محمد قاضی، قربانی حاشیه پرسپولیس

مجله خانواده سبز: «من متولد 9 دی ماه 1363 تهران هستم و در محله تهران نو بزرگ شده ام. یک خواهر و یک برادر بزرگتر دارم و خودم نیز فرزند آخر خانواده هستم. شغل پدرم آزاد است و مادرم نیز آموزشگاه خیاطی دارد. اصلیت ما به شهر آشتیان و فراهان از توابع استان مرکزی بازمی گردد و من علاقه خاصی به آنجا دارم.»

به نظرم قاضی را باید از پدیده های چند سال اخیر فوتبالمان بدانیم که بعد از چهره شدن در تیم فولاد خوزستان، سه سال رویایی را با ذوب آهن اصفهان در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا تجربه کرد و حتی یکی از زیباترین گل های آسیا را به تیم بنیادکار ازبکستان زد. او این فصل در انتقالی جنجالی از پرسپولیس به جمع پسران آبی پایتخت پیوست تا ضمن درخشش در این تیم، بتواند نظر مساعد کارلوس کروش را برای حضور در جام جهانی جلب کند. جالب است بدانید کارلوس کروش هم اعتقاد خاصی به بازی محمد دارد و از زمان حضورش در ایران،او را در همه اردوها به تیم ملی دعوت کرده است.

گرچه سال گذشته حضور نصفه و نیمه در ترکیب تیم پرسپولیس باعث شد قاضی از ترکیب تیم ملی دور بماند و برای همین او با نظر مساعد امیر قلعه نویی به جمع استقلالی ها پیوسته تا در این فصل جواب محکم به منتقدانش بدهد. آنچه می خوانید ماحصل گفتگوی من و محمد قاضی است که اصرار زیادی داشت بگوید یاغی نبوده و قربانی حاشیه های تیم پرسپولیس شده است. او فقط به موفقیت در استقلال فکر می کند تا از این تیم به جام جهانی 2014 برزیل برسد. او در کارنامه ملی اش، 5 گل زده دارد.

دیوانه فوتبالم

فکر می کنم فوتبال در من یک پدیده کاملا ژنتیکی باشد. نمی توانم بگویم من به فوتبال علاقه دارم یا حتی عاشق فوتبال هستم. من دیوانه فوتبالم و شب و روزم دنیای توپ گرد است. از دوران کودکی و حتی قبل از اینکه به مدرسه بروم، در کوچه و محل فوتبال بازی می کردم. مثل خیلی از فوتبالیست های دیگر با توپ پلاستیکی و زمین های خاکی کارم را شروع کردم، به قدری شب و روزم به فوتبال گذشت که تا به خودم آدم دیدم همه زندگی ام شده فوتبال!

بچه بازیگوش

خدایی اش بچه خیلی شیطونی بودم و اگر بگویم یک محله از دستم آسایش نداشت، بیراه نگفته ام، باور کنید انواع و اقسام شیطنت ها از من سر می زد. البته این را هم بگویم که بچه شری نبودم، فقط شیطنت هایم بیش از حد استاندارد بود! از بارزرترین شیطنت های روزمره ام می توانم به شکستن شیشه و زدن زنگ خانه همسایه ها و فرار کردن اشاره کنم. بقیه اش را هم نمی گویم و شما هم چیزی ننویسید. (می خندد)

خانواده مخالف

از آنجا که پدرم فوتبالیست بودند، اصلا دوست نداشتند فرزندانشان نیز وارد دنیای فوتبال شوند. همیشه پدرم به ما می گفت که فوتبال نهایتا می تواند یک تفریح برای شما باشد، پس بهتر است به درس و مشقتان بپردازد و درستان را خوب بخوانید ولی وقتی شور و اشتیاق مرا به فوتبال دید و اینکه خیلی زود توانستم پیشرفت کنم، دیگر سد راهم نشد. باور کنید برای متقاعد کردن خانواده ام که اجازه بدهند فوتبالیست شوم، خیلی زحمت کشیدم و یک تنه مقابلشان ایستادم. البته آنها هم وقتی می دیدند اگر یک روز پایم به توپ نخورد، بیمار می شوم، بی خیال من شدند و تبدیل شدند به مشوقین من در فوتبال!

عاشق ریاضی، متنفر از شیمی

در دوران مدرسه بچه درسخوانی بودم. شاگرد اول هم نبودم ولی همیشه درسم را خوب می خواندم. در دوران دبیرستان ریاضی فیزیک خواندم ولی فوتبال به قدری وقتم را گرفت که هیچ وقت نتوانستم درسم را ادامه دهم. البته برادر بزرگترم هم مدتی فوتبال بازی می کرد ولی خیلی زود قید فوتبال را زد و شد مهندس شیمی! من عاشق ریاضی و هندسه و جبر و احتمال بودم. ازت آنجا که همیشه سرم خیلی توی حساب و کتاب بود، برای همین عاشق ریاضی بودم اما از شیمی متنفر بودم و مطالبش را به زور در مغزم فرو می کردم!

فوتبال حرفه ای

من کارم را در رده نوجوانان و جوانان با تیم عقاب تهران آغاز کردم که اولین مربیانم آقایان عبداللهی و رستم خانی بودند. چند سالی را در عقاب توپ زدم تا برای گذراندن دورانس ربازی به تیم فجر تهران پیوستم. پس از اتمام خدمت سربازی ام به عقاب برگشتم تا اینکه با پیشنهاد آقای حمید درخشان به تیم همای تهران پیوستم و زیر نظر ایشان فوتبالم را ادامه دادم.

حضور در پرسپولیس

من از زمانی که در فولاد بازی می کردم، از تیم های پرسپولیس و استقلال پیشنهاد داشتم ولی خیلی دوست داشتم زمانی به این پیشنهادات جواب مثبت بدهم که از همه لحاظ برای حضور در تیم های بزرگ آماده و پخته شده باشم. برای همین خیلی صبر کردم تا تجربه بیشتری کسب کنم. فصل قبل شرایط را مناسب دیدم به پرسپولیس پیوستم تا یکی از بهترین اتفاقات عمر ورزشی من رقم بخورد ولی متاسفانه اینطور نشدو به حقم در پرسپولیس نرسیدم.

در حق من نامهربانی هایی شد و نگذاشتند توانایی هایم را به نمایش بگذارم. پرسپولیس حاشیه های زیادی داشت و فشار هواداران هم روی این تیم زیاد بود. می خواستم با همه وجودم در خدمت این تیم باشم ولی بعضی ها نخواستند من قرمزپوش باقی بمانم.

استقلالی شدم

امیر قلعه نویی همیشه به من لطف داشت و به گفته خودش به سبک بازیم اعتقاد خاصی دارد. وقتی در پرسپولیس شرایط را بد دیدم، تصمیم گرفتم از این تیم جدا شوم. می خواستم جایی بروم که بازی کنم و بازیم به چشم بیاید. نمی خواستم نیمکت نشین باشم. پیشنهادات زیادی داشتم که جدی ترین آنها از جانب تراکتورسازی تبریز بود ولی با مسئولان استقلال به توافقات خوبی دست یافتم و با نظر مثبت قلعه نویی آبی پوش شدم.

از رقابت نمی ترسم

روزی که به پرسپولیس پیوستم، می دانستم کار خیلی سختی در پیش دارم. بازیکنان پرسپولیس و استقلال همیشه زیر ذره بین هستند و برای بازی در این تیم ها، هواداران فقط بازیکن آماده و گلزن می خواهند. این را هم می دانستم که پرسپولیس شرایط خوبی نداشت ولی قربانی حاشیه های این تیم شدم.

امسال در استقلال هم بازیکنان خوبی حضور دارند ولی من همیشه برای رقابت انگیزه دارم. می خواهم با ارائه بازی های خوب برای استقلال، به تیم ملی برسم و یکی از بازیکنان ایران در جام جهانی 2014 برزیل باشم. من از رقابت اصلا نمی ترسم و همه تلاشم را می کنم تا همیشه بهترین باشم و برای تیمم بهترین بازی هایم را انجام دهم.

از دروازه بانی رسیدم به خط حمله

وقتی فوتبالم را شروع کردم، گلر بودم و به خاطر فیزیک بدنی ام همیشه درون دروازه بازی می کردم. بعد به پیشنهاد مربیانم از درون دروازه به خط دفاع نقل مکان کردم و چون چپ پا بودم، مدافع چپ شدم. بعد هم با تشخیص مربیان یک خط جلوتر آمدم و شدم هافبک چپ. بعد از آن هم وقتی میل مرا به نفوذ و گلزنی دیدند، گفتن برو جلو و مهاجم بازی کن! خلاصه خط به خط جلو آمدم و دیگر نمی دانم بعد از خط حمله مرا کجا می فرستند!

موسیقی هم کار می کنم

از دوران نوجوانی علاقه وافری به یادگیری موسیقی داشتم، از این روی سعی کردم به شکل تجربی ساز کیبورد را یاد بگیرم. در حال حاضر که با شما صحبت می کنم، آهنگ های زیادی با کیبورد می نوازم. ضمن اینکه همسرم هم «پیانو» می نوازد، زندگی ما هم جالب است. اوقات فراغت سرمان را با «پیانو» گجرم می کنیم. او می نوازد من گوش می دهم، من می نوازم، او گوش می دهد.

ازدواج فوتبالیست ها

اصولا فوتبالیست ها یا خیلی زود ازدواج می کنند یا خیلی دیر! آنهایی که دیر ازدواج می کنند معتقدند دنیای حرفه ای فوتبال بسیار وقت گیر است. برای همین صبر می کنند بعد از اتمام فوتبال سراغ زندگی شان بروند ولی من جزو گروه اول هستم که خیلی زود تشکیل خانواده دادم چون معتقدم فوتبالیست حرفه ای باید خیلی زود سر و سامان پیدا کند و تکلیف زندگی اش روشن باشد، برای همین سال 85 در 22 سالگی ازدواج کردم.