کودکان
2 دقیقه پیش | با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازیدبه جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ... |
2 دقیقه پیش | از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانیدآیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ... |
بازی هایی که کودکان را نابغه می کند
بازیهای فكری میتواند كمك بزرگی به تقویت هوش و حافظه فرزندان بكند
برای این كه بچههایی باهوش داشته باشید چه كار باید بكنید؟ باید به آنها ماهی بدهید یا مكمل امگا 3 و فسفر؟! شاید هم فكر میكنید بهتر است آنها را در كلاسهای مختلف و متعدد ثبت نام كنید اما یكی از بهترین راهها برای این كار آن است كه بچهها را به بازیهای خوب عادت بدهید. بازیهای فكری میتوانند كمك بزرگی به تقویت هوش و حافظه فرزندان شما بكنند. نمونهاش همین بازی جدید پنتابال است كه چند سال لقب بهترین بازی فكری دنیا را به خود اختصاص داده است.
جنگا؛ بازی مهندسها
بازی فكری جنگا یك بازی بسیار ساده ولی در عین حال هوشمندانه است. این بازی هم مانند سودوكو از بازیهایی است كه زمان - یعنی والدین فعلی و كودكان قدیمی- نداشت. از اختراع این بازی هم كمتر از 30 سال میگذرد. جنگا از ۵۴ بلوك چوبی همشكل و هم اندازه تشكیل شده است كه طول هر یك از بلوكها سه برابر عرض آن است.
این اتحاد در شكل و اندازه این امكان را فراهم میسازد تا با بهكارگیری اندكی خلاقیت، اشكال و احجام 3بعدی مختلفی ایجاد كرد و قدرت تمركز، خلاقیت و تجسم فضایی را بهوسیله آن به رقابت گذاشت. جنگا یكی از محبوبترین بازیهای فكری دنیاست بهطوری كه تاكنون بیش از ۵۰ میلیون بازی جنگا، یعنی بیش از 7 میلیارد و 200 میلیون قطعه از این بازی در سراسر دنیا به فروش رسیده است. اگر میخواهید در آینده مهندس خلاقی داشته باشید، از حالا او را با جنگا آشنا كنید.
بازی فكری جنگا یك بازی بسیار ساده ولی در عین حال هوشمندانه است
روبیك؛ برای تجسم سه بعدی
مكعب روبیك یك پازل مكانیكی است كه در سال ۱۹۷۴ توسط یك مجسمهساز و پروفسور معمار مجارستانی به نام ارنو روبیك ابداع شد. مكعب روبیك مدلهای بسیاری دارد كه از جمله آنها میتوان به ۲×۲×۲ (مكعب جیبی)، ۳×۳×۳ (انتقام روبیك)، ۴×۴×۴ و ۵×۵×۵ (روبیك پروفسورها)، ۶×۶×۶ و ۷×۷×۷ اشاره كرد. هر كدام از این مكعبهای روبیك بسته به سن كودكان میتواند برای آنها سرگرمی فكری بسیار مناسبی باشد كه هم به تجسم 3بعدی آنها كمك میكند و هم حافظه آنها را تقویت میكند.
مكعب روبیك، به تجسم 3 بعدی کودکان كمك میكند و حافظه آنها را تقویت میكند
پنتابال؛ بهترین بازی دنیا
پنتابال در سال 2004 در كشور سوئد طراحی شد و تاكنون برنده 8 جایزه جهانی و بهترین بازی فكری در سالهای اخیر شده است. این بازی در عین سادگی، پیچیده و عمیق نیز هست و این قدرت را دارد كه با حركاتی ساده ذهن را بچرخاند و با تاثیر بر قشر پیشانی و آهیانهای مغز توانایی تصمیمگیری، تفكر منطقی، تحلیل وضعیت و حل مسئله را افزایش دهد. این بازی با یك صفحه خالی كه شامل 4 صفحه كوچكتر است و قابل چرخش است شروع میشود.
هر بازیكن یك رنگ را انتخاب كرده و در صفحه قرار میدهد و بعد از آن باید یكی از 4 صفحه كوچك بازی را به سمت راست یا چپ به اندازه 90 درجه بچرخاند. برنده بازی نخستین كسی است كه بتواند 5 مهره همرنگ خود را در یك ردیف عمودی، افقی یا مورب پشت سر هم قرار دهد. این بازی در مدت كوتاهی كه ابداع شده نظر بسیاری از مردم دنیا را بهخود جلب كرده و اكنون رقابتهای جهانی نیز دارد!
پنتابال بهترین بازی فكری در سالهای اخیر شده است
سودوكو؛ اختراع ژاپنیهای باهوش
سودوكو مخفف یك واژه ژاپنی یعنی سوجی وا دوكوشین نی كاگیرو به معنی «ارقام باید تنها باشند» است. این بازی ریشهای ژاپنی دارد ولی تقریبا 30 سال است كه مردم ملتهای دیگر جهان هم با آن آشنا شدهاند و در حال حاضر یكی از محبوبترین بازیهای فكری سراسر دنیاست. هرچند سودوكوی اصلی یك جدول 9 در 9 است ولی انواع سادهتر آن هم كه با جداول كوچكتر هستند وجود دارد و شما میتوانید برای كودكان دبستانی خود از آنها استفاده كنید.
سودوكو، یكی از محبوبترین بازیهای فكری سراسر دنیاست
ماز؛ راهت را پیدا كن
مازها یكی از بهترین ابزارها برای تقویت قوه جهتیابی و تجسم فضایی كودكان هستند. البته برای هر سنی ماز خاصی وجود دارد و بعضی از مازها حتی برای بزرگسالان هم گیجكنندهاند. پس بهتر است حواستان موقع بازی به این نكته باشد.
مازها یكی از بهترین ابزارها برای تقویت قوه جهتیابی و تجسم فضایی كودكان هستند
منبع:مجله سیب سبز / برترین ها
ویدیو مرتبط :
نماهنگ کودکان نابغه
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
انواع بازی کودکان
بازی عبارت است از هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار که به صورت فردی یا گروهی انجام شود و موجب کسب لذت و برآورده شدن نیازهای کودک گردد. کودکان، نقاط قوت و ضعف خود از جمله تمایل به فرمان دادن یا فرمان بردن، تهاجم یا تسلیم، اجتماعی بودن یا منزوی بودن و همچنین احساسات دوستانه یا خصمانه، افسردگی یا شادی، امیال و آرزوهای خود را از طریق بازی نشان می دهند. کودکان به بازیهای متفاوتی می پردازند که هر کدام از بازیها نشان دهنده یکی از احساسات آنها می باشد. کودکان برای بیان رفتارهای پرخاشگرانه خود به بازیهایی می پردازند که در آن بتوانند با حمله و تخریب پدیده های عادی و معنوی راهی برای بروز خشم خود پیدا کنند. همچنین برای بیان آرزوها و امیال خود به رویا و تخیل می پردازند و برای رسیدن به هرآنچه که آرزو دارند خود را با بازیهای تخیلی سرگرم می کنند و سرانجام برای ساخت و پیدا کردن نقش مورد علاقه خود به بازیهای تقلیدی می پردازند. در ادامه انواع بازی کودکان شرح داده می شوند.
انـــــواع بـــــازی کودکـــــان
بازیهای جسمی:
بازیهای جسمی از قدیمی ترین انواع بازیها هستند. کودک برای خارج ساختن نیرو ( انرژی ) اضافی بدن خود و یا رهایی از خمودگی و خستگی، اوقاتی را به بازیهای جسمی اختصاص می دهد. از مشخصات این بازی، نیاز به محیط مخصوص بازی و توان جسمی کودک در اجرای بازی است. بازیهای جسمی می توانند هم به صورت گروهی و هم به صورت انفرادی و یا ترکیبی از هر دوی آنها انجام گیرند.
بازیهای تقلیدی:
کودک در هر دوره ای دست به بازیهای تقلیدی می زند. کودک در آغاز به تقلید نقش مطمئن دوستان، والدین، خواهران، برادران و کلا نزدیکان می پردازد و از ایفای نقش آنها، بزرگترین لذت و تجربه را به دست می آورد. در دوران دبستان بیشتر نقش مربیان و معلمان را ایفا می کند و هنگامی که به سن نوجوانی نزدیک می شود، الگوی رفتاری او نیز تغییر می یابد. از این سنین کودک ( نوجوان ) به تقلید رفتار همسالان خود می پردازد. در واقع از این زمان به بعد تقلید نقش از طرف کودک دیگر به عنوان بازی نیست، بلکه آغازی است برای چگونگی هم خوانی با گروههای اجتماعی و ایفای نقش واقعی زندگی.
بازیهای نمایشی:
مهمترین بازی که در آن احساسات، نیازها و عواطف کودکان می تواند بروز و ظهور کند، بازی نمایشی است. بازی نمایشی می تواند کمک کند تا کودک از خود مرکزی بیرون آید و متوجه بیرون خود شود و همچنین به کودک فرصت می دهد تا شخصیت درونی خود را آشکار کند. اگرچه بازیهای تقلیدی و نمایشی با هم مشترکند و در حقیقت بازی نمایشی خود نوعی از بازی تقلیدی است؛ اما نکته ظریف این جاست که در بازی تقلیدی، کودک سعی به تقلید نقش دارد، در حالیکه بازی نمایشی کودک علاوه بر تقلید نقش، انتظار خود از آن نقش را نیز بیان می دارد.
بازیهای نمادین:
بازیهای نمادین نقطه اوج بازی های کودکانه است که از حدود یک و نیم یا دو سالگی آغاز می شود و در پنج و شش سالگی به کمال خود می رسد، و تا هشت و نه سالگی نیز ادامه می یابد. در واقع، بازی نمادین زمانی آغاز می شود که کودک به تدریج زبان می گشاید و توانایی کاربرد علائم و نمادهای زبان را دارد. بازی های نمادین، با بازی های تقلیدی و نمایشی تفاوت دارد. در بازی های تقلیدی و نمایشی، کودک با استفاده از وسایل موجود به برون فکنی یا درون فکنی امیال و خواسته های خود می پردازد و از این طریق، به لذتی درونی و برونی دست می یابد و خود را از قید تنش ها رها می سازد. دربازی های تقلیدی و نمایشی، کودک سعی دارد به اشی و وسایل واقعی موجود در محیط خود دست پیدا کرده و با آن وسایل بازی کند اما در بسیاری از اوقات، محدودیت ها مانع دستیابی کودک به ابزار و وسایلی است که در بازی به آن نیاز دارد. در این مرحله است که کودک، برای حل مشکل خود، به بازی های نمادین روی می آورد و عناصری تازه وارد بازی کودکان می شوند. واقعیت ها تغییر شکل می یابند. اشیایی که وجود ندارند به وسیله اشیای دیگر به نمایش در می آیند.
بازیهای تخیلی:
بازیهای تخیلی ریشه در خلاقیت کودک دارند. تخیل کودک به مرور و همگام با رشد ذهنی او از مرحله بازیها خارج شده و به صحنه داستانها و گفتارهای کودک کشانده می شود.نظریه پردازان معتقدند رشد تخیل کودک در هنگام کودکی و از طریق بازی می تواند باعث گردد تا در زندگی بزرگسالی این کودکان تبدیل به هنرمندان، نویسندگان، نقاشان، مخترعین و کاشفانی بزرگ گردند.
بازیهای آموزشی:
بازیهای آموزشی، برای تقویت و رشد قوای حسی و ذهنی کودک می باشد. آنچه در بازیهای آموزشی مورد نظر است، چگونگی استفاده از بازی در رشد قوای حسی حرکتی و به فعالیت واداشتن کودک از طریق تمرین با وسایل بازی است. از جمله بازیهای آموزشی می توان از بازیهای دستی مثل پازل نام برد. نظارت مربیان و والدین در بازیهای آموزشی بسیار بااهمیت و حساس است؛ اما میزان این نظارت باید تا حدی محدود باشد. با این که هدف از انجام بازیهای آموزشی، بیشتر آموزش است تا بازی، اما جنبه بازی گونه بودن آن بایدحفظ شود. باید سعی شود کنترل اصلی در اختیار کودک بوده و جهت و مسیر آن را خود کودک تعیین کند، تنها هنر مربی یا والدین، هدایت جهت و مسیر بازی به صورت غیرمستقیم و غیرتحمیلی به سوی آموزش است.