کم رویی نوعی اضطراب اجتماعی

 

کم رويي، نوعي ترس يا اضطراب اجتماعي بوده که بواسطه آن زن يا مرد از مواجه شدن با افراد نا آشنا و ارتباطات اجتماعي گريزان است.ريشه اصلي کم رويي مي تواند در ترس يا اضطراب اجتماعي نهفته باشد.

 

 

اضطراب يک پاسخ طبيعي در مقابل هر نوع تهديد يا فرآيند آگاه کننده و اخطاري به فرد در باره يک خطر يا موقعيت دشوار مي باشد. اضطراب در حد متعادل آن براي بسياري از اعمال و رفتارهاي انسان و تلاش و حرکت و آمادگي براي مقابله با تهديدها و خطرهاي طبيعي و اجتماعي ضروري مي باشد.

 

 

 

 

اما زماني که نگرانيهاي فرد نسبت به مسايل مختلف فزوني مي يابد، دچار اضطرابي مي شود که در نتيجه اعتماد به نفس او کاهش مي يابد، قدرت نگرش واقع بينانه و برقراري ارتباط متقابل با ديگران به حداقل مي رسد و گريز از ارتباطات معمول اجتماعي و دل مشغولي هاي مفرط، شخصيت را فرا مي گيرد.اضطراب اجتماعي، وقوع نوعي ارزيابي شخصي در موقعيتهاي مختلف اجتماعي است. به عبارت ديگر زنان و دختراني که دچار اضطراب اجتماعي مي باشند، از مواجهه با ديگران و از اينکه مورد داوري ديگران قرار گيرند، دچار ترس و واهمه هستند.

 

 

زن يا دختر چنين احساس مي کند که در هر موقعيت، شخص و يا اشخاصي هستند که به محض مواجه شدن با او شخصيت و اعمال و رفتارش را مورد بررسي و کنکاش قرار مي دهند. بنابراين تا حد ممکن سعي دارد از مواجه شدن با ديگران دوري جويد.به عنوان نمونه سخن گفتن براي خانمهاي کارمندي که در جلسات اداري شرکت مي کنند و دچار کم رويي هستند، بسيار دشوار مي باشد. البته ممکن است اکثر افراد در موقعيتهاي اجتماعي خاص دچار اضطراب باشند اما افرادي که کم رو هستند و اضطراب اجتماعي بالايي دارند بيش از اندازه نگران هستند.

 

 

بعضي افراد کم رويي را براي دختران و زنان امري عادي و حتي صفتي مقبول و مثبت تلقي مي نمايند و چنين دختران کم رويي را دختراني باحيا و باعفت مي دانند و حتي آنان را مورد تمجيد و تشويق قرار مي دهند. در حالي که کم رويي پديده اي غير ارادي، ناخوشايند و نشانگر معلوليت اجتماعي است که براي هر دو جنس پسر و دختر امري نامطلوب و نابهنجار مي باشد. بايد توجه داشت که کم رويي يک پديده پيچيده رواني- اجتماعي بوده و علت آن عمدتاً به روابط بين فردي و نحوه تربيت برمي گردد.

 

 

 

عوامل موثر برکمرويي

 

 

خانواده يکي ازمنابع اساسي در ايجاد کم رويي مي باشد. نحوه ارتباطات خانواده و تجارب اوليه پسران و دختران خصوصاً در سالهاي پيش از دبستان و اوايل دبستان نقش اساسي در شکل گيري شخصيت آنان خواهد داشت و الگوي رفتاري بزرگسالان، برنامه هاي تلويزيوني، نحوه و ميزان ارتباطات عاطفي- کلامي و اجتماعي بزرگسالان با دختران و پسران، بيشترين تأثير را در رشد اجتماعي کودکان دارد.

 

 

 

 

انتظارات نا معقول والدين از دختران خود در شرايط مختلف و وادارکردن آنان به انجام رفتارهاي قالبي و تصنعي در موقعيتهاي مختلف اجتماعي همچون در حضور جمع مهمانان و مهمانيها، در کوچه و خيابان، هنگام غذا خوردن و لباس پوشيدن، صحبت کردن و ... سخت گيري بيش از حد و توقعات فراوان و غير ضروري، تنبيه، تحقير و يا برعکس حمايتهاي افراطي و گزاف، از اصلي ترين زمينه هاي رشد معيوب اجتماعي دختران و بروز کم رويي است.

 

 

تعارض و دوگانگي در رفتار والدين و بزرگسالان، موجب کشاکشهاي دروني و در نتيجه، اختلال در رشد طبيعي شده، اضطراب شديد و کم رويي دختران را به همراه خواهد داشت. کم رويي در ميان تک فرزندان و فرزندان اول خانواده بيش از ساير کودکان ديده مي شود. اين مسأله زماني به شکل جدي مطرح مي شود که والدين قادر نباشند زمينه تربيت و رشد اجتماعي مطلوب و هماهنگ کودک را مطابق با نيازهاي عاطفي و اجتماعي او فراهم آورند. فرزند اول يا تک فرزند معمولاً خود را با بزرگترها همانند سازي مي کند و تمايل بيشتري به برقراري ارتباط با بزرگسالان دارد تا نسبت به همسالان.

 

 

مدرسه که محيطي براي پروراندن مهارتهاي اجتماعي و مشوقي براي اجتماعي شدن دختران و گسترش ارتباطات بين فردي آنان مي باشد،گاهي از مواقع به جاي تشويق به برقراري ارتباط، دختراني را الگو و سرمشق ديگران قرار مي دهند که داراي يک معلوليت اجتماعي يعني کم رويي هستند.

 

 

برخي از معلمان معمولاً بالاترين نمره انضباط را به دانش آموزان کم رو مي دهند و از آنان به عنوان شاگرداني مؤدب، ساکت و حرف گوش کن ياد مي کنند! و... زماني که معلمان ، به طور مکرر دانش آموزي را به عنوان فردي ساکت، مؤدب و ... خطاب مي کنند.

 

 

اعمال فشارهاي رواني و اخلاقي، انضباط خشک، تحقير و تهديد، تنبيه و محدوديتهاي شديد و غيرمنطقي، هدايت دانش آموزان به سوي تسليم پذيري محض و رفتارهاي ديکتاتورمنشانه، زمينه هاي اضطراب و کم رويي را در کودکان و دختران تشکيل خواهند داد.

 

 

 

 

 

زن يا دختري که قادر به برقراري ارتباط با ديگران نيست احساس مي کند که از دوستان و نزديکان خود جداست. چنين فردي نمي تواند احساسات خوشايند يا ناخوشايند، اميدها و آرزوهايش را با نزديکانش در ميان بگذارد و پاسخهايشان را دريافت کند. احساس تنهايي، همانند کم رويي يک معلوليت اجتماعي به شمار مي رود. هر کسي در يک شرايط يا موقعيت ويژه ممکن است احساس کند که تنهاست. فردي که مدام اين احساس را داشته باشد به تدريج از ارتباطات بين فردي او کاسته شده و ويژگيهاي افراد کم رو را مي يابد.

 

 

 

علايم کمرويي

 

تشديد ضربان قلب، برافروخته شدن چهره، به هم خوردن آهنگ تنفس، تغيير در تن صدا و ... از علايم فيزيولوژيکي در افراد کم رو مي باشد. دوري جستن از جمع، خجالت کشيدن و به لکنت افتادن، بريده و کم حرف زدن، مضطرب بودن و دستپاچه شدن، ناخن جويدن و با انگشتان خود بازي کردن، با لباس خود ور رفتن، سر را پايين انداختن و زير چشمي نگاه کردن، غرق در افکار خود شدن و بيشتر به خود توجه کردن از ويژگيهاي دختران و پسران کم رو مي باشد.

 

 

کم روها بيشتر تمايل دارند با کوچکتر از خود بازي کنند و سرگرم باشند. آنها سرگرم شدن و بازي کردن با اشياء و لوازم مختلف را به جاي انسانها ترجيح مي دهند.

 

 

با صداي آهسته و غيرطبيعي سخن گفتن، گرفته و نگران بودن، بيزاري شديد از نگاههاي منتقدانه ديگران، ضعف اعتماد بنفس، بي جرأت و شهامت بودن در عين توانمندي و قدرتمند بودن، دوري از دعوت کردن و دعوت شدن توسط ديگران و در نهايت تمايل به تنهايي از ديگر خصوصيات زنان و مردان کم روست.

 

 

 

 

 

غلبه برکمرويي

 

کمرويي بيشتر به روابط بين فردي و اجتماعي بر مي گردد"در نتيجه براي رفع مشکل کمرويي بايد روشهايي رابه کار گرفت تا روابط بين فردي افزايش يافته و ازنظر کيفيت نيزبه سطح قابل قبولي برسد. به طور مثال، چنانچه در دختران و زنان استعداد و هنر خاص و مثبتي موجود است بايد آن را تقويت کرده تا از اين طريق اعتماد به نفسشان بيشتر شود چرا که هر چقدر اعتماد به نفس بالاتر باشد کم رويي کمتر مي شود.همچنين، حضور در مهمانيها، فعاليتهاي فوق برنامه مدارس و دبيرستانها، انجام بازيهاي گروهي(تعاون)مي تواند به از بين رفتن کم رويي کمک نمايد. بيان و گفتار نيک و زيبا نيز در توان بخشي به کم رويي نقش مهمي دارد. چنانچه بدانيم منظور خودمان را چگونه بيان کنيم بري مدت طولاني هرگز کم رو نخواهيم ماند و زماني که ببينيم صحبتهايمان توجه اطرافيان را به خود جلب مي کند، جرأت پيدا مي کنيم.

 

 

 

ویدیو مرتبط :
کنترل کم رویی کم حرفی و خجالت کشیدن

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

10 تست اختلال اضطراب اجتماعی

 

بنابراین نتایج این اطلاعات نباید به منزله طبابت و جایگزین توصیه‌های پزشکتان تلقی شود.

 

اگرچه اضطراب اغلب اوقات یک پاسخ عادی به استرس و تنشی است که زندگی روزمره را پر کرده اما ممکن است برای خیلی از مردم مشکلی بزرگ محسوب شود.

 

اگر اضطراب، روش زندگی‌تان را تغییر داده ممکن است دچار اختلال اضطراب اجتماعی شده باشید. اضطراب اجتماعی (یا اجتماع‌هراسی) به اضطرابی اطلاق می‌شود که به واسطه وقایع اجتماعی ایجاد می‌شود. به‌رغم نبود تست‌های آسان اختلال اضطراب اجتماعی اما علائم و نشانه‌های گوناگون شناخته‌شده‌ای وجود دارد که به شما در درک حالاتی که تجربه می‌کنید، کمک خواهد کرد.

 

آیا شما به علت احساس ناراحتی شدید از روبه‌رو شدن با غریبه‌ها یا ترس طاقت‌فرسا از انجام کاری یا گفتن حرفی که باعث شرمندگی‌تان شود، برنامه زندگی‌تان را تغییر می‌دهید؟

 

آیا هنگامی که از شما خواسته می‌شود در مقابل جمعی از مردم کاری را انجام دهید یا صحبت کنید، دچار مشکلاتی توأم با اضطراب شدید نظیر تپش قلب یا حتی لرزش و رعشه می‌شوید؟

 

آیا گاهی اوقات دچار فشار احساسی مانند تنفس کوتاه یا اینکه انگار قادر به تنفس نیستید، می‌شوید؟

 

آیا گاهی اوقات فشار احساسی را نظیر ترس از اینکه دارید دیوانه می‌شوید یا از دنیای واقعی جدا شده‌اید، تجربه می‌کنید؟

 

آیا از خوردن، نوشیدن یا نوشتن مطلبی در حضور جمعی از مردم واهمه دارید یا دست کشیده‌اید؟

 

آیا تعاملات اجتماعی با محل کار، آموزشگاه یا زندگی شخصی‌تان تعارض دارد؟

 

آیا هنگام حضور در جمع مردم احساس می‌کنید که مدام مورد قضاوت یا ارزیابی قرار می‌گیرید و حتی برای جلوگیری از بروز آن از این موقعیت‌ها دوری می‌کنید؟

 

آیا هنگام سر و کار داشتن با شخصیت‌های ذیصلاح نظیر استاد، رئیس یا افراد ذیصلاح دیگر دچار حالت عصبی، ترس یا ناراحتی شدید می‌شوید؟

 

آیا متوجه می‌شوید که ترس‌تان بیش از اندازه و غیرمنطقی است اما یارای مقابله با آن را ندارید؟

 

آیا اغلب اوقات از تلفن‌زدن به افراد ناشناس تحت فشار قرار می‌گیرید و از تماس با آنها خودداری می‌کنید؟

 

افرادی که تصور می‌کنند از یک یا چند مورد از این مشکلات رنج می‌برند، اغلب از شرایط خود احساس شرمساری می‌کنند و به پنهان‌کردن اضطرابشان به هر قیمتی خو گرفته‌اند. آنچه مسلم است راه‌هایی برای کمک به شما وجود دارد و شما می‌توانید برای تشخیص قطعی به پزشک متخصص مراجعه کنید.

منبع : Hamshahrionline.ir