کودکان
2 دقیقه پیش | با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازیدبه جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ... |
2 دقیقه پیش | از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانیدآیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ... |
وقتی کودک شیر نمی خورد!
شیر در سال دوم زندگی (چه شیرمادر باشد، چه شیرگاو) فقط 30 درصد نیاز کودک را تامین میکند.
متخصصان گوارش کودک معتقدند بعد از یکسالگی میتوان به کودک روزانه حدود نیم لیتر شیرگاو داد، اما این کار اصولی دارد؛ ابتدا باید شیر را رقیق کنید یعنی یکدوم از این نیم لیتر، آب جوشیده سرد شده باشد. پس از یکی، دو ماه، میتوان از دو سوم شیر و یک سوم آب و بعد از مدتی فقط شیر استفاده کرد. در این مورد با دکتر ناصر کلانتری، متخصص کودکان و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، گفتوگو کردهایم تا بدانیم از چه زمانی و چگونه باید از شیرپاستوریزه برای تغذیه کودک استفاده کرد.
آقای دکتر! از چه سنی میتوان به کودک شیرپاستوریزه داد؟
معمولا کودکان شیرمادرخوار تا زمانی که شیرمادر میخورند، یعنی تا 2 سالگی، نیازی به شیرپاستوریزه ندارند. به عبارتی در 6 ماه اول زندگی فقط شیرمادر، 6 ماه دوم شیرمادر به اضافه غذای کمکی و از 12 تا 24 ماهگی ابتدا غذای خانواده و بعد شیرمادر برای آنها کافی است. پس از قطع شیرمادر، میتوان بهتدریج مصرف شیرپاستوریزه را شروع کرد. البته شیرپاستوریزه در 6 ماهه دوم زندگی کودک در غذاهایی مانند فرنی، حریرهبادام و پورهها استفاده میشود و یکی از اجزای غذای کودک است ولی به صورت نوشیدنی به کودک داده نمیشود.
آیا کودکانی که از شیرمادر محرومند، باید همراه شیرپاستوریزه از مکملی هم استفاده کنند؟
شیر در سال دوم زندگی (چه شیرمادر باشد، چه شیرگاو) فقط 30 درصد نیاز کودک را تامین میکند، بنابراین اگر کودکی فقط شیر بخورد، مطمئنا دچار سوءتغذیه خواهد شد. ضمن اینکه غلظت پروتئینها، انرژی، املاح و ویتامینها در شیرمادر یا شیرپاستوریزه قطعا نمیتوانند نیازهای کودک را برآورده کنند بنابراین باید به او غذاهای سفتتر هم داد. غذای سفت، آب کمتر و موادغذایی بیشتری دارد. به همین دلیل است که خوراک کودک در سال دوم زندگی باید 70 درصد غذا و 30 درصد شیر باشد.
آیا برای بچههایی که علاقهای به خوردن شیر ندارند، میتوان این 30 درصد را از سایر فرآوردههای لبنی تامین کرد؟
بله، معده کودکان طبقهبندی نشده است که بگوییم این حفره، حفره شیر است و اگر کودکی شیر نخورد، حفره شیرش خالی میماند. اتفاقا در سال دوم زندگی کودک بهتر است بیشتر روی غذای او تمرکز کنیم چون میزان املاح، پروتئین و ویتامینهای موجود در شیر تامینکننده همه نیازهای کودک نیست و معده کودک نباید با شیر پر شود.
آنچه در شیر برای ما اهمیت دارد و باید حتما به آن توجه کنیم، املاح، به خصوص کلسیم، برخی چربیهای خاص شیرگاو و نوعی پروتئین است که بهخصوص کودکانی که از شیرمادر محرومند، دچار کمبود این مواد خواهند شد. غذاها در این موارد منبع خوبی نیستند؛ مثلا ممکن است کودکی آهن مورد نیاز بدنش را از انواع سبزیها دریافت کند ولی آهن سبزیها کیفیت و جذب بسیار پایین و در مواقعی حتی عوارضی دارد در حالی که شیر، کلسیم بسیار مرغوب و مطلوب است.
اگر کودکی شیر نخورد، نگران کمبود کلسیم در او میشویم. در این مواقع به خانوادهها توصیه میکنیم تلاششان را برای شیر خوردن کودک بیشتر کنند مثلا روزی چند بار لیوان شیر را جلوی چشم کودک بیاورند و ببرند تا شیر را ببیند. حتی والدین و سایر افرادی که کودک به آنها علاقهمند است، میتوانند در حضور کودک شیر بنوشند.
اگر کودک با هر ترفندی حاضر به شیر خوردن نشد چه کنیم؟
در این صورت میتوان شیر را در ترکیب با غذاها به او داد؛ مثلا میتوان در سوپ، فرنی و پوره کودک شیر ریخت و میزان موردنیاز شیر کودک را در غذاهایش جبران کرد. حتی میتوان فرآوردههای دیگر شیر مانند ماست، پنیر، کشک، دوغ و... را به کودک داد. به هر حال کودک به یکی از این فرآوردهها علاقه نشان خواهد داد. ولی اگر کودکی از خوردن غذاهای حاوی شیر و لبنیات هم طفره رفت، میتوان با بستنیهای پاستوریزه این نقص را جبران کرد. کودکان معمولا به بستنی علاقه دارند و آن را راحتتر از سایر ترکیبهای لبنی میخورند.
نظرتان در مورد ترکیب شیر با موادی مثل کاکائو، موز، عسل و... چیست؟
معمولا توصیه میشود کودکان در سال دوم زندگی شیر خالص و بدون افزودنی بنوشند زیرا بعضی از این مواد آلرژیزا هستند و ممکن است مشکلاتی را برای کودک ایجاد کنند. با این حال اگر مادر خودش این شیرها را در خانه تهیه کند، بهتر است. مثلا مادر میتواند مقداری موز یا کمی کاکائو را با شیر مخلوط و کمی آن را مزهدار کند تا میل کودک به خوردن آن افزایش یابد. توجه داشته باشید که زیاد از این مواد برای مزهدار کردن شیر استفاده نکنید زیرا هدف ما خوراندن شیر به کودک است نه مثلا کاکائو. بعضی از کودکان با مزه شیر مشکلی ندارند اما رنگ سفید آن را دوست ندارند. این کودکان شیرهای بستهبندی را بهراحتی میخورند اما شیری که داخل لیوان ریخته شده است، نه. در این صورت یا میتوان شیرهای پاکتی برای کودک تهیه کرد یا با اضافه کردن مقداری میوه یا مقدار بسیار ناچیزی کاکائو به شیر، رنگ سفید شیر را تغییر داد.
برای تامین کلسیم، قرهقروت را هم توصیه میکنید؟
قرهقورت یکی از منابع سنتی و غنی از کلسیم است. قرهقروت باید حتما بهداشتی و سالم باشد و آلودگی نداشته باشد. در این صورت میتوان مقدار کمی از آن را در مثلا آش یا سوپ کودک ریخت و به او داد، اما مصرف زیاد آن با توجه به غلظتی که دارد، مناسب نیست.
کودک باید چه مقدار یا چند فنجان شیر در سنین مختلف رشد بخورد تا کلسیم موردنیازش تامین شود؟
در مورد کودکانی که تا 2 سالگی شیرمادر میخورند، نگرانی در مورد کمبود کلسیم وجود ندارد ولی بعد از 2 سالگی که شیرمادر قطع میشود، توصیه میکنیم هر کودک روزی حداقل نیم لیتر که معادل 2 لیوان است، شیر بنوشد. البته هر کودکی باید 4 واحد از مواد لبنی استفاده کند که 2 واحد آن شیر است. 2 واحد باقیمانده را باید با ماست، پنیر، دوغ، کشک و سایر فرآوردههای لبنی جبران کرد. اگر میزان شیر بیش از 2 واحد باشد، احتمال کمخونی ناشی از فقرآهن بالا میرود. متاسفانه خوردن شیر زیاد گاهی خونریزیهای میکروسکوپی در روده کودکان ایجاد و آنها را دچار کمخونی میکند.
این 4 واحد لبنیات یا 2 لیوان شیر تا چه سنی مناسب است؟
معمولا تا 6-5 سالگی این روند ادامه دارد و نیازهای کودک را تا آن زمان پوشش میدهد.
گاهی در مسافرت به مناطق روستایی و... والدین به شیر خالص گاو، گوسفند، بز یا حتی شتر دسترسی دارند. آیا میتوانند از این شیرها هم برای تغذیه کودکانشان استفاده کنند؟
این مساله به سن کودک بستگی دارد. کودکی که بالای یک سال سن دارد و شیرپاستوریزه هم میخورد، میتواند این شیرها را هم بخورد و جای نگرانی نیست ولی این کار چند شرط دارد؛ مادر باید 2 لیوان شیر که کودکان باید طی 24 ساعت بخورند، در ظرف تمیزی بریزد و اندازهگیری کند و آن را بجوشاند. وقتی شیر به مرحله جوش رسید، باید 5 تا 10 دقیقه در این مرحله بماند و بجوشد.
یعنی به محض اینکه شیر به مرحله جوش رسید، نمیتوان آن را برداشت زیرا شیر حاوی میکروبهایی مانند میکروب عامل تب مالت است که برای کودکان خطرناک است و با جوشیدن زیاد از بین میرود. پس از اینکه این زمان طی شد، باید شیر را داخل ظرف اولی که در آن شیر را اندازهگیریکرده، بریزد. البته ظرف باید کاملا شسته و تمیز شده باشد. قطعا میزان شیرجوشیده از شیر اولی که اندازهگیری شده بوده، کمتر است چون مقداری از آن در اثر جوشیدن تبخیر شده است. این میزان کمشده، با آب جوشیده سردشده پر شود زیرا غلظت برخی از املاح مانند کلسیم، فسفر و سدیم در شیر جوشیده طبیعی گاو آنقدر زیاد است که کودک را دچار مشکل خواهد کرد. شیر هر چه غلیظتر باشد، بهتر نیست بلکه ترکیب شیرگاو، گوسفند، بز یا شتر باید به شیرمادر شبیه باشد.
منبع :salamat.ir
ویدیو مرتبط :
گوساله 5 ماهه نادر در طبس که شیر می خورد و همزمان شیر می دهد
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
مهد کودک به چه دردی میخورد؟
بسیاری از مادران و پدران با شنیدن اسم مهدکودک یاد والدین کارمند میافتند و تصور میکنند مهدکودک جایی است که میتوانند فرزندشان را برای چند ساعت به افرادی بسپارند و خودشان به کارشان برسند. اما در یک کلام باید گفت مهدکودک صرفا جایی نیست که سرپرستی کودکتان را بپذیرد بلکه جایی است برای آموزش و اجتماعی شدن او. در گفتگو با روانشناسان خانواده کوشیدهایم در این خصوص اطلاعات بیشتری کسب کنیم...
شما سپردن کودکان به مهدکودک را تایید میکنید یا خیر؟
بهتر است کودکان تا پایان 2 سالگی در محیط خانواده و نزد والدین خود باشند. احساس امنیت روانی اولیه و وابستگیهای عاطفی باید به صورت صحیح و طبیعی در خانواده شکل بگیرد. از این سن به بعد کودکان به تجربههای اجتماعی نیز نیاز دارند. ارتباط با همسالان و آموختن بسیاری از مفاهیم را میتوان از طریق اجتماع و همسالان برای فرزندان مهیا کرد. رشد اجتماعی کودک، نحوه ارتباط با دیگران و یادگیری زبان و درک مفاهیم کلامی و غیرکلامی در یک مهدکودک خوب که از معیارهای لازم برای رشد اجتماعی و کلامی کودکان برخوردار باشد، ضروری به نظر میرسد.
دریک مهد کودک برنامه کودکان از نظم و انضباط خاصی برخوردار میشود. برنامه خواب و خوراک آنها به طور منظم از قاعده خاصی پیروی میکند. همچنین آموزش بسیاری از مطالب که ممکن است مادر، در منزل به صورت پراکنده یا به طور غیرعلمی به فرزندش بیاموزد، در مهدکودک به صورت منظم و روشمند در جمع و به صورت گروهی آموخته میشود. به طور کلی کودک در این مرحله برای سالهای آینده که باید ساعتهای بیشتری را از خانه دور باشد، آماده میشود.
خیلی وقتها، بچهها تمایلی به مهد کودک ندارند؛ دراین مواقع چه کار کنیم؟
بله؛ همه کودکان در روزهای اول، رفتن به مهد را به خوبی نمیپذیرند و بیتابیها و اضطرابهای زیادی از خود نشان میدهند اما اگر مربیان تعلیمدیده و مجرب در مهد باشند و همکاری درستی بین والدین و مربیان به وجود آید، محیط مهدکودک میتواند از جذابیت خاصی برای کودک برخوردار باشد.
روشهایی که برای علاقهمند کردن کودکان به مهد به کار گرفته میشود باید علمی، تخصصی و خالی از هر گونه تهدید و ترس باشد. مربیان نیز باید با توجه به معیارهای خاصی انتخاب شوند. مربیان باید از ویژگیهای خاصی برخوردار باشند تا بتوانند به عنوان جایگزین مادر، امنیت و آرامش لازم را به کودک بدهند زیرا کودکان هم مانند بزرگسالان شخصیت، رفتار و منشهای متفاوتی دارند بنابراین مهد مکانی است که باید بتواند رفتارهای درست کودکان را تشویق و رفتارهای نادرست آنها را اصلاح کند و در جهت رشد طبیعی و هنجار کودکان در زمینههای جسمی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی قدم بردارد.
به نظر شما ضرورت دارد که کودکان به مهد کودک یا آمادگی بروند؟
به دلیل جدا شدن کودک از مادر و خانواده، باید با توجه به سن کودک چنین تصمیمی گرفته شود، یعنی باید ببینیم که چه کودکی را با چه سنی میخواهیم به مهدکودک بفرستیم. بهتر است که کودکان تا دو یا سه سالگی در محیط خانواده و در کنار مادر به سر ببرند زیرا که دراین صورت امنیت خاطر و پیوندهای عاطفی که برای شکلگیری شخصیت بسیار مهم است میتواند به خوبی رشد کند اما اگر شرایط مادر به گونهای است که نمیتواند از فرزندش در کنار خود و در خانه نگهداری کند، میتواند بعد از دو سالگی فرزندش را به مهدکودک بفرستد. دراینجا باید به شرایط مهدکودک توجه کرد که کدام مهدکودک و با چه ویژگیهایی برای فرزند ما مناسب است.
یعنی درباره مهدکودک فرزندمان تحقیق جدی کنیم؟
البته؛ در مهد کودک، مربیان وظیفه بسیار مهمی به عهده دارند زیرا نقش جانشین مادر را برای کودک ایفا میکنند و با توجه به این تعریف، مربی باید بتواند اضطراب کودک را تخفیف بدهد و به او امنیت بدهد و او را کنترل کند.
بنابراین لازم است درباره شخصیت و نحوه رفتار مربیان و اینکه تا چه حدی قادر هستند نقش جایگزین مادر را ایفا کنند، تحقیق کنیم. خلاصه اینکه اگر مهد کودکی دارای ویژگیهای لازم باشد و تنها از کودک نگهداری نکند بلکه به نیازهای او نیز توجه داشته باشد و رشد کودک و شرایط فردی او را در نظر بگیرد و درباره برنامه خواب، بازی، تغذیه، استراحت کافی و فعالیتهایی که مناسب سن کودک باشد، تدابیر لازم اندیشیده باشد و محیط امنی برای کودکان ایجاد کند، میتوان پیشنهاد کرد که والدین حتما فرزندشان را به چنین مهدکودکی بسپارند.
چرا باید فرزندمان را به مهدکودک بفرستیم؟ این کار چه اهمیتی دارد؟
کودکانی که به مهدکودک میروند زمینه رشد اجتماعیشان فراهم میشود و در تعاملات اجتماعی شکل میگیرند. بسیاری از رفتارهایی که کودکان درخانه نیاموختهاند، در جای دیگری به نام مهدکودک میآموزند. رفتارهای منفی یا رفتارهایی که چندان مثبت یا جامعهپسند نیستند، در مهدکودک کمرنگ میشوند.
به این ترتیب کودکان مجموعهای از رفتارها و اطلاعات مفیدی را در مهدکودک میآموزند و از طرف دیگر رفتارهای بدی که آموختهاند در مهدکودک با روشهای خاصی که وجود دارد، تعدیل میشود. رشد کلامی در مهد کودک اهمیت زیادی دارد. تحقیقات نشان میدهد کودکانی که به مهد کودک رفتهاند، در مقایسه با کودکانی که به مهد نرفتهاند، از واژههای بیشتری استفاده میکنند و نحوه ارتباطشان با دیگران راحتتر است، بنابراین یک مهدکودک خوب با معیارهای بهداشتی و تربیتی قابل قبول تاثیر زیادی در رشد روانی کودک دارد.
والدین کودکانی که به مهدکودک میروند باید چه نکاتی را رعایت کنند؟
والدین این کودکان باید فرزندشان را به موقع از مهدکودک تحویل بگیرند. اگر کودکی مدتی را در مهد چشم به راه آمدن والدین بماند، دچار نوعی هیجان میشود که برایش آزاردهنده است و شاید به این فکر بیفتد که فراموشاش کردهاند و دیگر دنبالش نخواهند آمد. این نگرانی کودک اهمیت زیادی دارد و باید از بروز آن جلوگیری کرد. بنابراین باید کودک را به موقع به مهد بسپاریم و به موقع او را تحویل بگیریم.
تمام کودکان در ابتدای رفتن به مهد کودک قدری اظهار ناراحتی میکنند و نگران هستند و حتی گاهی به شدت گریه میکنند. در چنین صورتی با کمک مربیان و روشهای صحیح رفتار درمانی میتوان این کودکان را آماده کرد و آنها را راضی کرد که چند ساعتی از مادر خود دور باشند. رفتن کودکان به آمادگی نیز بسیار مهم و در مراحل رشد کودک بسیار موثر است و او را برای ورود به دبستان آماده میسازد. کودکانی که دوره آمادگی را گذراندهاند برای ورود به دبستان بسیار مهیاتر هستند و آموزشهای رسمی و غیررسمی که برایشان در نظر گرفته شده به رشد اجتماعی و مهارتهای حرکتی آنها کمک بسیار زیادی خواهد کرد.
به کودکانی که دوره آمادگی را میگذرانند و سوالات زیادی درباره مدرسه میپرسند چه توضیحاتی بدهیم؟
این کودکان هنگام صحبت با مادرشان اغلب دوست دارند بدانند که مدرسه چگونه جایی است و چه عواملی و عناصری در آنجا وجود دارد، به ویژه اگر خواهر یا برادری داشته باشند که به مدرسه میرود و شاهد رفت و آمد خواهر یا برادر بزرگترشان به مدرسه باشند. در پاسخ به این کنجکاوی، والدین معمولا مدرسه را به طور اغراقآمیزی عالی و محلی برای تفریح و بازی و دوستیابی و در عین حال درس خواندن و سواد آموزی توصیف میکنند. گر چه همه این موارد کم و بیش درباره مدرسه صدق میکند اما غیر از اینها چیزهای دیگری هم وجود دارد که باید کودکانمان را در مورد آنها هم آماده کنیم.
چهطور؟ میتوانید مثال بزنید؟
مثلا کودک 7 سالهای که برای اولین بار به مدرسه میرود، در بدو ورود همان تصوراتی را در ذهن دارد که مادر برای او قبلا شرح داده است، یعنی مدرسه را مکانی بسیار خوب و دوستداشتنی میداند که همه درآن شاد و خوشحال هستند. اما در اولین روز ورود به مدرسه میبیند که مثلا دو تا کودک همسن و سال خودش در گوشهای ایستادهاند و گریه میکنند و مادرشان را میخواهند یا ممکن است که اولیای مدرسه با صدای بلند صحبت کنند تا صدایشان به گوش همه برسد.
فرزند ما قبلا اینها را یاد نگرفته و به او گفته نشده است که چنین مواردی هم در مدرسه وجود دارد. فرزند ما تصور بسیار مطلوبی از مدرسه در ذهن خود داشته است اما حالا با مواردی مواجه میشود که از نظر او چندان مطلوب نیست و حتی زننده هم هست یا در مورد فضا، جاسالنها، کلاس، دستشویی، محل آبخوری بچهها و ازدحامها تصور دیگری دارد زیرا هیچ یک را قبلا ندیده است. این تصورات با واقعیتها متفاوت و برای کودک ناراحت کننده است.
در این موارد، وظیفه والدین چیست؟
توصیه میشود که برای آمادهسازی کودکان قبل از ورود رسمی به محیط مدرسه، دقیقا آنچه را در مدرسه میگذرد برای آنها شرح دهیم. خیلی خوب است که یک روز قبل از شروع سال تحصیلی دانشآموزان سال اول به همان مدرسهای که ثبت نام کردهاند بروند و بتوانند همراه مادر خود از محل مدرسه، کلاسها، دستشوییها وحیاط مدرسه دیدن کنند و محیطی را که قرار است به آن قدم بگذارند از نزدیک ببینند و حتی با آموزگاران خود آشنا شوند.