راز خلقت عالم چیست؟

 هر موجودی اعم از گیاهان و حیوانات برای هدف معینی خلق شده‌اند

 

در مكتب اسلام، جهان هستی و موجودات در آن و بخصوص انسان، به سوی مقصدی معلوم در حركت است و چنین نیست كه عالم هستی در مسیری نامشخص و مبهم و بی هیچ هدفی در حركت باشد بلكه آفریدگار جهان، آن را به سوی مقصدی و هدفی معین و روشن رهنمون ساخته است. اعتقاد به اصل هدفمندی عالم و عبث نبودن آفرینش آن، نقش مهمی در حیات انسان ایفا می‌كند و چنین انسانی هرگز جهان و زندگانی در آن را لغو و بیهوده نمی‌یابد بلكه سعی و تلاش او در این جهت است كه حیات و زندگی خویش را با نظام آفرینش هماهنگ سازد.[1]

معنای هدف در كارهای خداوند و بشر
با اندكی تفكر و مطالعه در جهت شناخت خداوند متعال و انسان، به این نكته می‌رسیم كه تفاوت و روشنی میان خداوند و بشر وجود دارد. خداوند وجودی است كه از هیچ جهت محدودیت و نقصی نمی توانیم در او بیابیم و فقر و نیاز هرگز در ذات پاك خداوند تصور نمیشود. او وجودی است كه دارای همة صفات كمال می‌باشد و خالق همة جهان هستی است.

اما انسان بر عكس موجودی است كه مخلوق است و سراسر وجودش نیاز و احتیاج است و موجودی است كه هر لحظه به لحظه از عمرش احساس نیاز می‌كند بعنوان مثال حال انسان طوری است كه اگر مثلاً لحظه‌ای در جائی قرار گیرد كه هوا نداشته باشد این انسان حیاتش را از دست خواهد داد پس انسان موجودی است سراسر احتیاج و نیاز به خداوند متعال.

 

با توجه به این مطلب هدف در كارهای خداوند باید با معنای هدف در كارهای انسان متفاوت باشد. انسان همه كارهایش در جهت رفع نیازمندیهای مادی و معنوی است و هدفی جز در جهت رفع كمبودها و نقص‌ها از كارهایش ندارد اما نمیتوانیم این معنای از هدف را در كارهای خداوند مطرح كنیم چونكه همانطور كه گفته شد خداوند از هر نقص،  نیاز و احتیاجی بدور است لذا نمی توانیم هدف در كار خداوند را در جهت رفع كمبود و نیازمندیها در نظر بگیریم بنابراین هدف در كارهای خداوند دارای معنی دیگری است و در واقع هدف او به نفع مخلوقات است یعنی خداوند كاری كه انجام می‌دهد در جهت فایده و سود رسانیدن به مخلوقات و موجودات عالم هستی است.

هدف از آفرینش و خلقت عالم چیست؟
این سؤال كه خداوند چه حكمت و مصلحتی در خلقت عالم در نظر داشته، برای كسی پیش می‌آید كه با دلایل عقلی و قطعی، خدائی یكتا كه دارای همه صفات كمال باشد را اثبات كرده باشد.[2]

هر موجودی از گیاهان و حیوانات اعم از پرندگان و حشرات و حیوانات صحرا و دریا، برای هدف معینی خلق شده‌اند و به خوبی می‌بینیم كه هر كدام برای محیط و شرایط ویژه‌ای آفریده شده‌اند و هماهنگی كاملی با محیط خود دارند. و آنچه مورد نیازشان است در اختیارشان قرار داده شده است و اینكه هیچ موجودی بعد از آفرینش به حال خود رها نشده است یكی از نكاتی كه توجه ما را به اصل هدفمندی آفرینش موجودات سوق می‌دهد، توجه به وجود نظم در میان پدیده‌ها و هماهنگی در نظام طبیعت است اگر اندكی در كیفیت طلوع و غروب كردن خورشید و حركت ماه و ستارگان و نظم حاكم در روابط آنها دقت كنیم متوجه می‌شویم كه این نظم و حركت آنها بر اساس تدبیری صورت گرفته است و نمیشود بطور تصادفی و بی هیچ هدفی باشد.[3] در قرآن كریم در پاسخ به این سؤال، آیات فراوانی وجود دارد. در مجموعه‌ای از آیات[4] قرآن كریم آمده است كه آفرینش جهان هستی بر اساس حق استوار است یعنی بر باطل نبوده و از روی بازی و لهو و لعب صورت نگرفته است. و اینكه خداوند موجودات را به سوی هدف معینی راهنمایی و هدایت فرموده است. 

خلقت همه موجودات عالم در جهت فراهم آوردن زمینه برای رشد و شكوفایی انسان است

 

در قرآن كریم آمده است «خداوند آسمانها و زمین و آنچه را كه میان آن دو است، جز به حق ... نیافریده است. و {با این همه} بسیاری از مردم لقای پروردگارشان را سخت منكرند».[5] مطلب دیگر این است كه مطالعه اجمالی در جهان آفرینش، ما را از حقیقت روشنی آگاه می‌سازد و آن این است كه سراسر جهان محل رشد و پرورش موجودات و تكامل آنهاست. هر موجودی از جماد (مثل سنگ)، نبات (مثل گیاهان) و حیوان تا برسد به انسان كه شریف‌ترین مخلوقات است، همگی برای رسیدن به هدف و مقصد مشخص خلق شده‌اند و ابزار رشد و كمال هر موجودی در اختیارش قرار داده شده است و هر یك با برنامه مخصوصی به سوی كمال می شتابد.

همه موجودات جهان هر روز و هر لحظه از مرحله‌ای به مرحله‌ای دیگر از رشد و كمال می‌رسند مثلاً یك درخت برومند روز نخست یك سلولی بیش نبوده سپس به تدریج پس از طی مراحلی رشد كرده و به صورت عظیمترین درختِ جهان در آمده است و یا آن جاندار بزرگ در آغاز به صورت سلولی در رحم مادر یا در میان تخمی سربسته محبوس بود. بعداً در پرتو ارادة حكیمانه خداوند از پائین‌ترین مرحله به آخرین مرحله كمال شایستة خود رسیده است. انسان نیز جزئی از جهان آفرینش  است و همین قانون نیز در مورد او برقرار است و هدف از آفرینش او جز این نیست كه به كمال شایسته و لایق به خود برسد و استعدادهای نهفتة خویش را شكوفا كند.

مطلب دیگری كه در پاسخ به این سؤال در آیات و روایات به آن اشاره شد این است كه جهان و بسیاری از موجودات آن به خاطر انسان آفریده شده‌اند یعنی موجودات عالم آفریده شده‌اند فقط برای یك موجود كه آن انسان است. همه موجودات در خدمت انسان هستند و انسان برای رفع نیازمندیهایش از آنها بهره گرفته و در مسیر كمال شایستة خود حركت می‌كند.

موجودات مادی و نظام دنیا با تمام وسعتش كه عبارتند از آسمانها و زمین و موجودات در آنها، همه برای این خلق شده‌اند تا زمینه ساز پیدایش و تكامل موجودی بنام انسان بشوند و نظام دنیا شكل گرفته تا انسان در این عالم استعدادهایش را شكوفا كند و با شركت در آزمایش الهی، قوای نهفتة خویش را به مرحله ظهور و تحقق برساند یعنی انسان رنگ خدایی به خود و كارهای خود ببخشد و طوری زندگی كند كه كارهای او مورد رضای خداوند باشد و صفات خداوند را از خود بروز دهد و به نمونه‌ای از انسان كامل تبدیل شود.[6]

از این روست كه قرآن در آیاتی[7] هدف از خلقت آسمانها و زمین و نعمتهای در آن را، آزمایش شدن بشر بیان می‌كند قرآن كریم در این باره می‌فرماید كه:

«و اوست كه آفرید آسمانها و زمین را ... تا بیازماید شما را كه كدامتان نیكوترید در كردار».[8] یعنی خداوند خواهان این است كه بندگان او كارهایی كه انجام می‌دهند بر اساس دستورات الهی و مورد رضایت او و در جهت عبادت او یا در جهت خدمت به بندگان او باشد. در آیاتی دیگر،[9] رسماً بیان می‌كند كه این عالم طبیعت از آسمانها و زمین و موجودات و نعمتهای الهی در آن،‌همه برای شما انسانها آفریده شده‌اند تا شما بهره مند گردید یعنی همه این موجودات و نعمتها در خدمت بشرند و زمینه ساز  رشد و تعالی و كمال بشر می‌‌باشند. در سوره بقره آمده است «او خدایی است كه خلق كرد برای شما تمام آنچه كه در زمین است».[10] شعر:

ابر و باد و مه و خورشید و فلك در كارند      تا تو نانی به كف آری و به غفلت نخوری

نكته ای كه این بیت شعر در بیان آن است عدم غفلت انسان است یعنی ای انسان غفلت نكن از خالق خودت، غفلت نكن از وظیفه‌ای كه در برابر او داری، غفلت نكن نسبت به برادران دینی خود و ... امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ  در تفسیر آیه می‌فرماید: او خدایی است كه خلق كرد برای شما تمام آنچه در زمین است برای اینكه عبرت بگیرد و به وسیله آن به بهشت و رضوان الهی برسید و از عذاب او دور شوید».[11]

نتیجه
از آنچه گفته شد به این نتیجه می‌رسیم كه آفرینش عالم هستی، بر اساس هدف و مقصد روشن می‌باشد و آن هدف تكامل و رشد و شكوفایی در موجودات عالم است بلكه در جهت رشد و تكامل شریف‌ترین موجودات، بنام انسان می‌باشد و همه موجودات عالم خلقت رشد و تكامل آنها نیز در جهت فراهم آوردن زمینه برای رشد و شكوفایی انسان است. انسان می‌تواند با پرستش و عبادت خداوند و با انجام اعمالی كه مورد رضایت اوست رشد و تكامل یابد و به مقام قرب الهی و رضوان الهی بر,

==============================
پی نوشت ها:
[1] . رجوع شود به: جمعی از نویسندگان، معارف  اسلامی، انتشارات نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، چاپ ششم، 1378، ص160.
[2] . رجوع شود به: موسوی همدانی،  پاسخ به پرسشهای دینی، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه، چاپ چهارم، 1357، ص202.
[3] . رجوع شود به: مكارم شیرازی، ناصر، پیام قرآن، تهران، دار الكتب الاسلامیه، 1376، ص132ـ133.
[4] . رجوع شود به: انبیاء/18ـ16،  ص/27، دخان/9ـ38، احقاف/3، زمر/5، جائیه/22.
[5] . روم/8.
[6] . رجوع شود به: مكارم  شیرازی، ناصر و سبحانی، جعفر، پاسخ به پرسشهای مذهبی، مطبوعاتی هدف، چاپ اول، 1377، ص80ـ79.
[7] . هود/7، كهف/7، ملك/2.
[8] . هود/7.
[9] . جاثیه/13ـ12.
[10] . بقره/29.
[11] . رجوع شود به: فقیهی، علی نقی، شناخت راه و مقصد، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه، چاپ اول، 1376، ص23ـ21.

 

منبع:andisheqom.com

ویدیو مرتبط :
عدد نسبت طلایی (عدد برتر ریاضیات) - راز کعبه - راز خلقت

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

علت مكیدن انگشت در کودکان چیست؟

 

«مكیدن شست» یا انگشت، یكى از عادات رایج دوران كودكى است. این رفتار براى كودكان خردسال كاملاً طبیعى و عادى است، ولى اگر بعد از 6 سالگى باز هم كودك مبادرت به مكیدن شست كند، نیاز به درمان و رسیدگى دارد، زیرا موجب به هم ریختگى ردیف دندان ها، فك و آرواره مى شود.

 

پژوهش ها نشان مى دهند حدود 75 درصد كودكان خردسال (تا یك سالگى) مُشت یا انگشتان خود را در دهان مى گذارند و مى مكند. انجام این كار براى این گروه سنى از كودكان آرامش بخش، سرگرم كننده و لذت بخش است. به طور معمول، كودكان زمانى مبادرت به مكیدن انگشت خود مى كنند كه یا خسته اند، یا ناراحت اند و یا حوصله شان سر رفته است.

 

 

 

 

علت مكیدن شست

 

انگشت مكیدن طبیعى ترین پاسخ كودك هنگام رویارویى با فشار روانى، اضطراب و مشكلات هیجانى - امنیتى است. روان شناسان معتقدند براى درمان این رفتار در كودكان زیر 6-5 سال نباید عجله كرد، زیرا بسیارى از این گونه عادت ها به تدریج و با افزایش سن كودك كاهش مى یابند و به كلى از بین مى روند.

 

 

اما اگر كودك 7 ساله اى نتواند این عادت خود را ترك كند، والدین و اطرافیان او باید درصدد درمان او برآیند، زیرا ترك چنین عاداتى در سال هاى بعد (نوجوانى) بسیار دشوارتر مى شود. در صورتى این عادت را در زمره اختلال بررسى مى كنند كه تا سنین 16-12 ادامه داشته باشد. مطالعات نشان مى دهند كه در حدود 15 درصد كودكانى كه از 5 سالگى به بعد انگشت خود را مى مكند، دچار مشكلات عاطفى - هیجانى ناشى از ورود به مدرسه و دوره پیش دبستانى هستند. بیشتر این كودكان شدیداً به پدر و مادر و اطرافیان شان وابسته و متكى هستند.

 

 

زمانى كه كودك سعى مى كند رفتار مكیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال كنند و با حمایت ها و تشویق هاى خود او را كمك و یارى نمایند. حمایت روانى براى كودك امنیت پدید مى آورد و باعث مى شود كه كودك در ناملایمات و سختى ها از خود مقاومت بیشترى نشان دهد.

 

 

 

عوارض ناشى از مكیدن شست

 

مكیدن انگشت بعد از 6 سالگى مى تواند مشكلات جدى در زمینه دندان ها، لثه و آرواره به وجود آورد. مك زدن هاى با فشار كودك به شست یا انگشتش در طول روز و شب، موجب جلو آمدگى دندان ها و ناهنجارى هاى استخوان فك او مى شود. دندان هاى ردیف بالا به سمت بیرون كشیده مى شوند و دندان هاى ردیف پائین نیز به سمت داخل دهان كج مى شوند.

 

 

 

 

اما سؤال بسیارى از والدین این است كه چگونه مكیدن یك انگشت كوچك مى تواند موجب ناهنجارى شدید آرواره شود؟

 

علت آن است كه استخوان بندى كودك تا قبل از 8 سالگى بسیار نرم و شكل پذیر است. متأسفانه زمانى كه كودك به مدت طولانى انگشتش را مى مكد، در شكل ظاهرى آرواره خود تغییر به وجود مى آورد. اگر كودكى نتواند عادت شست مكیدن خود را تا قبل از آن كه دندان هاى دائمی ردیف جلویى او در نیامده ترك كند، ممکن است در مدت چند ماه فك و آرواره او آسیب جدى ببیند.

 

 

علاوه بر آن، مكیدن شست یا انگشت مى تواند موجب نارسایى هاى كلامى (تلفظ اشتباه حرف هاى «ف» و «و»)، اختلال در جویدن، نوك زبانى صحبت كردن، اختلالات گفتارى (مثل لكنت زبان ، مِن مِن كردن و...)، خرخر كردن و باز ماندن دهان كودك شود. از آن جایى كه بعد از چند سال مكیدن انگشت ، حالت آرواره و صورت كودك دچار به هم ریختگى مى شود، بر خودپنداره او نیز تأثیرى منفى خواهد داشت.

 

 

 

شیوه هاى درمان

 

بهترین زمان براى ترك عادات و مشكلات رفتارى كودكان (و از جمله مكیدن انگشت) هنگامى است كه خانواده (والدین كودك و اعضاى خانواده) تغییر و تحولى در پیش رو نداشته باشند و در آرامش خاطر به سر برند. مثلاً قصد تغییر منزل، تغییر مهد (یا مدرسه)، تولد نوزاد جدید، مسافرت، متاركه، فوت اقوام و... را نداشته باشند.

 

 

یكى از ساده ترین روش هاى رفتار درمانى كه بیشتر پدر و مادر و مربیان نزدیك كودك مى توانند با استفاده از آن عادت مكیدن شست در كودكشان را كاهش دهند، آن است كه ابتدا یك ماه درباره موضوع و علت قطع این عادت با كودك صحبت كنند. سپس نمودارى از پیشرفت كودك تهیه كنند و به وسیله چسباندن عكس هاى عروسكى، ستاره ها و كارت هاى آفرین بر روى آن، روند بهبودى كودك را نشان دهند. خوب است كه این نمودار بر روى دیوارى در دسترس كودك قرار گیرد و والدین از خود او براى چسباندن برچسب ها كمك بگیرند. در مرحله بعد، سعى كنند پایان هر هفته پاداش و جایزه اى براى ترك این عادت به كودك بدهند. جایزه مى تواند رفتن به پارك، تماشاى فیلم مورد علاقه كودك، یا بازى كردن با كودك باشد. در نظر داشته باشید ترك عادت در صورتى كه كودك با شما همكارى و همراهى نماید، بسیار آسان تر و راحت تر است. شما مى توانید از نظرات كودك در این ضمن استفاده كنید و به او اجازه دهید كه برچسب ها، ستاره ها و یا حتى نوع جایزه اش را خودش انتخاب كند.

 

 

 

 

روش دیگرى كه براى ترك مكیدن انگشت (شست) به كار مى رود آن است كه در طول روز ماده اى تلخ (البته بهداشتى ) به نوك انگشت كودك مى مالند تا كودك از به دهان گذاشتن انگشتش امتناع ورزد، و در طول شب نیز دستكش یا جورابى تمیز به دست هاى كودك مى كنند، تا مانع از این كار كودك شوند.

 

 

زمانى كه كودك سعى مى كند رفتار مكیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال كنند و با حمایت ها و تشویق هاى خود او را كمك و یارى نمایند. حمایت روانى براى كودك امنیت پدید مى آورد و باعث مى شود كه كودك در ناملایمات و سختى ها از خود مقاومت بیشترى نشان دهد. مثلاً والدین مى توانند با كودك بازى كنند، براى او كتاب بخوانند، با یكدیگر كاردستى بسازند و... . در این زمینه پدر و مادر مى توانند با ذوق و خلاقیت خود فرآیند ترك عادت را براى كودكشان هرچه آسان تر و راحت تر كنند. گروهى از والدین سعى مى كنند با تذكرهاى پى در پى خود این عادت را از سر كودك بیندازند. در حالى كه براى حذف عاداتى مثل مكیدن شست باید ابتدا علت اصلى این رفتار را پیدا كرد و آن گاه با از بین بردن آن درصدد بهبودى كودك برآمد. در موارد بسیارى، مكیدن انگشتان ناشى از نیاز كودك به آرامش و امنیت است. بدین منظور پدر و مادر و مربیان كودك مى توانند با استفاده از روش هاى زیر به كودك كمك نمایند تا بر این مشكل خود غلبه كند.

 

 

- هیچ گاه سعى نكنید براى ترك عادت كودك بر او فشار آورید، زیرا ممكن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود.

 

 

- به كودك كمك كنید تا روش هاى مقابله با تنش ها و فشارهاى روانى را یاد بگیرد، مثلاً با شما صحبت كند، به ورزش بپردازد، با دوستش صحبت كند و...

 

 

- سعى كنید دست هاى كودك را به نوعى مشغول نگه دارید. ( نقاشى بكشد، كاردستى بسازد، مجسمه هاى سفالى درست كند و....)

 

 

 

 

- شنیدن داستانى شیرین، ماجرایى افسانه اى و خاطره اى از دوران كودكى، موجب تسلى و آرامش خاطر كودك هنگام خواب مى شود.

 

 

- تماس بدنى (مثل نوازش كردن) موجب آرامش، امنیت و آسودگى كودك مى شود و او را از اضطراب و نگرانى رها مى سازد. سعى نكنید با مسخره كردن و شرمنده كردن كودك او را مجبور به ترك عادت كنید، زیرا این گونه رفتارها موجب خودكم بینى و احساس بى ارزشى در كودك مى شود.

 

 

- سعى كنید عواملى را كه موجب آزار روحى كودك مى شود، از بین ببرید.

 

 

- زمانى كه كودك انگشتش را مى مكد، با او بازى نكنید، او را بغل نگیرید و به او توجه نكنید. اما زمانى كه انگشتش را از دهانش درآورد، به او توجه كنید و او را نوازش كنید.

 

 

- انگشت مكیدن رفتارى ناخودآگاه است. پدر و مادر مى توانند با اشاره اى كوچك، كودك را نسبت به این حركت خود آگاه كنند.

 

 

- زمانى كه كودك انگشتش را مى مكد، او را جلوى آیینه ببرید.

 

 

- سعى كنید هیچ گاه دچار احساس ناكامى و شكست نشوید، زیرا این رویه را به فرزندتان نیز منتقل خواهید كرد.

 

 

- روش هاى آرام سازى عضلانى را با كودك تمرین كنید: تمرین هاى یوگا (تمرین هاى تخلیه هیجانى و شیوه درست نفس كشیدن)، تمرین آرام سازى، تنفس هاى عمیق و تمرین هاى رهاسازى عضلات