آیا خدا من را فراموش کرده است؟

اگر دوست داریم خدا ما را یاد کند باید خدا را یاد کنیم

 

در کشاکش زندگی گاه مواقعی پیش می آید که ممکن است احساس کنیم، خدا به ما کاری ندارد یا گویا ما را فراموش کرده است. این پندار گرچه ظاهری کفرآمیز دارد اما ممکن است در ذهن بسیاری از ما به وجود آمده باشد و مناسب است که درباره آن اندیشه کنیم.

کلیدی که در دستان خود ماست
در حقیقت توجه خدا به ما ریشه ای در درون خودمان دارد یعنی اگر کاری نکنیم که توجه خدا را به خود جلب کنیم، او به سراغ ما نمی آید، با همه مهربانی و کرامتش. در کتاب خودش فرموده: "بگو پروردگارم به شما توجهی نمی کند اگر دعایتان نباشد"(1)

کلید توجه خدا در حقیقت در دستان خود ماست. گویا خدا متوجه ماست ولی تا ما خود را متوجه خدا نکنیم او توجه خود را به ما نشان نمی دهد. در قرآن کریم فرمود که "فَاذْكُرُونی أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُوا لی وَ لا تَكْفُرُونِ"(2)

بنابراین اگر دوست داریم خدا ما را یاد کند باید خدا را یاد کنیم. به عبارت دیگر مانعی از جنس "خود ما" است که یاد خدا را در ما تأخیر می اندازد و برطرف کردن این مانع هم به همت و شوق و اراده خود ما مربوط است.

خدا به وعده اش عمل می کند
هر کس خدا را در کشاکش کارهای روزمره یاد کند، خواهد دید که خدا به وعده خود عمل می کند یعنی با وجود خود درک می کند که خدا با اوست و خدا هم به یاد اوست. شیرینی این ذکر از آنجاست که گاهی که به یاد خدا نیستیم، ناگهان خدا ما را به یاد خودش می اندازد و لذتی از بندگی نصیبمان می کند که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. این نمونه ای از یاد خداست. آیا ممکن است خدا دوستان خود را رها کند و آنها را خوار سازد؟

دوستان ممکن است مشکلات مختلفی در زندگی پیدا کنند اما دچار شکست روحیه و ذلت و حقارت نمی شوند. یاد خدا باعث شکوفایی درونی ما و به قول قرآن "فلاح" ما می شود.(3)

در جهت مقابل، برای اینکه خدا ما را یاد کند، باید او را در کشاکش امور زندگی یاد کنیم. گناه کردن نشانه فراموشی خداست. اگر در طول روز مواردی از گناه برایمان پیش بیاید و مثل بقیه مردم خود را آلوده به آنها کنیم و با دلایل و افکار خود توجیه کنیم، یعنی خدا را فراموش کرده ایم.

در دنیای پیچیده هم خدا هست
زندگی در دوران مدرن ممکن است ما را به این فکر دچار کند که "شاید خدا دیگر نیست" یا "شاید خدا دیگر تأثیری در جهان ندارد" یا "خدا هست اما انگار ما را فراموش کرده است".

ما در دنیای کنونی، کمتر خود را با طبیعت مرتبط می بینیم و مشغولیتها و جذابیتها و اعداد و رقمها و رسانه ها، فضای فکری ما را آنچنان به تسخیر درآورده اند که یاد خدا برای ما مشکل شده است. این درست است که دوران ما تبدیل به یک فراموشخانه بزرگ از یاد خدا شده است؛ اما می دانیم که خدا نیز فعال است و برای هدایت بشر کار می کند. خدا راهگشایی های نو در زمانه ما ایجاد کرده است که به جویندگان راهش کمک کند.

بنابراین این تفکر که "نکند خدا ما را فراموش کرده است " زنگ خطری برای روحیه ماست و نشانه آن است که در طول زندگیمان خدا را یاد نمی کنیم و او نیز ما را یاد نمی کند که در نتیجه به این فکرهای باطل دچار شده ایم. زیرا خدای ما همان خدای قدیمیهاست با همان قدرت و شوکت و خدایی اش را در لابلای همین شرایط نیز نشان می دهد.

خدا فرموده که "هر کس مرا بخواند اجابتش می کنم. یعنی اگر واقعا خدا را صدا بزنیم درک می کنیم که خدا می شنود و پاسخ می گوید. هر چند رسیدن ما به حاجتمان ممکن است موانعی داشته باشد که باعث تأخیر شود، اجابت خدا و شیرینی پاسخ خدا در همان لحظه دعا قابل فهم است. 

هر کس خدا را در کارهای روزمره یاد کند، خواهد دید که خدا به وعده خود عمل می کند

 

 اگر در آخرت فراموشمان کند!
اینکه زمانی برسد که خدا ما را فراموش کند، جزو دردناکترین تفکرات و احتمالها خواهد بود. خدا خود متوجه این امر بوده و در قرآن به ما هشدار داده است که مراقب باشیم جزو کسانی نباشیم که خدا ما را در قیامت فراموش کند.

فراموشی خدا، به معنای بی توجهی خدا، یکی از دردناکترین عذاب هایی است که در آخرت وجود دارد و خدا هشدار آن را به ما داده و سبب آن را نیز بیان نموده است: آنانکه مرگ و قیامت را فراموش می کنند و یاد نمی کنند، خدا نیز در قیامت فراموششان می کند: وَ قیلَ الْیَوْمَ نَنْساكُمْ كَما نَسیتُمْ لِقاءَ یَوْمِكُمْ هذا وَ مَأْواكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ ناصِرینَ (سوره جاثیه، آیه 34)

هنر یاد خدا
کار و مشغله های درآمد، خانه داری، روابط اجتماعی، مدیریت درآمدها و هزینه ها، رسیدگی به خانواده و فرزندان، همه و همه اموری وقت گیر و انرژی بر هستند و می توانند ما را از یاد خدا باز دارند اما آنانکه "اهل ذکر" هستند در کشاکش همین امور از یاد خدا باز نمی مانند. خدا در قرآن ما را موعظه کرده که مشغولیت به امور مالی و خانوادگی باعث نشود که از یاد خدا باز بمانیم و خودش افرادی را ستایش کرده است که هیچ کسب و هیچ کاری آنها را از یاد خدا و نماز باز نمی دارد.

چند تمرین برای یاد خدا
- نماز مهم ترین یاد خداست. نماز بخوانیم.

- در نماز مراقب فکرهای مزاحم باشیم. هر وقت متوجه شدیم که توجهمان پرت شده است، آن فکرها را رها کنیم.

- در محل هایی که مشغولیت فکریمان زیاد می شود مثل محل کار و بازار و خیابانهای شلوغ و هنگام تفریح اسم خدا را به زبان بیاوریم.

- لقلقه های زبانمان را با فکر و نیت ادا کنیم. مثلا موقع عصبانیت اگر "لا اله الا الله" می گوییم، واقعا نیت کنیم "لا اله الا الله" و گاه و بیگاه که به زبانمان "شکر" جاری می شود واقعا نیت کنیم که شکر خدا باشد نه عادت زبانی.

- فرصتها را از دست ندهیم زیرا اگر ادعای یاد خدا داشته باشیم، خدا حتما چندین مورد برای ما ایجاد می کند که یادش بیفتیم. مبادا در آن مواقع خود را به غفلت بزنیم.

- ممکن است در ابتدای کارها "بسم الله" را بنویسیم یا بلند بگوییم و یا آهسته زمزمه کنیم. در آخر کارها باید خود را بررسی کنیم که آن "بسم الله" از روی رسم و تشریفات بوده یا واقعا یاد خدا بوده است.

- وضو گرفتن در مواقع غیر نماز و صلوات فرستادن و آه دل کشیدن از رنجهای پاکان خاندان پیامبر همگی در زمره یاد خداست.

=========================
پی نوشت ها:
1- قُلْ ما یَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَكُونُ لِزاماً(سوره فرقان، آیه 77)
2- سوره بقره، آیه 152
3- یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِذا لَقیتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثیراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (انفال، 45 و جمعه، 10) 

 

منبع:tebyan.net

ویدیو مرتبط :
خدا را فراموش کردیم چرا ؟!!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

توکلی:باید فراموش كنیم كه احمدی‌ن‍ژاد وجود داشته است/حداد:خدا از خلق احمدی نژاد پشیمان است!

 

اخبار سیاسی - توکلی:باید فراموش كنیم كه احمدی‌ن‍ژاد وجود داشته است/حداد:خدا از خلق احمدی نژاد پشیمان است!

احمد توكلی، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگوی پایان سال خود با روزنامه دنیای اقتصاد نكات قابل توجهی را در زمینه تشكیل فراكسیون اعتدالگرایان یا حامیان دولت در مجلس و افراط گرایی در خانه ملت و خط قرمزهای آن اشاره كرده است . مثلث آنلاین بخش هایی از ای مصاحبه را منتشر می كند :
 
* من فكر می كنم كه تلاش دولت برای تشكیل فراكسیون اعتدال نه جدی است نه مقدور.
 
* همیشه در مجلس نمایندگانی بوده‌اند كه در درگاه اتاق می ایستادند و حسب موقعیت بیرون یا داخل را انتخاب می كردند. فراكسیون اصولگرایان 100 عضو داشت، رهروان ولایت حدود 150 نفر و حدود 40 نفر هم اصلاح طلب. حالا عده ای از رهروان ولایت به اصلاح‌طلبان پیوسته اند و تقریبا سه دسته 100 نفره اند، اصلاح طلبان قبلی و این دسته جدیدا پیوسته ممكن است فراكسیون اعتدال را تشكیل دهند. موضوع این نیست كه تشكیل این فراكسیون خوب است یا بد. موضوع این است كه نمایندگان نزدیك به رهروان كار پسندیده‌ای نمی كنند و اصولا این گونه افراد قابل اعتماد نیستند.
 
* نمایندگانی كه به این شكل موضوع عوض می كنند قابل اتكا نیستند و نم یتوانند باری به دوش بگیرند. اصلا خوب نیست كه آقای روحانی چنین طرفدارانی در مجلس داشته باشد. ضمن اینكه زیبنده نیست كه فراكسیون مدافع دولت آقای روحانی از 100 نماینده تشكیل شود.
 
* این مساله احتمالا موضع گیری اكثریت را به دنبال دارد. این یعنی كشمكش سیاسی كه دولت تا به امروز از آن دوری كرده . این یعنی تكرار اشتباهات احمدی ن‍ژاد. نمی خواهم خیلی مسائل را باز كنم اما به نظر شما چه كسی برنده كشمكش دولت قبل با مجلس شد؟ امروز چنین فراكسیونی یعنی تحریك اكثریت.
 
*‌ تشكیل چنین فراكسیونی نفع وی‍ژه‌ای براید دولت در بر نخواهد داشت. هر نفعی كه تصور كنید می شود از تشكیل چنین فراكسیونی به دست آورد، در شرایط فعلی هم قابل حصول است. من وقار و شخصیت دولت فعلی را در دوری از دعواهای سیاسی می بینم اما وقتی فراكسیون حامیان دولت در مجلس شكل بگیرد، این وقار از بین می‌رود. می شود مثل دولت قبل با آن همه اشتباهاتی كه در همه زمینه‌ها به بار آورد. من معتقدم مجلس در مجموع این هدف را دنبال كرده كه با دولت كار كندتا شرایط كشور بهتر شود و این هدف مقدسی است و دولت باید از آن استفاده كند.
 
*‌ مجلس محل سیاست ورزی است تا امروز همین گونه بوده و در آینده هم خواهد بود. اما یك نكته باید مد نظر دولت قرار بگیرد. تشكیل فراكسیون اعتدال، تندروها را برجسته می كند، آقای روحانی باید بداند كه تندروها هنوز نتوانسته اند فضای مجلس را تغییر دهند و این برای دولت و مردم غنیمت است. باید بتوانیم این فضا را حفظ كنیم، باید از این فضا حمایت كنیم.
 
* خط قرمز مجلس، لاف‌های سیاسی و تهدیدهای توخالی است كه این روزها از برخی افراد شنیده می‌شود. اولدورم، اولدورم كردن ها برای مجلس غیر قابل قبول است. این گونه لاف‌ها برای كشور هم خیلی خوب نیست. دلیل آنكه دولت باید بگوید مردم آزادند و من به دلیل آنكه مجری انتخابات هستم دخالتی در آن ندارم و نمی خواهم قاعده بازی را بر هم بزنم.
 
* آقای دكتر حداد عادل یك بار به شوخی گفت،‌خدا احمدی ن‍ژاد را خلق كرد، بعد پشیمان شد و قالب اش را هم شكست! باید فراموش كنید كه شخصی مانند احمدی ن‍ژاد وجود داشته و رویه اش چنین بوده یا چنان بوده. 

اخبار سیاسی - دنیای اقتصاد