کارمند خوب را هیچ جایگزینی نیست

یکی از مهمترین درس هایی که در سال های کارم به عنوان مدیر اجرایی یاد گرفتن این بود که کارمندان خوب قابل جایگزینی نیستند. فناوری یا محصول نیست که یک شرکت را عالی می کند، بلکه افراد هستند. و شرکت هایی که کارمندان خوب خود را "قابل جایگزینی" می دانند، در اشتباهند.

آیا یک شرکت می تواند فردی را استخدام کند که موقعیت فرد دیگری را پر کند؟ البته که می تواند. در بازار امروزی، دنیا پر از کاندیداهایی است که مشتاق هستند که در شغلی استخدام شوند. ولی این کار باعث نمی شود که جای کارمند خوبی پر شود.

پیشگامان کسب و کاری که بر این باورند که هر کسی قابل جایگزینی است، فکر می کنند که فقط با استخدام فردی با مهارت های عالی تر یا فردی که سابقه معتبری دارد، خودشان را گول می زنند. وقتی شرکتی کارمند واقعاً خوبی دارد، آن کارمند ارزشی دارد که نمی توان آن را جایگزین کرد. او دانش نهادینه و عمیقی از سازمان دارد.

او دانش جامعی درباره محصول، سیستم ها و روند دارد. او با مشتریان روابطی برقرار کرده است که سال ها برقراری این روابط طول کشیده است. او تجربه عظیمی درباره مسائلی که در گذشته در شرکت نتیجه داده و نداده است دارد. کارمندان خوب حس همکاری و رفاقت بین یکدیگر دارند و بر روی همکاران خود تأثیرگذارند و وقتی آنها را از دست می دهند، بر فرهنگ شرکتی آنها تأثیر می گذارد.

وقتی شرکتی کارمند خوبی را از دست می دهد، کارمندان دیگر هم مکثی می کنند و از خود می پرسند "چرا این کارمند سازمان را ترک کرد؟ چرا شرکت باید بگذارد او برود؟ آیا شرکت مشکلی دارد که من نمی دانم؟ شاید من هم باید دنبال شغل دیگری باشم." نه تنها برای کارمندان دیگر سوال ایجاد می شود، بلکه مشتریان هم برایشان سوال ایجاد می شود.

وقتی مشتریان به کارمندی اعتماد پیدا می کنند و آن کارمند شرکت را ترک می کند، مشتریان از خودشان همان سوالات را می پرسند "آیا این شرکت یا سازمان مشکلی دارد که من نمی دانم؟ آیا باید دنبال فروشنده دیگری باشم؟ چه چیزی باعث شد که آن کارمند سازمان را ترک کند؟" پیامد چندگانه از دست دادن یک کارمند بسیار شدید است و نمی توان به راحتی این پیامد را سنجید.

شرکت ها باید در تصمیم گیری درباره پاداش برای کارمندان خود بسیار دقت کنند. رد کردن افزایش منطقی حقوق برای یکی از کارمندان ارشد سازمان می تواند اشتباه پرهزینه ای باشد. استخدام جایگزین برای یک کارمند خوب هزینه زیادی از لحاظ پول، زمان و انرژی برای شرکت یا سازمان خواهد داشت. آموزش دادن به کارمند جایگزین و رساندن او به بازدهی کامل و همچنین هزینه فرصتی ایجاد فاصله در دانش سازمانی هم مشکل دیگری است.

ظاهراً رویدادهای عادی زندگی است که کارمندان خوب را از شرکت جدا می کند و این رویدادها را نمی توان متوقف کرد. ولی وقتی شرکت های گزینه ای برای نگه داشتن کارمندان خوب داشته باشد، باید هر کاری که در توانشان است انجام دهند. شرکت هایی که می خواهند استعدادها را نگه دارند باید قدردانی خود از آنها را نشان دهند و به آنها پاداش خوبی بدهند و به آنها احترامی که مستحقش هستند را نشان دهند.

در پایان روز، این محصول یا خدمات یا فناوری عالی نیست که شرکتی را موفق می کند، بلکه افراد هستند که موفقیت شرکت را رقم می زنند. باید از آن خانم ها و آقایانی که زمان و استعدادهای خود را هر روز در اختیار شرکت می گذارند تا شرکت موفق شود، قدردانی کرد، زیرا آنها جایگزین پذیر نیستند.

جایگزینی خاطرات بد با خاطرات خوب با تاباندن نور به سلول‌های مغزی

اخبار علمی - جایگزینی خاطرات بد با خاطرات خوب با تاباندن نور به سلول‌های مغزی

 پزشکان شاید روزی بتوانند از شیوه‌ جدید برای درمان سربازان مبتلا به استرس پس از سانحه یا بیماران مبتلا به ترس‌های شدید ناتوان‌کننده استفاده کنند. این روش روی موش‌ها با موفقیت آزمایش شده و توانایی تبدیل خاطره را نوید می‌دهد.

دانشمندان علوم اعصاب موسسه فناوری ماساچوست گذرگاه مغر که خاطرات را به عواطف مرتبط می‌کند، کشف کرده‌اند. آن‌ها دریافتند یک خاطره منفرد می‌تواند ترس، خوشحالی یا هیجان را بسته به ناحیه فعال مغز ایجاد کند.

این محققان نشان داده‌اند عواطف مثبت یا منفی مرتبط با یک خاطره را می‌توان معکوس کرد و در مطالعاتشان با اعمال شوک الکتریکی به تعدادی از موش‌ها در آن‌ها خاطرات ترس ایجاد کردند، در حالی که برای موش‌های دیگر با قراردادن آن‌ها در کنار یک موش ماده، خاطرات خوشایند ایجاد کردند.

تیم علمی هنگام شکل‌گیری خاطره بر سلول‌های عصبی (نورون) موش‌ها که در بخش‌های هیپوکامپ و آمیگدال فعال بودند، نظارت کردند. این دو بخش با عاطفه مرتبط هستند و نقش هر دوی آن‌ها در شکل‌گیری خاطره حیاتی است.

خاطره سپس با استفاده از پالس‌های نور به منظور تحریک همان نورون‌های دخیل در شکل‌گیری آن بازفعال شد و موش‌ها بسته به خاطره بازچینش‌شده، ترس یا خوشحالی از خود بروز دادند.

نتایج نشان داد موش‌هایی که شوک‌های الکتریکی دریافت کرده بودند، هنگام به خاطرآوردن خاطره ناخوشایند دیگر ترسی از خود نشان ندادند. برعکس، حیواناتی که خاطرات خوش به آن‌ها تزریق شده بود، هنگامی تابانده‌شدن پرتو نور به چشم‌هایشان، از خود ترس نشان دادند.

محققان هم‌اکنون به دنبال پاسخ‌گویی به این پرسش هستند که آیا بازفعال‌سازی خاطرات خوشایند روی افسردگی اثری خواهد داشت. آن‌ها امیدوارند اهداف دارویی جدیدی برای درمان افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه پیدا کنند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature منتشر شد. 

اخبار علمی - ایسنا