علائم و نشانه های برونشیت در نوزادان

برونشیت حاد یا نایژه آماس، به التهاب نایژه ها در شش گفته می شود. وقتی نایژه ها ملتهب می شوند، خلط ایجاد می کنند و این موجب سرفه کردن فرد می شود. این شرایط بعد از عفونت دستگاه تنفسی فوقانی بوجود می آید. بیشتر علائم برونشیت حاد (درد سینه، تنگی نفس و غیره) بیش از 2 هفته طول می کشند، ولی در بعضی افراد سرفه ها تا بیش از 8 هفته ادامه دارند.

برونشیت مزمن مدت زیادی طول می کشد و در میان سیگاری ها شایع تر است. افرادی که برونشیت مزمن دارند بعد از دو سال متوالی، هر سال 3 ماه سرفه های خلط دار دارند. اگر پزشک تشخیص داد که شما برونشیت مزمن دارید، باید نزد متخصص بروید.

نوع دیگری از عفونت ریه که والدین باید در مورد آن بدانند برونشیولیت است. این بیماری در نوزادان دیده می شود و عفونت ویروسی است که لوله های تنفسی کوچک را می بندد و نیاز به درمان دارد.

علل برونشیت:
انواع مختلف ویروس ها که اغلب موارد زیر هستند:
•   ویروس پیوسته یاخته تنفسی (RSV)
•    ادنو ویروس
•    انفلوانزا
•    پارا انفلوانزا
•    باکتری ها (در موارد نادر)
•    آلاینده ها (مواد شیمیایی موجود در هوا)

علائم و نشانه های برونشیت:
•    سرفه ای که خلط آور باشد (در روزهای اول بدون خلط است)
•    درد سینه
•    خستگی
•    سردرد خفیف
•    بدن درد خفیف
•    تب خفیف (38 درجه)
•    آب آوردن چشم
•    گلودرد

 

 اگر فرزندتان یا خودتان موارد زیر را داشتید به پزشک مراجعه کنید:
•    تب بالای 38 درجه
•    تب و سرفه هایی با خلط غلیظ و خونین
•    مشکل مزمن قلبی یا ریوی
•    تنگی نفس یا مشکل در تنفس
•    علائمی که بیش از 3 هفته طول بکشند
•    ابتلای مکرر به برونشیت/برونشیولیت

اگر فرزندتان کوچکتر از سه ماهه است و تب دارد، حتماً باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

در موارد زیر آنتی بیوتیک تجویز می شود:
به ندرت پیش می آید که برای این بیماری آنتی بیوتیک تجویز کنند، زیرا برونشیت حاد و برونشیولیت تقریباً همیشه منشأ ویروسی دارند و برونشیت مزمن هم درمان های دیگری دارد. ولی برای تسکین بعضی از علائم دارو تجویز می شود. اگر پزشک برای فرزندتان عفونت تنفسی دیگری مانند ذات الریه یا سیاه سرفه تشخیص داد، به احتمال زیاد برایش آنتی بیوتیک تجویز می کند.

در موارد زیر آنتی بیوتیک هیچ کمکی نمی کند:
وقتی برونشیت منشأ ویروسی یا آلودگی هوا (مانند دود سیگار) داشته باشد، درمان با آنتی بیوتیک به بهبودی کمکی نمی کند. زیرا برونشیت حاد همیشه خودش خوب می شود، بهتر است صبر کنید و فقط در صورت نیاز آنتی بیوتیک مصرف کنید. مصرف آنتی بیوتیک در مواردی که نیازی به آن نیست، ضرر دارد. زیرا هر بار که شما یا فرزندتان آنتی بیوتیک می خورید، باکتری هایی که بطور عادی در بدن شما زندگی می کنند (روی پوست، در روده ها، دهان یا بینی و غیره) به آنتی بیوتیک ها مقاوم تر می شوند. آنتی بیوتیک های معمولی، عفونت هایی که از این جرم های مقاوم بوجود می آیند را نمی کشند.

پیشگیری از برونشیت حاد
•    سیگار نکشید.
•    در فضایی که دود سیگار هست نمانید و فرزندانتان را در معرض دود سیگار نگذارید.
•    بهداشت فردی و دست ها را رعایت کنید.

منبع:bartarinha.ir

ویدیو مرتبط :
علائم ریفلاکس در نوزادان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

كما چیست؟(عوامل و علائم و نشانه های کما)

 

كما حالتی از ناهشیاری است كه طی آن فرد با دردناك‌ترین محرك‌های فیزیكی هم به هوش نیاید و به همان حالت تا مدتی پایدار بماند. كما، یك مریضی نیست، بلكه علامتی از یك مریضی یا واكنشی به یك حادثه است كه برای بدن فرد اتفاق افتاده است؛ مثل یك ضربه شدید و سخت به سر كه باعث ایجاد شوك عصبی و كما می‌شود. اكثر كماهایی كه به این دلیل ایجاد می‌شود، بیشتر از 4 هفته طول نمی‌كشد. بعضی از كسانی كه به كما می‌روند، پس از این مدت به سمت زندگی نباتی پیش می‌روند. زندگی نباتی یعنی فرد نفس می‌كشد، فشار خون نرمال دارد و حتی دستگاه گوارش آن‌ها درست كار می‌كند، بدون آنكه بدن بیمار نسبت به این كار‌ها آگاهی داشته باشد. زندگی نباتی ممكن است سال‌ها و حتی دهه های متمادی طول بكشد.

مهم‌ترین علامت مشخصه كما، ناتوانی در هوشیار شدن است یعنی خود فرد نمی تواند توسط محركها هوشیاری‌اش را به‌دست آورد. البته علامتهای دیگری هم وجود دارند كه از میان آنها می‌توان به نبود خود آگاهی، فقدان چرخه خواب و بیداری، نداشتن حركت هدفمند و نداشتن كنترل بر روی تنفس اشاره كرد.

چه عواملی باعث كما می شوند؟
كما می تواند به دلایل مختلفی روی دهد. بیشترین علت آن هم صدماتی است كه بر اثر ضربه و جراحت به سر صورت می گیرد. اما مصرف زیاد الكل(مسمومیت الكلی)، دیابت، مورفین و خون‌ریزی زیاد هم می‌تواند فرد را به كما ببرد. در مواردی خونریزی یا تورم بافت مغز آن‌قدر شدید است كه حتما باید به نوعی فشار را از روی مغز برداشت.

در حالت كما چه اتفاقی می‌افتد؟
اعتقاد عمده ای كه در بین مردم وجود دارد، این است كه شخص در خواب بسیار عمیقی فرو رفته است. این عقیده به طور كامل درست نیست. البته ممكن است در بعضی از موارد این چنین باشد اما نه در همه موارد.
این جا بدنیست بدانید كه درجه‌های كما توسط هوشیاری شخص بیمار نسبت به محركهای خارجی، تعیین می شود. در بسیاری از مواردی كه اشخاص در حالت كما به سر می‌برند، بیمار دریافت‌هایی از محیط نیز خواهد داشت و این حالت با توجه به بهبودی شخص بیمار زیاد تر هم می شود. مثلا ممكن است، حركتهای جزئی از خود بروز دهد یا نسبت به صداها یا محرك‌ها پاسخ دهد. در بعضی موارد نیز ممكن است شخص به كما رفته عكس العمل‌های شخص هوشیار را از خود بروز دهد. مثلا در بعضی بیمار‌ها باید حتما این مراقبت به عمل آید كه او نتواند سرم یا لوله های دیگر متصل به خودش را از جا در بیاورد كه در نهایت به مرگش منجر بشود. همه این موارد باعث می شود تا درجات كما در افراد متفاوت باشد.

بیرون آمدن از كما
حالتی كه شخص شروع به بیرون آمدن از حالت كما می كند، هنگامی است كه او شروع به پاسخ دادن به محرك‌های خارجی می‌كند. هرچند به‌دست آوردن كامل هوشیاری، یعنی دو مرحله واكنش نشان دادن و تشخیص فكر،باید در او پدیدار شود تا بشودگفت كه او از كما بیرون آمده است. زیرا وجود هر دوی این موارد در هوشیاری كامل، اجتناب ناپذیر است. حتی در بعضی موارد پس از به هوش آمدن بیمار باز آموزی و به خاطر آوردن بسیاری از چیزها از جمله حرف زدن و به خاطر آوردن خود شخص، ممكن است لازم باشد.

آمار
هر 10 دقیقه یك نفر بر اثر آسیب سر به حالت كما می‌رود. بد نیست بدانید آسیب‌های وارد به سر اولین علت به كما رفتن، مرگ و یا معلولیت افراد 1 تا 44 سال محسوب می‌شود. بین 5 تا 10 درصد از كسانی كه به كما می روند، قادر به باز گردان حالت هوشیاری خود نیستند و در نهایت به زندگی نباتی كه تنها علائم حیات در آنها وجود خواهد داشت، منجر می‌شوند. بسیاری از مردم فكر می‌كنند كه این حالت همچنان كما نامیده می شود اما به این حالت مرگ مغزی گفته می‌شود.

تفاوتهای مرگ مغزی و كما
وضعیت كما با مرگ مغزی بسیار متفاوت است به گونه ای كه فردی كه به كما رفته، می‌تواند دوباره به زندگی عادی خود بازگردد؛ البته این وضعیت را باید متخصصان مغز و اعصاب تایید كنند. به طوری كه اگر مغز هنوز زنده باشد، فرد دچار كما شده و احتمال برگشت آن حتی بعد از مدت طولانی و گذشت چندین سال هم وجود دارد. زیرا بیمار خودش به صورت طبیعی نفس می كشد و فقط مغز برای مدتی هوشیاری ندارد اما عمق مغز زنده است.
در مرگ مغزی، فرد به صورت طبیعی نفس نمی كشد و تنفس خود را از طریق دستگاه انجام می دهد كه با قطع كردن دستگاه، می میرد بنابراین زنده ماندن نباتی فرد دچار مرگ مغزی، به دستگاه وابسته است چون تنفس وابسته به مغز است. اما قلب با مغز تفاوت دارد.
اگر مغز فردی بمیرد، قلب فعالیت دارد، البته به شرطی كه اكسیژن از طریق دستگاه به فرد برسد و در صورت قطع دستگاه فردمی میرد، اما بازهم با وجود دستگاه هم بازنمی توان مدت زیادی چنین افرادی را زنده نگه داشت.
منبع:todayteb.blogfa.com