چشم و گوش بسته ها بفرمایید جهنم!

چند دقیقه چشم‌هایت را ببند و گوش‌هایت را با دو انگشت محکم بگیر. به هیچ چیز خاصی فکر نکن؛ حالا هر چه را می‌بینی و می‌شنوی توصیف کن. همه را بگو. چیزی نیست؟ چرا هست. اطراف تو پر از دیدنی‌ها و شنیدنی‌هاست. دوباره دقت کن.

- من فقط یک صفحه‌ی سیاه می‌بینم و همهمه‌ای مثل عبور باد می‌شنوم.

- اشتباه می‌کنی! تو هم چشم داری هم گوش؛ باید حداقل بتوانی چیزهایی که در دایره‌ی نگاهت می‌گنجد، ببینی و بگویی؛ صداهای معمولی دور و برت را بشنوی و واکنش نشان دهی.

- نمی‌شود. خودت می‌دانی که نمی‌شود. با چشم و گوش  بسته چطور ببینم و بشنوم؟!

- مسئله فقط بستن دو پلک است؛ خوب بازش کن! این دو انگشت کوچک را هم از سر راه دستگاه شنیداری بردار تا کارش را بکند. حالا یک بار دیگر یافته‌های خود را بگو.

- همه چیز هست؛ نور هست ، صدا هست؛ آدم‌ها و لبخندهایشان. راستی این کبوترِ لب پنچره دارد لانه می‌سازد و گاهی هم یک دهن می‌خواند. دیگر چه بگویم؟ خیلی چیزها...

- همین. می‌خواستم به همین فکر کنی. عالَم دیدن و ندیدن را مقایسه کنی. شنیدن و نشنیدن را. مثل هم‌اند؟

(* آن‌چه خواندید، گفتگویی بود با خودم. نگویید با چشم و گوش بسته چه جوری با هم حرف می‌زدید!)

آن مقایسه و آن سۆال را خدای متعال مطرح می‌کند: "هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلاً "[1] "با هم مساوی‌اند؟"

اول برای حال واحوال دو گروه از انسان‌ها مثالی می‌زند و تشبیه می‌کند. ابتدا کسانی که راه خود را کج کردند و به خاکی زدند. یعنی با آن همه نشانه و دلیل و روشنی، کوره راه لجاجت و بد قلقی را انتخاب کردند. خدا و پیامبر و آیه‌های روشن را انکار کردند. بر سر کوچه‌ی خدا نشستند تا راه را ببندند به خیال خودشان! یا به مسافران راه خدا آدرس غلط  بدهند. زندگی ابدی و آخرتی را زیر سۆال بردند. بیچاره‌ها در توهم شکست دادن خدا بودند. غافل از آنکه با خدا هر که درافتاد، ورافتاد!![2]

همان مقاومتی که در مقابل صدای حق کردند، سبب شد تا چشم و گوش درونشان بسته شود. "خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ "[3] " خدا بر دل‌ها و گوش‌های آن‌ها مُهر نهاده و بر چشم‌هایشان پرده‌ای افکنده شده" به همین خاطر درست مثل آدم‌های نابینا و ناشنوا، وجدانی کورو کر دارند.

در مقابل، کسانی هستند با قلبی سرشار از ایمان و عملکردی قابل دفاع.برای خدا سر به زیر و متواضع. بهشتی ؛ یعنی همین آدم‌های دوست داشتنی.[4] چشم دلشان بصیر و بینا؛ سامعه‌ی درونشان تیز و گوش به فرمان.

این‌جا باید کلاه‌ها قاضی شود برای یک سۆال ساده و عمیق؛ این‌ها مثل هم‌اند؟

"مَثَلُ الْفَرِیقَیْنِ كَالأَعْمَى وَالأَصَمِّ وَالْبَصِیرِ وَالسَّمِیعِ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلاً أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ "[5] "مثل این دوطایفه (مۆمنان و منکران)، مثل کور و کر، بینا و شنواست، آیا این دو همانند یکدیگرند؟ آیا پند نمی‌گیرید؟"

این تأمل کوتاه، به من و تو می‌گوید باید برای باز ماندن چشم دل و گوش درون، که ابلیس لجباز نفس در کمینش نشسته،کاری کرد. مگر نه؟

 
پی نوشت ها:
[1] - هود، 24
[2] - شرح حال کافران در آیات 17 تا 20 سوره هود
[3] - بقره، 7
[4] - حال مۆمنان در آیه 23 هود
[5] - هود، 24

ویدیو مرتبط :
ضربه زدن دقیق اشلی یانگ با چشم بسته-خیلی خیلی قشنگه-با چشم بسته سه بار هر سه تیرک دروازه رو میزنه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

پیاده‌روی با چشم های بسته

 

شاید ابتدا بترسید و تصور كنید او بیمار شده است، اما متخصصان اعتقاد دارند این مشكل میان كودكان 8 تا 12 سال شایع است.

 

البته این حالت معمولا نشانه مشكلی جدی نیست و به درمان‌ خاصی نیاز ندارد. با این حال باید توجه داشته باشید راه رفتن در خواب ممكن است در هر سن و سالی پیش بیاید و با رفتارهایی خطرناك مانند رفتن كنار پنجره همراه شود. بنابراین اگر در خانواده شما هم كسی با این مشكل روبه‌روست، باید به هر شیوه‌ای كه ممكن است به او كمك كنید تا خطرات و مشكلات ناشی از این عادت كاهش یابد.

 

نشانه‌ها

 

راه رفتن هنگام خواب معمولا در گروه رفتارها و عادت‌های ناخوشایند طبقه‌بندی می‌شود. كسی كه با این مشكل روبه‌روست، شب‌ها ممكن است در رختخواب خود بنشیند و چشم‌هایش را باز كند.

 

چشم‌های فرد در این حالت ممكن است خیره و براق شود، اما در حقیقت او هنوز خواب است و نمی‌بیند. پس از این مرحله شروع می‌كند به پرسه زدن در فضای خانه و حتی ممكن است درها را باز و بسته یا چراغ‌ها را خاموش و روشن كند.

 

گروهی از این افراد حتی ممكن است هنگام خوابگردی مشغول انجام فعالیت‌های معمول روزانه مانند لباس پوشیدن شوند. گروهی نیز به سمت خودروی خود می‌روند و در آن می‌نشینند. گاهی ممكن است با صدایی آرام و آهسته صحبت كنند یا برعكس فریاد بكشند. در هر صورت به یاد داشته باشید بر خلاف آنچه ممكن است تصور كنید، بیدار كردن آنها در چنین شرایطی اصلا ساده نیست.

 

در اغلب موارد این شرایط اوایل شب ـ یك تا دو ساعت پس از خوابیدن ـ‌ و هنگامی كه فرد به خواب عمیقی فرورفته است، رخ می‌دهد. اما صبح پس از بیدار شدن هیچ چیز را از آن رویدادها به یاد نمی‌آورد.

 

دلیل خوابگردی

 

عوامل متعددی منجر به راه رفتن در خواب می‌شود؛ كمبود خواب، خستگی، اضطراب و استرس، تب، خوابیدن در محیطی ناآشنا و مصرف داروهای خاص ازجمله مواردی است كه می‌تواند سبب بروز این وضعیت شود. علاوه بر این برخی بیماری‌های زمینه‌ای مرتبط با خواب نیز در بروز این وضعیت موثر است.

 

مراقب عوارض خوابگردی باشید

 

با این‌كه راه رفتن در خواب به تنهایی مشكلی جدی به حساب نمی‌آید، اما می‌تواند منجر به آسیب دیدن فرد شود؛ بخصوص زمانی كه از خانه بیرون می‌رود. علاوه بر این، چنین اختلالی می‌تواند سبب خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز‌ بشود. البته به غیر از خود فرد، دیگر اعضای خانواده هم در این وضعیت اذیت می‌شوند و شب‌های آرامی نخواهند داشت.

 

اگر شما هم كسی را می‌شناسید كه در طول شب راه می‌رود، برای پیشگیری از آسیب و صدمه دیدن باید محیطی امن و بی‌خطر برایش فراهم كنید. همچنین چون خستگی یكی از علل ایجاد این وضعیت است، بهتر است چنین فردی بیشتر استراحت كند و بخوابد تا احتمال بروز مشكل كاهش یابد. قبل از خواب شبانه هم می‌توانید به او كمك كنید آرام شود و استرس او كاهش یابد.

 

اگر فرد تنها گاهی چنین شرایطی را تجربه می‌كند، چندان نگران نباشید؛ اما اگر این وضعیت زیاد تكرار یا منجر به رفتارهایی خطرناك شود، با نشانه‌هایی دیگر همراه باشد یا از دوران كودكی شروع شود و تا نوجوانی و جوانی ادامه یابد باید برای حل مشكل به پزشك مراجعه كرد.

منبع : Jamejamonline.ir