سبک زندگی
2 دقیقه پیش | شناخت بهترین آتلیه کودک و بارداریبچه ها به سرعت بزرگ میشوند، زودتر از چیزی که فکرش را میکنید یا انتظارش را دارید. زمانی توانایی راه رفتن یا حرف زدن ندارند ولی اندک زمانی بعد آنها را در حال دویدن و مکالمه ... |
2 دقیقه پیش | فیلم: تزیین اتاق کودک با گلهای مقواییهمین الان یک نگاهی به اتاق کودکتان بیندازید. آیا دلتان نمی خواهد چیزی به آن اضافه کنید؟ وقتی پولش را ندارید، پس باید از خلاقیتتان کمک بگیرید. در این ویدئو گل هایی مقوایی ... |
لباس های عجیب بازیگران در جشنواره فجر
پوشش های خاص و گاهی عجیب وغریب و خارج از عرف بازیگران ایرانی در جشنواره فیلم فجر امسال در روزهای گذشته سوژه مردم و رسانه ها شد. اما طراحان این لباس ها چه کسانی بودند؟
هرساله جشنواره فیلم فجر پراست از حاشیه های غیرسینمایی که سینماگران ایرانی برای رسانه ها فراهم می کنند. در چندسال اخیر نوع پوشش بازیگران آقا و خانم و طراحان این لباس ها سوژه جدید رسانه ها شده است. سوژه ای که باتوجه به بازارهای نوروزی بعد از جشنواره تا مدت ها ادامه می یابد.
«نوید محمدزاده » همواره با لباس های عجیب و غریبش در مراسم ها و جشنواره های مختلف توجه مردم و رسانه ها را به خود جلب کرده است. لباس هایی که گاهی با نقدهای جدی روبرو می شود و گاهی هم هواداران خاص خودش را دارد. سال گذشته نیز دو شلوار کوتاه و فاق بلند این بازیگر در جشنواره کن سوژه روز رسانه ها شد طوری که محمدزاده نیز نسبت به این موضوع واکنش نشان داد. امسال نیز محمدزاده در طول برپایی جشنواره حسابی دوربین عکاسان را به خود مشغول کرد و در روز آخر نیز با کت و شلواری متفاوت با سایر همکارانش برای دریافت سیمرغ روی سن رفت تا بهانه ای شود برای مصاحبه با «طلیعه ایمانی» طراح لباس محمدزاده در این دوره از جشنواره فیلم فجر.
این لباس ها برگرفته از شخصیت خود محمدزاده است!
لباس های نوید محمدزاده نه فقط امسال بلکه در سال های گذشته نیز بحث برانگیز بوده است. چون در مورد این لباس ها نه فقط امسال بلکه سال های گذشته هم بحث برانگیز بوده است. چون تا کنون چندین طراح لباس های او رو طراحی کرده اند؛ به نظرم این به کاراکتر خود محمدزاده وسفارش و شخصیت خودش برمی گردد. پس این نمی تواند خاص یک طراح باشد. همه لباس ها هم برگرفته از شخصیت خودش است. او از اینکه سراغ طراح های جسورانه برود و یا مورد نقد قرار بگیرد هیچ ابایی ندارد. سال گذشته هم آقای محمدزاده با یکی از همکاران من کار کرد. اما امسال برای حاضر شدن در مراسم افتتاحیه و اختتامیه و هم برای شرکت در جشنواره برلین برای لباس با من همکاری داشت.
انتخاب و طراحی یک لباس یک همکاری دو طرفه بین بازیگر و طراح است. یعنی ما دونفرمی نشینیم باهم صحبت می کنیم و به این نتیجه می رسیم که چنین طراحی را برای یک جشن و یا یک مراسم داشته باشیم. من می توانم بگویم که این طراحی ها ۵۰ درصد دست خود بازیگر و ۵۰ درصد دست خود طراح است. بین من و آقای محمدزاده یک آشنایی از قبل وجود داشت و به طبع من از قبل با اخلاق و تیپ لباس پوشیدن و زمینه فکری او آشنا بودم. او هم قبل از برنامه های مختلف می آید و باهم حرف می زنیم و می گوید چنین برنامه ای در پیش دارد و حالا تو چه فکری می کنی؟ اول می پرسم می خواهی کلاسیک بپوشی؟
آوانگارد باشی؟ یا دوست داری از طرح های ایرانی استفاده کنی؟ بعد یک سری طراحی و اسکچ می زنم و به او نشان می دهم بعد هم درباره نوع پارچه و طراحی ها حرف می زنیم. ممکن است برای یک برنامه من ۱۰ نوع طرح نشان می دهم. بعد باتوجه به شرایط روحی او مدل و فضای لباس را انتخاب می کنیم. سبکی که ما برای طراحی لباس های آقای محمدزاده استفاده می کنیم به عنوان «آوانگارد» شناخته می شود. ممکن است برگرفته از رم باستان ،طرح های ایرانی خیلی قدیمی و یا تلفیقی باشد. لباس هایی که تاکنون شما تن کسی ندیده اید در این جرگه قرار می گیرند.
محمدزاده با این لباس ها حالش خوب تر است
واقعا نمی دانم طرح ها را از چه چیزی الهام می گیرم. بیشتر بر اساس شخصیت آن آدم، لباس ها را طراحی می کنم. نمونه مشابه هم نمی بینم.اینطور نیست که بخواهم لباس های جشنواره کن را نگاه کنم. چون ما کن نداریم. خیلی ها گفته اند که کت و شلوار، لباس مناسب برای این جشنواره هاست. اما من اگر بخواهم برای کن لباس طراحی کنم کاری می کردم که کت و شلوار تعریف دیگری پیدا کند. ما در ایران طراحی لباس نداریم. اینجا برای خانم ها فقط مانتو داریم. به طبع توقع دارند در کنارش باید لباس های مردهای ما کت و شلوار شود. من به کن نگاه نمی کنم. من برای جشنواره فیلم فجر خودمان طراحی می کنم.
جشنواره ای که دم در ورودی اش گشت ارشاد ایستاده است. بعضی عقیده دارند که یک کت و شلوار معمولی یا یک مانتو و شال ساده برای شرکت در یک مراسم هنری کافی باشد و بگویند شما در یک جشنواره شرکت کردی و می خواهی جایزه ات را بگیری. دیگرچه نیازی به این کارها است؟ اما آقای محمدزاده دوست دارد متفاوت باشد و این متفاوت بودن را بعضی دوست دارند بعضی دوست ندارند. مهم این است که خودش این متفاوت بودن را دوست دارد و با آن حالش خوب تر است. طراحی شلوارهای سال گذشته اش با من نبود. اما سلیقه من هم به آن پوشش نزدیک بود! اینجا هرکس می خواهد از قالب معمول بیرون بیاید فورا مورد توجه قرار می گیرد و می گویند چرا اینطور پوشیده است؟ این موضوع هم سالهای اولش را می گذراند و به مرور درست می شود.
من کار با آقای محمدزاده را بسیار دوست دارم چون خیلی آدم راحتی است و دقیقا می داند که چه می خواهد. وقتی آدم برای او کار می کند کاملا در طراحی دستش باز است و پذیرای طراحی جدید است. در مجموع داشتن این اختیارات برای خیلی ایده آل است. نکته مهم برای من علاقه آقای محمدزاده به لباس هایش بود. واقعا عاشقشان بود. و هربار که می خواست لباس جدیدی برای یک مراسم بپوشد واقعا ذوق داشت. قطعا نظر خود من هم همینطور است. بعد از این جشنواره کلی از بازیگرها با من تماس گرفتند و قرار شد که باهم کار کنیم. پیش از این به دلیل سیاست های کاری خودم دوست نداشتم با بازیگرای های دیگری کار کنم اما از این به بعد از این موضوع استقبال می کنم.
لباس های محمدزاده را برای کسی نمی دوزم
سفارش های نوید محمدزاده فقط یک بار دوخته می شود و آن هم برای خودش است. چون این لباس ها امضای دو نفره ماست. عده ای فکر می کنند که بازیگرها قیمت های نجومی به طراحان می دهند. اینطور نیست. گاهی برخی مراجعه می کنند و قیمت را وقتی به آنها می گوییم، می گویند که خیلی بالاست طوری که آدم از یک بازیگر تعجب می کند. اما بسیاری از طراحان باتوجه به سیاست های کاری که دارند برای بازیگرها بدون دریافت هیچ هزینه ای کار می کنند. در واقع لباس ها را هدیه می دهند. اینطور نیست که می گویند با بازیگرها دوبل حساب می کنند. اما من نمی توانم در مورد قیمت لباس ها با شما صحبت کنم. چون طیف گسترده ای وجود دارد و چون زمانی یک لباس فقط برای یک نفر دوخته می شود. دیگر نمونه مشابهی نخواهد داشت. قیمت ها را نمی توان دقیق گفت.
مریم بهرمان؛ طراح لباس های «مریم معصومی» در جشنواره
پوشیدن لباس های من اعتماد به نفس بالا می خواهد!
به اشتباه در جشنواره مطرح شد که من کارم را در خارج از کشور شروع کردم. درست است که من تازه به ایران آمدم. اما شروع کار من در اردیبهشت امسال در ایران و برای مردم کشورم شروع شد. چون باور داشتم مردم کشورم باید خوب بپوشند و بدرخشند. لباس های خانم معصومی هم ازکارهای جدید من برای زمستان امسال بود که او خریداری کرد و در جشنواره پوشید. کارهای من با دیگر همکارانم متفاوت است و پوشیدن آنها کار هرکسی نیست. به همین خاطر است که عجیب و غریب به نظر می رسد.
کسانی که لباس های طراحی شده من را می پوشند باید اعتماد به نفس بالا و احساس قدرت زیادی داشته باشند. چون در ایران هنوز این لباس ها جا نیفتاده است. بیشتر کسانی که این لباس ها را می بینند در نگاه اول به سرشانه ها گیر می دهند. من در طراحی تمرکزم روی سرشانه است و این موضوع تا آخر عمرم هم تغییر نخواهد کرد. من فکر می کنم یک زن با این مدل سرشانه می درخشد. این موضوع احساس خودم است و من همواره در طراحی ها احساس خودم را روی لباس ها پیاده می کنم. من حتی لباس های خودم در خانه نیز سرشانه دارد.
پوشش بعضی ها به درد کافه رفتن می خورد
اخبار جشنواره را کم و بیش دنبال کردم. در میان هنرمندان پوشش آقای کی مرام و پالتوی سفیدش و همچنین کت خانم «هستی مهدوی فر» را دوست داشتم. چون ندیده بودم که کسی در ایران چنین لباسی بپوشد. ولی پوشش آقایی که در جشنواره های قبل با شلوار خیلی فاق بلند حاضر شده بودند را اصلا نمی پسندم. امسال به نظرم نسبت به سالهای قبل پوشش ها بهتر بود. متفاوت بودن و خاص بودن خیلی خوب است اما نمی دانم چرا بعضی طراح ها، خاص بودن را با عجیب و غریب بودن اشتباه گرفته اند.
شاید در لباس های من هم سرشانه کمی عجیب به نظر برسد اما «الکساندرا مک کویین» بهترین طراح لباس جهان هم در آلبومش از این سرشانه ها به عنوان نماد قدرت استفاده کرده است. من اصلا سبک بعضی از آقایونی که حتی سیمرغ گرفته اند را نمی پسندم و به هیچ وجه مناسب جشنواره نمی دانم. این لباس ها به درد کافه رفتن می خورد. لازم نیست همه کت و شلوار دامادی بپوشند. اما می توانند کت و شلوار و لباس های رسمی و متفاوت تری بپوشند که در شان یک بازیگر باشد.
متاسفانه طراحان لباس در ایرانی از روی هم کپی می کنند و رقابت ها سالم نیست. همین جشنواره دوتا شنل تن دو بازیگر بود که خیلی هم به چشم آمد. من سند دارم که این طراحی ها برای من بود که متاسفانه به اسم کس دیگری کپی شد و فقط در اجرا سرشانه را حذف کرده بود. برخی با دیدن لباس های من یاد مانتو های اپل دار قدیمی می افتند. البته اپل در کارهای من یکی از متریال هاست. هیچ اشکالی هم ندارد که لباس ها دوباره اپل دار شوند. من خیلی هم خوشحال می شوم. به نظرم آن لباس های اپل دار در گذشته می تواند این بار با سبک مدرن تری دوباره به طراحی ها برگردند. چون سرشانه داشتن یک لباس زن را قدرتمندتر نشان می دهد!
دوست دارم طراح لباس سوپراستار جشنواره بعدی باشم
من شنیده ام برخی طراحان لباس به طور رایگان برای بازیگران طراحی می کنند. من تا به حال چنین کاری نکرده ام. قیمت لباس های من هم از یک میلیون تومان آغاز می شود که هنرمندان آن را خریداری کرده اند. دوست دارم در جشنواره فجر سال بعد یک نماینده سوپراستار داشته باشم. در حال حاضر هم برای خانم «گلوریا هاردی» همسر آقای «ساعد سهیلی» برای شرکت در یک برنامه طراحی کرده ام. برای خانم «لیلا حاتمی» هم یک لباس طراحی کردم که نمی دانم قرار است کجا بپوشد.
آنا ثانی؛ طراح لباس سحر دولتشاهی، مهتاب کرامتی، آزاده صمدی و ...
برای انتخاب لباس برخی بازیگران از چند وقت قبل سراغ ما می آیند، برخی هم چون فکر می کنند وقت ندارند در روزهای آخر به فکر لباس می افتند. اینطور نیست که بگویم برای همه دوستان طراحی شده است. برای برخی منحصرا طراحی شده، برخی هم از روی رگال انتخاب می کنند. مثلا خانم دولتشاهی از چند وقت قبل برای طراحی لباسش به ما مراجعه کرده بود و ما طراحی پالتوی بلند طوسی رنگ و سرمه ای رنگ خانم دولتشاهی را به عهده داشتیم. برخی هم طی می کنند که از طرح لباسشان دیگر نمونه دیگری نزنیم برای برخی هم مهم نیست. چون بیشتر از ۷ مورد از هر مدل نداریم. سلایق بازیگران نیز باهم بسیار متفاوت است.
ممکن است لباسی را که یکی خیلی می پسندد دیگری اصلا دوست نداشته باشد. هیچ کدام از دوستانی که امسال با آنها کار کردیم سلیقه مشابهی نداشتند. هرکدام هنگام مراجعه بایدها و نبایدهایشان را به من می گویند. مثلا کسی اصلا دوست ندارد کوتاه بپوشد. آن یکی اصلا بلند دوست ندارد. من هم براین اساس طراحی می کنم. در هنگام طراحی هم اول به محدودیت ها فکر می کنم. یعنی چیزهایی که به لحاظ عرفی باید رعایت کند. بعد شخصیت شناسی می کنم. من مراعات و محدودیت های جامعه را می شناسم و همواره هنگام طراحی برای لباس یک هنرمند به طبقه جوانی که از او پیروند می کنند دقت می کنم.
شهامت برخی در پوشیدن لباس های عجیب برایم جالب است
لباس های عجیب و غریب برخی هنرمندان برایم جالب است. اینکه خودم اینطور طراحی نمی کنم دلیل بر این نیست که دوست نداشته باشم. مثلا لباس هنرمندی که امسال خیلی از لحاظ عجیب و غریب بودن مورد توجه قرار گرفت را به لحاظ طراحی رد نمی کنم اما خودم چنین چیزی طراحی نمی کنم. اما نوع پوشش، سلیقه اش برای من قابل احترام و شهامتش برایم جالب است. اما جامعه شناختی من در طراحی لباس به یک شکل دیگری است.اما اگر آن آقا به من مراجعه کند من آن عجیب را آرام تر می کنم. نگاه من نگاه کلاسیک تری است.
مثلا برند ورساچه کارهای عجیب و غریبی تولید می کند طرفداران خودش را هم دارد اما سلیقه من نیست. اما برند دیور کلاسیک کار است. در فضایی که همه چیز یک کادر دارد خب برخی یک شهامتی دارند. راستش را بخواهید این شهامت برای من قابل تحسین است اما من نمی توانم این کار را انجام بدهم. مرا در یک کشور دیگر هم بفرستید بازهم کلاسیک کار می کنم. اما این شهامت را تحسین می کنم.
نگاه عمومی هم نسبت به این طور لباس ها واکنش منفی نشان می دهد. همیشه یک عده ای با این لباس ها خیلی موافقند. اما عده بسیار کثیری با این موضوع کاملا مخالفند. من حمایت گر همه سلیقه ها هستم. شما اگر به کشورهای شرق آسیا هم بروید می بینید که در فستیوال هایشان پراست از طرح های عجیب و غریب با رنگ های متفاوت چون کشورهای گرمسیر رنگ و تنوع را دوست دارند.
هر زینتی که زن را از خودش دور کند رد می کنم
با اینکه سالهاست در زمینه مد و فشن فعالیت می کنم. هیچ وقت از دو رنگ مشکی و سفید در لباسهایم خارج نشده ام. خودم بسیار ساده لباس می پوشم. من زن را بالفطره زیبا می دانم و معتقدم هر چیزی که برای زیبا کردن یک زن استفاده می شود باید یک استاندارد و حد مشخصی داشته باشد و او را از خودش دور نکند. بنابراین من به پوشش ها و آرایش های گل درشت از نظر خودم نمره منفی می دهم.
متاسفانه مد و لباس ما هیچ نشانی از گذشته که در ندارد در حال حاضر هم در یک ملغمه گیر کرده است. شاید اگر این دوران گذار تمام شود به ی ثباتی برسیم. ما طراح ها به یک سری از لباس ها به اصطلاح می گویمم بازاری، به نظرم این تیپ لباس ها با شان یک بازیگر همخوانی ندارد. لباس های غلو شده و تزئینات گران قیمت غلو شده هیچ طرح و نگاه طراحانه ای پشت سرش نیست و بیشتر به هجو نزدیک است.
فضای جشنواره در چندسال اخیر فضای رقابتی را بین طراحان لباس پدید آورده است. من از اول ترجیحم بر این بود که تاثیرگذاری لباس های من از طریق بازیگران اتفاق بیفتد. من به این رقابت اعتقاد دارم که طراحان سعی می کنند بازیگران را به سمت خودشان جذب کنند و این اصلا چیز بدی نیست. شاید باورتان نشود حتی هنرمندان با دقت به خروجی طراحان لباس هنرمندان دقت زیادی دارند و به این فکر می کنند که برای تهیه لباس سراغ کدامیک بروند. این تعامل و دنبال کردن بین هردو طرف به طور جدی وجود دارد.
فقط ۲۵درصد سود می کنم
برای بسیاری قیمت لباس ها سوال است. من یک پروسه تولید متوسط دارم. اگر از زیر دست خیاطی روزی دو الی سه لباس بیرون می آید. از زیر دست خیاط من یک روز و نیم یک لباس بیرون می آید. یک سری چیزها در کار وجود دارد که زمان بر است. همچنین ما مجبوریم در نقاطی از شهر کار کنیم که مخاطبان ما از این مناطق خارج نمی شود. خب این مناطق جاهای گران قیمتی هستند و برای اینکه شما بتوانید ظرفیت تولید داشته باشید باید کیفیت کارهایتان را حفظ کنید.پارچه هایتان از یک حدی نمی توانند پایین تر باشند. مجموع این ها قیمت بالایی را رقم می زند که مردم این چیزها را نمی دانند.
اگر بخواهم تولیدم را به پایین شهر ببرم و به جای دوخت ۷ عددی از هرلباس به تولید انبوه روی بیاورم. قطعا کیفیت خیلی پایین تر می رود. آن وقت پارچه هایم را نیز به جای اینکه انحصاری و چاپ خودم باشد،از پارچه های معمولی استفاده کنم. برای همین قیمت لباس های من از ۶۰۰ هزارتومان شروع می شود و تا ۱۷۰۰ ادامه پیدا می کند. اگر پروسه کار سخت تر شود این ارقام بیشتر می شود. اما کسی به این فکر نمی کند که نهایتا فقط ۲۵درصد از این فروش سود است.
ویدیو مرتبط :
سوال درباره پوشش عجیب بازیگران در جشنواره فیلم فجر
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
لباس بازیگران در جشنواره فجر دردسرساز شد!
باید ها و نباید های لباس در فرش قرمز جشنواره فجر
لباس بازیگران و چهرههای مشهور در مراسمها و برنامههای گوناگون از جمله امور کنجکاویبرانگیز برای عموم مردم است، بسیاری از مردم برایشان جالب است که بیینند چهرههای سرشناس از جمله بازیگران و دیگر عوامل سینما هنگام حضور یافتن در برنامههای مختلف چه لباسهایی را به تن میکنند.
در چند روز اخیر موضوع طراحی لباس برای عوامل فیلمهای سینمایی در جشنواره فیلم فجر از جمله مواردی بود که در گفتگوهای شفاهی و غیر رسمی مطرح شده است که امسال جشنواره فیلم فجر در نظر دارد لباس خاصی را برای عوامل فیلمهای سینمایی طراحی کند تا آنها با پوشیدن این لباسها روی فرش قرمز جشنواره قدم بردارند اما براساس پیگیریها این موضوع در حد حرف بوده و چنین تصمیمی اجرایی نمیشود.
پرویز پرستویی یکی از بازیگران شناخته شده از جمله هنرمندانی بود که نسبت به این قضیه واکنش نشان داد و اعلام کرد که این گونه تصمیمگیریها متناسب با فرهنگ ما نیست.
این هنرمند حتی به لباسی که در پوستر جشنواره برای زندهیاد خسرو شکیبایی طراحی شده نیز انتقاد داشت و معتقد بود اگر شکیبایی زنده بود، هرگز چنین لباسی بر تن نمیکرد.
شاید برگزارکنندگان این دوره از جشنواره علاقه داشتند تا به میهمانان خود تذکر دهند باید پوششهایی متناسب با شان جشنواره فجر داشته باشند و درست نیست یک بازیگر مشهور در پوششی غیر رسمی و با کلاه یا پولیور روی صحنه ظاهر شود، اما موضوع طراحی لباس یکسان برای همه میهمانان، منتفی است و برگزارکنندگان این دوره از جشنواره تصمیم دارند به میهمانان یادآوری کنند که برای حضور در این جشن ملی باید پوشش رسمی داشته باشند تا شأن جشنواره فیلم فجر به عنوان مهمترین جشن سینمای ایران حفظ شود.
اما بهروز غریبپور که مدیریت کاخ جشنواره (برج میلاد) را بر عهده دارد، در گفتوگویی موضوع طراحی لباس را منتفی دانست و توضیح داد: تا این لحظه چنین تصمیمی از سوی دبیر و دبیرخانه جشنواره به من ابلاغ نشده است.
او ادامه داد: طبیعی است سیاستگذاری تمام اتفاقات جشنواره توسط دبیر آن رخ میدهد و من باید تلاش کنم تصمیم ایشان را به بهترین نحو انجام دهم. اما درباره طراحی لباس برای هنرمندان حاضر در جشنواره هیچ نکتهای به من نگفتهاند.
این کارگردان تئاتر و سینما با اشاره به اینکه برای حضور در هر مراسمی باید لباس متناسب با آن برنامه را بر تن کرد، افزود: بنا بر آیین چند هزار سالهای که ما داریم، همیشه تلاش میکنیم برای میهمانیها و اعیاد، بهترین و آراستهترین لباس خود را بپوشیم و این نوعی نظم بشری است که هیچ ارتباطی به دین، فرهنگ، ملیت و ... ندارد، بلکه همه میکوشند متناسب با آن جشن، لباس مناسبی به تن کنند که در فرهنگ ما عبارت «لباس پلوخوری» به همین موضوع اشاره دارد.
غریبپور اضافه کرد: بنابراین قاعده کلی این است که افراد هنگام حضور در مراسمها آراستهتر باشند. اما این به معنای ارائه دستورالعمل یا پیشنهادی از سوی جشنواره فجر به هنرمندان حاضر در این رویداد نیست. با این حال سعی کردهایم در کاخ جشنواره فضایی طراحی کنیم که اگر میهمانان با لباس نامناسب و اتونکشیده در آن ظاهر شوند، خودشان احساس ناراحتی کنند و امیدوارم کسانی که در حال گذر از فرش جشنواره هستند، حس کنند چیزی به جشنواره اضافه کردهاند نه اینکه چیزی از آن کم کرده باشند.
کارگردان اپراهای عروسکی «مولوی» و «حافظ» درباره عبور میهمانان از فرش ایرانی در این دوره از جشنواره فجر توضیح داد: امسال نوعی فرش ایرانی مجازی در نظر گرفتهایم زیرا فضای برج میلاد بسیار گسترده است و نمیتوان سراسر آن را با فرشی ایرانی مزین کرد اما تمام تلاشمان این است که گذرگاه سیمرغ برای شرکتکنندگان جذاب باشد. متأسفانه نکتهای که فراموش کردهایم این است که اگر در غرب فرش قرمز وجود دارد، به این دلیل است که آنها اصلا فرش نداشتهاند چون فرش متعلق به فرهنگ ماست. به هر حال امیدوارم سالهای آینده ایده من برای گام برداشتن روی فرش زیبای ایرانی اجرایی شود اما امسال به شیوههای دیگری این ایده را اجرا میکنیم.
او درباره این سخن که در سالهای اخیر به دلیل بعضی پوششها، پای گشت ارشاد به کاخ جشنواره باز شده است، گفت: لباس مرتب و زیبا و رعایت آداب مهمانی الزاما نباید به رویهای منجر شود که کل جشنواره را زیر سوال ببرد و فضای امنیتی در آن ایجاد کند. البته این موضوع فقط در مورد جشنواره نیست، بعضی افراد متاسفانه برای حضور در یک مهمانی ساده هم آنچنان خود را میآرایند که گویی به مراسم بالماسکه میروند و این در هیچ کجای دنیا مورد پذیرش نیست.
کارگردان نمایشهای «بینوایان» و «کلبه عمو تم» با اشاره به وجود برخی نیتهای سوء در جشنواره فجر خاطر نشان کرد: ممکن است عدهای قصد برهم زدن جشنواره را داشته باشند اما خانواده فرهنگی و هنری چنین تلاشهای مذبوحانهای را دفع میکنند که مبادا اهمیت کل جشنواره زیر سوال برود. البته معتقدم امسال همه میهمانان مسئله پوشش را رعایت میکنند تا چنین اتفاقاتی نیفتد.
وی در بخش دیگری از گفتوگویش با اشاره به درج برخی نظرات مبنی بر حضور تئاتریها در جشنواره فیلم فجر توضیح داد: امسال به خاطر حضور دو، سه نفر از مدیران تئاتر این بحث باز شد که چرا تئاتریها در جشنواره فیلم حضور دارند. از نظر من، نکته فوقالعاده عجیبی است که چرا ما دچار چنین تنگنظریهایی هستیم و متأسفانه این تنگنظریها فقط ویژه منتقدان سینمایی نیست بلکه به خانواده هنرمندان هم مربوط است. همچنان که وقتی بعضی سینماگران به تئاتر آمدند، هنرمندان تئاتر هم به آنان خُرده گرفتند در حالی که هر دو گروه اشتباه میکنند. زیرا نیروهای فرهنگی و هنری میتوانند عرصههای مختلف را بیازمایند. بسیاری از هنرمندان در چندین رشته هنری فعال هستند و نمیتوان به هنرمندی که در چندین حیطه توانایی دارد، خُرده گرفت که چرا در عرصههای متفاوت فعالیت میکند.
غریبپور ابراز تأسف کرد: این تنگنظریها خوشایند نبود چرا که مهمترین نکته در برگزاری جشنواره باید مدیریت آن باشد. اگر دبیری نتوانست کارش را انجام بدهد، آن زمان باید بگویند که او شناختی از آن حوزه نداشته است نه اینکه آن مدیر به صرف تئاتری بودن، در برگزاری جشنواره فیلم موفق نخواهد شد.
او با اشاره به آشنایی چندین سالهاش با محمد حیدری دبیر سیوچهارمین جشنواره فیلم فجر یادآور شد: سالهاست که ایشان را میشناسم. فردی بسیار کارشناس، مسئول و متعهد است. انصافا در این مدت ندیدهام استراحت کنند و متأسفم که عدهای با بیانصافی و پیش از شروع جشنواره، با او درافتادهاند هر چند برخی از این مخالفتها به دلیل مسائل پشت پرده است.
این هنرمند درخواست کرد: با انتقادات غیرمنصفانه در یک جشن ملی خودزنی نکنید و بگذارید این جشن به بهترین نحو برگزار شود، چرا که به اندازه کافی دشمن داریم و خوب نیست خودمان هم با یکدیگر دشمنی کنیم.
وی با اشاره به گفتوگوی یکی از بازیگران خاطر نشان کرد: ایشان ایراد گرفته بود که چرا جشنواره شام و نهار میدهد؟ آیا این بد است که مدیری پیشبینی کند اگر فردی از صبح تا شب مشغول فیلم دیدن باشد، باید از او پذیرایی شود؟ این به جای تشکر است؟!
بهروز غریبپور در پایان صحبتهایش گفت: این اتفاق مبارکی است که برای یکی از شاخصترین هنرهای کشورمان این اندازه احترام قائل شویم اما متأسفانه گاه بحث انتقاد مطرح نیست، بلکه مسئله بعضی از افراد، پیدا کردن نقطه ضعفهایی است که خندهدار به نظر میآید.
اخبارفرهنگی - ایسنا