باورهای درست و غلط درباره كرم ضدآفتاب و پوست كودكان

روزهای گرم و آفتابی تابستان كم‌كم از راه می‌رسند و برای این روزها باید فكری به حال پوست لطیف كودكان بكنید

حتما به استفاده از ضد‌آفتاب برای كودك‌تان در این روزها فكر كرده‌اید.
نخستین توصیه متخصصان پوست برای داشتن پوستی سالم و شاداب، همیشه استفاده از ضدآفتاب است. در روزهای گرم كه كودكان با لباس‌های بازتر بیرون می‌روند و به‌خصوص مدت طولانی در مقابل آفتاب بازی می‌كنند بهترین كار استفاده از كرم ضدآفتاب است تا مانع از سوختگی پوست آن‌ها شوید. اما آیا همه حقایق را درباره این كرم‌ها می‌‌دانید؟ با ما همراه شوید تا باورهای درست و نادرست كرم‌های ضدآفتاب را با هم مرور كنیم.

---

     با SPF بالا كودكم در امان است؟

    این باور درست نیست. در حقیقت SPF یا همان فاكتور محافظت‌كننده در برابر آفتاب یك نشانگر زمان است! به این معنی كه نشان می‌دهد با استفاده از ضدآفتاب، مدت آفتاب‌سوختگی در مقایسه با پوست بدون محافظ چقدر بیشتر می‌شود. فرض كنید در یك روز آفتابی تابستان، پوست كودك شما بعد از 5 دقیقه در مقابل آفتاب قرمز شده و می‌سوزد. در چنین حالتی اگریك كرم ضدآفتاب با SPF 10 روی پوست او بمالید، این زمان به 50 دقیقه افزایش می‌یابد. بنابراین با ضدآفتاب هم بعد از گذشت 50 دقیقه پوست كودك شما می‌سوزد. بنابر این استفاده از كرم ضدآفتاب به معنای ماندن زیر آفتاب تند تابستان آن هم به‌مدت طولانی نیست. یادتان باشد كرمی كه استفاده می‌كنید باید دست كم SPF 30 داشته باشید و هر 2 ساعت یك بار تجدید شود.

---

    میزان محافظتی كه از پوست كودكم می‌كنم، دقیقا معادل SPF نوشته شده روی كرم است؟

   خب، باید بگوییم كه این باور هم غلط است. ممكن است روی كرم نوشته شده باشد. SPF 30 اما حقیقت آن است كه این مقدار محافظت بستگی به میزانی از كرم دارد كه روی پوست كودك‌تان می‌مالید.  اگر كرم را به اندازه لازم استفاده نكنید، این مقدار محافظت به دست نمی‌آید و ممكن است شما معادل یك كرم ضد‌آفتاب با SPF 20 یا 10 پوست فرزندتان را در مقابل آفتاب ایمن كرده باشید. یك راه خوب برای پی بردن به این‌كه ضد‌آفتاب را به میزان كافی روی پوست زده‌اید یا نه، آن است كه وقتی مقدار دیگری ضدآفتاب روی پوست می‌مالید، آن را جذب نمی‌كند.

---

نکته : فقط بچه‌های كمتر از 6 ماه نیاز به كرم ضدآفتاب مخصوص دارند، بچه‌های بزرگ‌تر از ضد آفتاب معمولی هم می‌توانند استفاده كنند

---

    برای كودكان حتما باید كرم ضد‌آفتاب مخصوص كودك تهیه كرد

   این باور هم درست نیست! فقط بچه‌های كمتر از 6 ماه نیاز به كرم ضدآفتاب مخصوص دارند و بعد از 6 ماهگی می‌توان كرم ضدآفتاب مخصوص بزرگسالان را برای كودكان هم به كار برد. برای كودكان زیر 6‌ماه، كرم ضد‌آفتاب به این دلیل مخصوص است كه كودكان زیر 6 ماه نباید هیچ ماده شیمیایی را از طریق پوست جذب كنند و كرم ضدآفتاب مخصوص نوزادان در حقیقت حاوی اكسید روی یا تیتانیوم است كه جذب بدن شیرخوار نمی‌شوند. البته همیشه خوب است برای كودكان، از ضدآفتاب مخصوص كودك استفاده كنید به‌ویژه اگر ضدآفتاب‌تان معطر است. عطر موجود در كرم‌ها ممكن است برای كودكان حساسیت‌زا باشد.

---

    ضدآفتاب تابستان سال گذشته هنوز تمام نشده. از همان استفاده كنم؟

   این كار را نكنید! كرم ضد‌آفتاب هم مانند هر ماده آرایشی یا بهداشتی دیگر، تاریخ انقضا دارد. حتی اگر هم بعد از استفاده از كرم ضد‌آفتاب سال گذشته پوست كودك‌تان آسیبی نبیند اما در مقابل آفتاب هم حفاظت نمی‌شود. مواد فعال و موثر ضد‌آفتاب بعد از مدتی از بین می‌روند و تاثیر آن كم می‌شود. به‌علاوه، اغلب مواد آرایشی و بهداشتی حتی اگر هم تاریخ مصرفی معادل 3 یا 4 سال داشته باشند ولی بعد از باز شدن درب‌شان، تنها تا 12 ماه قابل نگهداری و مصرف هستند. بنابر این اگر ضد‌آفتاب كودك‌تان را سال گذشته خریداری كرده‌اید ولی درش را باز نكرده‌اید و هنوز تاریخ انقضای آن فرا نرسیده است می‌توانید از آن استفاده كنید ولی اگر ضدآفتاب را سال گذشته باز كرده‌اید و به نصف رسیده است و مطمئن نیستید كه در این یك سال در چه شرایطی آن را نگهداری كرده‌اید، بهتر است بی‌خیال آن شده و دورش بیندازید. ارزش سلامت پوست كود‌ك‌تان از قیمت یك ضدآفتاب جدید بیشتر است!

---

    وقتی به ساحل رسیدیم  باید ضدآفتاب را به پوست كودكم بزنم؟

   این باور هم اشتباه است! شما باید «قبل» از این‌كه فرزندتان در مجاورت آفتاب قرار گیرد پوستش را با كرم ضدآفتاب بپوشانید. مواد موثر ضدآفتاب برای اثر كردن به اندكی زمان نیاز دارند پس بهتر است زودتر اقدام كنید.

جدا بودن اتاق خواب كودكان؛ درست یا غلط؟!

برای ترغیب بچه‌ها به خوابیدن در اتاق شخصی، باید توجه زیادی به طراحی دكوراسیون اتاق بچه‌ها داشت

روانشناسان كودك پیشنهاد می‌كنند برای ترغیب بچه‌ها به خوابیدن در اتاق شخصی، ابتدا باید توجه زیادی به طراحی دكوراسیون اتاق بچه‌ها داشت. به این شكل كه نه‌تنها از لحاظ رعایت شرایط فیزیكی و وضعیت نور و هوا، بلكه در انتخاب همه وسایل اتاق بچه‌ها هم باید توجه كافی داشت. بهترین پیشنهادی كه آنها می‎دهند نظرخواهی از خود بچه‌ها در این زمینه است. آنها معتقدند این بهترین شیوه‌ای است كه والدین می‌توانند با صبر و حوصله تنها خوابیدن را به یك زمان و فرصت دلپذیر برای بچه‌ها تبدیل كنند.

امروزه كودكان قبل از آن كه پا به جهان بگذارند اتاق‌شان با تمام امكانات برایشان حاضر شده است. رنگ‌های شاد و زیبا، وسایل و دكور خوب و فضایی كه دلچسب هر كودكی است. تقریبا همه چیز آماده است تا كودك بتواند در اولین زمان مناسب پس از تولد به استقلال برسد. چیزی كه در گذشته كمتر جزو ضروریات بود و شرایط احیایش دیرتر و سخت‌تر به دست می‌آمد. یكی از مشكلات در عملی كردن این ایده مشكل دل كندن والدین از فرزندان‌شان است.

البته به طور کلی در یک سال اول توصیه می‌شود شیرخواران در معرض دید والدین باشند. چرا كه نوزاد در بدو تولد نیازهای بسیاری دارد که به طور ویژه‌ای مادر مسئولیت رسیدگی به آن‌ها را دارد. شاید دلیل عمده حضور نوزادان در اتاق والدین رسیدگی به موقع به این دسته از نیازها باشد. تعویض به موقع و رفع گرسنگی نوزاد توسط مادر از بارزترین دلایل حضور نوزاد در نزدیک‌ترین مکان به مادر است‌. از طرف دیگر نوع تنفس نوزاد و چگونگی خوابیدن او و بسیاری مسائل دیگر هستند که نیازمند دقت و رسیدگی هستند.

به همین دلیل توصیه می‌کنیم حتی اگر اتاق جدایی برای فرزند در نظر گرفته می‌شود، در معرض دید والدین باشد. از آنجا که این امکان معمولا وجود ندارد، بهتر است در یک سال اول شیرخوار در اتاق والدین اما در تخت جدا خوابانده شود.

والدین می‌توانند با صبر و حوصله تنها خوابیدن را به یك زمان و فرصت دلپذیر برای بچه‌ها تبدیل كنند

روانشناسان كودك پیشنهاد می‌كنند برای ترغیب بچه‌ها به خوابیدن در اتاق شخصی، ابتدا باید توجه زیادی به طراحی دكوراسیون اتاق بچه‌ها داشت. به این شكل كه نه‌تنها از لحاظ رعایت شرایط فیزیكی و وضعیت نور و هوا، بلكه در انتخاب همه وسایل اتاق بچه‌ها هم باید توجه كافی داشت. بهترین پیشنهادی كه آنها می‎دهند نظرخواهی از خود بچه‌ها در این زمینه است. آنها معتقدند این بهترین شیوه‌ای است كه والدین می‌توانند با صبر و حوصله تنها خوابیدن را به یك زمان و فرصت دلپذیر برای بچه‌ها تبدیل كنند.

در قدم دوم والدین باید اعتماد كودك را به خود جلب كنند به این شكل كه اگر او بر اثر عاملی دچار ترس و اضطراب شد والدین خود را در دسترس خود ببیند و به این صورت از میزان ترس و اضطراب خویش بكاهند.

قدم بعدی احساس خودمختاری است. به این ترتیب که کودک احساس می‌کند فضای شخصی خود را دارد. این حس به او انگیزه می‌دهد تا تنهایی برای او در مكانی كه مختص اوست دلنشین شود.

اگر مشاهده شد كه پس از این اقدامات كودك هنوز به خوابیدن در كنار شما اصرار دارد مطمئن باشید عاملی بازدارنده وجود داردچیزی مانند: ترس و اضطراب كابوس‌های شبانه و ... كه مانع این جداسازی می‌شود.

پس بر عهده شماست كه ریشه‌یابی كرده و عامل ترس را بر طرف كنید در غیر این صورت كودك هرگز راضی به جدا كردن اتاق خوابش نمی‌شود و اگر هم بشود مطمئنا دچار آسیب‌هایی جدی خواهد شد. برای مرتفع كردن تدریجی این گونه مشكلات به طور مثال مادر می‌تواند تا به خواب رفتن كودك در كنار او باقی بماند یا این كه او را پس از خوابیدن به اتاقش منتقل كند. اگر علت ترس او از تاریكی است چراغ خوابی برای اتاقش تعبیه كنید تا اتاق در تاریكی مطلق نباشد. اما یادتان باشد هرگز دست و موی خود را به كودك ندهید. در مقابل اصرار احتمالی او می‌توانید یكی از عروسك‌هایش را به او بدهید تا در آغوش بگیرد چرا كه ایجاد هر گونه وابستگی جداسازی او را سخت‌تر خواهد كرد. پس از رفع این موانع، كودك شما آماده این جداسازی است اكنون می‌توانید اتاق خواب او را با خیالی آسوده جدا كنید و با آرامش خاطر او را در اتاقش تنها بگذارید و تقریبا مطمئن باشید كه او در آسودگی است.

منبع: سلامت نیوز