علائم مدرسه‌هراسی چیست؟

، مدرسه‌هراسی با سرگیجه، کاهش اشتها، دل‌دردهای نسبتاً شدید و لرزش نشان داده می‌شود و این رفتار که در تک‌فرزندها بیشتر است، از نگرانی کودک نسبت به جدایی از مادر و ترس از فضای مدرسه نشأت می‌گیرد.

آقای باغبانیان ، با بیان ترسی که برخی دانش‌آموزان به شکل افراطی و مرضی برای رفتن به مدرسه دارند، اظهار داشت: در علم روانشناسی نوعی ترس مرضی وجود دارد که مربوط به مدرسه است؛ برخی ترس‌ها مانند ترس از تمسخر دیگران در مدرسه، عادی است و با گذشت چند روز و تغییر ذهنیت دانش‌آموز برطرف می‌شود. معمولاً کودکان یا این ترس‌ها را بروز نداده یا به صورت علائم جسمانی مانند تکرر ادرار، خشکی دهان، تهوع و استفراغ، آن را نشان می‌دهند.

وی افزود: این نوع ترس ظرف یک هفته تا 10 روز برطرف می‌شود و چنانچه والدین این ترس را کنترل و مدیریت نکنند به مرور زمان برطرف خواهد شد.

* علائم جسمانی مدرسه‌گریزی چیست؟
این متخصص بهداشت روان ادامه داد: در مدرسه‌گریزی، دانش‌آموز امکان تحمل مدرسه را ندارد و دوست دارد محیط را ترک کند. سرگیجه، کاهش اشتها، دل‌دردهای نسبتاً شدید و لرزش جزو علائم مدرسه‌گریزی است.

وی افزود: متأسفانه برخی والدین گمان می‌کنند این رفتارها عمدی است در حالی که واقعاً علائم وجود دارد و آنچه بیشتر از علائم جسمانی مورد توجه است علائم روانی است که با اظهار نگرانی و گفتن اینکه همشاگردی‌ها و معلم قرار است کودک را اذیت کنند، ابراز می‌شود.

این روانپزشک با اذعان نسبت به عدم گفتن خاطرات بد مدرسه توسط بزرگترها گفت: برخی بزرگترها خاطرات بد دوران مدرسه خود را چند روز قبل از آغاز مدرسه برای کودک تعریف می‌کنند و این موجب ترس کودکان می‌شود.

* تک‌فرزندها و پسرها نگرانی جدایی از مادر هستند
این متخصص حوزه بهداشت روان، ابعاد ترس از مدرسه را به صورت نگرانی جدایی از والدین به ویژه مادر و ترس از فضای مدرسه، معلمان و کلاس برشمرد و افزود: ترس از مدرسه می‌تواند ناشی از وابستگی کودک به والدین به ویژه مادر باشد، معمولاً این وابستگی در تک‌فرزندها، فرزندان اول خانواده و پسرها بیشتر است؛ این ترس ناشی از دور شدن کودک از مادر است، جالب است بدانید این مادر است که اضطراب خود را به فرزند منتقل می‌کند، «مواظب باش»های مادر نشان‌دهنده اضطراب خود اوست که به فرزندش منتقل می‌شود.

وی ادامه داد: نوع دوم نیز به ترس از فضای مدرسه، معلمان، کلاس و اذیت احتمالی همشاگردی‌ها مربوط می‌شود که علت آن عدم توجیه مدرسه توسط والدین است.

* اضطراب کودک را با حضور در مدرسه پیش از شروع کلاس‌ها کم کنیم
این روانپزشک تصریح کرد: در تحقیقی میزان اضطراب دانش‌آموزان کلاس اول ابتدایی که چند روز پیش از شروع کلاس‌ها از دور مدرسه و کلاس‌های درس را دیده بودند، بررسی شد. نتایج نشان داد کودکانی که در ساعات آرام روز و پیش از شروع کلاس‌ها مدرسه را از دور دیده‌ بودند، اضطراب کمتری موقع آغاز سال تحصیلی نسبت به دیگران نشان داشتند.

* کودک را وسط روز به خانه نیاورید
این متخصص حوزه بهداشت روان گفت: همه روانپزشکان تأکید می‌کنند چنانچه کودکی روز اول به مدرسه نرفت، والدین با این رفتار مقابله کنند زیرا ماندن در خانه اضطراب و ترس را باقی می‌گذارد، بهتر است والدین یا یکی از آنها به ویژه مادر کنار کودک باشند، همچنین والدین توجه داشته باشند که کودک را با وجود گریه زیاد، وسط روز به خانه نیاورند و با خوردنی و آشامیدنی، رفتار نادرست کودک را تقویت نکنند چرا که می‌توانند موجب شکل‌گیری این ذهنیت در او شود که خانه محیطی امن و آرام است، بنابراین تطبیق با مدرسه سخت‌تر می‌شود.

وی ادامه داد: حتی اگر لازم شد کودک را به خانه بیاوریم باید تا پایان ساعت کلاس‌ها با او برخوردی شبیه آنچه در مدرسه اتفاق می‌افتاد داشته باشیم، زیرا براساس پدیده شرطی شدن کودک می‌آموزد که همه خوشی‌ها در خانه و ناخوشی‌ها در مدرسه است و این رفتارها در نهایت مدرسه‌گریزی را تقویت می‌کند. بعد از اتمام ساعات مدرسه می‌توان اجازه داد تا کودک بازی کند.

این روانپزشک گفت: نکته دیگری که اکثر مادران با آن مواجه می‌شوند همراه شدن مادر با کودک سر کلاس است، شاید این رفتار زنگ اول و موقع جشن قابل قبول باشد، اما حضور مادر در تمام ساعات مدرسه قابل قبول نیست، پیشنهاد می‌شود مادر در مدرسه باشد ولی به کودک نگوید به خاطر او در مدرسه است و با صحبت کردن با دیگر مادران یا تلفن خود شرایط را عادی جلوه دهد.

* 85 درصد مبتلایان به مدرسه‌هراسی‌ بعد از دو هفته درمان می‌شوند
وی افزود: معمولاً بیش از 85 درصد دانش‌آموزانی که مدرسه‌هراسی دارند بعد از گذشت دو هفته بهتر می‌شوند. در برخی موارد نیز که کودک علائمی مانند تپش قلب شدید، لرزش، عرق کردن کف دست و تنگی نفس را نشان می‌دهد نیز باید کودک در مدرسه بماند و روز بعد اگر امکان دارد پزشک به مدرسه رفته یا او را به نزدیک‌ترین درمانگاه برده تا داروهای ضد اضطراب برایش تجویز شود.

باغبانیان خاطرنشان کرد: آنچه در رویارویی با اضطراب مدرسه اهمیت دارد این است که والدین بدانند رفتار کودک عمدی نیست، دانستن این نکته در دانستن مشکلات کودک و تطبیق با مدرسه بسیار مؤثر است، همچنین با پخش سرود و بازی‌های گروهی فضای شادی را برای دانش‌آموزان به وجود آورد که اتفاقاً در اجتماعی شدن آنها و پذیرفتن گروه جدید مؤثر است.
 
 منبع: farsnews.com
 

ویدیو مرتبط :
نقشه مدرسه در تشدید یا بهبود علائم بیش فعالی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کمک به فرزندان درانجام تکالیف مدرسه

پدر ومادران می توانند در انجام دادن تکالیف مدرسه به فرزندانشان کمک کنند

در اینجا نکاتی را برای آگاهی پدر ومادران عزیز جمع آوری کردم شما عزیزان باید

با دقت وباحوصله به نکته های زیرعمل کنید تا فرزندان بدون داشتن هیچ موردومشکلی بتوانند

تکالیف خود را انجام دهند.

• .یک محیط مطالعه بانورکافی وراحت برای مطالعه اوتدارک دیده ،تابتواند برای انجام تکالیف منزل ومطالعه از آن استفاده کند .

  .صداهای درون خانه ،دخالت خواهروبرادرها ،تماشای تلویزیون وسایر صداهای مزاحم که با انجام تکالیف و مطالعه او تداخل پیدا می کنند رامحدود نمایید.

• .ازاو بپرسید که آیا تکلیفی برای انجام دادن دارد یا نه ؟

• اورابه انجام تکالیف در ساعات مشخصی از روز ترغیب کنید (چیزی حدود 4تا5 بعدازظهر ،5:30تا 7:30بعدازظهر،8:30تا9:30بعدازظهر،5:30تا7:30صبح )

• به فرزندتان در پیش بینی زمان لازم برای انجام تکالیف یا درس خواندن کمک کنید تاازکارهای باعجله دقیقه آخر وشب بیدار ماندن اجتناب نماید.

• فرزندتان را به پرسیدن سوالات هنگام تعیین تکالیف تشویق نمایید تانسبت به آنچه از اوانتظارمی رود،اطمینان حاصل کند.

• فرزندتان رابه بحث درباره آنچه ازیک تکلیف یاد گرفته است ،ترغیب کنید این کار براهمیت وارزش تکلیف تأکید می نماید.

• اگرفرزندتان بگویدکه تکلیفی رانمی تواندانجام دهد،نحوه انجام آن کار رابا اوبحث وبررسی کنید توضیح شفاهی قوه حافظه رازیاد نموده ،درک کردن را ترغیب کرده موجب یادآوری می شود.

• تکالیف اورا ازنظرکامل بودن یاپاکیزگی کنترل نمایید،اما اجازه دهید که اوتکالیفش را اصلاح نماید،زیرا ازطریق اصلاح اشتباهات توسط خودش بهتر یاد می گیرد.

• همواره به او یادآوری کنید که تلاش های اولیه ،لزوماً نمایانگر بهترین کاری که او قادر به انجام آن است نمی باشد واودوباره باید سعی کند.

• ازطریق تحسین وتعریف از او در زمینه کار مدرسه ووجود خودش ،احساس غرور واعتماد به نفس رادراوبه وجودآورید.

• اورابه تکمیل یک تکلیف در یک زمینه درهر زمان تشویق کنید این کاراستفاده مؤثر از وقت ،تمرکز وپیشرفت رابه وجود می آورد.

• روشهای مطالعه ویادگیری را به او یاد دهید واورا به استفاده از روشهای زیر تشویق کنید:

o فراگیری روش ها وقوانین وقواعد مناسب برای حل مسائل

o خلاصه کردن واز برکردن دروس

oیادداشت برداری

o شناسایی ومشخص کردن لغات اصلی وکلیدی

o خودآزمایی(ارزیابی خود )

o مطالعه جزئی وتوزیعی (نه متراکم وفشرده)

o اطمینان حاصل کردن از آموخته های خود

• فرزندتان رابه تمرین روشهای دستیابی به آرامش تشویق کنید (مانند تمرین تنفس عمیق وشل کردن عضلات وخود گویی مثبت و...)

• اگر فرزندتان از شما بخواهد ،درمروردرسهابرای امتحان به او کمک کنید.

• حس پیشرفت را در او تقویت کنید وبه او خاطر نشان کنید که شکستهای گذشته لزوماً دلیل شکست های آینده نمی باشد.