دعای سمات همراه ترجمه دعا

خواندن دعای سمات در ساعت آخر روز جمعه مستحب است

 

دعای سمات معروف به دعاى شبوّر(دعاى عطا و بخشش) است،كه خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه مستحب است و پوشیده نماند كه دعای سمات از دعاهاى مشهور است و بیشتر علماى گذشته بر خواندن این دعا مواظبت مى‏ نمودند.در(مصباح)شیخ طوسى و(جمال الاسبوع) سیّد ابن طاووس و كتب كفعمى به سندهاى معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروى رضوان الله علیه كه از نوّاب حضرت صاحب الامر بود از حضرت باقر علیه السّلام و امام صادق علیه السّلام روایت شده علاّمه مجلسى رحمه اللّه این دعا را همراه با شرح در كتاب(بحار)ذكر نموده است.این‏ دعا چنان‏كه در كتاب(مصباح)شیخ آمده چنین است:

اللهُمَّ اِنی اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظیمِ الاَعْظَمِ الاَعَزِّ الاَجَلِّ الاَكْرَمِ اَلَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَغالِقِ أبْوابِ السَماءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ وَاِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَضَایقِ أبْوابِ الاَرضِ لِلِفَرَجِ انْفَرَجَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى كَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْكَشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِیمِ،
خدایا!از تو خواستارم به نام بزرگت آن نام بزرگتر عزیزتر باشكوه‏تر گرامى‏تر،كه چون بر درهاى بسته‏ آسمان با آن نام خوانده شوى كه به رحمت گشوده شوند باز مى‏ شوند و چون با آن بر درهاى‏ ناگشوده زمین خوانده شوى براى فرج گشوده شود،و جون با آن براى آسان شدن سختى خوانده شوى،آسان گردند و چون با آن بر مردگان براى زنده شدن خوانده شوى،زنده شوند و چون با آن براى رفع سختى و زیان خوانده‏ شوى برطرف گردد و مى ‏خوانمت به شكوه جلوه گرامى‏ ات،

أَكْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِكَ وَ بِقُوَّتِكَ الَّتِی بِهَا تُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِكَ وَ تُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ بِمَشِیَّتِكَ الَّتِی دَانَ [كَانَ‏] لَهَا الْعَالَمُونَ،
گرامى ‏ترین جلوه ‏ها و عزیزترین آنان‏كه چهره ‏ها در برابرش‏ خوار گشته و گردنها خاضع شده و صداها آهسته گشته و دلها در برابر آن هراسناك‏ شده ‏اند از ترس تو و تو را مى‏ خوانم به نیرویت كه با آن آسمانها را نگاه داشتى از اینكه بر زمین افتد مگر به اجازه تو،و با آن آسمانها و زمین را از اینكه ویران شوند نگاه داشتى و مى‏ خوانمت به اراده‏ ات كه جهانیان در برابرش مطیعند،

وَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِی خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ بِحِكْمَتِكَ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَیْلا وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَكَنا [مَسْكَنا] وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَارا وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُورا مُبْصِرا وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیَاءً وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُورا،
به كلمه‏ ات كه با آن آسمانها و زمین را آفریدى،و به حكمتت كه با آن شگفتیها را ساختى، و تاریكى را با آن پدیدآوردى و آن را شب قرار دادى،و شب را براى آرامش مقرّر داشتى و هم با آن حكمت نور را آفریدى‏ و آن را روز قرار دادى،و روز را مایه جنبش و بینایى سنجش ساختى،و نیز با آن خورشید را آفریدى،و خورشید را مایه تابش‏ نمودى،و با آن ماه را پدید آوردى و ماه را نورانى ساختى،

وَ خَلَقْتَ بِهَا الْكَوَاكِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوما وَ بُرُوجا وَ مَصَابِیحَ وَ زِینَةً وَ رُجُوما وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِیَ وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَكا وَ مَسَابِحَ وَ قَدَّرْتَهَا فِی السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِیرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِیرَهَا وَ أَحْصَیْتَهَا بِأَسْمَائِكَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِكْمَتِكَ تَدْبِیرا وَ أَحْسَنْتَ [فَأَحْسَنْتَ‏] تَدْبِیرَهَا وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّیْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ [وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ] السِّنِینَ وَ الْحِسَابِ وَ جَعَلْتَ رُؤْیَتَهَا لِجَمِیعِ النَّاسِ مَرْأًى وَاحِدا،
و با آن ستارگان را خلق كردى و آنها را اخترانى تابناك و برجها و چراغها و زینت و عامل راندن شیاطین قرار دادى براى ستارگان مشرقها و مغربها و نیز طلوع‏گاه ها و گردشگاه ها مقرّر ساختى و براى آنها مدارهایى كه در آنها شناورند قرار دادى و براى آنها در آسمان منزلگاه هایى مقدر فرمودى،پس چه نیكو تقدیر نمودى‏ و صورتگرى كردى و چه نیكو صورتشان دادى،و با نامهایت آنها را بر شمردى درخور و به حكمتت تدبیر نمودى تدبیرى شایسته و چه نیكو تدبیر كردى و با تسلّط بخشیدن شب و روز و ساعات بر آنها شمارش سالها و ثبت حساب را شناساندى،و دیدن آنها را براى همه مردم یكسان نمودى،

وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِكَ الَّذِی كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی الْمُقَدَّسِینَ فَوْقَ إِحْسَاسِ [أَحْسَاسِ‏] الْكَرُوبِینَ [الْكَرُوبِیِّینَ‏] فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِی عَمُودِ النَّارِ وَ فِی طُورِ سَیْنَاءَ وَ فِی [إِلَى‏] جَبَلِ حُورِیثَ فِی الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِی الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِی أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ فِی الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِی بَحْرِ سُوفٍ ،
و خدایا!از تو مى ‏خواهم به‏ عظمتت كه با آن بنده و فرستاده ‏ات موسى بن عمران(درود بر او)در میان قدسیان، برتر از احسان كروبیّان،فراتر از سحابهاى نور،بر فراز تابوت شهادت،در عمودى از آتش،و در طور سینا،و در كوه حوریث،در وادى مقدّس،در بقعه با بركت از جانب راست كوه طور،از دل درخت و در زمین مصر،با نه معجزه‏ آشكار و روزى كه دریا را براى بنى اسرائیل شكافتى،و در چشمه‏ هاى جوشنده كه با آن شگفتیهایى در دریاى سوف برساختى

وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِی قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجَارَةِ وَ جَاوَزْتَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْنَى عَلَیْهِمْ بِمَا صَبَرُوا وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَكْتَ فِیهَا لِلْعَالَمِینَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاكِبَهُ فِی الْیَمِّ وَ بِاسْمِكَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ [الْأَعْظَمِ‏] الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ وَ بِمَجْدِكَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِمُوسَى كَلِیمِكَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی طُورِ سَیْنَاءَ وَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ خَلِیلِكَ مِنْ قَبْلُ فِی مَسْجِدِ الْخَیْفِ،
و آب دریا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستى و بنى اسرائیل را از دریا به خشكى‏ رساندى و وعده نیكویت بر آنان كامل گشت به خاطر آنكه شكیبائى ورزیدند و آنان را وارث مشارق و مغارب زمینى كه در آن جهانیان را بركت دادى نمودى و فرعون و سپاهیان و مركبهایش را در دریا غرق كردى و به نام‏ بزرگت،آن نام بزرگ‏تر،با شكوه‏تر،گرامى‏تر،و به بزرگى‏ات كه با آن بر موسى كلیمت(درود بر او)در طور سینا جلوه كردى و نیز براى ابراهیم(درود بر او)خلیلت پیش از آن در مسجد خیف

وَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّكَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بِئْرِ شِیَعٍ [سَبْعٍ‏] وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّكَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بَیْتِ إِیلٍ وَ أَوْفَیْتَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ بِمِیثَاقِكَ وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِكَ وَ لِیَعْقُوبَ بِشَهَادَتِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ بِوَعْدِكَ وَ لِلدَّاعِینَ بِأَسْمَائِكَ فَأَجَبْتَ وَ بِمَجْدِكَ الَّذِی ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ [الزَّمَانِ‏] [الْهَرْمَانِ‏] وَ بِآیَاتِكَ الَّتِی وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآیَاتٍ عَزِیزَةٍ وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ وَ بِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التَّامَّةِ،
و براى اسحاق برگزیده ‏ات(درود بر او)در چاه شیع و براى یعقوب(درود بر او) پیامبرت در بیت ایل و وفا كردى به پیمانت براى ابراهیم(درود بر او)و به سوگندت براى اسحاق‏ و به شهادتت براى یعقوب و به وعده‏ات براى اهل ایمان و براى دعاخوانان به نامهایت كه اجابتشان كردى و به بزرگى‏ات‏ كه براى موسى بن عمران(درود بر او)در قبّه رمّان نمایان شد،و به نشانه ‏هایت كه‏ در زمین مصر،به بزرگوارى عزّت و غلبه‏ات واقع شد،با نشانه‏هاى تحسین‏برانگیز و حاكمیت نیرومند و در سایه قدرت پرشكوت،به مقام كلمه تامّه،

وَ بِكَلِمَاتِكَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِ وَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِیعِ خَلْقِكَ وَ بِاسْتِطَاعَتِكَ الَّتِی أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِینَ وَ بِنُورِكَ الَّذِی قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْنَاءَ وَ بِعِلْمِكَ وَ جَلالِكَ وَ كِبْرِیَائِكَ وَ عِزَّتِكَ وَ جَبَرُوتِكَ الَّتِی لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَكْبَرُ وَ رَكَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَكَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاكِبِهَا ،
و كلماتى كه با آن بر اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و آخرت عطا و بخشش نمودى و به رحمتت كه با آن بر همه‏ آفریدگانت بخشش كردى،و به توانایى‏ات كه با آن جهانیان را برپا داشتى،و به نورت كه از هراسش‏ طور سینا بر خاك افتاد و به دانش و شكوه و بزرگى و عزّت و جبروتت كه زمین‏ تاب آن را نیاورد،و آسمانها در برابرش زانو زدند و در برابرش عمق فروردین زمین فروتر گشت و دریاها و نهرها در آستانش از حركت ایستاد،و كوهها فروتن شد و زمین با شانه ‏هایش آرام گشت،

وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ كُلُّهَا وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیَاحُ فِی جَرَیَانِهَا وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّیرَانُ فِی أَوْطَانِهَا وَ بِسُلْطَانِكَ الَّذِی عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ وَ بِكَلِمَتِكَ كَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِی سَبَقَتْ لِأَبِینَا آدَمَ عَلَیْهِ السَّلامُ وَ ذُرِّیَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ وَ أَسْأَلُكَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِی غَلَبَتْ كُلَّ شَیْ‏ءٍ وَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّا وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقا،
و تسلیم شدند همه آفریدگان در برابر آن و بادها در وزیدن خود در برابرش پریشان گشتند،و آتشها به درگاهش در جایگاه‏ خویش خاموش شدند و به فرمانروایى‏ات كه با آن همواره به پیروزى شناخته شدى،و با آن در آسمانها و زمین ستوده گشتى،و به كلمات كلمه‏ صدقى كه به رحمت و بخشش براى پدرمان آدم(درود بر او)و نسلش پیشى گرفت،و از تو خواستارم به كلمه ‏ات كه بر هر چیز چیره گشت و به نور جلوه ‏ات‏ كه با آن بر كوه تجلّى نمودى و آن را فرو پاشیدى،و موسى مدهوش در افتاد

وَ بِمَجْدِكَ الَّذِی ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَیْنَاءَ فَكَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ بِطَلْعَتِكَ فِی سَاعِیرَ وَ ظُهُورِكَ فِی جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِینَ وَ جُنُودِ الْمَلائِكَةِ الصَّافِّینَ وَ خُشُوعِ الْمَلائِكَةِ الْمُسَبِّحِینَ وَ بِبَرَكَاتِكَ الَّتِی بَارَكْتَ فِیهَا عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِكَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ بَارَكْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّكَ فِی أُمَّةِ عِیسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ وَ بَارَكْتَ لِیَعْقُوبَ إِسْرَائِیلِكَ فِی أُمَّةِ مُوسَى عَلَیْهِمَا السَّلامُ،
و به بلنداى جاهت كه بر طور سینا نمایان شد،پس با آن،سخن گفتى با بنده و رسولت موسى بن عمران و به پرتو فروزانت در ساعیر[كوهى در حجاز]و ظهور پر فروغت در فاران[كوهى نزدیك مكه و محل مناجات پیامبر]در جایگاه بلند قدسیان و با سپاهیان صف كشیده از فرشتگان، و خشوع فرشتگان تسبیح كننده،و به بركاتت كه بدانها بر ابراهیم خلیلت(درود بر او) در امّت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)و بر اسحاق برگزیده‏ ات در امّت‏ عیسى(درود بر آن دو)و بر یعقوب اسرائیلت در امت موسى(درود بر آن دو)

وَ بَارَكْتَ لِحَبِیبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ [فِی‏] أُمَّتِهِ اللَّهُمَّ وَ كَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِكَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقا وَ عَدْلا أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُبَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَكْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّكَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ [شَهِیدٌ]
و بر محبوب خویش محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)در عترت و فرزندانش و امّتش بركت نهادى.خدایا!و چنان‏ كه از آن رخدادها بدور بودیم و آن وقایع را شهد نبودیم و به آنها درحالى‏كه ندیدیم ایمان آوردیم،ایمان از روى راستى و درستى،از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و بر محمّد و خاندان محمّد بركت دهى و بر محمّد و خاندان محمّد بسیار مهر ورزى همچون بهترین درود و بركت و رحمتى كه بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادى،تو ستوده و والایى،هرچه را بخواهى انجام مى‏دهى و تو بر هر چیز توانایى

عای سمات از دعاهاى مشهور است و بیشتر علماى گذشته این دعا را میخواندند

  
پس حاجت خود را ذكر مى ‏كنى و مى‏ گویى :
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لا یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُكَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِكُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
پس حاجت خود را ذكر مى كنى و مى‏ گویى:خدایا!به حق این دعا و به حق‏ این نامهایى كه تفسیر و باطن آنها را جز تو كسى نمى‏ داند،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست‏ و با من چنان كن كه شایسته توست،نه آنچه را من سزاوارم و از گناهانم آنچه را گذشته و آنچه را خواهد آید بیامرز،و بر من وسعت بخش از روزى حلالت و مرا از رنج انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و پادشاه بد كفایت كن،همانا تو بر هرچه بخواهى توانایى و به همه‏ چیز دانایى،دعایم را اجابت كن‏ اى پروردگار جهانیان

مؤلف گوید كه در بعضی نسخه ها پس از:
وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

آمده :هر حاجت که دارى ذكر كن و بگو
یَا اللَّهُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ...
مؤلف گوید:در بعضى نسخه‏ ها پس از:تو بر هر چیز توانایى آمده:هر حاجت كه دارى‏ ذكر كن و بگو:اى خدا،اى بسیار مهربان،اى بخشایگر،اى پدید آورنده آسمانها و زمین،اى دارنده هیبت و شكوه اى مهربان‏ترین مهربانان،خدایا!به حق این دعا...

تا آخر آنچه گذشت.و علاّمه مجلسى از كتاب«مصباح» سیّد ابن باقى نقل كرده كه بعد از دعاى سمات این دعا را بخواند:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لا تَأْوِیلَهَا وَ لا بَاطِنَهَا وَ لا ظَاهِرَهَا غَیْرُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ .

خدایا!به حق این دعا و به حق این نامهایى كه نه تفسیر و تأویلش و نه باطن‏ و ظاهرش را كسى جز تو نمى‏داند، از تو خواستارم كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و خیر دنیا و آخرت را روزى‏ام گردانى.

پس‏ حاجات خود را بخواهد و بگوید
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ انْتَقِمْ لِی مِنْ فُلانِ بْنِ فُلانٍ
با من آنچه شایسته تو است انجام ده نه آنچه سزاوار من است و انتقام مرا از فلان فرزند فلان بگیر

و نام دشمن را بگوید،سپس بگوید:
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لِوَالِدَیَّ وَ لِجَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِی مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ وَ قَرِینِ سَوْءٍ وَ یَوْمِ سَوْءٍ وَ سَاعَةِ سَوْءٍ وَ انْتَقِمْ لِی مِمَّنْ یَكِیدُنِی وَ مِمَّنْ یَبْغِی عَلَیَّ وَ یُرِیدُ بِی وَ بِأَهْلِی وَ أَوْلادِی وَ إِخْوَانِی وَ جِیرَانِی وَ قَرَابَاتِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ظُلْما إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ وَ بِكُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ .
گناهانم را آنچه بوده و آنچه خواهد بود بیامبرز و پدر و مادرم و همه مردان و زنان باایمان را مشول آمرزشت قرار داده و بر من از روزى حلالت وسعت عنایت كن و مرا از شر انسان بد و همسایه بد و پادشاه بد و همنشین بد و روز بد و ساعت بد كفایت فرما و از كسى‏ كه بر من‏ حیله مى ‏ورزد و بر من ستم مى‏ كنم انتقام بگیر و هم انتقام بگیر از آن‏كه بخواهد بر من و خانواده ‏ام و فرزندانم و برادرانم و همسایگانم‏ و نزدیكانم از مردان و زنان باایمان ستم روا كند،همانا تو بر آنچه بخواهى توانایى و به هر چیز دانایى،دعایم را اجابت كن‏ اى پروردگار جهانیان.

بعد بگوید:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْغِنَى وَ الثَّرْوَةِ وَ عَلَى مَرْضَى الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّةِ وَ عَلَى أَحْیَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ وَ الْكَرَامَةِ وَ عَلَى أَمْوَاتِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ عَلَى مُسَافِرِی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَى أَوْطَانِهِمْ سَالِمِینَ غَانِمِینَ بِرَحْمَتِكَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما كَثِیرا.
خدایا!به حق این دعا بر تهیدستان از مردان و زنان با ایمان توانگرى‏ و ثروت عطا فرما و بر بیماران اهل ایمان از مردان و زنان بهبودى و تندرستى ببخش و بر مؤمنین و مؤمنات‏ در قید حیات با لطف و كرامت و بر مؤمنین و مومنات از دنیا رفته با آمرزش و رحمت،و بر مؤمنین و مؤمنات سفر كرده با برگشت به وطنهاى خویش در لباس سلامت و بهره‏مندى‏ عنایت فرما،به رحمتت اى مهربان‏ترین مهربانان و درود خدا بر سرور ما محمّد پایانبخش پیامبران و بر خاندان‏ پاكش و هم سلام بسیار خدا بر ایشان

ابن فهد حلّى فرموده است:پس از دعاى سمات مستحب‏ است بگویى:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ وَ بِمَا یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ مِنَ التَّفْسِیرِ وَ التَّدْبِیرِ الَّذِی لا یُحِیطُ بِهِ إِلا أَنْتَ أَنْ تَفْعَلَ بِی كَذَا وَ كَذَا و بجاى كذا و كذا

خدایا!از تو درخواست مى‏ كنم به احترام این دعا و به آنچه از نامهایت كه در آن نیامده و به‏ آنچه در بردار از تفسیر و تدبیرى كه جز تو كسى بر آن احاطه ندارد،كه با من چنین و چنان‏ كنى.

 

منبع:erfan.ir

ویدیو مرتبط :
از یاران دعای سمات قزوین {پذیرائی بعد از دعای سمات } منزل حاجی رسولی 1390.7.22

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

دعای نور به همراه متن و ترجمه

دعای نور با ترجمه

 

 سیّد ابن طاووس در كتاب «مهج الدعوات» از سلمان روایتى نقل كرده كه: در آخر روایت مطلبى آمده به این مضمون: حضرت فاطمه علیها السلام كلامى به من آموخت كه از حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله فراگرفته بود، ایشان آن را در صبح و شام میخواند به من فرمود: اگر میخواهى هرگز در دنیا دچار تب نشوى بر آن مداومت كن.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان

بِسْمِ اللّهِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورٌ عَلى نُورٍ بِسْمِ اللّهِ
بنام خدا نور (عالم ) بنام خدا نور نور (جهان هستى ) بنام خدا که نورى است فوق نور بنام خدایى

الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ الاُْمُورِ بِسْمِ اللّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَْ النُّورِ اَلْحَمْدُ لِلّهِ
که تدبیرکننده کارهاست بنام خدایى که نور (عالم ) را از نور (خود) آفرید ستایش خاص خدایى است

الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَاَنْزَلَ النُّورَ عَلىَ الطُّورِ فى کِتابٍ
که آفرید نور را از نور و نازل فرمود نور را بر کوه طور در میان نامه

مَسْطُورٍ فى رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلى نَبِی مَحْبُورٍ اَلْحَمْدُ لِلّهِ
نوشته شده و ورقه اى گشوده به اندازه معین بر پیامبرى دانشمند، ستایش خاص خدایى است

الَّذى هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ وَبِالْفَخرِ مَشْهُورٌ وَعَلَى السَّرّاَّءِ وَالضَّرّاَّءِ
که او به عزت و شوکت یاد شده و به فخر مشهور است و در هر حال در خوشى و ناخوشى

مَشْکُورٌ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ
سپاسگزارى شده و درود خدا بر آقاى ما محمد و آل پاکیزه اش باد

 

سلمان فرموده: چون آن را از حضرت فاطمه (س) آموختم به خدا آن را به بیش از هزار نفر از مردم مكه و مدینه كه دچار تب بودند تعلیم دادم، پس همه آنان به اذن خداى تعالى شفا یافتند.

 

منبع:erfan.ir