فرهنگ و هنر


2 دقیقه پیش

تشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالس

تشریفات بهبود | تشریفات و خدمات مجالس | برگزاری مراسم عروسی | باغ عروسی تشریفات ۵ ستاره بهبود با مدیریت بهبود اصلانی صاحب سبک در اجرای دیزاین های ژورنالی و فانتزی ، اجرا ...
2 دقیقه پیش

خواندنی ها با برترین ها (81)

در این شماره از خواندنی ها با کتاب جدید دکتر صادق زیباکلام، اثری درباره طنز در آثار صادق هدایت، تاریخ فلسفه یونان و... آشنا شوید. برترین ها - محمودرضا حائری: در این شماره ...

خواننده ممنوع الکاری که با قدرت بازمی گردد


مهدی مقدم بعد از پنج سال مجوزش را دوباره دریافت کرده و طی یکی–دو هفته آینده شاهد انتشار آلبوم جدیدش -بعد از پنج سال دوری از موسیقی- خواهیم بود.

مجله یکشنبه: شاید هیچ کس مثل مهدی مقدم از ساخت و پخش کلیپ متضرر نشده است. او تنها خواننده ای است که بعد از فعالیت به صورت مجاز به مدت پنج سال ممنوع الکار بود و در این پنج سال با ضررهای مالی و روحی زیادی مواجه شد. مهدی می گوید من در جریان پخش کلیپ هایم مقصر نبودم اما هیچ کس حرفم را باور نمی کند!



به گزارش صبح بخیر او حالا البته بعد از پنج سال مجوزش را دوباره دریافت کرده و طی یکی–دو هفته آینده شاهد انتشار آلبوم جدیدش -بعد از پنج سال دوری از موسیقی- خواهیم بود.

*چه سالی به ساخت کلیپ روی آوردی؟

آن زمان ساخت کلیپ بین خوانندگانی که در ایران کار می کردند متداول نبود و فقط گروه هایی مثل آریان در رسانه های تصویری کلیپ هایشان را عرضه می کردند. در همه جای دنیا خوانندگی به کلیپ وابسته است و خواننده اساسا با کلیپ هایش به مردم معرفی می شود. من هم طبیعتا دوست داشتم موسیقی ام را عرضه کنم اما راه درستش را نمی دانستم. مجلات که بالطبع نمی توانست بیانگر تفکر و نوع موسیقی من باشد، بیلبورد هم به همین شکل و احساس کردم تنها راه ارتباط مخاطب با خواننده کلیپ است. اواخر سال 80 بود که شروع کردیم به ساخت کلیپ ها و همان موقع که آلبوم «خونسرد» برای اخذ مجوز در ارشاد بود ما کار ساخت کلیپ ها را آغاز کردیم تا بتوانم یک شناسنامه تصویری هم برای موسیقی خودم داشته باشم.

*چی شد که کلیپ هایت سر از شبکه های ماهواره ای درآورد؟

ما کلیپ ها را ساخته بودیم اما نمی دانستیم باید با آنها چه کار کنیم! این را لازم است بگویم که من هیچ وقتی تصمیمی برای سپردن کلیپ ها به شبکه های ماهواره ای نداشتم، چون جرات این کار را نداشتم و همیشه از این موضوع می ترسیدم.

*ترس از ممنوع الکاری؟

نه، من آن موقع تازه اول راه بودم و اصلا خودم را در این اندازه نمی دیدم که بخواهند ممنوع الکارم کنند.

*پس از چه می ترسیدی؟

احتمال می دادم این کار عواقب بدی برایم داشته باشد. به هر حال این شبکه ها هیچ کدام مجاز نبودند و نمی شد به آنها اعتماد کرد...

*با این تفاسیر تکلیف کلیپ هایی که ساخته بودی چه شد؟

من کار را به یک شرکت فروختم و تمام حقوق کلیپ ها طی قراردادی که بین ما منعقد شد به این شرکت واگذار شد...

*و این شرکت هم کلیپ ها را به شبکه های ماهواره ای فروخت؟

اینکه کلیپ ها را فروختند یا به نوعی با شبکه ها توافق کردند را نمی دانم. اما این سیاست آن موقع اکثر شرکت ها بود که کلیپ خواننده های جوان را به شبکه های ماهواره ای می دادند تا او را به نوعی بین مخاطبان موسیقی جا بیاندازند، من هم آن زمان خواننده معروفی نبودم و کسی من را نمی شناخت. این موضع از یک لحاظ به نفع من شد که به شهرت رسیدم اما از چندین جهت من را عقب انداخت و باعث شد نتوانم به حق خودم برسم. از لحاظ بیزینسی اگر نگاه کنید می بینید که من باتوجه به اتفاقاتی که افتاد امروز کجا قرار دارم و خوانندگانی مثل رضا صادقی، محسن یگانه، فرزاد فرزین، محسن چاوشی، بابک جهانبخش، سیروان خسروی و... که همه از من دیرتر وارد موسیقی پاپ هم شده اند، کجا قرار دارند! مطمئنا همه این دوستان از نظر بیزینس موسیقی امروز از من جلوتر هستند...

*روزی که به حراست ارشاد رفتی تا پیگیر ممنوع الکاری ات شوی، نگفتی که من کلیپ ها را به شبکه ها ندادم؟

این موضوع را بارها به دوستان ارشاد گفتم اما نکته این است که روی سی دی کلیپ های من که به صورت مجاز هم در بازار منتشر شد، نوشته شده که کلیه حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به شرکت فلان می باشد. این جمله خیلی راحت نشان می دهد که من در این ماجرا تقصیری نداشتم و شرکت کلیپ ها را پخش کرده بود، اگر کسی به حرف من شک دارد پیگیری کند ببیند من رضایت نامه دادم به شبکه ای یا از جانب من ایمیلی فرستاده شده؟

*و جواب ارشاد به تو چه بود؟

ارشاد می گفت به هر حال تصویر شما در حال پخش است. امروز که فکر می کنم می بینم دوستان حق هم داشتند که این حرف را بزنند چون کسانی که در آن ایام در ساخت کلیپ به من کمک می کردند در این چند سالی که من ممنوع الفعالیت بودم حتی حال من را هم نپرسیدند. حتی دوستانی که من دوستانه و بدون هیچ چشم داشتی برای کار موسیقی به آنها کمک می کردم نیامدند بپرسند مهدی مقدم این روزها داری چی کار می کنی؟ اصلا حالت خوب هست؟ روزت را راحت شب می کنی؟

*بعد از اینکه ممنوع الکار شدی، چند تک آهنگ هم به صورت کلیپ از تو در شبکه های ماهواره ای پخش شد. ماجرای این کلیپ ها چه بود؟ شنیده ام که اشعار این آهنگ ها از ارشاد مجوز داشته...

این موضوع برمی گردد به زمانی که «سونامی» منتشر شده بود. این را باید عرض کنم که خوشبختانه هرچقدر هم که در محدوده غیرمجاز (کلیپ) کار کرده ام سعی ام این بوده که مجاز کار کنم، از اشعار مجوزدار استفاده کرده ام. هیچ وقت از وجود دختر یا مدل یا... در کلیپ هایم استفاده نکرده ام و حریم ها را حفظ کرده ام.

*آن زمان تو «برو» را ساختی در حالی که می دانستی به خاطر کلیپ ممنوع الکار شده ای، چرا این کار را کردی؟

آن زمان در حدود هشت ماه بود که ممنوع الکار شده بودم و هیچ کس هم حرف هایم را باور نمی کرد چون چیزی برای اثبات بی گناهی ام در زمینه پخش شدن کلیپ هایم نداشتم. متاسفانه شرکت هایی که کارها را از من خریده بودند تخلف کرده بودند اما پای من در ارشاد گیر بود و کاری نمی توانستم انجام دهم و همه اینها منجر شد که من اوج جوانی، زندگی، زندگی هنری و کسب و کارم تباه شود. من پنج سال به جای همه تاوان دادم.


ویدیو مرتبط :
ماجرای ممنوع الکاری بعضی خواننده ها

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ممنوع‌الکاری‌ خشایار اعتمادی به دلیل شباهت صدا به خواننده لس‌آنجلسی!



 خشایار اعتمادی,ممنوع‌الکاری‌ خشایار اعتمادی

ممنوع‌الکاری‌ خشایار اعتمادی به دلیل شباهت صدا به خواننده لس‌آنجلسی!

می‌گفتند اگر صدای من شبیه هنرمندانی چون محمدرضا شجریان بود مشکلی برای من وجود نداشت؛ اما چون صدای من شبیه خواننده لس آنجلسی بود اجازه کار ندارم و این موضوع من را به شدت اذیت می‌کرد.

خشایار اعتمادی خواننده موسیقی پاپ با نقد آکادمی‌ موسیقی که توسط یک خواننده آن‌سوی مرزی اداره می‌شود، گفت: مدت‌ها مرا به دلیل شباهت صدایم به یک خواننده لس‌آنجلسی ممنوع‌الکار کرده بودند.

به گزارش مهر، خشایار اعتمادی خواننده پاپ دیروز در یک نشست خبری به بیان دیدگاه‌های خود درباره موسیقی این سال‌های پاپ ایران و مشکلات پیش‌روی این گونه موسیقی پرداخت.

وی با بیان اینکه چراغ موسیقی پاپ تا سال 72 بر اثر یک سوءتفاهم خاموش بود، ادامه داد: البته تا قبل از سال 72 موسیقی‌هایی به عنوان سرود یا به صورت تلفیقی که شاخه‌های مختلف از موسیقی پاپ را در خود جا می‌داد در موسیقی کشور وجود داشت؛ اما عنوانی که بتوان به آن موسیقی پاپ گفت شکل روشن و موثری نداشت.

این خواننده گفت: اواخر سال 72 بود که به مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما مراجعه کردم که مدیریت آن به عهده آقای کلهر بود؛ اما چون دوستان تشخیص دادند صدای من شبیه یکی از خوانندگان لس آنجلسی است به من مجوز کار ندادند البته در آن سال‌ها خوانندگانی چون محمد اصفهانی که عمده فعالیتشان در عرصه موسیقی سنتی بود در دفاع من اقداماتی را انجام دادند و می‌گفتند اگر صدای من شبیه هنرمندانی چون محمدرضا شجریان بود مشکلی برای من وجود نداشت؛ اما چون صدای من شبیه خواننده لس آنجلسی بود اجازه کار ندارم و این موضوع من را به شدت اذیت می‌کرد.

وی در بخش دیگری از این نشست با انتقاد از خوانندگان لس آنجلسی که مدعی گسترش موسیقی پاپ ایرانی بوده‌اند، تصریح کرد: تمام خوانندگانی که به هر دلیلی در خارج از کشور فعالیت می‌کنند و داعیه‌دار گسترش موسیقی پاپ ایرانی هستند، بدانند فقط قطره‌ای از موسیقی فارسی‌زبان هستند نه همه آن.

اینکه بیایند و با راه‌اندازی آکادمی‌های سه ماهه که من اصلا متوجه آنها نمی‌شوم، ادعا می‌کنند که در پروسه سه ماهه خواننده تربیت می‌کنند مساله خیلی عجیبی است؛ ولی مساله آموزش موضوعی است که باید به آن توجه ویژه‌ای کنیم و آن را در داخل کشور فراموش نکنیم.

وی با اشاره به انتقاد برخی از خوانندگان موسیقی پاپ از شرایط فعلی تاکید کرد: مگر هنرمندِ عاشق قهر می‌کند؟ هنرمند عاشق هیچ‌گاه نباید از شرایط ناراحت باشد و با اتفاقی میدان را خالی کند. این دوستان کجا بودند که ببینند خشایار اعتمادی یک سال موضوع طنز سریال های تلویزیونی بود؛ اما به هیچ عنوان کوتاه نیامد. من حتم دارم هیچ‌کدام از دوستان به اندازه من سختی نکشیدند و انگ نخوردند. متاسفانه گناه من این بود که صدای من فقط شبیه فلان خواننده لس آنجلسی بود./مهر