رابطه محکم نماز شب و افزایش روزی

  انسان در این دنیا همواره با حوادث تلخ وشیرینی دست و پنجه نرم می کند که هریک به نوبه خود می تواند فراز و نشیب های فراوانی را در جاده ی زندگی پیش روی او قرار دهد.

در این میان آنچه نمی توان نادیده گرفت آن است که آدمی  با توجّه به ساختاری  که دارد در برخورد با این حوادث به تنهایی نمی تواند آرامش و ثبات  روحی  خود را حفظ نماید، و لذا ما می بینیم که بسیاری از انسان ها در پیچ و خم زندگی،  خود را آسیب پذیر نشان داده و پس از مدتی ضربه های بسیار سنگین و طاقت فرسایی را از نظر روانی متحمل می شوند،که این امر به قدری  واضح و روشن است که هر گاه به نوای دل آنها گوش جان فرا دهیم، خستگی روحی و فرسودگی باطنی را به خوبی در وجودشان احساس خواهیم کرد.

خالق بی همتا که بر اوضاع جهان هستی و موجودات آن تسلّط و اشراف کامل دارد از این موضوع با خبر بوده و به منظور حل مشکل، نسخه ای شفابخش را به او تجویز نموده، تا در سایه ی عمل به آن بتواند به طور معجزه آسا دردهای روحی و باطنی خود را درمان کند، و از این طریق یک زندگی شیرین و لذّت بخشی را در این دنیا تجربه نماید.

آن نسخه شفابخش که همچون آبی بر آتش، می تواند شعله های آتش درون را خاموش نماید، عمل بسیار ارزشمند تهجّد و شب زنده داری است.

یگانه معبود حقیقی عالم در کلام زیبا و نورانی خویش خطاب به رسول گرامی اسلام می فرماید: «وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسى‏ أَنْ یَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً»:1

و پاسى از شب را بیدار باش و تهجّد و عبادت كن، و این وظیفه‏اى افزون براى توست، باشد كه پروردگارت تو را به مقامى محمود و پسندیده برانگیزد.

آنچه در توضیح سخن گهربار خالق متعال می توان گفت آن است که: اگر چه خطاب این آیه متوجّه ی پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله) است اما این امر بدین معنا نیست که نماز شب یک عمل اختصاصی برای شخص پیامبر عزیز اسلام است، به گونه ای که سایرین نسبت به این عمل نورانی دستور و سفارشی نداشته باشند، زیرا مطابق آیات دیگر قرآن کریم و نیز روایات معتبر، شب زنده داری و خواندن نماز شب یکی از صفات نیکو و مثبت مۆمنین حقیقی به حساب آمده است، که این خود بیانگر ترغیب و تشویق عمومی است تا همگان با ذوق و شوق نسبت به این کردار شایسته اهتمام ورزیده و از تعلّل و سستی در این باره به طور جدّ پرهیز کنند.

به عنوان  نمونه در سوره ی مبارکه فرقان وقتی سخن از بندگان خاص خداوند به میان می آید خالق متعال شب زنده داری و نماز شب را یکی از ویژگی های آنها برشمرده و در این  باره می فرماید: «وَ الَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً »2:

آنها كسانى هستند كه شبانگاه براى پروردگارشان سجده و قیام مى‏كنند.

از میان روایات نیز می توان به این روایت اشاره نمود که در آن پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) می فرماید: «خیركم من اطاب الكلام و اطعم الطعام و صلى باللیل و الناس نیام»3:

بهترین شما كسانى هستند كه در سخن گفتن مۆدبند، گرسنگان را سیر مى‏كنند، و در شب در آن هنگام كه مردم خوابند نماز مى‏خوانند.

یا در روایت دیگری امام صادق (علیه السلام) در یک کلام زیبا و دلنشین می فرماید: «ثلاثة هن فخر المۆمن و زینة فى الدنیا و الآخرة، الصلاة فى آخر اللیل و یأسه مما فى ایدى الناس و ولایة الامام من آل محمد»4:

سه چیز است كه افتخار مۆمن و زینت او در دنیا و آخرت است: نماز در آخر شب، و بى اعتنایى به آنچه در دست مردم است، و ولایت امام از اهل بیت پیامبر «صلی الله علیه وآله» .

بنابراین شب زنده داری و نماز شب یکی از برترین اعمال نیک و شایسته است که همگان نسبت به آن ترغیب و تشویق شده اند، حال که چنین است همه باید بکوشیم که سفارش الهی را نصب العین خود نموده و با تأسی به انبیای الهی و بالأخص رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) و خاندان پاک و مطهّر ایشان کمر همّت را محکم کنیم، و با پشت پا زدن به سستی و تنبلی، سحرگاهان دل و جان از بستر گرم و نرم بریده، و به جای سر به بالش گذاشتن، سر بر مهر بندگی نهاده، و پاسی از شب را به محفل اُنس و دلدادگی به خالق هستی _ که معشوق حقیقی ما به شمار می آید- اختصاص دهیم.

 

نماز شب روزی را زیاد می کند!   
نکته ی بسیار مهم پیرامون نماز شب و شب زنده داری، توجّه به آثار و برکات بسیار سودمندی است که بر این عمل ارزشمند مترتب می شود، که هر یک به نوبه ی خود می تواند ارزشی فوق حدّ تصوّر را برای ما به همرا ه داشته باشد. که ما در ادامه به ذکر یکی از آنها می پردازیم به امید آنکه با قلم ناتوان خویش بتوانیم قطره ای از دریای آثار و فواید بیشمار نماز شب را  در قالب سخن به تصویر بکشیم.

بر اساس روایات معتبر یکی از مهمترین آثار سودمند نماز شب گشایش و وسعتی است که در زمینه ی رزق و روزی برای انسان حاصل می شود و ما در اینجا به ذکر پاره ای از آنها می پردازیم.

در روایتی ششمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت امام صادق (علیه السلام) در این باره فرموده است: «صَلَاةُ اللَّیْلِ تَجْلِبُ الرِّزْق»5:‏

نماز شب روزی را جلب می کند.
در روایتی دیگر از آن حضرت چنین می خوانیم که حضرت فرمود: تُدِرُّ الرِّزْقَ وَ تَقْضِی الدَّیْن6‏:

 

  نماز شب روزی انسان را زیاد و قرض را ادا می کند.
پرسش مهمّی که پیرامون کلام زیبای امام صادق (علیه السلام) مطرح می شود این است که چگونه نماز شب باعث گشایش و وسعت رزق و روزی می شود؟! چه ارتباطی میان نماز شب و گشایش روزی وجود دارد بگونه ای که می توان بوسیله ی آن دری تازه و نو از رزق و روزی را به روی خود گشوده و از انواع نعمت های الهی بهره مند شد؟!

آنچه در پاسخ به این پرسش مهمّ و اساسی می توان گفت آن است که: مطابق روایات فراوانی که در زمینه ی رزق و روزی وجود دارد، بزرگترین مانع بر سر راه نزول برکات مادی و معنوی از ناحیه ی حضرت حق، ارتکاب گناه و اقدام به کارهای ناشایست است. این گناه است که میان ما و خداوند مهربان فاصله ایجاد نموده، و با افکندن پرده ی ظلمت و تاریکی بر صفحه دل، سدّی بسیار عظیم را بر سر راه خوشبختی و سعادت انسان قرار می دهد.

بنابراین ارتباط نزدیک و تنگاتنگی میان گناه و کم شدن روزی وجود دارد، حال اگر انسان در اثر غفلت و فراموشی یاد خدا در دام گناه و معصیت گرفتار شد باید مانع ایجاد شده را از سر راه بردارد تا در نتیجه بتواند مرغ دل را به آسمان رحمت الهی پرواز داده و از سرچشمه ی فیض جوشان خالق هستی کام وجود خود را سیراب نماید.

در آموزه های دینی ما برای برداشتن این مانع راه های بسیار مناسب و کارآمدی وجود دارد که در این میان می توان به نقش مهمّ و تأثیرگذار نماز شب اشاره نمود.

در روایتی امام صادق (علیه السلام) در ذیل این آیه شریفه «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ»: همانا نیکی ها بدی ها را از بین می برد. می فرماید: «صَلَاةُ اللَّیْلِ تَذْهَبُ بِذُنُوبِ النَّهَار»7: نماز شب گناهانی را که در روز انجام گرفته است از بین می برد.‏

با توجّه به فرمایش امام صادق (علیه السلام) می توان گفت: نماز شب همچون باران رحمت می تواند لکه های تاریک گناه را از مملکت باطن پاک نموده و با این اقدام معنوی خانه قلب را با عطر پاکی و پیراستگی عطر آگین نماید.

خالق هستی در کلام نورانی خویش این حقیقت را به این صورت  بیان می کند که:« وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ»8:

و اگر مردمى كه در شهرها و آبادیها زندگى می کنند ایمان آورده و تقوا پیشه كنند، بركات آسمان و زمین را بر آنها مى‏گشاییم.
 
کلاس نماز شب را پایین نیاوریم!
نکته ی بسیار مهمّ در مورد نماز شب آن است که اگر چه خداوند مهربان بنده ی سحرخیز و شب زنده دار خویش را از رزق و روزی مادی و دنیوی بی نصیب نمی گذارد، اما این نکته را نباید نادیده گرفت که، بزرگترین هدیه ای که از جانب خداوند به بنده می رسد، رزق معنوی است. رزقی که به وسیله ی آن، محفل اُنس و دوستی با خالق هستی برقرار شده، و بند بند وجود آدمی را به دریای محبّت الهی پیوند می زند و دریای بیکرانی که کویر جان انسان را از آب زلال خود براحتی  سیراب می سازد.

بنابراین به نماز شب نباید صرفاً نگاه مادی داشت، و کلاس آن را در این حدّ پایین آورد که به وسیله ی آن از خالق متعال، خانه  وسیع، ماشین گرانقیمت، پول هنگفت، و سایر  امور دنیوی را _که همگی در معرض زوال و نابودی است_ مطالبه نماییم، چرا که چنین نگرشی نسبت به نماز شب، یک نگاه سطحی و بچه گانه است، که به هیچ وجه در شأن این عمل ارزشمند ملکوتی نمی باشد.

در حقیقت کسی که توفیق نماز شب را پیدا کرده، از ناحیه ی خداوند بی همتا بالاترین رزق را دریافت نموده است، رزقی که هیچ یک از امور مادی و دنیوی، توانایی برابری با آن را ندارد، که اگر ما در این باره به کلمات حضرات معصومین (صلوات الله علیهم اجمعین) مراجعه نماییم به خوبی به این حقیقت خواهیم رسید.

ارزش نماز شب به اندازه ای است که عزیز ترین شخصیت عالم وجود رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) به آن اهتمام ویژه داشته و در مقام ارزش گذاری پیرامون نماز شب می فرماید: «الرَّكْعَتَانِ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنَ الدُّنْیَا وَ مَا فِیهَا»9:

دو رکعت از نماز شب که در دل شب خوانده می شود نزد من از دنیا و تمام آنچه در آن است محبوب تر می باشد.

چنان چه ملاحظه فرمودید: شدّت علاقه ی رسول خدا به نماز شب در حدّی است که اگر تمام دنیا را هم به او بدهند حاضر نمی شود حتی دو رکعت از آن را از دست بدهد.

آن پیامبر رحمت با اینکه می داند امیرالمۆمنین علی (علیه السلام) هیچ گاه نماز شبش را ترک نمی کند، اما با این وجود به دلیل اهمیت والای نماز شب در یکی از وصیّت های خویش خطاب به امیرالمۆمنین این چنین سفارش می کند که: «و علیك بصلاة اللیل، و علیك بصلاة اللیل، و علیك بصلاة اللیل!»10:

 بر تو باد به نماز شب، بر تو باد به نماز شب بر تو باد به نماز شب!
 
پی نوشت ها:
1- سوره اسرا ،آیه 79
2-سوره فرقان،آیه 64
3-بحار الأنوار ،ج‏71،383،باب 23
4-بحار الأنوار، ج‏84،140، باب 6
5- بحار الأنوار،ج‏84،150، باب 6
6- همان،ص153
7-  همان، ص154
8-سوره اعراف،آیه96
9- همان،ص148  
10- وسائل الشیعة ،ج‏8، ص162    

منبع:tebyan.net

ویدیو مرتبط :
روش های افزایش رزق و روزی چیست؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

رابطه افزایش روزی با زرنگی

 

 

آیا رزق و روزی انسان به زرنگی و سیاست و دانایی او بستگی دارد یا اینكه مقرّر شده و بستگی به چیزی ندارد؟

 

در قرآن كریم و روایات معصومین علیهم السلام درباره رزق و مسائل فرعی آن نكات بسیار مهمی آمده است:

 

یكم

«خداست روزی دهنده و اوست صاحب نیرویی سخت استوار»(2).

«هیچ جنبده ای در روی زمین نیست، جز آنكه روزی او بر عهده خداست»(3).

 

این دو آیه نشان می دهد كه خداوند رزق و روزی هر گیاه و جانداری را تا زمانی كه بناست زنده بماند طبق مقرّراتی تضمین كرده است.

 

امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید: نگاه كنید به مورچه و خردی جثه آن و لطافتش...، رزق او پذیرفته گردیده و روزی اش در خور وی رسیده، نعمت دهنده او را وا نگذارد و پاداش دهنده محرومش ندارد، هر چند بر خشك سنگی باشد صاف و تابان یا بر سنگی فشرده در بیابان(4). این كلاغ است و این عقاب، و این كبوتر است و این شترمرغ، هر پرنده را به نام آن خواند و روزی او را پذیرفت و به او رساند.

 

دوم

تضمین رزق و روزی از طرف خداوند به معنای تعطیلی كار و فعالیت نیست، همه باید كار كنند تا به آنچه خداوند مقرّر داشته است دست یابند.

 

امام حسن عسكری علیه السلام می فرماید: «رزق و روزیِ تضمین شده، تو را از عمل و تلاش باز ندارد.»

 

امیر مؤمنان علی علیه السلام نیز در این زمینه می فرماید: خدا روزی شما را تكفّل كرده است و شما مأمور به كار هستید، پس مبادا خواستن چیزی كه برای شما ضمانت شده مهمتر از كاری باشد كه بر عهده دارید... پس به كار پیش دستی كنید و از ناگهان رسیدن اجل بترسید(5).

 

در حقیقت، این موضوع در دایره سنّتِ جاری پروردگار است كه جهان را بر اساس علل و اسباب بنا كرد. امام صادق علیه السلام فرمود: «ابی الله ان یجری الاشیاء الا باسباب فجعل لكل شی ء سببا(6)؛ اراده خدا بر این تعلّق گرفته است كه هر كاری از طریق اسباب مناسب خود تحقق یابد. او كارها را جز از طریق اسباب خود اراده نكرده و لذا برای هر چیزی سببی قرار داده است.»

 

ابو عبیده می گوید: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: برای من دعا كن كه خداوند رزق مرا به دست بندگان قرار ندهد. آن حضرت فرمود: خدا چنین نخواهد كرد، چرا كه رزق و روزی بندگان را به دست بعضی دیگر قرار داده است، و لكن از خدا بخواه كه روزی تو را به دست بهترین بندگانش قرار دهد، این از سعادت انسان است»(8).

 

عبدالاعلی مولا آل سام می گوید: روزی از روزهای بسیار گرم تابستان در راه مدینه با امام صادق علیه السلام روبرو شدم، مشغول كار بود. عرض كردم: فدایت شوم، با وجود نزدیكی ات به رسول خداصلی الله علیه وآله خودت را برای كسب روزی به زحمت انداخته ای!؟ حضرت فرمود: «یا عبد الاعلی خرجت فی طلب الرزق لِأستغنی عن مثلك(7)؛ به دنبال رزق و روزی از خانه بیرون آمدم تا از شخصی همانند تو بی نیاز شوم.»

 

امام علی علیه السلام در سخنی پر معنا فرمود: «اطلبوا الرزق فانه مضمون لطالبه؛ به دنبال روزی باشید، چرا كه آن برای كسی كه دنبالش باشد ضمانت شده است.»

 

قدیمی ها گفته اند: خداوند به هر پرنده ای دانه می دهد ولی آن را داخل لانه اش نمی اندازد. بنابر این هرگز نمی توان گوشه ای نشست و با تكیه بر اینكه رزق هر كس تضمین شده است، در انتظار رسیدن روزی ماند، بلكه باید كار كرد و از خدا بهترینش را خواست.

 

ابو عبیده می گوید: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: برای من دعا كن كه خداوند رزق مرا به دست بندگان قرار ندهد. آن حضرت فرمود: خدا چنین نخواهد كرد، چرا كه رزق و روزی بندگان را به دست بعضی دیگر قرار داده است، و لكن از خدا بخواه كه روزی تو را به دست بهترین بندگانش قرار دهد، این از سعادت انسان است»(8).

 

سوم

ضمانت روزی از جانب خداوند به معنای مساوی بودن آن برای همه انسانها نیست، چرا كه ممكن است برخی به دلیل فعالیت مستمر، برنامه ریزی دقیق، انتخاب شغلی مناسب و یا بهره گیری از ذوق و هوش سرشار خود و... به كار یا تجارتی دست بزنند كه بیشتر از حد كفاف به دست آورند. لذا در قرآن می خوانیم: «خدا روزی بعضی از شما را از بعضی دیگر افزون كرده است، پس آنان كه فزونی یافته اند از روزی خود به بندگان خویش نمی دهند تا همه در روزی یكسان شوند. آیا نعمت خدا را انكار می كنید؟»(9)

ثروت

شكر نعمت، انفاق به وابستگان است. بهترین بندگان خدا كسانی هستند كه با كار و تلاش خستگی ناپذیر خود درآمدی بیش از اندازه كفاف خود دارند و با آن از طریق انفاق و جهاد در راه خدا، به تكمیل دین و سعادت دنیا و آخرت خود و ازدیاد رزق و روزی خویش می پردازند.

 

چهارم

عوامل بسیاری در افزایش رزق و روزی مؤثّر است كه در اینجا به مواردی اشاره می كنیم:

 

قرآن كریم می فرماید: «الْ آخِرِ وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً * وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ» من یتق الله یجعل له مخرجاً * و یرزقه من حیث لا یحتسب؛ هر كه از خدا بترسد برای او راهی برای بیرون شدن قرار خواهد داد.»

 

امام صادق علیه السلام: نیكی به دیگران، رزق را افزایش می دهد.

امام صادق علیه السلام: اخلاق نیك، روزی را افزایش می دهد.

پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله: كسی كه به دیگران طعام دهد رزق به طرفش سریعتر می رود از فرو رفتن كارد در كوهان شتر.

امام علی علیه السلام: برادری در راه خدا، مایه افزایش روزی است.

امام علی علیه السلام: امانت داری، باعث فزونی رزق ست.

امام باقرعلیه السلام: دعا برای برادران از صمیم قلب، مایه جلب روزی است.

پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله: طهارت دائمی، مایه وسعت رزق است.

امام باقرعلیه السلام: زكات دادن، رزق را زیاد می كند.

امام علی علیه السلام: صدقه دادن، باعث نزول رزق است(10).

 

پنجم

آنچه انسان از راه زرنگی و حیله به دست می آورد رزق حلال نیست، بلكه باری است بر دوش او كه برای دیگران تحمل می كند. از این رو امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرماید: بدانید از هیچ بنده ای هر چند حیله اش ضعیف و نیرنگش سست باشد، از رزقی كه خدا مقدّر كرده است كاسته نمی شود و به هیچ بنده ای هر چند حیله اش شدید و كیدش قوی باشد زیادتر از رزق حلالی كه خدا مقرّر فرموده داده نمی شود.

 

اگر جایی از این طریق افزایشی دیده شد از دیدن عاقبت آن نباید غافل ماند، چراكه ممكن است كه در یك حادثه طبیعی مانند زلزله، طوفان، تصادف و یا بیماری همه آن نابود شود.

قرآن می خوانیم: «خدا روزی بعضی از شما را از بعضی دیگر افزون كرده است، پس آنان كه فزونی یافته اند از روزی خود به بندگان خویش نمی دهند تا همه در روزی یكسان شوند. آیا نعمت خدا را انكار می كنید؟»(9)

 

امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید: اگر رزق و روزی تنها با عقل ها در جریان بود، باید بیخردان و بهائم زنده نمی ماندند(11). پس نگران مباش و به خدا توكل كن. آنچه مقدّر است روزیهای در حد خوراك و نمردن است، آنچه باعث ازدیاد است فعالیت و شغل مناسب و عرضه كالاهای مورد نیاز مردم است: «لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعی ».

 

تبیان