آنچه که موجب خواری در نزد خدا می گردد

بیت المال به محلّ نگهداری اموال عمومی گفته می شود

 ابومخنف ازدی گوید: گروهی از شیعیان نزد امیر مؤمنان سلام الله علیه آمدند و گفتند: ای امیرمؤمنان! ای کاش این اموال [بیت المال] را بر می داشتی و با توزیع آن میان این سران و اشراف، آنان را بر ما برتری می دادی، آن گاه با سامان یابی کارها به برترین چیز که خدا تو را به آن عادت داده است یعنی تقسیم یکسان و عادلانه میان مردم باز می گشتی!

امیرمؤمنان سلام الله علیه فرمود: وای بر شما آیا مرا وا می دارید که پیروزی را با ستم و بیداد بر مسلمانان تحت ولایتم بجویم؟! نه به خدا سوگند تا روزگار باقی است و در آسمان ستاره ای می بینم چنین نخواهد شد. به خدا سوگند اگر این اموال از آنِ من[هم] بود یقینا بینشان به تساوی قسمت می کردم، در حالی که این دارایی مال مسلمانان است؛ آن گاه با درنگی عمیق و طولانی سر بر داشت و فرمود: هر کس در میان شما مالی دارد از تباهی آن بر حذر باشد، به راستی بخشش نابجای آن بی تدبیری و اسراف است که موجب سربلندی صاحبش میان مردم و خواری او نزد خدا می گردد و هرگز کسی ثروتش را نابجا برای نااهلان هزینه نکرده، مگر اینکه خدا وی را از سپاسگزاری آنان محروم کرده و دوستی آن ها برای دیگری است و اگر کسی از آنان مانده باشد که برای وی ابراز قدردانی و خیرخواهی می کند، قطعا این کارش چاپلوسی و دروغ است.

 

نشانه اش این است که اگر پایش بلغزد و به یاری و دست گیری آنان نیازمند شود، پست ترین دوست و بدترین همدم است. هیچ کس ثروتش را نابجا و نزد نااهلان هزینه نکرده، جز اینکه بهره اش ستایش افراد پست و تعریف بدان است؛ آن هم تا زمانی که بر آن ها می بخشد و می افزاید و سخن نادان این است که وی چقدر بخشنده است در حالی که او نزد خدا بخیل است. پس چه بهره ای کسادتر و زیانبارتر از این نصیب است …. ۱

===========================
پی نوشت:
۱. الکافی، ج۴، ص۳۰.
۲. مفاتیح الحیات، ص۶۳۳-۶۳۴.

منبع:afkarnews.ir

ویدیو مرتبط :
کویر خواری! (بعد از زمین خواری و دریا خواری!)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آیا غیبت موجب بطلان روزه نمی‌گردد؟

 

چرا با توجه به وجود احادیثی از رسول خدا(ص) مبنی بر باطل کردن روزه با گناه غیبت، این گناه از مبطلات روزه در کتاب‌های احکام آورده نمی‌شود؟

1. همان طور که کارهای نیک و اعمال صالح انسان دارای درجات متفاوتی از ارزش و ثواب هستند، گناهان انسان نیز از نظر فساد و عقوبت در یک سطح نیستند. این‌گونه احادیث، بیانگر بزرگی گناه غیبت و شدت فساد آن است؛ زیرا غیبت با بزرگ‌ترین سرمایه مردم یعنی با آبروی آنان سرو کار دارد. از این‌رو، اسلام عزیز آن را مذموم شمرده و با تعبیرات بسیار شدید از آن یاد کرده تا همگان را متوجه مضرات و آثار سوء آن کرده و از ارتکاب چنین گناهی باز دارد.[1]

2. از روایات ائمه معصومین(ع)، این‌گونه بر می‌آید که روزه‌داری؛ دارای مراتبی است و مرتبه ظاهری آن، همان است‌که در منابع فقهی به آن اشاره شده و برای آن شرایط و مبطلاتی ذکر نموده‌اند، اما مرتبه‌ی بالاتر و باطنی روزه، آن است که شخص روزه‌دار، تمام اعضای بدن او روزه باشد؛ یعنی بتواند چشم، گوش، زبان و سایر اعضایش را از حرام دور نگه دارد.[2] باید توجه داشت که چنین روزه‌ای است که مورد قبول حق تعالی قرار می‌گیرد و آن آثار کامل خود را به همراه خواهد داشت.

البته در مرحله‌ی نخست، هر مکلفی مأمور به انجام واجبات -به همان شکلی که در منابع فقهی بیان شده است- می‌باشد، چرا‌که ترک واجب، به بهانه‌ی عدم قبولی آن، خودش جُرم بوده و دارای عقوبت الاهی است.          

در نتیجه، روزه با ترک سایر واجبات یا همراه با انجام محرمات و گناهانی همچون «غیبت»، نتیجه مطلوب خود را نخواهد داشت، اما از آن‌جا که هر کدام از این اعمال دارای حکمی مستقل هستند که به تنهایی نیز آثار و نتایجی دارند، غیبت کردن، موجب بطلان روزه نخواهد شد، بلکه از ارزش و اثر واقعی آن می‌کاهد.[3]

[1]. برگرفته از نمایه «غیبت و اهمیت توبه از آن»، سؤال 4166.
[2]. ر.ک: ابن حیون، نعمان بن محمد مغربى‏، دعائم الإسلام، محقق، فیضى، آصف‏، ج ‏1،ص 268، مؤسسة آل البیت علیهم السلام،‏ قم، چاپ دوم، 1385ق‏.
[3]. ر.ک: نمایه «مبطلات روزه»، سؤال 5859.
منبع:islamquest.net