دعای مشلول همراه ترجمه

دعای مشلول همراه ترجمه

 

موسوم به دعاى «الشاب المأخوذ بذنبه» [یعنى: جوانى كه به سبب گناهش گرفتار عذاب حق شده] این دعا از كتابهاى كفعمى و«مهج الدعوات» نقل شده، و دعایى است كه آن را امیر المؤمنین علیه السّلام به جوانى كه به خاطر گناه و ستم‏ در حقّ پدرش شل شده بود آموز داد،جوان این دعا را خواند و حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله را در خواب دید كه دست مباركش را بر اندام‏ او كشید و فرمود:بر اسم اعظم خدا محافظ كن كه كار تو به خیر خواهد بود،پس بیدار شد درحالى‏كه سالم شده بود و آن دعا این است:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا حَیُّ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ یَا هُوَ یَا مَنْ لا یَعْلَمُ مَا هُوَ وَ لا كَیْفَ هُوَ وَ لا أَیْنَ هُوَ وَ لا حَیْثُ هُوَ إِلا هُوَ یَا ذَا الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ یَا ذَا الْعِزَّةِ وَ الْجَبَرُوتِ یَا مَلِكُ یَا قُدُّوسُ یَا سَلامُ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَكَبِّرُ یَا خَالِقُ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا مُفِیدُ یَا مُدَبِّرُ یَا شَدِیدُ یَا مُبْدِئُ یَا مُعِیدُ یَا مُبِیدُ یَا وَدُودُ یَا مَحْمُودُ یَا مَعْبُودُ

خدایا!از تو خواستارم به نامت،به نام خدا كه رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است،اى داراى بزرگى و بزرگوارى،اى زنده‏ اى همیشه پاینده،اى زنده،معبودى جز تو نیست،اى او،اى آن‏كه كسى نمى‏داند او چیست و نمى‏داند او چگونه است و نمى‏داند كجاست، و نمى‏داند در كدام سو است،اى داراى فرمانروایى و ملكوت،اى صاحب عزّت و جبروت،اى فرمانروا،اى منزّه از هرعیب،اى سلام،اى ایمنى‏بخش،اى پرشكوه،اى عزّتمند،اى دارنده قره،اى بزرگمنش،اى آفریننده،اى پدیدآوردنده،اى صورتگر،اى سودبخش‏ اى تدبیر كننده،اى محكم‏كار،اى آغازگر،اى نابود كننده ستمگران،اى دوست نیكان،اى ستوده،اى پرستیده،

یَا بَعِیدُ یَا قَرِیبُ یَا مُجِیبُ یَا رَقِیبُ یَا حَسِیبُ یَا بَدِیعُ یَا رَفِیعُ یَا مَنِیعُ یَا سَمِیعُ یَا عَلِیمُ یَا حَلِیمُ یَا كَرِیمُ یَا حَكِیمُ یَا قَدیِمُ یَا عَلِیُّ یَا عَظِیمُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا دَیَّانُ یَا مُسْتَعَانُ یَا جَلِیلُ یَا جَمِیلُ یَا وَكِیلُ یَا كَفِیلُ یَا مُقِیلُ یَا مُنِیلُ یَا نَبِیلُ یَا دَلِیلُ یَا هَادِی یَا بَادِی یَا أَوَّلُ یَا آخِرُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ یَا قَائِمُ یَا دَائِمُ یَا عَالِمُ یَا حَاكِمُ یَا قَاضِی یَا عَادِلُ یَا فَاصِلُ یَا وَاصِلُ یَا طَاهِرُ یَا مُطَهِّرُ یَا قَادِرُ یَا مُقْتَدِرُ یَا كَبِیرُ یَا مُتَكَبِّرُ یَا وَاحِدُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ كُفُوا أَحَدٌ وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ صَاحِبَةٌ وَ لا كَانَ مَعَهُ وَزِیرٌ ،

اى دور از هر چیز،اى نزدیك به هرچیز،اى اجابت كننده،اى دیدبان،اى حسابرس،اى نورآفرین،اى بلندمرتبه،اى ارجمند،اى شنوا،اى دانا،اى‏ بردبار،اى بزرگوار،اى فرزانه،اى دیرینه،اى والا،اى بزرگ،اى پرمهر،اى عطابخش،اى جزادهنده،اى یارى كننده،اى با جلالت، اى زیبا،اى كارگزار،اى كفایت كننده،اى بخشنده لغزش،اى رساننده نعمت،اى شریف،اى رهنما،اى هدایت‏گر،اى آغازگر، اى اوّل،اى آخر،اى آشكار،اى پنهان،اى استوار،اى پایدار،اى آگاه،اى حكمران،اى داور،اى دادگر،اى جدا كننده، اى پیونددهنده،اى پاك،اى پاك كننده،اى توانا،اى نیرومند،اى بزرگ،اى بزگمنش،اى یگانه،اى یكتا،اى مقصود دل‏ نیازمندان،اى آن‏كه نزاده و زاده نشده،و همتایى ندارد و همسرى برایش نباشد و وزیرى با او نبوده‏

وَ لا اتَّخَذَ مَعَهُ مُشِیرا وَ لا احْتَاجَ إِلَى ظَهِیرٍ وَ لا كَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ فَتَعَالَیْتَ عَمَّا یَقُولُ الظَّالِمُونَ عُلُوّا كَبِیرا یَا عَلِیُّ یَا شَامِخُ یَا بَاذِخُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ یَا مُفَرِّجُ یَا نَاصِرُ یَا مُنْتَصِرُ یَا مُدْرِكُ یَا مُهْلِكُ یَا مُنْتَقِمُ یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا طَالِبُ یَا غَالِبُ یَا مَنْ لا یَفُوتُهُ هَارِبٌ یَا تَوَّابُ یَا أَوَّابُ یَا وَهَّابُ یَا مُسَبِّبَ الْأَسْبَابِ یَا مُفَتِّحَ الْأَبْوَابِ یَا مَنْ حَیْثُمَا دُعِیَ أَجَابَ یَا طَهُورُ یَا شَكُورُ یَا عَفَوُّ یَا غَفُورُ یَا نُورَ النُّورِ یَا مُدَبِّرَ الْأُمُورِ،

و براى خود مشاورى نگرفته و به پشتیبانى نیازمند نگشته و با او جز او معبودى نبوده است،نیست معبودى‏ جز تو،تو برتر از آنى كه ستمكاران گویند بسیار برترى،اى والا بلندمرتبه،اى عطابخش،اى گشایشگر،اى‏ بخشایشگر،اى فرخ‏بخش دلها،اى غم‏زدا،اى یارى رسان،اى یارى ستان،اى دریابنده،اى نابود كننده،اى انتقام گیرنده،اى‏ برانگیزنده،اى وارث،اى خواهان،اى چیره،اى كه گریزنده‏اى از دستش نگریزد،اى بسیار توبه‏پذیر،اى بسیار پذیراى بندگان،اى بسیار بخشنده،اى فراهم آورنده سببها،اى گشاینده درها،اى آن‏كه هرگاه و هرجا خوانده شود اجابت نماید،اى پاك كننده،اى قدردان صالحان اى با گذشت،اى آمرزنده،اى روشنایى نور،اى مدبّر امور،

یَا لَطِیفُ یَا خَبِیرُ یَا مُجِیرُ یَا مُنِیرُ یَا بَصِیرُ یَا ظَهِیرُ یَا كَبِیرُ یَا وِتْرُ یَا فَرْدُ یَا أَبَدُ یَا سَنَدُ یَا صَمَدُ یَا كَافِی یَا شَافِی یَا وَافِی یَا مُعَافِی یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا مُتَكَرِّمُ یَا مُتَفَرِّدُ یَا مَنْ عَلا فَقَهَرَ یَا مَنْ مَلَكَ فَقَدَرَ یَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ یَا مَنْ عُبِدَ فَشَكَرَ یَا مَنْ عُصِیَ فَغَفَرَ یَا مَنْ لا تَحْوِیهِ [یَحْوِیهِ‏] الْفِكَرُ وَ لا یُدْرِكُهُ بَصَرٌ وَ لا یَخْفَى عَلَیْهِ أَثَرٌ یَا رَازِقَ الْبَشَرِ یَا مُقَدِّرَ كُلِّ قَدَرٍ،

اى مهربان،اى آگاه،اى پناه‏دهنده،اى روشنى‏بخش،اى مددرسان‏ اى بزرگ،اى یكتا،اى یگانه اى پاینده،اى تكیه‏گاه،اى بى‏نیاز،اى كفایت كننده،اى شفابخش،اى وفا كننده،اى عافیت‏بخش، اى نیكوكار،اى زیبایى‏بخش،اى نعمت افزا،اى فزون‏بخش اى گرامى،اى بى‏همتا،اى آن‏كه بلندى گرفت و چیره گشت،اى آن‏كه در فرمانروایى‏اش توانا شد،اى آن‏كه پنهان و آگاه گشت،اى آن‏كه پرستیده شد و پذیرفت،اى آن‏كه نافرمانى شد و آمرزید،اى آن‏كه اندیشه‏ نگنجایدش،و دیده‏اى او را در نیابد،و اثرى بر او پوشیده نماند،اى روزى‏دهنده بشر،اى اندازه‏گیر هر اندازه،

یَا عَالِیَ الْمَكَانِ یَا شَدِیدَ الْأَرْكَانِ یَا مُبَدِّلَ الزَّمَانِ یَا قَابِلَ الْقُرْبَانِ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْإِحْسَانِ یَا ذَا الْعِزَّةِ وَ السُّلْطَانِ یَا رَحِیمُ یَا رَحْمَانُ یَا مَنْ هُوَ كَلَّ یَوْمٍ فِی شَأْنٍ یَا مَنْ لا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ یَا عَظِیمَ الشَّأْنِ یَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ مَكَانٍ یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ یَا مُنْجِحَ الطَّلِبَاتِ یَا قَاضِیَ الْحَاجَاتِ یَا مُنْزِلَ الْبَرَكَاتِ یَا رَاحِمَ الْعَبَرَاتِ یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ یَا كَاشِفَ الْكُرُبَاتِ یَا وَلِیَّ الْحَسَنَاتِ یَا رَافِعَ الدَّرَجَاتِ،

اى والا جاه،اى استوار پایه،اى گرداننده روزگار،اى پذیرنده قربانى،اى منتّگذار نیكوكار، اى داراى شكوه و سلطنت،اى مهربان،اى بخشنده،اى كسى‏كه هر روز در كارى است،اى آن‏كه كارى از كار دیگر بازش ندارد،اى بلندمرتبه،اى آن‏كه در هر جا هست،اى شنونده نجواها،اى اجابت‏ كننده دعاها،اى برآورنده خواسته‏ها و نیازها،اى فرو فرستنده بركات،اى رحم كننده بر اشكها،اى درگذرنده از لغزشها،اى برطرف كننده ناراحتیها،اى سرچشمه خوبیها،اى بالابرنده‏ درجات،

یَا مُؤْتِیَ السُّؤْلاتِ یَا مُحْیِیَ الْأَمْوَاتِ یَا جَامِعَ الشَّتَاتِ یَا مُطَّلِعا عَلَى النِّیَّاتِ یَا رَادَّ مَا قَدْ فَاتَ یَا مَنْ لا تَشْتَبِهُ عَلَیْهِ الْأَصْوَاتُ یَا مَنْ لا تُضْجِرُهُ الْمَسْأَلاتُ وَ لا تَغْشَاهُ الظُّلُمَاتُ یَا نُورَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاوَاتِ یَا سَابِغَ النِّعَمِ یَا دَافِعَ النِّقَمِ یَا بَارِئَ النَّسَمِ یَا جَامِعَ الْأُمَمِ یَا شَافِیَ السَّقَمِ یَا خَالِقَ النُّورِ وَ الظُّلَمِ یَا ذَا الْجُودِ وَ الْكَرَمِ یَا مَنْ لا یَطَأُ عَرْشَهُ قَدَمٌ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ یَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِینَ یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ یَا جَارَ الْمُسْتَجِیرِینَ ،

اى درهنده خواسته‏ها،اى زنده كننده مردگان،اى گرد آورنده پراكنده‏ها،اى آگاه‏ از نیتّها،اى برگرداننده آنچه از دست رفته،اى كسى‏كه نجواها بر او مشتبه نشود،اى كسى‏كه درخواستها او را به ستوه نیاورد،و تاریكیها او را فرا نگیرد،اى روشنى زمین و آسمانها،اى فروریز نعمتها،اى دفع كننده بدفرجامیها،اى آفریننده آدمیان،اى گرد آورنده امّتها،اى شفابخش دردها،اى پدیدآورنده روشنى و تاریكیها،اى صاحب جود و كرم،اى آن‏كه به عرشش قدمى پاى ننهد،اى بخشنده‏ترین بخشندگان،اى كریم‏ترین كریمان،اى شنواترین‏ شنوایان،اى بیناترین بینایان،اى پناه پناه‏جویان،

یَا أَمَانَ الْخَائِفِینَ یَا ظَهْرَ اللاجِینَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ یَا غَایَةَ الطَّالِبِینَ یَا صَاحِبَ كُلِّ غَرِیبٍ یَا مُونِسَ كُلِّ وَحِیدٍ یَا مَلْجَأَ كُلِّ طَرِیدٍ یَا مَأْوَى كُلِّ شَرِیدٍ یَا حَافِظَ كُلِّ ضَالَّةٍ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْكَبِیرِ یَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِیرِ یَا فَاكَّ كُلِّ أَسِیرٍ یَا مُغْنِیَ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ یَا مَنْ لَهُ التَّدْبِیرُ وَ التَّقْدِیرُ یَا مَنِ الْعَسِیرُ عَلَیْهِ سَهْلٌ یَسِیرٌ یَا مَنْ لا یَحْتَاجُ إِلَى تَفْسِیرٍ ،

اى امان هراسناكان،اى تكیه‏گاه پناهندگان‏ اى سرپرست مؤمنان،اى فریادرس فریادكنندگان،اى مقصود دل نیازمندان،اى كس هر بى‏كس، اى همدم هر تنها،اى پناه هر رانده،اى مأواى هر آواره،اى نگهدار هر گمشده،اى‏ مهرورز سالخوردگان،اى روزى‏دهنده كودكان خردسال،اى ترمیم كننده استخوان شكسته،اى رهاننده هر اسیر اى بى‏نیاز كننده هر بینواى تهدیست،اى پناه هر ترسان پناه‏جو،اى آن‏كه تدبیر و تقدیر از آن اوست،اى‏ آن‏كه دشواریها براى او سهل و آسان است،اى آن‏كه نیازمند به دلیل و تفسیر نیست،

یَا مَنْ هُوَ عَلَى كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ یَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ شَیْ‏ءٍ خَبِیرٌ یَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ شَیْ‏ءٍ بَصِیرٌ یَا مُرْسِلَ الرِّیَاحِ یَا فَالِقَ الْإِصْبَاحِ یَا بَاعِثَ الْأَرْوَاحِ یَا ذَا الْجُودِ وَ السَّمَاحِ یَا مَنْ بِیَدِهِ كُلُّ مِفْتَاحٍ یَا سَامِعَ كُلِّ صَوْتٍ یَا سَابِقَ كُلِّ فَوْتٍ یَا مُحْیِیَ كُلِّ نَفْسٍ بَعْدَ الْمَوْتِ یَا عُدَّتِی فِی شِدَّتِی یَا حَافِظِی فِی غُرْبَتِی یَا مُونِسِی فِی وَحْدَتِی یَا وَلِیِّی فِی نِعْمَتِی یَا كَهْفِی حِینَ تُعْیِینِی الْمَذَاهِبُ وَ تُسَلِّمُنِی الْأَقَارِبُ وَ یَخْذُلُنِی كُلُّ صَاحِبٍ یَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ،

اى آن‏كه بر هر كارى تواناست،اى‏ آن‏كه به هر چیزى داناست،اى آن به همه‏چیز بیناست،اى فرستنده بادها،اى شكافنده روشنى صبح‏ اى برانگیزنده ارواح،اى صاحب جود و بخشش،اى آن‏كه هر كلیدى به دست اوست،اى شنونده هر نجوا اى پیشتر از هر آنچه گذشته،اى حیات‏بخش هر جان پس از مرگ،اى توشه‏ام در سختى،اى نگهدارم در غربت،اى همدمم در تنهایى،اى سرپرستم در نعمت،اى پناهم آنگاه كه روشهاى ناهنجار درمانده‏ام سازد و نزدیكان رهایم كنند،و هر همدمى دست از یارى‏ام بردارد،اى تكیه‏گاه آن‏كه تكیه‏گاهى ندارد،

یَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ یَا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ یَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ یَا كَهْفَ مَنْ لا كَهْفَ لَهُ یَا كَنْزَ مَنْ لا كَنْزَ لَهُ یَا رُكْنَ مَنْ لا رُكْنَ لَهُ یَا غِیَاثَ مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ یَا جَارَ مَنْ لا جَارَ لَهُ یَا جَارِیَ اللَّصِیقَ یَا رُكْنِیَ الْوَثِیقَ یَا إِلَهِی بِالتَّحْقِیقِ یَا رَبَّ الْبَیْتِ الْعَتِیقِ یَا شَفِیقُ یَا رَفِیقُ فُكَّنِی مِنْ حَلَقِ الْمَضِیقِ وَ اصْرِفْ عَنِّی كُلَّ هَمٍّ وَ غَمٍّ وَ ضِیقٍ وَ اكْفِنِی شَرَّ مَا لا أُطِیقُ وَ أَعِنِّی عَلَى مَا أُطِیقُ یَا رَادَّ یُوسُفَ عَلَى یَعْقُوبَ یَا كَاشِفَ ضُرِّ أَیُّوبَ یَا غَافِرَ ذَنْبِ دَاوُدَ یَا رَافِعَ عِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَ مُنْجِیَهُ مِنْ أَیْدِی الْیَهُودِ یَا مُجِیبَ نِدَاءِ یُونُسَ فِی الظُّلُمَاتِ یَا مُصْطَفِیَ مُوسَى بِالْكَلِمَاتِ،

اى پشتوانه كسى‏كه پشت‏وپناهى ندارد اى اندوخته هر بى‏اندوخته،اى نگهدار آن‏كه نگهدارى ندارد،اى پناه بى‏پناهان،اى گنجینه كسى‏كه برایش گنج نیست‏ اى تكیه‏گاه هر بى‏كس،اى فریادرس آن‏كه برایش فریادرسى نیست،اى همسایه بى‏همسایگان،اى همسایه همراه من‏ اى تكیه‏گاه محكم،اى خداى من به حقیقت،اى پرورگار خانه كعبه،اى مهربان اى دوست،رهایم كن از بندهاى تنگناها،و هر غم و اندوه و تنگى را از من برگردان و شرّ آنچه را تاب نیاورم از من دور ساز و بر آنچه مى‏توانم‏ یارى‏ام ده،اى بازگرداننده یوسف نزد یعقوب،اى برطرف كننده رنج ایّوب،اى آمرزنده خطاى داود،اى‏ بالا برنده عیسى بن مریم و رهایى‏بخش او از دست یهود،اى پاسخ‏دهنده به نداى یونس در دل تاریكیها اى برگزیننده موسى براى سخن‏گویى،

یَا مَنْ غَفَرَ لِآدَمَ خَطِیئَتَهُ وَ رَفَعَ إِدْرِیسَ مَكَانا عَلِیّا بِرَحْمَتِهِ یَا مَنْ نَجَّى نُوحا مِنَ الْغَرَقِ یَا مَنْ أَهْلَكَ عَادا الْأُولَى وَ ثَمُودَ فَمَا أَبْقَى وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغَى وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى یَا مَنْ دَمَّرَ عَلَى قَوْمِ لُوطٍ وَ دَمْدَمَ عَلَى قَوْمِ شُعَیْبٍ یَا مَنِ اتَّخَذَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلا یَا مَنِ اتَّخَذَ مُوسَى كَلِیما وَ اتَّخَذَ مُحَمَّدا صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ حَبِیبا یَا مُؤْتِیَ لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ وَ الْوَاهِبَ لِسُلَیْمَانَ مُلْكا لا یَنْبَغِی لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ یَا مَنْ نَصَرَ ذَا الْقَرْنَیْنِ عَلَى الْمُلُوكِ الْجَبَابِرَةِ یَا مَنْ أَعْطَى الْخِضْرَ الْحَیَاةَ وَ رَدَّ لِیُوشَعَ بْنِ نُونٍ الشَّمْسَ بَعْدَ غُرُوبِهَا،

اى آن‏كه خطاى آدم را بخشید و ادریس را به رحمت خویش به جایگاه‏ بلندى بركشید،اى آن‏كه نوح را از غرق شدن نجات بخشید،اى آن‏كه هلاك ساخت قوم عاد نخستین و قوم ثمود را و هیچكس از آنان را باقى نگذاشت،و پیش از آنها قوم نوح را هلاك نمود زیرا آنها ستمكارتر و سركش تر بودند و نابود ساخت افترازنندگان را كه در زمین فرو رفتند،اى‏ آن‏كه بر قوم لوط واژگون نمود،و بر قوم شعیب عذابى دردناك فرستاد،اى آن‏كه ابراهیم را دوست خویش ساخت،اى آن‏كه موسى را همسخن خود ساخت،و محمد)درود خدا بر او و همه خاندانش(را محبوب خویش برگرفت،اى بخشنده حكمت به لقمان و بخشنده فرمانروایى به سلیمان، چنان فرمانروایى كه براى احدى پس او سزاوار نیست،اى آن‏كه ذو القرنین را بر فرمانروایان سركش پیروز نمود،اى آن‏كه به خضر زندگى جاودان عطا فرمود،و خورشید را پس از غروبش براى یوشع بن نون برگرداند،

یَا مَنْ رَبَطَ عَلَى قَلْبِ أُمِّ مُوسَى وَ أَحْصَنَ فَرْجَ مَرْیَمَ ابْنَتِ عِمْرَانَ یَا مَنْ حَصَّنَ یَحْیَى بْنَ زَكَرِیَّا مِنَ الذَّنْبِ وَ سَكَّنَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبَ یَا مَنْ بَشَّرَ زَكَرِیَّا بِیَحْیَى یَا مَنْ فَدَى إِسْمَاعِیلَ مِنَ الذَّبْحِ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ یَا مَنْ قَبِلَ قُرْبَانَ هَابِیلَ وَ جَعَلَ اللَّعْنَةَ عَلَى قَابِیلَ یَا هَازِمَ الْأَحْزَابِ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَى جَمِیعِ الْمُرْسَلِینَ وَ مَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ أَجْمَعِینَ وَ أَسْأَلُكَ بِكُلِّ مَسْأَلَةٍ سَأَلَكَ بِهَا أَحَدٌ مِمَّنْ رَضِیتَ عَنْهُ فَحَتَمْتَ لَهُ عَلَى الْإِجَابَةِ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ ،

اى آن‏كه آرامش بخشید به قلب مادر موسى و عفت و پاكى مریم دختر عمران را حفظ نمود،اى آن‏كه یحیى پسر زكریّا را از گناه پاك داشت‏ و خشم را از موسى باز نشاند،اى آن‏كه زكریّا را به تولّد یحیى مژده داد،اى آن‏كه با فرستادن ذبح عظیم،اسماعیل را از ذبح‏ شدن نجات داد،اى آن‏كه قربانى هابیل را پذیرفت،و لعنت را بر قابیل قرار داد،اى گرزدهنده گروهها دشمن‏ محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)،بر محمّد و خاندان محمّد و بر همه فرستادگان و فرشتگان‏ بارگاهت و بر اهل طاعتت همگان درود فرست،و از تو خواستارم هر خواهشى را كه بندگان مورد خشنودیت‏ از تو خواسته‏اند،و اجابت خواهش آنها حتم فرمودى،اى خدا،اى خدا،اى خدا،اى بخشنده،اى بخشنده،اى بخشنده، اى مهربان،اى مهربان،اى مهربان،

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِی شَیْ‏ءٍ مِنْ كُتُبِكَ أَوْ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَكَ وَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ وَ بِمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتَابِكَ وَ بِمَا لَوْ أَنَّ مَا فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَكِیمٌ وَ أَسْأَلُكَ بِأَسْمَائِكَ الْحُسْنَى الَّتِی نَعَتَّهَا فِی كِتَابِكَ فَقُلْتَ:

،اى داراى شكوه و كرامت،اى داراى شكوه و كرامت،اى داراى شكوه و كرامت،به او،به او،به او،به او،به او،به او،به او،از تو خواستارم به هر نامى كه خود را به آن نامیدى،یا آن را در كتابى از كتابهایت‏ فرو فرستادى،یا آن را در علم غیبت نزد خود نگاه داشتى،و به بندگاههاى بلند عرشت،و و بهنتهاى رحمت از كتاب سرنوشت خویش و به آنچه در این آیه است:«اگر همه درختان روى زمین قلم باشند و دریا هم مركب شود كه از پس آن هفت دریاى دیگر مدوش كنند كلمات خدا تمام نمى‏شود،همانا خدا عزیز است»،و تو را مى‏خوانم به نامهاى‏ نیكویت كه آنها را در كتابت وصف كرده و گفتى:

وَ لِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَ قُلْتَ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ وَ قُلْتَ وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ وَ قُلْتَ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ وَ أَنَا أَسْأَلُكَ یَا إِلَهِی وَ أَدْعُوكَ یَا رَبِّ وَ أَرْجُوكَ یَا سَیِّدِی وَ أَطْمَعُ فِی إِجَابَتِی یَا مَوْلایَ كَمَا وَعَدْتَنِی وَ قَدْ دَعَوْتُكَ كَمَا أَمَرْتَنِی فَافْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ یَا كَرِیمُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ

«و براى خدا نامهاى نیكوست،پس خدا را به آنها بخوانید»،و نیز گفتى: «مرا بخوانید تا شما را اجابت كنم»،و گفتى:«هرگاه بندگانم از تو درباره من بپرسند پس به یقین من به آنان نزدیكم،دعاى دعا كننده را هرگاه دعا كند پاسخ مى‏دهم»،و گفتى:«اى بندگانم كه بر خود اسراف كردید از رحمت خدا ناامید نباشید، همانا خدا همه گناهان را مى‏آمرزد،به یقین او آمرزنده مهربان است«و من از تو درخواست مى‏كنم‏ اى خداى من و تو را مى‏خوانم اى پروردگارم،و به تو امیدوارم اى آقایم و در اجابت دعایم به تو طمع دارم اى مولایم،آنطور كه‏ به من وعده اجابت دادى،تو را خواندم،و آنگونه كه به من امر فرمودى،پس با من چنان رفتار كن كه سزاوار تو است اى كریم و سپاس خداى را پروردگار جهانیان و درود خدا بر محمّد و خاندانش همگان.

پس خاجت خود را ذكر كن كه انشا الله تعالى‏ برآورده خواهد شد و در روایت «مهج الدعوات»است كه این دعا را هرگز بدون طهارت نخوان.

 

منبع:bonyadedoa.com

ویدیو مرتبط :
فضیلت دعای مشلول

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

دعای سمات همراه ترجمه دعا

خواندن دعای سمات در ساعت آخر روز جمعه مستحب است

 

دعای سمات معروف به دعاى شبوّر(دعاى عطا و بخشش) است،كه خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه مستحب است و پوشیده نماند كه دعای سمات از دعاهاى مشهور است و بیشتر علماى گذشته بر خواندن این دعا مواظبت مى‏ نمودند.در(مصباح)شیخ طوسى و(جمال الاسبوع) سیّد ابن طاووس و كتب كفعمى به سندهاى معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروى رضوان الله علیه كه از نوّاب حضرت صاحب الامر بود از حضرت باقر علیه السّلام و امام صادق علیه السّلام روایت شده علاّمه مجلسى رحمه اللّه این دعا را همراه با شرح در كتاب(بحار)ذكر نموده است.این‏ دعا چنان‏كه در كتاب(مصباح)شیخ آمده چنین است:

اللهُمَّ اِنی اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظیمِ الاَعْظَمِ الاَعَزِّ الاَجَلِّ الاَكْرَمِ اَلَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَغالِقِ أبْوابِ السَماءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ وَاِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَضَایقِ أبْوابِ الاَرضِ لِلِفَرَجِ انْفَرَجَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى كَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْكَشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِیمِ،
خدایا!از تو خواستارم به نام بزرگت آن نام بزرگتر عزیزتر باشكوه‏تر گرامى‏تر،كه چون بر درهاى بسته‏ آسمان با آن نام خوانده شوى كه به رحمت گشوده شوند باز مى‏ شوند و چون با آن بر درهاى‏ ناگشوده زمین خوانده شوى براى فرج گشوده شود،و جون با آن براى آسان شدن سختى خوانده شوى،آسان گردند و چون با آن بر مردگان براى زنده شدن خوانده شوى،زنده شوند و چون با آن براى رفع سختى و زیان خوانده‏ شوى برطرف گردد و مى ‏خوانمت به شكوه جلوه گرامى‏ ات،

أَكْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِكَ وَ بِقُوَّتِكَ الَّتِی بِهَا تُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِكَ وَ تُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ بِمَشِیَّتِكَ الَّتِی دَانَ [كَانَ‏] لَهَا الْعَالَمُونَ،
گرامى ‏ترین جلوه ‏ها و عزیزترین آنان‏كه چهره ‏ها در برابرش‏ خوار گشته و گردنها خاضع شده و صداها آهسته گشته و دلها در برابر آن هراسناك‏ شده ‏اند از ترس تو و تو را مى‏ خوانم به نیرویت كه با آن آسمانها را نگاه داشتى از اینكه بر زمین افتد مگر به اجازه تو،و با آن آسمانها و زمین را از اینكه ویران شوند نگاه داشتى و مى‏ خوانمت به اراده‏ ات كه جهانیان در برابرش مطیعند،

وَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِی خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ بِحِكْمَتِكَ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَیْلا وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَكَنا [مَسْكَنا] وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَارا وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُورا مُبْصِرا وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیَاءً وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُورا،
به كلمه‏ ات كه با آن آسمانها و زمین را آفریدى،و به حكمتت كه با آن شگفتیها را ساختى، و تاریكى را با آن پدیدآوردى و آن را شب قرار دادى،و شب را براى آرامش مقرّر داشتى و هم با آن حكمت نور را آفریدى‏ و آن را روز قرار دادى،و روز را مایه جنبش و بینایى سنجش ساختى،و نیز با آن خورشید را آفریدى،و خورشید را مایه تابش‏ نمودى،و با آن ماه را پدید آوردى و ماه را نورانى ساختى،

وَ خَلَقْتَ بِهَا الْكَوَاكِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوما وَ بُرُوجا وَ مَصَابِیحَ وَ زِینَةً وَ رُجُوما وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِیَ وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَكا وَ مَسَابِحَ وَ قَدَّرْتَهَا فِی السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِیرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِیرَهَا وَ أَحْصَیْتَهَا بِأَسْمَائِكَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِكْمَتِكَ تَدْبِیرا وَ أَحْسَنْتَ [فَأَحْسَنْتَ‏] تَدْبِیرَهَا وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّیْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ [وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ] السِّنِینَ وَ الْحِسَابِ وَ جَعَلْتَ رُؤْیَتَهَا لِجَمِیعِ النَّاسِ مَرْأًى وَاحِدا،
و با آن ستارگان را خلق كردى و آنها را اخترانى تابناك و برجها و چراغها و زینت و عامل راندن شیاطین قرار دادى براى ستارگان مشرقها و مغربها و نیز طلوع‏گاه ها و گردشگاه ها مقرّر ساختى و براى آنها مدارهایى كه در آنها شناورند قرار دادى و براى آنها در آسمان منزلگاه هایى مقدر فرمودى،پس چه نیكو تقدیر نمودى‏ و صورتگرى كردى و چه نیكو صورتشان دادى،و با نامهایت آنها را بر شمردى درخور و به حكمتت تدبیر نمودى تدبیرى شایسته و چه نیكو تدبیر كردى و با تسلّط بخشیدن شب و روز و ساعات بر آنها شمارش سالها و ثبت حساب را شناساندى،و دیدن آنها را براى همه مردم یكسان نمودى،

وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِكَ الَّذِی كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی الْمُقَدَّسِینَ فَوْقَ إِحْسَاسِ [أَحْسَاسِ‏] الْكَرُوبِینَ [الْكَرُوبِیِّینَ‏] فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِی عَمُودِ النَّارِ وَ فِی طُورِ سَیْنَاءَ وَ فِی [إِلَى‏] جَبَلِ حُورِیثَ فِی الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِی الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِی أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ فِی الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِی بَحْرِ سُوفٍ ،
و خدایا!از تو مى ‏خواهم به‏ عظمتت كه با آن بنده و فرستاده ‏ات موسى بن عمران(درود بر او)در میان قدسیان، برتر از احسان كروبیّان،فراتر از سحابهاى نور،بر فراز تابوت شهادت،در عمودى از آتش،و در طور سینا،و در كوه حوریث،در وادى مقدّس،در بقعه با بركت از جانب راست كوه طور،از دل درخت و در زمین مصر،با نه معجزه‏ آشكار و روزى كه دریا را براى بنى اسرائیل شكافتى،و در چشمه‏ هاى جوشنده كه با آن شگفتیهایى در دریاى سوف برساختى

وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِی قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجَارَةِ وَ جَاوَزْتَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْنَى عَلَیْهِمْ بِمَا صَبَرُوا وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَكْتَ فِیهَا لِلْعَالَمِینَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاكِبَهُ فِی الْیَمِّ وَ بِاسْمِكَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ [الْأَعْظَمِ‏] الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ وَ بِمَجْدِكَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِمُوسَى كَلِیمِكَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی طُورِ سَیْنَاءَ وَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ خَلِیلِكَ مِنْ قَبْلُ فِی مَسْجِدِ الْخَیْفِ،
و آب دریا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستى و بنى اسرائیل را از دریا به خشكى‏ رساندى و وعده نیكویت بر آنان كامل گشت به خاطر آنكه شكیبائى ورزیدند و آنان را وارث مشارق و مغارب زمینى كه در آن جهانیان را بركت دادى نمودى و فرعون و سپاهیان و مركبهایش را در دریا غرق كردى و به نام‏ بزرگت،آن نام بزرگ‏تر،با شكوه‏تر،گرامى‏تر،و به بزرگى‏ات كه با آن بر موسى كلیمت(درود بر او)در طور سینا جلوه كردى و نیز براى ابراهیم(درود بر او)خلیلت پیش از آن در مسجد خیف

وَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّكَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بِئْرِ شِیَعٍ [سَبْعٍ‏] وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّكَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بَیْتِ إِیلٍ وَ أَوْفَیْتَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ بِمِیثَاقِكَ وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِكَ وَ لِیَعْقُوبَ بِشَهَادَتِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ بِوَعْدِكَ وَ لِلدَّاعِینَ بِأَسْمَائِكَ فَأَجَبْتَ وَ بِمَجْدِكَ الَّذِی ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ [الزَّمَانِ‏] [الْهَرْمَانِ‏] وَ بِآیَاتِكَ الَّتِی وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآیَاتٍ عَزِیزَةٍ وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ وَ بِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التَّامَّةِ،
و براى اسحاق برگزیده ‏ات(درود بر او)در چاه شیع و براى یعقوب(درود بر او) پیامبرت در بیت ایل و وفا كردى به پیمانت براى ابراهیم(درود بر او)و به سوگندت براى اسحاق‏ و به شهادتت براى یعقوب و به وعده‏ات براى اهل ایمان و براى دعاخوانان به نامهایت كه اجابتشان كردى و به بزرگى‏ات‏ كه براى موسى بن عمران(درود بر او)در قبّه رمّان نمایان شد،و به نشانه ‏هایت كه‏ در زمین مصر،به بزرگوارى عزّت و غلبه‏ات واقع شد،با نشانه‏هاى تحسین‏برانگیز و حاكمیت نیرومند و در سایه قدرت پرشكوت،به مقام كلمه تامّه،

وَ بِكَلِمَاتِكَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِ وَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِیعِ خَلْقِكَ وَ بِاسْتِطَاعَتِكَ الَّتِی أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِینَ وَ بِنُورِكَ الَّذِی قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْنَاءَ وَ بِعِلْمِكَ وَ جَلالِكَ وَ كِبْرِیَائِكَ وَ عِزَّتِكَ وَ جَبَرُوتِكَ الَّتِی لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَكْبَرُ وَ رَكَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَكَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاكِبِهَا ،
و كلماتى كه با آن بر اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و آخرت عطا و بخشش نمودى و به رحمتت كه با آن بر همه‏ آفریدگانت بخشش كردى،و به توانایى‏ات كه با آن جهانیان را برپا داشتى،و به نورت كه از هراسش‏ طور سینا بر خاك افتاد و به دانش و شكوه و بزرگى و عزّت و جبروتت كه زمین‏ تاب آن را نیاورد،و آسمانها در برابرش زانو زدند و در برابرش عمق فروردین زمین فروتر گشت و دریاها و نهرها در آستانش از حركت ایستاد،و كوهها فروتن شد و زمین با شانه ‏هایش آرام گشت،

وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ كُلُّهَا وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیَاحُ فِی جَرَیَانِهَا وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّیرَانُ فِی أَوْطَانِهَا وَ بِسُلْطَانِكَ الَّذِی عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ وَ بِكَلِمَتِكَ كَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِی سَبَقَتْ لِأَبِینَا آدَمَ عَلَیْهِ السَّلامُ وَ ذُرِّیَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ وَ أَسْأَلُكَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِی غَلَبَتْ كُلَّ شَیْ‏ءٍ وَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّا وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقا،
و تسلیم شدند همه آفریدگان در برابر آن و بادها در وزیدن خود در برابرش پریشان گشتند،و آتشها به درگاهش در جایگاه‏ خویش خاموش شدند و به فرمانروایى‏ات كه با آن همواره به پیروزى شناخته شدى،و با آن در آسمانها و زمین ستوده گشتى،و به كلمات كلمه‏ صدقى كه به رحمت و بخشش براى پدرمان آدم(درود بر او)و نسلش پیشى گرفت،و از تو خواستارم به كلمه ‏ات كه بر هر چیز چیره گشت و به نور جلوه ‏ات‏ كه با آن بر كوه تجلّى نمودى و آن را فرو پاشیدى،و موسى مدهوش در افتاد

وَ بِمَجْدِكَ الَّذِی ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَیْنَاءَ فَكَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ بِطَلْعَتِكَ فِی سَاعِیرَ وَ ظُهُورِكَ فِی جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِینَ وَ جُنُودِ الْمَلائِكَةِ الصَّافِّینَ وَ خُشُوعِ الْمَلائِكَةِ الْمُسَبِّحِینَ وَ بِبَرَكَاتِكَ الَّتِی بَارَكْتَ فِیهَا عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِكَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ بَارَكْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّكَ فِی أُمَّةِ عِیسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ وَ بَارَكْتَ لِیَعْقُوبَ إِسْرَائِیلِكَ فِی أُمَّةِ مُوسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ،
و به بلنداى جاهت كه بر طور سینا نمایان شد،پس با آن،سخن گفتى با بنده و رسولت موسى بن عمران و به پرتو فروزانت در ساعیر[كوهى در حجاز]و ظهور پر فروغت در فاران[كوهى نزدیك مكه و محل مناجات پیامبر]در جایگاه بلند قدسیان و با سپاهیان صف كشیده از فرشتگان، و خشوع فرشتگان تسبیح كننده،و به بركاتت كه بدانها بر ابراهیم خلیلت(درود بر او) در امّت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)و بر اسحاق برگزیده‏ ات در امّت‏ عیسى(درود بر آن دو)و بر یعقوب اسرائیلت در امت موسى(درود بر آن دو)

وَ بَارَكْتَ لِحَبِیبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ [فِی‏] أُمَّتِهِ اللَّهُمَّ وَ كَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِكَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقا وَ عَدْلا أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُبَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَكْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّكَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ [شَهِیدٌ]
و بر محبوب خویش محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)در عترت و فرزندانش و امّتش بركت نهادى.خدایا!و چنان‏ كه از آن رخدادها بدور بودیم و آن وقایع را شهد نبودیم و به آنها درحالى‏كه ندیدیم ایمان آوردیم،ایمان از روى راستى و درستى،از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و بر محمّد و خاندان محمّد بركت دهى و بر محمّد و خاندان محمّد بسیار مهر ورزى همچون بهترین درود و بركت و رحمتى كه بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادى،تو ستوده و والایى،هرچه را بخواهى انجام مى‏دهى و تو بر هر چیز توانایى

عای سمات از دعاهاى مشهور است و بیشتر علماى گذشته این دعا را میخواندند

  
پس حاجت خود را ذكر مى ‏كنى و مى‏ گویى :
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لا یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُكَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِكُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
پس حاجت خود را ذكر مى كنى و مى‏ گویى:خدایا!به حق این دعا و به حق‏ این نامهایى كه تفسیر و باطن آنها را جز تو كسى نمى‏ داند،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست‏ و با من چنان كن كه شایسته توست،نه آنچه را من سزاوارم و از گناهانم آنچه را گذشته و آنچه را خواهد آید بیامرز،و بر من وسعت بخش از روزى حلالت و مرا از رنج انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و پادشاه بد كفایت كن،همانا تو بر هرچه بخواهى توانایى و به همه‏ چیز دانایى،دعایم را اجابت كن‏ اى پروردگار جهانیان

مؤلف گوید كه در بعضی نسخه ها پس از:
وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

آمده :هر حاجت که دارى ذكر كن و بگو
یَا اللَّهُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ...
مؤلف گوید:در بعضى نسخه‏ ها پس از:تو بر هر چیز توانایى آمده:هر حاجت كه دارى‏ ذكر كن و بگو:اى خدا،اى بسیار مهربان،اى بخشایگر،اى پدید آورنده آسمانها و زمین،اى دارنده هیبت و شكوه اى مهربان‏ترین مهربانان،خدایا!به حق این دعا...

تا آخر آنچه گذشت.و علاّمه مجلسى از كتاب«مصباح» سیّد ابن باقى نقل كرده كه بعد از دعاى سمات این دعا را بخواند:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لا تَأْوِیلَهَا وَ لا بَاطِنَهَا وَ لا ظَاهِرَهَا غَیْرُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ .

خدایا!به حق این دعا و به حق این نامهایى كه نه تفسیر و تأویلش و نه باطن‏ و ظاهرش را كسى جز تو نمى‏داند، از تو خواستارم كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و خیر دنیا و آخرت را روزى‏ام گردانى.

پس‏ حاجات خود را بخواهد و بگوید
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ انْتَقِمْ لِی مِنْ فُلانِ بْنِ فُلانٍ
با من آنچه شایسته تو است انجام ده نه آنچه سزاوار من است و انتقام مرا از فلان فرزند فلان بگیر

و نام دشمن را بگوید،سپس بگوید:
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لِوَالِدَیَّ وَ لِجَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ یَوْمِ سَوْءٍ وَ سَاعَةِ سَوْءٍ وَ انْتَقِمْ لِی مِمَّنْ یَكِیدُنِی وَ مِمَّنْ یَبْغِی عَلَیَّ وَ یُرِیدُ بِی وَ بِأَهْلِی وَ أَوْلادِی وَ إِخْوَانِی وَ جِیرَانِی وَ قَرَابَاتِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ظُلْما إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِكُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ .
گناهانم را آنچه بوده و آنچه خواهد بود بیامبرز و پدر و مادرم و همه مردان و زنان باایمان را مشول آمرزشت قرار داده و بر من از روزى حلالت وسعت عنایت كن و مرا از شر انسان بد و همسایه بد و پادشاه بد و همنشین بد و روز بد و ساعت بد كفایت فرما و از كسى‏ كه بر من‏ حیله مى ‏ورزد و بر من ستم مى‏ كنم انتقام بگیر و هم انتقام بگیر از آن‏كه بخواهد بر من و خانواده ‏ام و فرزندانم و برادرانم و همسایگانم‏ و نزدیكانم از مردان و زنان باایمان ستم روا كند،همانا تو بر آنچه بخواهى توانایى و به هر چیز دانایى،دعایم را اجابت كن‏ اى پروردگار جهانیان.

بعد بگوید:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْغِنَى وَ الثَّرْوَةِ وَ عَلَى مَرْضَى الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّةِ وَ عَلَى أَحْیَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ وَ الْكَرَامَةِ وَ عَلَى أَمْوَاتِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ عَلَى مُسَافِرِی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَى أَوْطَانِهِمْ سَالِمِینَ غَانِمِینَ بِرَحْمَتِكَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما كَثِیرا.
خدایا!به حق این دعا بر تهیدستان از مردان و زنان با ایمان توانگرى‏ و ثروت عطا فرما و بر بیماران اهل ایمان از مردان و زنان بهبودى و تندرستى ببخش و بر مؤمنین و مؤمنات‏ در قید حیات با لطف و كرامت و بر مؤمنین و مومنات از دنیا رفته با آمرزش و رحمت،و بر مؤمنین و مؤمنات سفر كرده با برگشت به وطنهاى خویش در لباس سلامت و بهره‏مندى‏ عنایت فرما،به رحمتت اى مهربان‏ترین مهربانان و درود خدا بر سرور ما محمّد پایانبخش پیامبران و بر خاندان‏ پاكش و هم سلام بسیار خدا بر ایشان

ابن فهد حلّى فرموده است:پس از دعاى سمات مستحب‏ است بگویى:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ وَ بِمَا یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ مِنَ التَّفْسِیرِ وَ التَّدْبِیرِ الَّذِی لا یُحِیطُ بِهِ إِلا أَنْتَ أَنْ تَفْعَلَ بِی كَذَا وَ كَذَا و بجاى كذا و كذا

خدایا!از تو درخواست مى‏ كنم به احترام این دعا و به آنچه از نامهایت كه در آن نیامده و به‏ آنچه در بردار از تفسیر و تدبیرى كه جز تو كسى بر آن احاطه ندارد،كه با من چنین و چنان‏ كنى.

 

منبع:erfan.ir