌گونه حوادث شد.

 

هانری ‌دونان به پاس تفکرات سازنده‌اش جایزه صلح نوبل را دریافت کرد

یک سال بعد یعنی سال 1863 اولین تشکیلات پیشنهادی دونان در ژنو تشکیل شد که طی آن 16 کشور در ژنو طی کنفرانسی بین‌المللی اولین کمیته دائمی بین‌المللی برای کمک به مجروحان جنگی شکل گرفت که بعدها به کمیته بین‌المللی صلیب سرخ تغییر نام یافت. دونان سال 1895 به دنبال ورشکستگی دچار فقر و تهیدستی شد و سال 1910 از دنیا رفت اما کمی پیش از مرگش به پاس تفکرات سازنده‌اش جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. پاداش دونان به همین جا ختم نشد و نهایتا روز هشتم ماه می برای اولین بار در سال 1984 به افتخار روز تولد دونان، روز جهانی صلیب سرخ نامگذاری شد.

 

فدراسیون صلیب سرخ جهانی
صلیب سرخ جهانی سازمانی بی‌طرف است که هم اکنون تحت عنوان فدراسیون صلیب سرخ جهانی و هلال احمر  فعالیت می‌کند. این فدراسیون سال 1919 پس از پایان جنگ جهانی اول در شهر پاریس تحت عنوان لیگ جمعیت‌های صلیب سرخ تاسیس شد. این جمعیت در اکتبر سال 1983 به لیگ جمعیت‌‌های صلیب سرخ و هلال احمر و سپس در نوامبر 1991 به فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر تغییر نام داد.

جمعیت‌های موسس شامل 5 کشور انگلستان، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و ایالات متحده امریکا بودند . هم‌اکنون شمار جمعیت‌های موسس در سال 2008 به 178 جمعیت رسمی رسیده است. فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر که هم‌اکنون بزرگ‌ترین سازمان بشر دوستانه جهان به‌شمار می‌رود همان‌طور که گفته شد اینک دارای 183 کشور عضو می‌باشد که شعبه مرکزی آن در «ژنو» قرار دارد، 16 دفتر منطقه‌ای و مجموعا 60 هیات نمایندگی کشوری از نقاط استراتژیک این فدراسیون محسوب می‌شود و هم‌اکنون 4 واحد پشتیبانی اصلی آن در ابوظبی، بوداپست، نایروبی و پاناما کلیه فعالیت‌های مرتبط با هلال احمر را در سراسر جهان حمایت می‌کنند.

 

اهداف فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ عبارتند از:

• ایجادکمپ‌های اضطراری برای تهیه آب آشامیدنی و سرویس‌های بهداشتی
• برپایی پناهگاه‌های اضطراری جهت تغذیه و امداد رسانی
• یافتن اعضای خانواده‌های مصیبت‌زده‌
• آموزش وسیع کمک‌های اولیه ومراقبت‌های پزشکی در مواقع اضطراری
• پیشگیری و ریشه‌کنی بیماری‌ها
• پیشگیری از گسترش ایدز
• تامین نیازهای خونی با جمع‌آوری و نگهداری خون در مواقع ضروری
• ساماندهی و فعالیت‌های داوطلبی و ... 

 

تاریخچه ورود ایران به کنوانسیون بین‌المللی صلیب سرخ
نخستین کوشش ایرانیان برای پیوستن به کنوانسیون‌های بین‌المللی در مورد تشکیلات بین‌المللی صلیب سرخ به دوران پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار باز می‌گردد. ایران در زمان حکومت او و در دسامبر سال 1874/شوال 1291، کنوانسیون مصوب 1864 ژنو را پذیرفت. اما عملاً برای دهها سال پس از این تاریخ هیچ‌گونه اقدامی برای تأسیس مؤسسه، یا سازمانی که عامل اجرایی این کنوانسیون در ایران باشد صورت نگرفت.

 در طی این سالها، جدی‌ترین کوشش ایران در این زمینه، اعزام نماینده‌ای به سومین کنفرانس بین‌المللی صلیب سرخ در ژنو در سال بود. در این کنفرانس، عبدالصمد ممتازالسلطنه سیاست‌مدار و وزیر مختار وقت ایران در پاریس، نقش بسیار مهمی در تبیین نگرش جوامع اسلامی به نشان بین‌المللی صلیب سرخ داشت و توانست موافقت کنفرانس را در پذیرش نشان شیر خورشید سرخ به عنوان نشان رسمی دولت ایران برای جمعیت خود اخذ نماید.

 

این نشان چند سال بعد از این زمان مورد تأیید کنفرانس دیپلماتیک صلیب سرخ در ژنو نیز قرارگرفت. اگر چه همچنان هیچ نهادی از سوی دولت ایران برای انجام وظایف مربوط به صلیب سرخ بوجود نیامد. فعالیت‌های مربوط به این مؤسسه تنها در اثر کوششهای شخصی افراد و به صورت غیرمتواتر انجام می‌شود. از جمله، تلاشهای دکتر امیرخان اعلم (مشهور به امیراعلم، از جمله دانش آموختگان ایرانی در اروپا در رشته پزشکی و از بنیانگذاران چند بیمارستان به سبک غربی در ایران) در خلال جنگ‌های داخلی ایران بین مستبدین و مشروطه خواهان در سالهای پس از پیروزی انقلاب مشروطیت ایران بود.

 

در سال 1301 جمعیت ملی هلال احمر در ایران  تأسیس شد

نشان شیر و خورشید سرخ
در سال 1929 کنوانسیون ژنو در سومین نشست خود پس از به پایان رسیدن جنگ جهانی اول که در کشور سویس و شهر ژنو بر‌گزار شد نماینده دولت ایران و دولت ترکیه از شرکت کنندگان در کنفرانس خواستند که نشان شیر و خورشید (ایران) و هلال احمر (ترکیه) در سراسر دنیا به رسمیت شناخته شود. این کنوانسیون پروانه داد که ایران از نشان خود یعنی نشان شیر و خورشید سرخ ایران و ترکیه از نشان هلال احمر استفاده کنند و این دو نشان از جانب کنوانسیون به رسمیت شناخته شد.

 

هلال احمر در ایران
دولت ایران در سال 1301 جمعیت ملی هلال احمر خود را تأسیس نمود، ولی به جای استفاده از نشان صلیب سرخ و یا هلال احمر، علامت شیر و خورشید سرخ را به عنوان نشان جمعیت خود انتخاب كرد اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال 1359 ، دولت ایران با ارسال نامه ‌ای به دولت سوئیس به عنوان امین و نگاهدارنده قراردادهای چهارگانه ژنو، اعلام نمود كه استفاده از شیر و خورشید سرخ را به تعلیق درآورده و به جای آن از علامت هلال احمر استفاده خواهد نمود. از آن پس جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران به جمعیت "هلال احمر جمهوری اسلامی ایران" تغییر نام داد.

 

گردآوری : بخش فرهنگ و هنر صبح بخیر

 

 منابع :

jamejamonline.ir

bartarinha.ir

tebyan.net