میسی ویلیامز از «بازی تاج و تخت» چه می‌خواست؟!

 روزنامه بانی فیلم: مِیسی ویلیامز بازیگر سریال «بازی تاج و تخت» ابروهای بروک شیلدز مانندش را بالا می‌اندازد و می‌گوید: «می‌دانم قیافه‌ام در مقایسه با دیگر بازیگران هم‌سن کمی عجیب و غریب است، اما برای خودم که خوب است.» ظاهرا صحبت با بحثی درباره قیافه او آغاز شده است، آن اجزای رنگ‌پریده و نوک‌تیز صورتش، آن چشم‌‌های بزرگ خاکستری. او می‌گوید: «ممکن است یک بانوی زیبای کلاسیک نباشم، اما به این معنی، می‌توانم نقش یک نوع زن نقش اول متفاوت را بازی کنم. آیا این اذیتم می‌کند؟ بعضی مواقع بله، اما راستش را بگویم نسبت به آینده اعتماد به نفس دارم.»

ویلیامز وقتی با ایفای نقش آریا استارک، دخترِ پسرمانندی که آدم‌کش می‌شود، در این غول ژانر فانتزی به شهرت رسید، تنها ۱۲ سال داشت. او حالا ۱۹ سال دارد و «بازی تاج و تخت» احتمالا بزرگترین سریال درام تلویزیون جهان است و ارتشی از هواداران جان‌فدا دارد که بدون حتی لحظه‌ای فکر کردن، در ساعت‌های اولیه روز از خواب بیدار می‌شوند تا آخرین خیانت‌ها و توطئه‌های پادشاهی‌های جنگ‌زده وستروس را تماشا کنند. با گذر پنج فصل از سریال، آریا بیشتر خانواده‌اش را از دست داده، وانمود کرده پسر است تا زنده بماند، به این عادت کرده که لیست کسانی که می‌خواهد به عنوان انتقام بکشد را شب‌ها زیر لب زمزمه کند و توسط مرشد آدم‌کشش یعنی جاکن هاکار مرموز، نابینا شده است. هم این شخصیت و هم بازیگرش مجبور بودند به سرعت رشد کنند.

او هنوز هم در مورد برنامه‌ای که نام او را ساخت به شدت هیجان دارد. او می‌گوید: «من به خانه مادرم می‌روم تا اپیزودها را با او تماشا و درباره‌شان صحبت کنم. با وجود اینکه این سریالی است که من در آن بازی می‌کنم، هنوز هم یکی از طرفداران بزرگش هستم. مسخره است.» در تضاد با این، ایفای نقش آریا توسط او، شخصیتی باحالی که به همان اندازه که بی‌باک است در ذهن‌ها هم باقی می‌ماند، باعث شد او از همان ابتدا محبوب تمام هواداران شود و از او به خاطر پا به پا جلو آمدن با بازیگران بزرگ و باتجربه‌ای مانند چارلز دنس و شان بین، تحسین و تجلیل شود.

با این حال او اقرار می‌کند در ابتدا تصور و پذیرفتن موفقیت این سریال برای او بسیار سخت بود. او با خنده می‌گوید: «چیزی که با وسواس به آن فکر می‌کردم این بود که می‌توانم به اندازه‌ای پول در بیاورم که برای خودم یک لپ‌تاپ بخرم یا نه. پدرخوانده من گَری به من نگاه کرد و گفت: میسی فکر کنم به اندازه پول داشته باشی که چند تا لپ‌تاپ بخری… ناگهان می‌توانستم پول کلاس‌های رقص و سفرهای مدرسه‌ام را خودم بدهم، تمام آن چیزهایی که مادرم همیشه پول‌شان را داده بود. می‌توانستم کمک کنم.»

او در بریستول بزرگ شد و کوچک‌‌ترین فرزند از چهار فرزند خانواده بود. مادرش مسئول واحدهای دانشگاه بود که شغلش را کنار گذاشت تا سر صحنه از دخترش حمایت کند. او تا به حال آشکارا درباره این صحبت کرده که وقتی ۱۳ سال داشت چقدر آنلاین او را اذیت می‌کردند. اما چیزی که واقعا او را عصبانی می‌کرد مقاله‌های روزنامه‌ها بود که خانواده‌اش را به خاطر این مقصر می‌دانستند که به او اجازه دادند پیش از گرفتن مدرکش از مدرسه بیرون برود تا بتواند روی این سریال تمرکز کند؛ سریالی که به این معروف است که به مدت ۹ سال در ماه، شرایط خیلی سختی سر صحنه فیلمبرداری دارد.

او هنوز سر هیچ امتحانی ننشسته، اما وقتش را صرف مطالعه هنرهای زیبا در کالج هنرهای اجرایی در شهر باث واقع در سامرست کرده است. ویلیامز می‌گوید: «هر چیزی دلتان می‌خواهد می‌توانید درباره خودم بگویید، اما من هرگز وارد این کار نشدم تا مردم بخواهند به خودشان اجازه بدهند درباره خانواده‌ام چیزهای بدی بگویند. می‌توانم این سبک زندگی دیوانه‌وار را داشته باشم، مدرسه نروم و همیشه سر صحنه فیلمبرداری باشم اما این انتخاب خودم است. وقتی وارد این صنعت شدم یک دختر معمولی بودم، اما حالا می‌دانم که مردم می‌توانند چیزی که می‌گویید را بپیچانند. این واقعا سخت است.»

وقتی مردم از لباس‌های او انتقاد کردند یا درباره حلقه بینی‌اش و سیگار کشیدنش در اوقات استراحت سر صحنه نظر دادند هم او اذیت شد، اما الان اقرار می‌کند که «این دیگر چیزی نیست که الان من را اذیت کند.» اما قبلا اذیتش می‌کرد؟ «اوه، آره خیلی وقت‌ها مخصوصا وقتی ۱۶ سالم بود و مردم می‌گفتند تو نمی‌توانی اینطوری لباس بپوشی، ۱۲ سالت است… اذیت‌کننده بود.» او لحظه‌ای مکث می‌کند و بعد اضافه می‌کند: «ببینید، برای هر نوجوانی پیش می‌آید که در مرحله‌ای از زمان کاملا گم بشود. دوران دیوانه‌واری است. برای همین داشتن تمام آن‌ها و بعد هم حضور در این سریال خیلی سخت بود.»

اما ویلیامز هم مانند شخصیتش کسی نیست که به راحتی تسلیم شود. او با ۳۲۳ هزار فالوئر در واین، ۱٫۱۶ میلیون در توییتر و دو میلیون در اینستاگرام، حضور آنلاین پر رنگی دارد. فید پست‌های او شامل مخلوطی شیک از عکس‌های فرش قرمز، عکس‌های طنز از وقت گذراندنش با خانواده یا دوستان و کلی عکس از سگش سانی می‌شود که او را با فاصله کمی پس از کریسمس امسال، از «خانه سگ‌ها و گربه‌های بریستول» گرفت. او می‌گوید: «مردم واقعا سانی را دوست دارند. استفاده کردن از رسانه‌های اجتماعی روی من تاثیر نمی‌گذارد. این نسل من است؛ این کاری است که ما می‌کنیم. کسانی که آن را زیر سوال می‌برند می‌ترسند، که قابل درک هم هست چون قدرت اینترنت دیوانه‌وار است. من قصد ندارم وانمود کنم که همه‌اش فان و سرگرمی است، اما خیلی دوست دارم که آنلاین خوشحال هستم و بخشی از نسلی جدید از بچه‌هایی هستم که آن را درک می‌کنند.»

ورای وستروس، از ویلیامز به خاطر ایفای نقش یک دختر مدرسه‌ای تند و تیز در فیلم «سقوط»، داستان هولناک کارول مورلی تجمید شده است. او همچنین سری هم به «دکتر هو» زده تا نقش یک وایکینگ فناناپذیر به اسم اشلیدیر را بازی کند و شایعه‌هایی هم به گوش می‌رسد که ممکن است او جدیدترین دستیار دکتر باشد، البته او به سرعت آن‌ها را رد می‌کند: «من به این سریال برنمی‌گردم. می‌توانم این را بگویم. راز نیست.»

اگر «بازی تاج و تخت» از راه نمی‌رسید، «احتمالا در اتاق‌خواب اضافی کسی زندگی می‌کردم و سعی می‌کردم هنرمند بشوم و بدون پول به کارم ادامه بدهم.» او کمی مکث می‌کند و بعد با صدایی آهسته اضافه می‌کند: «اگر می‌توانستم برای خودم در اجرای هنری یک مسیر حرفه‌ای کاری بسازم بلافاصله بازیگری را رها می‌کردم. به همین سادگی.»