بازی های فکری کودکان

 

با انجام فعالیت های ساده و سر گرم کننده حتی در زمان غذا دادن به نوزادان می توانید یاد گیری آنها را بهبود ببخشید. همه ما به محض اینکه نوزادمان به دنیا می آید و سالم است، خدا را شکر می کنیم و خوشحال می شویم؛ ولی در عین سلامت از هوش درخشانی نیز بهره مند باشد.در مورد هوش خارق العاده ای که منجر شودکودک ما به دانشگاه راه پیدا کند، صحبت نمی کنیم، بلکه منظور سلامت فکری کودک برای گذران یک زندگی بی دغدغه است.

 

اگر چه بخشی از هوش کودک به ژن بستگی دارد، ولی علم به وضوح نشان داده که رشد مغز کودک تا حدود زیادی به تجارب اولیه نوزاد و استفاده از اسباب بازی های مختلف وابسته است. نگران نباشید، پرورش و رفتار مثبت با کودکان موجب ساخته شدن میلیون ها اتصالات مغز می شود که هر یک از آنها به رشد زبان، مهارت های حل مسائل و ضریب هوشی عاطفی کودک و...منجر می گردد. مهم این است که سخت تلاش کنید و با استفاده از حواس کودک و تلفیق آموزش و تفریح بتوانید هوش و توانایی کودک را برای یادگیری بهبود ببخشید.

یاد دادن معنی کلمات به کودک
با کودک خود به آرامی صحبت کنید و معنی کلمات را با نشان دادن اشیا به آنها آموزش دهید. این کار یادگیری کودک را افزایش می دهد. هیچ گاه با کودک خود تمسخر و یا با الفاظ بد صحبت نکنید، آنها ماه ها قبل از اینکه بتوانید حرف بزنند، معنی کلمات شما را درمی یابند.

راجع به صدا از کودک بپرسید
هنگامی که کودک خود را به پیاده روی می برید و صدای واق واق یک سگ را می شنوید، از او سوال کنید که چه صدایی شنیده است و خود آن را پاسخ دهید. واق واق این کار موجب می شود که در نهایت کودک شما سعی کند این صدا را تقلید کرده و با آن آشنا شود و یا هنگامی که باران شروع به باریدن می کند، اجازه دهید که چند قطره از آن به صورت کودک شما برخورد کند! نگران نباشید، هیچ نوزادی با چند قطره باران یخ نمی زند ولی این امر موجب می شود که حساسیت فیزیکی را درک کند و سپس روی او را بپوشانید و به خانه ببرید.

افزایش هوش اجتماعی کودک
با تمام اطرافیان تان با لبخند و مودبانه برخورد کنید حتی با فروشنده ای که کیسه های خریدتان را تا ماشین شما می آورد. این کار علاوه بر آموزش لبخند و رعایت ادب به کودکان، هوش اجتماعی آنها را افزایش می دهد. به یاد داشته باشید که کودک تان به شما نگاه می کند و از هر نوع تعامل و رفتار شما درس می گیرد. مغز نوزادان، اطلاعات جدید را به بهترین نحو پردازش کرده(به خصوص زمانی که در محیط های آشنا قرار می گیرند) و سپس تمامی جزئیات را به صورت اتوماتیک تجزیه و تحلیل می کند؛ مثلا هر روز در یک ساعت مشخص به پیاده روی بروید؛ ولی هر بار مسیر خود را تغییر دهید.

با کودک حرف بزنید
با کودک خود یک مکالمه دو سویه داشته باشید و به او فرصت پاسخ دهی بدهید. حتی اگر این پاسخ یک لبخند باشد، ولی انتظار شما برای گرفتن پاسخ از کودک مهم است و کودک متوجه می شود که واکنش او برای شما اهمیت دارد و مفهوم تبادل (دادن و گرفتن) را به کودک آموزش می دهد. می توانید با او بازی کنید اشیای مختلف را دست او بدهید و از او بخواهید که آن شی را به شما بدهد و نام آن تکرار کند و سپس شما از او تشکر کرده و مجددا آن شی و یا جسم دیگری را به او بدهید.

استفاده از زبان اشاره
استفاده از زبان اشاره را در گفت و گو با کودک فراموش نکنید. قبل از اینکه کودک یاد بگیرد حرف بزند، لازم است بیش از 80 عضله ای که در دهان و صورت او وجود دارد، به اندازه کافی رشد کنید. تکامل این عضلات بیش از یک سال زمان خواهد برد، ولی با زبان اشاره کودک خیلی زود می تواندمنظور خود را به والدین بفهماند؛ مثلا با نشان دادن فنجان و شیر از والدین خود درخواست شیر کند.

 

با استفاده از این روش، بسیاری از مفاهیم را همچون متشکرم، لطفا و...را می توان به کودکان آموزش داد. با توجه به پژوهش های انجام شده نوزادان از دو ماهگی می توانند تعداد را احساس کنند و متوجه تغییرات تعداد اشیا می شوند. از دوازده ماهگی از آنها بخواهید که اسباب بازی های یکرنگ خود را طبقه بندی کنند.

 

منبع:nikpak.blogfa.com

ویدیو مرتبط :
اسباب بازی فکری برای کودکان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

انواع بازی کودکان

بازی عبارت است از هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار که به صورت فردی یا گروهی انجام شود و موجب کسب لذت و برآورده شدن نیازهای کودک گردد. کودکان، نقاط قوت و ضعف خود از جمله تمایل به فرمان دادن یا فرمان بردن، تهاجم یا تسلیم، اجتماعی بودن یا منزوی بودن و همچنین احساسات دوستانه یا خصمانه، افسردگی یا شادی، امیال و آرزوهای خود را از طریق بازی نشان می دهند. کودکان به بازیهای متفاوتی می پردازند که هر کدام از بازیها نشان دهنده یکی از احساسات آنها می باشد. کودکان برای بیان رفتارهای پرخاشگرانه خود به بازیهایی می پردازند که در آن بتوانند با حمله و تخریب پدیده های عادی و معنوی راهی برای بروز خشم خود پیدا کنند. همچنین برای بیان آرزوها و امیال خود به رویا و تخیل می پردازند و برای رسیدن به هرآنچه که آرزو دارند خود را با بازیهای تخیلی سرگرم می کنند و سرانجام برای ساخت و پیدا کردن نقش مورد علاقه خود به بازیهای تقلیدی می پردازند. در ادامه انواع بازی کودکان شرح داده می شوند.

انـــــواع بـــــازی کودکـــــان

بازیهای جسمی:

بازیهای جسمی از قدیمی ترین انواع بازیها هستند. کودک برای خارج ساختن نیرو ( انرژی ) اضافی بدن خود و یا رهایی از خمودگی و خستگی، اوقاتی را به بازیهای جسمی اختصاص می دهد. از مشخصات این بازی، نیاز به محیط مخصوص بازی و توان جسمی کودک در اجرای بازی است. بازیهای جسمی می توانند هم به صورت گروهی و هم به صورت انفرادی و یا ترکیبی از هر دوی آنها انجام گیرند.

بازیهای تقلیدی:

کودک در هر دوره ای دست به بازیهای تقلیدی می زند. کودک در آغاز به تقلید نقش مطمئن دوستان، والدین، خواهران، برادران و کلا نزدیکان می پردازد و از ایفای نقش آنها، بزرگترین لذت و تجربه را به دست می آورد. در دوران دبستان بیشتر نقش مربیان و معلمان را ایفا می کند و هنگامی که به سن نوجوانی نزدیک می شود، الگوی رفتاری او نیز تغییر می یابد. از این سنین کودک ( نوجوان ) به تقلید رفتار همسالان خود می پردازد. در واقع از این زمان به بعد تقلید نقش از طرف کودک دیگر به عنوان بازی نیست، بلکه آغازی است برای چگونگی هم خوانی با گروههای اجتماعی و ایفای نقش واقعی زندگی.

بازیهای نمایشی:

مهمترین بازی که در آن احساسات، نیازها و عواطف کودکان می تواند بروز و ظهور کند، بازی نمایشی است. بازی نمایشی می تواند کمک کند تا کودک از خود مرکزی بیرون آید و متوجه بیرون خود شود و همچنین به کودک فرصت می دهد تا شخصیت درونی خود را آشکار کند. اگرچه بازیهای تقلیدی و نمایشی با هم مشترکند و در حقیقت بازی نمایشی خود نوعی از بازی تقلیدی است؛ اما نکته ظریف این جاست که در بازی تقلیدی، کودک سعی به تقلید نقش دارد، در حالیکه بازی نمایشی کودک علاوه بر تقلید نقش، انتظار خود از آن نقش را نیز بیان می دارد.

بازیهای نمادین:

بازیهای نمادین نقطه اوج بازی های کودکانه است که از حدود یک و نیم یا دو سالگی آغاز می شود و در پنج و شش سالگی به کمال خود می رسد، و تا هشت و نه سالگی نیز ادامه می یابد. در واقع، بازی نمادین زمانی آغاز می شود که کودک به تدریج زبان می گشاید و توانایی کاربرد علائم و نمادهای زبان را دارد. بازی های نمادین، با بازی های تقلیدی و نمایشی تفاوت دارد. در بازی های تقلیدی و نمایشی، کودک با استفاده از وسایل موجود به برون فکنی یا درون فکنی امیال و خواسته های خود می پردازد و از این طریق، به لذتی درونی و برونی دست می یابد و خود را از قید تنش ها رها می سازد. دربازی های تقلیدی و نمایشی، کودک سعی دارد به اشی و وسایل واقعی موجود در محیط خود دست پیدا کرده و با آن وسایل بازی کند اما در بسیاری از اوقات، محدودیت ها مانع دستیابی کودک به ابزار و وسایلی است که در بازی به آن نیاز دارد. در این مرحله است که کودک، برای حل مشکل خود، به بازی های نمادین روی می آورد و عناصری تازه وارد بازی کودکان می شوند. واقعیت ها تغییر شکل می یابند. اشیایی که وجود ندارند به وسیله اشیای دیگر به نمایش در می آیند.

بازیهای تخیلی:

بازیهای تخیلی ریشه در خلاقیت کودک دارند. تخیل کودک به مرور و همگام با رشد ذهنی او از مرحله بازیها خارج شده و به صحنه داستانها و گفتارهای کودک کشانده می شود.نظریه پردازان معتقدند رشد تخیل کودک در هنگام کودکی و از طریق بازی می تواند باعث گردد تا در زندگی بزرگسالی این کودکان تبدیل به هنرمندان، نویسندگان، نقاشان، مخترعین و کاشفانی بزرگ گردند.

بازیهای آموزشی:

بازیهای آموزشی، برای تقویت و رشد قوای حسی و ذهنی کودک می باشد. آنچه در بازیهای آموزشی مورد نظر است، چگونگی استفاده از بازی در رشد قوای حسی حرکتی و به فعالیت واداشتن کودک از طریق تمرین با وسایل بازی است. از جمله بازیهای آموزشی می توان از بازیهای دستی مثل پازل نام برد. نظارت مربیان و والدین در بازیهای آموزشی بسیار بااهمیت و حساس است؛ اما میزان این نظارت باید تا حدی محدود باشد. با این که هدف از انجام بازیهای آموزشی، بیشتر آموزش است تا بازی، اما جنبه بازی گونه بودن آن بایدحفظ شود. باید سعی شود کنترل اصلی در اختیار کودک بوده و جهت و مسیر آن را خود کودک تعیین کند، تنها هنر مربی یا والدین، هدایت جهت و مسیر بازی به صورت غیرمستقیم و غیرتحمیلی به سوی آموزش است.