شعر شهادت حضرت فاطمه(س)-3

خداحافظ ای یار پهلو شکسته          خداحافظ ای رونق آشیانم

 خداحافظ ای قوت زانوانم          خداحافظ ای جسم بی جان زهرا

خداحافظ ای مانده در کوچه تنها          خداحافظ ای گریه های شبانه

خداحافظ ای بانوی بی نشانه          خداحافظ ای کوچه های مدینه

خداحافظ ای زخم بازو و سینه          خداحافظ ای داغ در دل نهفته

خداحافظ ای موی آتش گرفته          خداحافظ ای خاطرات غم یار

خداحافظ ای خون مانده به دیوار          خداحافظ ای یار در خون تپیده

خداحافظ ای یاور قد خمیده          خداحافظ ای یاور مهربانم

خداحافظ ای مادر کودکانم          خداحافظ ای یاس صورت کبودم

  

عزلت گرفته ای تو و من هم که بستری         غصه غذای من شده این روز آخری

 زانو بغل گرفته ای و به دل داغ میزنی         ماتم زده ز غصه این یاس پرپری

 

 طوری کنار بستر من گریه میکنی          باور نمی کنم که علی دلاوری!

 شانه به موی زینب و نان پخته ام علی         جارو زدم به خانه که پر دربیاوری

 خواهی اگر که برلب من خنده گل کند         باید برای فاطمه تابوتی آوری

 در زیر پیرهن تو مرا شستشو بده         ترسم از این بود که تو طاقت نیاوری

 آخر نگاه زینب و این در کشد مرا         دارم ز حق طلب که نسوزد دگر دری

 یادت نمی رود که علی جان به نیمه شب         آب از برای تشنه لب من بیاوری

 ای جان عالمی به فدایت حسین من         روزی فرا رسد که ببینم تو بی سری

میلاد یعقوبی

 

 

ای روح آفتاب چرا پا نمی شوی         بانوی بو تراب چرا پا نمی شوی

پهلوی منهم از خبر رفتنت شکست         رکنم شده خراب چرا پا نمی شوی

با قطره قطره اشک سلامت نموده ام         زهرا بده جواب چرا پا نمی شوی

خورشید لطمه دیده حیدر بلند شو         بر جمع ما بتاب چرا پا نمی شوی

رفتی و روی صورت خود را کشیده ای         ای مادر حجاب چرا پا نمی شوی

بی تو تمام ثانیه ها دق نموده اند         رفته زمان بر آب چرا پا نمی شوی

روی کبود تو به نگاهم اشاره کرد         مردم از این خطاب چرا نمی شوی

می میرد از تنفس دلگیر کوچه ها         ای غنچه های ناب چرا پا نمی شوی

 

رحمان نوازنی

 گرد آوری: بخش فرهنگ و هنر صبح بخیر

 

ویدیو مرتبط :
شعر شاعر گالیکشی بمناسبت شهادت حضرت فاطمه(س)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

پيامک شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

 

 

 

فاطمه اكتفا به نامش نكنيد
نشناخته توصيف مقامش نكنيد
هر كس که در او محبت زهرا نيست
علامه اگر هست سلامش نكنيد

 

**********************

 

بر حاشيه‌ي برگ شقايق بنويسيد
گل ، تاب فشار در و ديوار ندارد

 

**********************

 

پيمبري كه عمري غم خوار امتش بود
روي كبود زهرا (س) اجر نبوتش بود ؟!

 

 

دل از غم فاطمه توان دارد ، نه
و ز تربتِ او كسي نشان دارد ، نه
آن تربتِ گمگشته به بَر ، زوّاري
جز مهدي صاحب الزمان دارد ، نه

 

********************

 

حضرت محمد (ص) مي فرمايند : فاطمه پاره تن من است . هركه او را بيازارد ، مرا آزرده خاطركرده
و هر كه او را شاد كند ، مرا نيز خوشحال نموده است .

 

********************

 

در بين آن ديوار و در اي فدايي حيدر
دادي تو شش ماهه پسر بهر ياري حيدر

 

 

يا علي قبر پرستويت کجاست؟
آن گل صد برگ خوش بويت کجاست؟

 

*********************

 

من با که گويم اين که بهارم خزان شده
ماهم به خاک تيره غربت نهان شده
بانوي بي نشان که به هرسو نشان ز اوست
رفت از برم به قامت همچون کمان شده

 

*********************

 

ما گوشه نشينان غم فاطمه ايم
محتاج عطا و كرم فاطمه ايم

 

 

حضرت حيدر به نام فاطمه حساس بود
خلقت از روز ازل مديون عطر ياس بود
اي که ره بستي ميان کوچه ها بر فاطمه
گردنت را مي شکست آنجا اگر عباس بود

 

**********************

 

خزان زود هنگام و كبود شدن ياس بوستان پيامبر ، تسليت باد .