کی و چقدر آبمیوه به کودکمان بدهیم؟

 مجله شهرزاد:  هیچ هیجانی مثل تماشای اولین روز میوه خوردن بچه‌ها نیست. وقتی که میوه را به سروصورت‌شان می‌مالند وصحنه‌های بدیعی را به وجود می‌آورند. برای همین والدین همیشه منتظر رسیدن این روز هستند و در مورد مصرف میوه درتغذیه کودک شان سوالاتی دارند. این‌که مصرف میوه را از چه سنی شروع کنند،چه مقدار میوه به کودک‌شان بدهند،حساسیت به میوه را  چطور تشخیص دهند و چه میوه‌هایی را دراولویت قرار بدهند. برای اینکه به سوالاتی که شمادرذهن‌تان دارید پاسخ داده باشیم با دکتر محمدرضاوفا، متخصص تغذیه درمورد مصرف میوه وآبمیوه برای کودکان صحبت کرده‌ایم. نکاتی که مطمئناً به کارتان خواهند آمد.

آب میوه را ازکی شروع کنیم؟

مصرف آب میوه در واقع در برنامه غذایی شیرخواران درآخرین مرحله قراردارد. بعداز ۶ ماهگی  شیر مادر تنها غذای انحصاری نخواهد بود و ازآن پس پوره انواع میوه‌هارا می‌توان به کودک داد. در ۹ تا۱۱ ماهگی و از آن به بعد ،سیستم گوارشی ودندان‌های نوزاد کامل‌تر می‌شود  وبیشتر می‌توانند آبمیوه و انواع میوه‌ها را بخورند. با شروع تغذیه کمکی، مصرف میوه شروع می‌شود. اوایل باید میوه وآب میوه‌هایی که خاصیت آلرژن کمتری دارند مانندآب سیب وآب پرتقال با توجه به فصل به کودک داده شود و میوه‌هایی مانندکیوی و توت‌فرنگی به دلیل آلرژی ‌زا بودن در اوایل برای کودک مصرف نمی‌شود. همانطورکه گفتیم در زمان شروع تغذیه کمکی،آبمیوه ،آخرین گروه خوراکی است که وارد رژیم غذایی کودک می‌شود. به همین دلیل باید به صورت تنها و مقدارکم مصرف شود که قابل خوردن برای شیرخوار باشد. آب‌میوه نباید به صورت مخلوط و با ترکیبات مختلف به کودک داده شود وب اید برحسب تحمل شیرخوار باشد.

تشخیص حساسیت به میوه

حساسیت غذایی نوعی پاسخ سیستم ایمنی بدن است که به دنبال مصرف یک ماده غذایی خاص ایجاد می‌شود. حساسیت به میوه ممکن است نشانه‌های مختلفی داشته باشد. این حساسیت ممکن است به صورت کهیردر پوست و بافت‌های مخاطی بدن مانند دهان باشد یا واکنش‌های دیگری هم داشته باشد. این واکنش‌ها معمولا پوستی است. یکی دیگر از واکنش‌های آن می‌تواند بیماری‌های تب‌دار باشد. اگرکودک بعد از خوردن میوه خاصی یکی ازاین علائم را داشت باید به پزشک متخصص مراجعه کرد تا علت آن مشخص شود.

میزان مصرف میوه

میزان مصرف میوه درمیان کودکان وبزرگسالان واحد دقیقی ندارد. کودک دریک سالگی روزانه هزارکیلوکالری دریافت می‌کند وبه ازای هرسال ، ۱۰۰ کیلوکالری برمیزان دریافت انرژی‌اش افزوده می‌شود که ۵۰ تا ۶۰ درصد از این انرژی از طریق منابع قندی مرکب، ۱۵ تا ۲۰ درصد از طریق پروتئین‌ها وبقیه ازطریق چربی‌ها باید تامین شود. بنابراین بخشی از قند دریافتی را می‌توان به‌ صورت میوه به کودک دادکه به ازای ۱۰۰ گرم میوه، ۱۵ گرم ماده قندی وجود دارد.

 مقدار مصرف آب میوه در سنین مختلف متفاوت است . هر چه شروع به این کار را از سنین پایین‌تر آغاز کنید کودک بهتر به آن عادت خواهد کرد. در سنین 1 تا 3 سال برای انجام این کار وقتی تکه‌ای از میوه مورد نظر را در دهان کودک می‌گذارید در ابتدا ممکن است کودک از خوردن آن طفره برود ، برای این کار صبور باشید و در روزهای بعد آن را تکرار کنید تا کودک بالاخره به طعم میوه عادت کند و آن را بخورد. بهتر است برای شروع به این کار از میوه‌جات نرم، مانند موز،گلابی ،پوره استفاده کنید. در سنین 4 تا 8 سال در روز یک چهارم پیمانه آب میوه خالص و طبیعی را با مقدار مساوی آب، رقیق کرده و به کودک بدهید. وقتی آن‌ها به خوردن آب میوه عادت کردند می‌توانید کم کم مقدار آب میوه را نسبت به آب بیشتر کنید.

ویتامین موجود درمیوه‌ها

همانطورکه می‌دانیم ،علم تغذیه علم تعادل است و درمورد میوه‌ها نمی‌توان گفت کدام میوه برتری خاصی نسبت به دیگری دارد. میوه‌ها به دلیل دارا بودن املاح و مواد معدنى نقش بسزایى درسلامت بدن ،پوست و مو ایفا مى‌کنند. به طور متوسط میوه‌ها به مقدار قابل توجهى سرشار ازکلسیم ،فسفر،سدیم، پتاسیم، منیزیم وآهن بوده و براى تأمین، رشد واستحکام پوست و مو بسیار مؤثر و سودمند هستند و انواع ویتامین‌ها رابه بدن مى‌رسانند. درهمه میوه‌های تازه و سالم ویتامینC یافت می‌شود. ویتامین‌های گروه B  و پیشتازهای ویتامین A ،ترکیبات کاروتنوئیدی و بعضی ازاملاح و پتاسیم و منیزیم و املاح آهن درمیوه‌ها وجود دارد. دربعضی ازمیوه‌ها هم مقدارکمی کلسیم وجود دارد که این میوه‌ها جزو بهترین میوه‌ها هستند ،ولی بیشترین ویتامین‌های موجود درمیوه‌ها ویتامین  Cاست که ازناپایدار‌ترین ویتامین‌هاست وبهترین شکل مصرف آن خوردن میوه‌های تازه است.

راه‌ حلی برای کودکانی که میوه دوست ندارند

لازم است مادر از ۶ تا ۱۸ ماهگی که عادات غذایی کودک درحال شکل گرفتن است، انواع خوراکی‌ها را با طعم و رنگ و مزه به شیرخوار بچشاند تا شیرخوار همه نوع طعمی را چشیده باشد. تنها در اینصورت است که مقاومت کودک در برابر مصرف میوه کمتر خواهد بود. اگر در زمان شروع تغذیه کودک تجربه کمتری نسبت به طعم و رنگ ومزه میوه داشته باشد،  طبیعتا مقاومتش بیشترخواهد شد. بهتراست مادر از‌‌همان ابتدا در عادات غذایی کودک مصرف میوه را لحاظ کند. اگرمادری از ابتدا این کار را نکرده هم اکنون می‌تواند سعی کند میوه‌ای را به کودک بدهد که مزه‌اش را دوست داشته باشد وبر اساس سلیقه‌اش به او میوه دهد. بهترین حالت برای میوه خوردن ،تهیه آن به صورت سالاد میوه است. میوه‌ها باید به صورت تکه‌های ریز و اندازه دهان کودک باشد تا او بتواند با دست تمیز خود میوه را بخورد. به این غذا‌ها اصطلاحآً غذاهای انگشتی گفته می‌شود که جذابیت بیشتری برای کودک دارد و مصرف آن به اینصورت برای او بهتر خواهد بود. از ۸ ماهگی به بعد کودک قادر است مواد غذایی را با انگشت خود بردارد و به دهان ببرد. این کارکه تغذیه با انگشت نام دارد سبب تشویق کودک به عمل جویدن وتغذیه توسط خود او می‌شود.

مصرف آبمیوه با دارو

به صورت کلی بهتر است دارو با آب مصرف شود. اگرچه با توجه به نوع داروی مصرفی اگر آن دارو خاص نباشد می‌توان دارو را با آب میوه به کودک داد. به عنوان مثال قطره آهن بهتر است با آب میوه به کودک داده شود. دربعضی از داروهای خاص ترکیباتی وجود داردکه بهتر است آن دارو با آب مصر ف شود. همانطورکه گفته شد بسته به نوع دارو می‌توان ازآب میوه هم برای مصرف دارو استفاده کرد. درمورد پرسیدن نظر دکتر متخصص بهترین راه است.

 

 

 

دادن اطلاعات مناسب جنسی مساله مهمی است و نوجوانان و جوانان ما باید بدانند در موقعیت های مختلف در رابطه باحیات شخصی شان چگونه برخورد کنند و به چه شیوه ای از خود و شرافت خود دفاع کنند.

 

دادن آگاهی به وسیله والدین و مربیان از پسران و دختران امروز، مردان و زنان آگاه و سالم فردا را خواهد ساخت.

 

پدران محرم راز پسران خود هستند و باید رابطه تنگاتنگی با فرزندان خود ایجاد کنند و رهنمودهای لازم را برای حفظ خود از خطر و رعایت عفت و پاکدامنی به آنها ارایه دهند. مادران نیز باید محرم راز دختران خود باشند و در جریان رشد آنها مسایل مورد نیازشان را برطرف کنند؛ ضمن اینکه راه و روش بهداشت، سلامت و عفت را به دختران خود بیاموزند.

 

اولیای مدرسه نیز در ادامه راه والدین باید با دادن آگاهی های علمی و دقیق در تقویت گوهر ایمان و عفت دختران و پسران سعی و تلاش لازم را بکنند. این وظیفه والدین و معلمان است که فرزندان و شاگردان خود را تفهیم کنند چه خطرها و امراضی در سر راه خانه تا مدرسه و برعکس در کمین آنهاست و چه تیپ افرادی در سر راهشان ممکن است در لباس دوست حاضر شوند و موجب چه رسوایی هایی برای آنها شوند. نوجوانان باید با بیماری های مقاربتی نیز آشنا شده و راه سرایت آن را بدانند.

کودکان و نوجوانان از طریق رسانه های گروهی مانند رادیو، تلویزیون، روزنامه، مجلات، اینترنت و ماهواره، مسایل جنسی را به صورت برنامه ریزی شده فرامی گیرند. امروزه دیگر تصور اینکه بتوان کودکان و جوانان و نوجوانان را در خانه ای نگه داشت و امیدوار بود که آنها در معرض مسایل جنسی مبتذل قرار نگیرند، امری محال است.

 

اینترنت و ماهواره در زیرزمین و انبارهای خانه ها هم سایه افکنده است و دورافتاده ترین اماکن در نقاط مختلف دنیا، همگی به یک میزان می توانند در معرض بمباران اطلاعاتی و تبلیغاتی قرار گیرند. بنابراین شناخت موارد فوق و آگاهی دادن از مضرات و محاسن ابزارهای ارتباطی می تواند از تاثیر مخرب این ابزارهای ارتباطی بکاهد.