گاهی دلم برای مردها می سوزد!

 

آنها ما را دوست دارند. دوست داشتنی ساده و منطقی. اصلا به نظر می رسد که دنیای مردانه همین طور است.

 

گه گاهی با خود اینگونه فکر می کنم که مرد بودن کار سختی است. گاهی هم اینطور می اندیشم که مرد بودن تا حدودی غم انگیز است. دلیل این مساله این است که دنیای مردانه دنیایی سخت و پر مسئولیت است و فشارهای مادی و معنوی متعددی را به دنبال دارد اما با وجود این شرایط هیچ کس از دنیای مردانه سخن نمی گوید. هیچ نهاد یا سازمان خاصی از حقوق مردان دفاع نمی کند و هیچ تشکلی با پسوند مردان، وجود ندارد که به بیان خواسته ها و انتظارات آنها بپردازد. مردها نماد خاصی مثل رنگ صورتی ندارند. این روزها در همه جای دنیا سخن از حقوق زنان و دفاع از حقوق زنان و دنیای زنانه است. در حالیکه دنیای اغلب زنان با یکی از همین مردها گره خورده است. یکی از همین مردهایی که ممکن است شریک زندگی مان باشند یا پدر مان باشند یا برادرمان. در هر صورت دوستمان دارند.

 

یکی از همین مردهایی که آرزو دارد تا بهترین شرایط زندگی را برای همسرش مهیا کند. همان هایی که وقتی می خواهند حرف خاصی به همسرشان بزنند هول می شوند و یکی از همان مردهایی که ممکن است دیگر در بین ما نباشند.

 

یکی از همین مردهای همیشه خسته. از آن مردهایی که از سن قانونی یعنی 18 سالگی، مجبور به دویدن هستند. دویدنی به دنبال سربازی، تحصیلات، شغل خوب و تهیه مسکن و....چون همه از مردها توقعاتی دارند. وقتی به خواستگاری می روند از انها توقع می رود که تحصیل کرده باشند، پولدار باشند، خوش تیپ و قد بلند هم باشند و البته با داشتن همه این موارد، یک رکن مهم به نام خوش خلقی هم باید داشته باشند و خدای ناکرده اگر یکی از این موارد وجود نداشته باشد، به گونه ای دیگر با آنها برخورد می شود.

 

گاهی اینطور فکر می کنم که خانم ها با وجود شرایط خاص و فراز و نشیبهایی که در طول زندگی شان طی می کنند، باید انعطاف پذیر باشند اما آسایش و خوشی بیشتری نسبت به مردان دارند. خانمی را فرض کنید که خانه دار است و مشغله های خاص خود را دارد. اما از مردی که از صبح تا شب برای کسب درآمد بیشتر و مهیا کردن یک زندگی نسبتا خوب، تلاش کرده، انتظار داریم که وقتی شب به خانه می رسد، با تمام خستگی اش، بنشیند و زیر پنجره برای ما ویولن بنوازد و جالب اینجاست که از همین مرد رمانتیک انتظار داریم که مدیر ارشد یک کارخانه باشد و بتواند زندگی ما را همه جوره تامین کند و هر چند وقت یک بار ما را به مسافرت ببرد و همواره صبور باشد و در مواقعی که دلمان گرفته به ما دلداری دهد. با آرامش به کارش رسیدگی کند و همیشه بوی عطر و ادوکلن بدهد و از دست پخت همسرش تعریف و تمجید کند. وقتی قرار است در یک مهمانی شرکت کنیم که علاقه ای به آن ندارد به خاطر همسرش باید حضور داشته باشد و غرغری هم در میان نباشد و هر کسی را که ما دوست داریم، دوست داشته باشد و فراموش نکند که همیشه خانمش را تحویل بگیرد و از بیان عبارات محبت آمیز سر باز نزند.

 

بیائید باور کنیم که مردها اینطور که ما نشان می دهیم، بد نیستند. مردها به دنبال این هستند که در زندگی شان آرامش داشته باشند و همسری که این موهبت را به آنها تقدیم کند. فقط کمی آرامش، در ازای تمام فشارها و استرس هایی که به خاطر خوشحال بودن و راحت بودن ما، تحمل می کنند

 

مردها دنیای غمگین صبورانه ای دارند. بهتر است به این نکته اعتراف کنیم که مردها صبرشان از ما بیشتر است. وقت هایی که فریاد می کشند و اضطراب چکی را دارند که هنوز پاس نشده است و اوقاتی که پاسخ تلفن و پیامک های ما را نمی دهند. اوقاتی که از خستگی عرق بر پیشانی شان نشسته و کفش هایشان پر از خاک است باز هم به ما گوش می دهند. به ما موجودات شگفت انگیز کم طاقت که دوستمان دارند. آنها دوستمان دارند و ما همیشه اینطور فکر می کنیم که نکند ما را به خاطر خودمان نخواهند.

 

آنها ما را دوست دارند. دوست داشتنی ساده و منطقی. اصلا به نظر می رسد که دنیای مردانه همین طور است.

 

بهتر است کوتاه بیائیم. میکروفونها و تابلوهای اعتراضمان را کنار گذاریم و شعار ندهیم.

 

بیائید باور کنیم که مردها اینطور که ما نشان می دهیم، بد نیستند. مردها به دنبال این هستند که در زندگی شان آرامش داشته باشند و همسری که این موهبت را به آنها تقدیم کند. فقط کمی آرامش، در ازای تمام فشارها و استرس هایی که به خاطر خوشحال بودن و راحت بودن ما، تحمل می کنند. مردها زندگی پردغدغه ای دارند اما تعریف شان از خوشبختی به همین سادگی است که بیان شد.

 

شاید عده زیادی به این نوشته معترض باشند و از این موضوع سخن بگویند که برخی از زنان هم برای تامین معیشت خانواده باید کار کنند اما فراموش نکنید که وظیفه تامین معیشت بر عهده مرد است و هیچ زنی به خاطر عدم کسب درآمد بازخواست نمی شود.

 

این نوشته سخنی کلی است با همه بانوان عزیز این مرز و بوم. برای اینکه به گونه دیگری به مردان نگاه کنیم و باور کنیم که آنها دوستمان دارند و بسیاری از سختیهایشان به خاطر ماست. ما نیز به خاطر زندگی و علاقه مندی به مردها، سختیهایی را متحمل می شویم. اما آنچه مهم است اینکه زنان و مردان به دیده محبت به یکدیگر بنگرند و سعی داشته باشند تا نگرشهای توقع آمیز را کاهش دهند و به آرامش یکدیگر بیندیشند . باور کنند که رقابتی میان این دو وجود ندارندو بهتر است رفاقت را جایگزین کنند.

 منبع:تبیان

ویدیو مرتبط :
گاهی دلم پیش اباالفضل گاهی دلم پیش حسینه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

صفایی پس از آزادی از زندان: جرمم رابطه با فدراسیون جهانی است/ دلم به حال کفاشیان می‌سوزد!

صفایی پس از آزادی از زندان: جرمم رابطه با فدراسیون جهانی است/ دلم به حال کفاشیان می‌سوزد!

کریم صفایی علت بازداشتش را رابطه با فدراسیون جهانی عنوان کرد.

 

رییس فدراسیون تیروکمان غرب آسیا در گفت‌وگو با ایسنا، پس از آزادی از زندان اظهار کرد: من از رییس بندم و تمام افرادی که در این 15 روز بازداشت با من بودند، تشکر می کنم. آن‌ها برخورد محترمانه‌ای با من داشتند و جز حاج کریم، کوچکترین چیزی به من نمی گفتند! این روزهای سرخ ورزش هم یک روز تمام می‌شود و من چه علت بازداشتم را بگویم و چه نگویم مردم هوشیارتر از این‌ها هستند که بخواهند منتظر باشند تا علت را از کریم صفایی بپرسند.

وی اضافه کرد: من به آقای کفاشیان که یک روز بازداشت شده است می‌گویم که اگر ما در سیستم ورزش کشور مدال بگیریم باید به عملکرد خود شک کنیم چون من 10 سال در این سیستم کار کردم و در آخر 15 روز بازداشت شدم و در آخر هم مدیران ورزش می‌گویند که در جریان نیستند. آن‌ها برایم پرونده امنیتی درست می‌کنند و قطعا خودشان می‌دانند که این پرونده را چه کسی ساخته است. به هر حال چنین اقداماتی جواب دارد.

صفایی اضافه کرد: به من گفتند که علت بازداشتم رابطه با فدراسیون جهانی است و این موضوع برایم جرم است، در حالی که من رییس فدراسیون غرب آسیا هستم و اگر این موضوع جرم بوده پس چرا زمانی که قرار بود تیم ملی به مسابقه‌های کسب سهمیه المپیک در آمریکا برود، از من خواستند تا شرایط را برایشان آماده کنم.

رییس فدراسیون تیروکمان غرب آسیا درباره بدهی مالی فدراسیون تیروکمان که در زمان ریاست او به وجود آمده بود هم به ایسنا گفت: من با دستور علی‌آبادی ساخت و ساز در فدراسیون تیروکمان را آغاز کردم و علی‌آبادی پسرخاله من نیست. ایشان در یک برنامه بلندمدت اعلام کرده بود که باید این ساخت و ساز انجام شود و من هم همین کار را کردم. حالا آقایانی که تشریف آورده‌اند اگر بروند هم دوباره کارهایی که بنده کرده‌ام ادامه خواهد یافت. من به خاطر این اقداماتم اگر در سیستم دیگری بودم حتما مدال می‌گرفتم.

وی به مشکلاتی که برای علی کفاشیان، رییس فدراسیون فوتبال ایجاد شده است،‌ گفت: دلم به حال آقای کفاشیان می‌سوزد که 30 سال برای این ورزش کار کرد و در آخر هم بازداشتش کردند.

صفایی در پاسخ به اینکه آیا بازداشت شما به موضوع کفاشیان مرتبط است، گفت: به هر حال این مسائل یک موضوع را دنبال می‌کنند چون وقتی منطق و دانش در ورزش در میان نباشد، آن‌ها می‌خواهند با چنین موضوعاتی جلوی کار شما را بگیرند.

رییس فدراسیون تیروکمان غرب آسیا، اظهار کرد: من برای آقایانی که در قوه قضاییه در رابطه با بازداشتم با آن ها هماهنگ شده بود و من را هم می شناختند، متاسفم،‌ آن‌ها می‌دانستند که من نمی‌خواهم خاری به پای کشورم وارد شود.

وی درباره وضعیت پرونده‌اش گفت: به دنبال آن هستم که ورزش به تعلیق نرسد و در این رابطه هر کاری که از دستم بربیاید انجام می‌دهم و تا آخرین لحظه عمرم از افرادی که در ورزش فتنه و رخنه کرده‌اند نمی‌گذرم و در دادگاه‌ها این موضوع را پیگیری می‌کنم. قرار است یک ماه دیگر پرونده من مورد رسیدگی قرار گیرد و تا آن زمان برای موارد اتهامی خود برائت خواهم گرفت. به هر حال این موضوع روشن خواهد شد. من کمک می‌کنم که رشته تیروکمان تعلیق نشود، البته اگر آن‌ها بخواهند.

وی با انتقاد از برخی از مدیران وزارت ورزش که از بازداشت او اعلام بی‌خبری کرده بودند، گفت: این افراد در وزارت ورزش روزی یک بار راست می‌گویند و آن هم زمانی است که زنگ منزل خود را می‌زنند و در پاسخ به این که می‌شنوند،‌ کیست، می‌گویند منم!/ایسنا