«پرویز» انتقام می گیرد!

صبح بخیر - ایمان عبدلی: پرویزداستان آدمی است که جدی گرفته نمی شود و چه تحقیری از این بالاتر ؟اما شگفتی اینجاست که پرویز به جای انفعال و انزوا ،انتقام میگیرد و شگفتی وقتی کامل می شود که مجری انتقام بی اندازه خونسرد است ، به راستی اگر آدم هایی که تحقیر می شوند تصمیم دیگری بگیرند چه اتفاقی خواهد افتاد؟با همین پرسش ساخت فیلم در ذهن مجید برزگر کلید می خورد.


در ابتدا با پرویزی مواجه ایم، که در شهرکی آرام در کنارپدرش زندگی می کند، رابطه ی سرد پدر و پسر و دست پایین بودن پرویز در محیط خانه، اولین تکه های پازل کاراکتر پرویز است ،که با آن مواجه می شویم. در ادامه با پرویز در اجتماع همراه می شویم ،پرویزی که تنخواه ساختمان را بر عهده دارد و برای رفع و رجوع کارهای ساختمان زانو هم میزند، در خشکشویی هم پایین دست است و کمک حال کاسب محل وهمنشین بچه هاست، با ماشین عاریه ای که حکم سرویس کودکان شهرک را دارد، پرویز تنهاست اما تنهایی اش نه تنها آسیب زنننده نیست، بلکه در خدمت اجتماع پیرامونش می باشد تا اینجای فیلم دوربین پا به پای پرویز آمده و موسیقی متن فیلم چیزی جز صدای خس و خس پرویز نیست ،صورت گوشت آلود و هیکل خرفت پرویز در عین مظلومیت و تنهایی ،ترسناک جلوه می کند ،همین تضاد شخصیتی خیال ما را آشفته می کند ،آیا قرار است اتفاقی بیفتد ؟


دلیل این همه مکث و تامل دوربین چیست ؟چرا فیلم انقدر خلوت و ساکن است؟حالا با کاراکتر اصلی و دنیای ساکت و کم نور کاملن اخت شده ایم ،اما ... اما پرویز وارد خانه ای می شود، که حالا شخص سومی هم ساکن آن شده است ،پدر، زنی را به همسری انتخاب کرده بدون انکه پرویز را در جریان بگذارد ،طرد شدگی از خانه شروع می شود و از نزدیک ترین فرد به پرویز ،پدر محترمانه پرویز را بیرون میکند و او در شهرک جایی ندارد ،چشمان بهت زده ی پرویز نافذ ترین عنصر فیلم در این دقایق است،حالا به تکه هایی مواجه ایم که در کنار هم یک معنی را می دهند: پرویز جایگاهی در اجتماع ندارد،تنخواه ساختمان با این توجیه که او در شهرک ساکن نیست از او گرفته میشود و او دیگر نمی تواند راننده ی سرویس کودکان شهرک باشد ،جامعه پشت هم لگد می زند و پرویز مستاصل و درمانده فقط کتک می خورد ،چه ضرب و شتم بدتر از حذف وجود دارد؟


به درستی که خشونتی بدتر و بی رحمانه تر از حذف و تحقیر نیست ،فیلم زمینه چینی های لازم را برای ایجاد یک تحول بزرگ شخصیتی آماده کرده است ،با خود می گوییم یعنی قرار براین است که پرویز تماشاگر قتل خود
باشد؟

سکانس سم آلوده کردن گوشت که با تدوین با حوصله ای پرداخت شده خبر از خشونت عریان تری می دهد ،حالا پرویز سگ ها را می کشد و دچار عذاب وجدان نمی شود او نسبت به حیوانات بی رحم شده ،فیلمساز رفته رفته ما را آماده می کند ،بی رحمی پرویز به نوزاد در خیابان تسری پیدا می کند و ما در هول یک جنایت با صدای گریه ی نوزاد خیالمان راحت می شود که پرویز آنقدر ها هم بد نشده ،اما تکه های نیمه ی سوم فیلم این بار ر جهت تکوین و تحول پرویز از یک ادم تنها وبی آزار به یک آدم تنها و بی رحم ادامه دارد،او زیر آب مافوق خود را می زند ،به زن بابایش دروغ می گوید صاحبخانه اش را در حبس می کند،زیرآب پسرک همسایه را در روابط عاطفی اش می زند ،به حریم زن همسایه ورود می کند و...


تنهایی او ادامه دارد ،تا قبل از این با خشونت جامعه با فرد مواجه بودیم ،از این به بعد با خشونت فرد در مقابل اجتماع مواجه ایم :عمل و عکس العمل،تکانه ی اساسی فیلم سکانسی است که پرویز که همچنان خونسرد است مرتکب قتل می شود و درست در همین نقطه تماشاچیان دو گروه می شوند گروهی که همچنان ته دلشان با پرویز است و گروهی که از این همه خشونت منزجر شده اند ،پرویز به خانه بر می گردد، این بار از سر اقتدار :نشانه اش اینکه جای پرویز و پدر عوض شده او تهدید می کند و در آخرین دیالوگ فیلم فرصت حرف زدن می خواهد ،اما فقط با توسل به زور فرصت حرف زدن پیدا میکند.

پرویز فیلم خوبیست ،اما می توانست ریتم سریعتری داشته باشد، با همان فضای خلوت و مکث و تامل کاراکتر اصلی در بیان دیالوگ و نور پردازی مناسب ،به اندازه ی کافی سردی و کرختی مورد نیاز را منتقل کرده است، با این ریتم در حقیقت فیلم کشدار شده است .و یک افسوس دیگر اینکه کاش فیلم در همان سکانس خشکشویی تمام میشد، فکر میکنم پایان تاثیر گذار تری بود.