چه کار کنیم تا بیشتر حقوق بگیریم

 

اگر فكر می‌كنید وقتش شده است كه افزایش حقوق داشته باشید این راهنما را بخوانید

كی گفته «پول علف خرس نیست!» این روزها با این هزینه‌های سرسام‌آور ارزش پولی كه درمی‌آورید گاهی از علف خرس هم كمتر است. تا چشم بر هم می‌زنید همه حقوق‌تان تمام شده و كلی باید دو دو تا چهار تا كنید تا سر و ته دخل و خرج‌تان جفت و جور شود. احتمالا اولین راه‌حلی كه می‌شود به آن فكر كرد افزایش حقوق است. باید راه‌حلی پیدا كنید كه رئیس‌تان با افزایش حقوق شما موافقت كند. اگر دنبال راه‌حلی هستید این راهنما را از دست ندهید.

 

1. موفقیت، شانس‌تان را بیشتر می‌کند

درخواست افزایش حقوق را بعد از به‌دست آوردن یک موفقیت خوب در سر کار مطرح کنید. لازم نیست مغرور و از خودراضی باشید اما این یک روش امتحان شده است که درخواست افزایش حقوق بعد از اینکه شما کاری استثنایی در سر کار انجام داده‌اید مورد قبول قرار می‌گیرد. با رئیس‌تان رودربایستی نداشته باشید. به او بگویید که موفقیت شما تنها آغاز فرصت‌های زیادی است که شما می‌توانید برای شرکت ایجاد کنید.

 

2. استعدادتان را نشان دهید

اگر فکر می‌کنید که مستحق افزایش حقوق هستید باید این را ثابت کنید. لازم نیست از خودتان تعریف کنید. تنها نشان دهید که سرمایه ارزشمندی برای شرکت هستید و همیشه و به ویژه وقتی کس دیگری نیست شما برای انجام کارها حاضر هستید.

 

3. صریح باشید

دنبال دوز و کلک با رئیس‌تان نباشید. دقیقا به رئیس‌تان بگویید چه می‌خواهید و چرا چنین چیزی را در چنین زمانی می‌خواهید. صداقت بهترین سیاست است و باعث می‌شود شخصیت‌تان را هم دوست‌داشتنی‌ترکند.

 

4. در باره وضعیت مالی محل کارتان تحقیق کنید

اگر بدانید که سیاست‌های شرکت برای افزایش حقوق چیست و در چه زمان‌هایی می‌توانید انتظار افزایش حقوق را داشته باشید، آن وقت می‌توانید بهتر نزد رئیس‌تان برای افزایش حقوق استدلال کنید. وقتی با اطلاع باشید و بدانید چه می‌گویید احتمال دست خالی برگشتن کمتر خواهد بود.

 

5. برای شنیدن «نه» خود را حاضر کنید

اگر همه کارهایی که لازم بود را انجام دادید و بازهم نه شنیدید آن وقت دیگر کار از دست شما بیرون بوده است. با این حال، به جای اینکه ناامیدانه برگردید، از رئیس‌تان بپرسید که آیا به جای افزایش حقوق می‌تواند چیز دیگری مثلا تعطیلات اضافه یا اضافه کار یا مزایا به شما بدهد اما حواستان باشد زیاد از حد حریص جلوه نکنید. سعی کنید همواره لبخند بر چهره‌تان باشد حتی اگر اتفاق‌هایی افتاد که شما دوست نداشتید.

منبع:مجله ایده آل

ویدیو مرتبط :
آیا در ابتدای کارآفرینی باید برای خود حقوق در نظر بگیریم؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

حرارت سنج حقوق بشر غربی ها با چه فرمولی کار می کند؟

 

 

 

سید ضیاء الدین احتشام - سال گذشته و در جریان حوادث بعد از انتخابات ، هنگامی که خیابان های تهران شاهد صحنه های زد و خوردهای بعضاً خونین بود ، دولت های غربی (ابتدا اروپا و سپس آمریکا) در دفاع از مردم ایران سر از پا نمی شناختند! و از این که حقوق بشر در ایران نقض می شود غمگین و خشمگین بودند!

اینک اما در حالی که تا این لحظه 100 نفر در مصر کشته شده و هزارن تن دیگر مجروح و زخمی اند ، غربی ها یا سکوت کرده اند و یا حداکثر به اظهار نظرهای پاستوریزه ای مانند دعوت طرفین به خویشتن داری و لزوم اجتناب از خشونت بسنده می کنند.

جالب این جاست که هر چقدر مردم مصر در قیام خود پیش می روند و دولت مبارک تضعیف می شود ، غرب بیشتر به یاد حقوق بشر مصری ها می افتد! (درست مانند زمان شاه که تا وقتی حاکم بود ، غرب هواداریش را می کرد و پس از ساقط شدن ، حتی به عنوان یک بیمار نیازمند معالجه هم قبولش نکردند!)

اگر کشته شدگان حوادث ایران ، "بشر" هایی بود که "حقوق" داشتند -که چنین است - آیا از دیدگاه غربی ها کشته شدگان مصری "بشر" های دارای "حقوق" نیستند؟

آیا قواعد حقوق بشر ، شامل کشورهایی که "دوستان" حکومت می کنند نمی شود؟

آیا چون حسنی مبارک ، اطاعت پذیری مطلق در برابر غرب دارد و حافظ منافع اسراییل در جهان عرب است ، حق دارد با مردم هر گونه رفتاری داشته باشد و طی کمتر از یک هفته صد نفر را راهی گورستان کند؟

غرب ، در ماجرای تونس هم ، تا روز آخری که بن علی فرار کرد ، کاملا سکوت کرده بود و از بین تمام شبکه های خبری مهم دنیا ، فقط الجزیره حوادث آن را پوشش می داد و در رسانه های آمریکایی و اروپایی ، از جوانی که به دلیل بدرفتاری پلیس خودسوزی کرد و روی تخت بیمارستان ، به طرز دردناکی جان داد ، هیچ سخنی نبود و نیز هیچ کدام از آنها ، از حقوق بشر نقض شده در تونس سخن نمی گفتند ؛ علت نیز کاملاً مشخص بود:"بن علی از خودمان است."

این رشته البته سر دراز دارد ؛ مگر نه این است که یکی از استبدادی ترین حکومت های جهان ، اکنون در عربستان سعودی بدون کوچکترین رنگ و بویی از دموکراسی برقرار است و آمریکای عاشق دموکراسی ، از گل نازک تر به سعودی ها نمی گویند؟

یا مگر صدام ، در هنگام جنگ 8 ساله با ایران ، بزرگ ترین ناقض حقوق مردم کشور خودش، به ویژه شیعیان و کردها نبود؟ چرا آن زمان "غرب بشر دوست" فقط لبخند ژوکوند تحویل صدام می داد و البته کشتی کشتی جنگ افزار؟!

در این که باید سطح حقوق بشر در کشور ما باید رو به صعود باشد تردیدی نیست و انتقاد از غرب هم به معنای بی اشکالی خودمان نیست ، اما ساده لوحانه است که بپذیریم حقوق بشر برای غرب یک اصل بنیادین و تغییر ناپذیر است.

البته در سطوح داخلی کشورهای غربی ، این اصل تا حد زیادی مورد توجه است اما نگاه آنها به حقوق بشر در جهان خارج ، فرعی است بر اصل منافع مادی و سیاسی خودشان