شعر نوروز در زمستان/ احمد شاملو

 

 

سالی

نوروز

بی‌چلچله بی‌بنفشه می‌آید،

‌جنبش ِ سرد ِ برگ ِ نارنج بر آب

بی گردش ِ مُرغانه‌ی رنگین بر آینه

سالی

نوروز

بی‌گندم ِ سبز و سفره می‌آید،

بی‌پیغام ِ خموش ِ ماهی از تُنگ ِ بلور

بی‌رقص ِ عفیف ِ شعله در مردنگی.

سالی

نوروز

همراه به درکوبی مردانی

سنگینی‌ بار ِ سال‌هاشان بر دوش:

تا لاله‌ی سوخته به یاد آرد باز

نام ِ ممنوع‌اش را

وتاقچه گناه

دیگربار

با احساس ِ کتاب‌های ممنوع

تقدیس شود.

در معبر ِ قتل ِ عام

شمع‌های خاطره افروخته خواهد شد.

دروازه‌های بسته

به ناگاه

فراز خواهدشد

دستان اشتیاق از دریچه ها دراز خواهد شد

لبان فراموشی به خنده باز خواهدشد

وبهار

درمعبری از غریو

تاشهر

خسته

پیش باز خواهدشد

سالی

آری

بی گاهان

نوروز

چنین آغاز خواهدشد

 

ویدیو مرتبط :
انیمیشن زیبای هفت شهر اثر علی اکبر صادقی و با گفتار و صدای احمد شاملو برگرفته از وبسایت احمد شاملو

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

شعر احمد شاملو / بر خاک جدی ایستادم

 

 

 

 

 

 

 

بر خاک جدی ایستادم

و خاک، به‌سانِ یقینی

استوار بود.

به ستاره شک کردم

و ستاره در اشکِ شکِّ من درخشید.

و آن‌گاه به خورشید شک کردم که ستاره‌گان را

هم‌چون کنیزکانِ سپیدرویی

در حرم‌خانه‌یِ پُرجلال‌اش نهان‌می‌کرد.

دیوارها زندان را محدود می‌کند

دیوارها زندان را

محدودتر نمی‌کند.

میانِ دو زندان

درگاهِ خانه‌یِ تو آستانه‌یِ آزادی است

لیکن در آستانه

تو را

به قبولِ یکی از آن دو

از خود اختیاری نیست!