چه طور با خستگی‌های بعد از زایمان کنار بیاییم؟

یکی از مهم‌ترین چالش‌های زندگی‌ زمان تولد فرزند ، خستگی بعد از زایمان است

 

اولین هفته‌ها پس از تولد فرزند شما با یکی از مهم‌ترین چالش‌های زندگی‌تان روبه رو می‌شوید. خستگی دائمی، کمبود خواب و استراحت باعث می‌شود آنطور که دلتان می‌خواهد از لحظه‌های ناب حضور فرزندتان لذت نبرید. چطور می‌شود با این خستگی و تنش کنار بیایید و از بودن با فرزندتان بیشترین لذت را ببرید؟

روزهای پس از تولد نوزاد ویژه، متفاوت و همراه با تغییر مهم و جدی در زندگی زناشویی‌تان است. این روزها فوق‌العاده و خاص هستند اما کمتر پدر و مادری است که بتواند ادعا کند با کمبود خواب و مراقبت دائمی از فرزندش کنار آمده است و هیچ مشکلی با آن ندارد و یا توانایی‌هایش محدود نشده‌ است. برای اینکه بتوانید از این تجربه تازه بیشترین بهره را ببرید و با خستگی کنار بیایید این چند نکته را بخوانید.‏

هر روز را با انرژی شروع کنید
چطور ممکن است با وجود شب بیداری و خستگی روزتان را با انرژی شروع کنید؟ این پیشنهاد برایتان عجیب است اما منظوراین است که صبح‌ها قبل از شروع هر فعالیتی یک دوش سریع بگیرید. آب به شما احساس آرامش می‌دهد. اگر بتوانید کمی در آب بنشینید در کم شدن احساس خستگی بسیار موثرتر است. با این حال یک دوش سریع هم جوابگوی خوبی به فشارهای شبانه است.‏

دیدارها را محدود کنید
با اینکه بچه تازه برای همه اطرافینتان جالب و دیدنی است و شما هم از این تجربه تازه خوشحال هستید و می‌خواهید فرزندتان رابه دیگران نشان بدهید اما اگر واقعا خسته هستید بخشی از بازدیدهای روزانه و مهمانی‌ها و دیدارها را محدود کنید.

 

همچنین می‌توانید این مهمانی‌ها را طوری مدیریت کنید که در زمان مشخص و معینی باشند. در این صورت انرژی بیشتری برای استراحت و مراقبت از خودتان ذخیره می‌کنید. بدون تعارف به دیگران بگویید که خسته هستید و از پس مهمانی و پذیرایی بر نمی‌آیید و یا نیاز به استراحت دارید. دوستان و اعضای خانواده هم باید متوجه شوند که شما برای بازگشت به زندگی عادی و روزمره نیاز به زمان دارید. این مساله را گاهی لازم است خودتان به اطرافیان گوشزد کنید.‏

درخواست کمک
درخواست و پذیرش کمک از دیگران برای بسیاری از پدر و مادرها کار ساده‌ای نیست. به ویژه برای کسانی که زندگی قاعده‌مند و مستقلی داشته‌اند؛ درخواست کمک از دیگران در واقع یک نوع ساختار شکنی به حساب می‌آید. چیزی که باید بدانید این است که این خستگی و فشار همیشگی نیست. بالاخره این هفته‌ها هم می‌گذرد و زندگی‌تان شکل و قاعده دلخواهتان را پیدا می‌کند. مغرور نباشید و اگر کاری از دست کسی بر می‌‌آید از درخواست کمک امتناع نکنید.

 

یک دوست عزیز یا یکی از والدین خودتان می‌تواند در مراقبت و نگهداری از کودک به شما کمک کند. کمتر کسی است که واقعا برایش امکان داشته باشد و درخواستتان را رد کند. همین کمک‌های ساده برای شما فرصتی برای خوابیدن، استراحت و پرداختن به نیازهای خودتان را فراهم می‌کند. البته واقعا در گرفتن کمک از دیگران هوشمندانه عمل کنید. چون گاهی یک نفر را به خانه می‌آورید تا همراهی‌تان کند اما بعد متوجه می‌شوید که در حال ارائه خدمات به او هم هستید. از کسی کمک بخواهید که می‌دانید اهل حمایت و کمک و همراهی است. ممکن است یک دوست بهتر از مادرتان در این شرایط کمک و همراه باشد.‏

این بچه دونفر است
سوال اساسی این است که چه کسی بیشترین تلاش را برای نگهداری از فرزند می‌کند در حالی که این فرزند دو نفر است؟ صرف نظر از اینکه مرد در ماه‌های اول در خارج از خانه کار می‌کند باید این نکته را در نظر بگیرد به همان اندازه زنی که به تازگی زایمان کرده نیاز به مراقبت و توجه دارد. اصلا اینطور نیست که بخواهید با این ادعا که در طول روز مشغول کار هستید و مادر وظیفه نگهداری از فرزند را دارد همسرتان را با بچه رها کنید.

 

یک راه مهم و درست برای اینکه هردوی شما از حضور فرزند تازه خوشحال باشید و از تغییرات تازه لذت ببرید این است که مسئولیت‌تان را بپذیرید. اگر همسرتان شب‌ها به بچه شیر می‌دهد شما پوشک را عوض کنید. اگر یک نفر بچه را به حمام می برد دیگری باید لباس‌هایش را آماده کند. شام را با هم آماده کنید و برای اینکه هیچ کس خسته نشود شب بیداری‌ها را با هم تقسیم کنید. در عین حال یاد بگیرید بدون انتقاد به عملکرد دیگری، حامی و همراه باشید. تا جایی که می‌شود به نیازهای هم آگاهانه واکنش نشان بدهید و این نکته را به خودتان یادآوری کنید که این فرزند دونفر است.‏

یک چرت نیمروزی نیاز شماست
هیچ نوزادی نیست که تمام شبانه روز بیدار بماند. بیشتر نوزادان ساعت‌های زیادی از شبانه روز را خواب هستند. این فرصت مناسبی است که شما هم بیشتر استراحت کنید. خیلی از والدین می‌گویند وقتی نوزادشان خواب است تازه می‌توانند به کارهای عقب افتاده برسند. درست است که شما باید به کارهای دیگر برسید اما کمی استراحت یا یک چرت نیم روزی۲۰ دقیقه‌ای هیچ تاثیر بدی در روند انجام کارهایتان نمی‌گذارد و چه بسا به شما انرژی و توان بیشتری برای ادامه روز بدهد. علاوه بر این خوب است که برداشت‌تان را از مراقبت کمی تغییر بدهید. حتی زمانی که به بچه شیر می‌دهید و یا او را در آغوش گرفته‌اید تا بخوابد نیز فرصتی برای استراحت شماست. اگر بچه بی قراری و گریه نمی‌کند و شما نشسته‌اید واو را می‌خوابانید این را فرصتی برای استراحت خودتان بدانید.‏

ایده‌آل را رها کنید
اگر همیشه زندگی‌تان روی اصول و برنامه پیش می‌رفته، همیشه همه چیز مرتب بوده، خانه و غذایتان به راه بوده و می‌توانستید بین چندین کار به راحتی تعادل برقرار کنید نباید چنین انتظاری را در شرایط تازه نیز داشته باشید. البته حتی وقتی کودکتان بیمار و نیازمند مراقبت‌های ویژه نیست شما می‌توانید در یک برنامه قابل انعطاف بسیاری از امور زندگی‌تان را بدون مشکل پیش ببرید. این مساله به مهارت شما به کنترل شرایط نیز بر می‌گردد.

 

با این حال اگر نمی ‌توانید مثل همیشه همه چیز را در نظم مورد علاقه خودتان نگه دارید اصلا مهم نیست و آن را جدی نگیرید. برای مدت کوتاهی شما ممکن است نتوانید با معیارهای مورد علاقه خودتان زندگی را اداره کنید. چیزی که مهم است مراقبت و نگهداری از کودکی است که همه نیازهایش معطوف به شماست. همین که بتوانید بهترین مراقبت را از کودکتان بکنید و بقیه چیزها را در درجه دوم اهمیت قرار بدهید باعث می‌شود کمتر دچار فشار و خستگی شوید.‏

از سویی شاید برایتان افسرده کننده و ناامید کننده به نظر برسد که چطور قبل از این می‌توانستید کارهای مهم‌تری را پیش ببرید و حالا یک بچه توانایی‌هایتان را محدود کرده است. این طرز فکر افرادی است که ایده‌آل گرا هستند. اما این یک مقایسه اشتباه است. چون مساله اینجاست که تا پیش از این شما بر اساس برنامه‌ها و زمان بندیهای خودتان پیش می‌رفتید اما اکنون این یک کودک است که برنامه‌های شما را تعیین می‌کند. سهل گیر باشید و انتظارات‌تان را پایین بیاورید. اگر غذا به خوشمزگی همیشه نیست، خانه نظم ندارد و نمی‌توانید به برنامه مورد علاقه‌تان برسید اهمیتی ندارد چون این تغییر ات محدود و موقت هستند.

به مرور زمان همه چیز به شکل عادی بر می‌گردد و شما هم از شرایط تازه چیزهای تازه‌ای یاد خواهید گرفت. شب‌های بی خوابی حالا برای شما بسیار طولانی و ناتمام به نظر می‌رسند، اما بالاخره تمام می‌شوند و روزهایی در آینده به همین روزهای خستگی فکر خواهید کرد و با خودتان خواهید گفت که « ارزشش را داشت».‏

منبع:روزنامه اطلاعات/سلامت نیوز

 

ویدیو مرتبط :
مراحل قبل از زایمان،زایمان و بعد از زایمان گربه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

اگرهمیشه از خستگی می نالید

نام « سندرم خستگی مزمن » چند سالی است كه در كتابهای پزشكی دیده می شود . 20 سال پیش هیچ پزشكی در هیچ جای دنیا این بیماری را نمی شناخت . بر خلاف بیشتر بیماری ها كه «كشف » می شوند ، سندرم خستگی مزمن را در واقع پزشكان « اختراع » كردند ؛ البته نه به آن معنی كه این بیماری ساخته ذهن پزشكان باشد ؛ سندرم خستگی مزمن وجود داشت و آنقدر هم شایع بود كه پزشكان را در نقاط مختلف دنیا به فكر واداشت ؛ اما از آنجا كه هیچ عاملی برای ایجاد آن شناخته نشد ( و هنوز هم نشده است )

نام آن را سندرم خستگی مزمن گذاشتند و بعد هم گروه های مختلفی از پزشكان سعی كردند درست ترین و دقیق ترین تعریف را برای آن پیدا كنند .

 

حتماً می دانید كه واژه «سندرم »به معنای مجموعه ای از علایم است . پزشكان معمولاً وقتی این واژه را به كار می برند كه مجموعه ای از علایم وجود داشته باشد ؛ اما نتوان همه آنها را به یك عامل بیماری زا نسبت داد . قصه سندرم خستگی مزمن هم همین است و البته این قصه، فقط عنوانش « خستگی » است ؛ اما به همین كلمه ختم نمی شود . مجموعه ای از علایم ، از درد عضلات و مفاصل گرفته تا سر درد و خستگی ، ذهنی همه و همه در طیف علایم این بیماری قرار می گیرند . «مزمن» بودن آن هم به این معناست كه مجموعه همه علایمی كه گفته شد ، فقط به چند روز منحصر نمی شود. بعضی از پزشكان می گویند علایم باید دست كم 6 هفته به طول بینجامد تا بشود تشخیص سندرم خستگی مزمن را برای بیماری مطرح كرد .

 

 

 

یك اسم جدید و عجیب و غریب برای خستگی !

سندرم خستگی مزمن ، بیش ازهر سن دیگری در نوجوانان و جوانان دیده می شود . سه چهارم بیماران هم مونث هستند . مطالعات مختلف درباره علت این بیماری ، احتمال ارتباط آن با یك عفونت ویروسی را مطرح كرده است: ویروسی به نام « اپشتین بار » كه عامل ایجاد بیماری به نام « مونو كلئوز عفونی » هم هست . می گویند وقتی كه آلودگی و عفونت ایجاد شده به وسیله این ویروس به صورت مزمن در بیاید ، سندرم خستگی مزمن ایجاد می شود ؛ اما هنوز این فرضیه به اثبات نرسیده است .

در واقع درباره سندرم خستگی مزمن هنوز هیچ چیز به اثبات نرسیده است. علت ، نامعلوم است. حتی تشخیص آن قطعی نیست و هیچ تست آزمایشگاهی هم وجود ندارد كه بتواند بیماری را با قطعیت تأیید كند . با این وضعیت ، خیلی عجیب نیست كه درمان مشخصی هم برای آن وجود نداشته باشد . باز هم مطالعات روی بیماران مبتلا به سندرم خستگی مزمن نشان داده است كه بیشترین اشكال به سیستم عصبی بیماران بر می گردد . از آنجا كه غدد درون ریز و سیستم ایمنی هم در این بیماری مشاهده می شود ، عده ای از پزشكان پیشنهاد كرده اند كه نام این بیماری را به «اختلال عصبی. غددی . ایمنی »تغییر دهند .این نام جدید اگر چه به اندازه نام قبلی ساده نیست ، اما دقیق تر و با مفهوم تر است و از طرف دیگر افراد مبتلا به این بیماری احساس بهتری نسبت به آن دارند . سندرم خستگی مزمن . این فكر را برای بیماران ایجاد می كند كه دیگر هیچ وقت از شّر این علایم خلاص نمی شوند ؛ اما در حقیقت این طور نیست و درصد زیادی از بیماران بعد از گذشت چند ماه ، از شّر علایم سندرم خستگی مزمن راحت می شوند .

 

 

آیا شما مبتلا به خستگی مزمن هستید ؟

اگر شما چند وقتی است كه 2-3 شیفت در روز كار می كنید و همیشه احساس خستگی می كنید و حسرت به دل یك استراحت طولانی هستید ، باید بدانیدكه خیلی ها مثل شما هستند ، اما نه شما و نه هیچكدام از آنهایی كه مثل شما هستند ، مبتلا به این بیماری نیستید . سندرم خستگی مزمن ، اسمی است كه خیلی از ما شاید از آن بدمان نیاید و حتی شاید به معنای لغوی درباره ما مصداق هم داشته باشد ؛اما نباید فراموش كنیم كه تعریف علمی این عبارت ، كمی پیچیده تر از آن است كه ما فكر می كنیم . طبق یكی از رایج ترین تعاریف ، كسی مبتلا به سندرم خستگی مزمن است كه :

1- دچار خستگی پایدار یا عود كننده ای باشد كه از مدتی پیش شروع شده و باعث شده كه توانایی فعالیت های روزانه فرد تا 50 در صد كاهش یابد . این خستگی دست كم باید6 هفته ادامه داشته باشد .

 

2- پزشك باید بیمار را بررسی كرده باشد و تمام بیماری هایی را كه ممكن است علایمی شبیه این بیماری ایجاد كند را مردود دانسته باشد تا بتوان برای بیمار این تشخیص را داد. خیلی از بیماری های دیگر از قبیل عفونت ها ، بد خیمی ها ، بیماری های خود ایمنی ، بیمای های روانی ، بیماری های عصبی - عضلانی ، بیماری های هورمونی ، اعتیاد یا سوء مصرف مواد مخدر و حتی عوارض جانبی برخی داروها می تواند علایم مشابهی ایجاد كنند .

 

3- دست كم 6 مورد از موارد زیر باید در بیمار وجود داشته باشد :

 

الف) تب پایین و در حد زیر 5/38درجه یا لرز .

 

ب) گلو درد.

 

ج) غدد لنفاوی دردناك در ناحیه زیر بغل یا گردن .

 

د) ضعف عضلانی .

 

ه) درد یا احساس ناراحتی در عضلات .

 

و) خستگی طولانی ( مثلاً 24 ساعت ) و منتشر بعد از فعالیت ورزشی در فردی كه سابقاً این فعالیت ورزشی در او باعث خستگی نمی شده است .

 

ز) درد مفاصل بدون علایم التهاب ( مثل تورم یا قرمزی ) .

 

ح) علایم روانی یا عصبی مثل فراموشی ، تحریك پذیری ، گیجی ، عدم توانایی در تمركز فكری ، افسردگی .

 

ط) اختلالات خواب ( بی خوابی یا پر خوابی ).

 

ی) شروع خستگی و سایر علایم در عرض چند ساعت یا چند روز .