سلامت
2 دقیقه پیش | نشانه ها و عوارض کمبود ویتامینها در بدنویتامینها نقش مهمی را در بدن انسان ایفا میکنند. بهنحویکه کمبود ویتامین (حتی یکی از آنها) میتواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ... |
2 دقیقه پیش | چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش میزنند؟فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ... |
چرا احساس ناامیدی می کنیم ؟علل ناامیدی و راهکارهای درمان آن
احساس ناامیدی از شکستهای مکرر و شادیهای اندکی که مردم به دنبالشان هستند بوجود میآیند
رویا ها برای روان مانند اکسیژن برای ریه ها هستند. اگر به سمت آنها حرکت کنیم هورمون های شادی آزاد خواهند شد، و با نادیده گرفتن آنها احساسات بد را تقویت کرده ایم.
ناامیدی و افسردگی شاید چیزی جز دلسرد شدن ذهن شما نسبت به امکان شکل گرفتن رویا هایتان نباشد. شاید فکر کنید در حال حاضر رویایی ندارید و به خاطر بی توجهی به رویاهایتان دلسرد و افسرده هم نیستید ولی اگر به گذشته خود نگاه کنید خواهید دید که در زندگی خود نسبت به کارهای مختلفی شور و شوق داشته اید ولی چون برای بدست آوردن آن برنامه ریزی و تلاشی نکرده بودید خود به خود آنها را نادیده گرفته اید.
بعضی ها برای رویاهای خود می جنگند و امید و خوش بینی را در ذهن خود زنده نگه می دارند. تا بتوانند سعادتی را که در نظر دارند در آینده بدست آورند. در حالیکه دیگر افراد رویا های خود را در ضمیر نا خودآگاه خود دفن می کنند و تا آخر عمر نا امید و افسرده باقی می مانند.
علل ناامیدی
- شكست های پی در پی در زندگی : یكی از علل احساس ناامیدی در زندگی، شكست و انتظار شكست می باشد. اگر شما همیشه انتظار شكست را داشته باشید و توانمندی های خود را باور نداشته باشید، احساس خوبی در زندگی نخواهید داشت.
- یكنواختی در زندگی : انسان فطرتا زیبایی طلب بوده و دوست دارد با تنوع زندگی كند؛ چنانچه محیط زندگی یا فرایند زندگی یكنواخت باشد، روند تغییر و تبدّل انرژی روانی با خلل مواجه می گردد. گاهی انسان به تغییرات اندكی در زندگی نیاز دارد. مثل گردش، تفریح و یا حتی تغییر چیدمان منزل.
- عدم برآورده شدن نیازها : رفع نیازها احساس لذت در زندگی را به دنبال دارد. در واقع نیازها به عنوان یكی از انگیزه های حیاتی هستند. اگر نیازها نبودند انسان در زندگی بسیاری از دلخوشی ها را از دست می داد و خیلی از فعالیت ها را ترك می كرد. حال این نكته نیز حایز اهمیت است كه اگر نیازها به درستی و به موقع و متناسب پاسخ داده نشوند می تواند منجر به احساس سستی و بی حوصلگی در فرد شود.
- كم بودن فعالیت های زندگی : ركود و نداشتن مشغله كافی در زندگی و بیكاری و داشتن ساعات زیادی كه نمی دانیم با چه فعالیت هایی آن را پر كنیم و یا پر كردن آن با فعالیت های غیر مفید و بی ارزش می تواند به احساس سستی و بی حوصلگی منجر گردد.
- نداشتن عزت نفس و اعتماد به نفس : اگر ارزش های وجودی خودتان را نشناسید و آنها را باور نكنید راجع به خودتان و زندگی تان احساس خوبی نخواهید داشت. تنها انسان هایی احساس خوبی در زندگی دارند كه احساس خوبی نسبت به خودشان دارند و خودشان را به عنوان انسانی خوب و كارآمد قبول دارند.
- شغل نامناسب : چنانچه كاری را انجام می دهید كه به آن علاقه ندارید خیلی طبیعی است كه از آن احساس لذت نكنید، و هنگامی كه می خواهید به كار مشغول شوید بدترین احساس را داشته باشید، و همیشه در زندگی احساس خستگی كنید. دو چیز در زندگی باعث نیك بختی و احساس لذت در زندگی است : یكی همسر دلخواه و مناسب و دیگری شغل متناسب و دلخواه.
- مناسب نبودن رشته تحصیلی : اگر رشته تحصیلی شما مورد علاقه تان نباشد یا مطابق با استعدادهای شما نباشد، پیشرفت چندانی در آن رشته نخواهید داشت و تحصیل به مسئله بغرنج و عذاب آورتبدیل خواهد شد.
یكی از علل احساس ناامیدی در زندگی، شكست و انتظار شكست می باشد
راهکارهایی برای درمان ناامیدی
- تقویت ایمان: عامل زیربنایی احساس و رفتار انسان ایمان به خداست. با ایمان به خداست که می توان سخت ترین كارها را انجام داد و از آن لذت برد. بنابراین راهكار لذت بردن از زندگی تقویت ایمان است.
- اتفاقات را بپذیرید؛هر چیزی که برایتان اتفاق میافتد را بپذیرید، بسیاری از افراد میخواهند از زیر بار احساسات غمانگیز شانه خالی کنند چرا که برای آنها دردناک است اما تنها پذیرفتن واقعیت است که آنها را آرام خواهد کرد.
- خانه را به محل شادی تبدیل کنید؛بدون شک، احساس ناامیدی از شکستهای مکرر و شادیهای اندکی که مردم به دنبالشان هستند بوجود میآیند.
- برنامه ریزی منظم برای زندگی؛ برای زندگی خود برنامه ریزی جامعی داشته باشید، كه در برگیرنده ساعاتی برای تحصیل یا اشتغال، كارهای شخصی، تفریحات سالم، عبادت، استراحت و غیره باشد. برنامه تان را بر روی برگه نوشته و آن را به دقت مورد اجرا قرار دهید و به هر گونه پیشرفت و موفقیت خود پاداش دهید.
پاداش شما می تواند تحسین خود، رفتن به گردش، خوردن غذای مورد علاقه یا پرداختن به هر كار مورد علاقه ای باشد.
- داشتن تفریحات سالم در زندگی؛ بصورت هفتگی یك وعده غذایی را در دامان طبیعت بخورید.
- داشتن باغچه ؛باغچه كوچكی داشته باشید و در منزل از گلدان و گل استفاده نمایید.
- تقویت روابط صمیمی و سازنده با دیگران؛ همه ما انسان ها نیاز به محبت و پذیرش داریم و این محبت و پذیرش بیشتر از ناحیه دوستان ارضا می گردد. این ارضای نیاز است كه احساس لذت و خوشی به انسان می بخشد. بنابراین ابراز وجود و پذیرشی كه از یك دوست صمیمی حاصل می شود می تواند تاثیر زیادی بر احساس مثبت ما در زندگی داشته باشد. پس سعی كنید اولا دوستان خوبی انتخاب كنید؛ دوستانی كه شما را به یاد خدا بیندازند و در شرایط سختی شما را رها نسازند و همیشه یار و یاور و غمخوار شما باشند، و ثانیا روابط خود را با آنها بیشتر كنید.
- شركت در جمع و مباحث جمعی؛ سعی كنید بیشتر در جمع باشید. البته جمعی كه شما را تایید كند نه اینكه طرد یا تحقیر كند.
- انجام دادن عبادت؛ نماز اول وقت اهمیت ویژه ای بدهید. و سعی كنید هر روز مقدار معینی قرآن بخوانید و در معنای آن تدبّر نمایید.
- سعی كنید افكار منفی را از خود دور كنید و آنها را با افكار صحیح جایگزین كنید؛ بجای اینكه فكر كنید فردی ناتوان یا بد شانس هستید به این فكر كنید كه كسانی هستند كه شرایطشان از شما بدتر است. كسانی كه از سرپناه محرومند. كسانی كه با خانواده معتاد درگیرند و یا درگیر مشكلات مالی هستند.
- انجام دادن ورزش؛ بصورت مرتب روزانه نیم ساعت ورزش كنید.
- داشتن سرگرمی؛ سرگرمی های علمی و هنری داشته باشید و ساعاتی از روز را به كارهای مورد علاقه خود سپری كنید.
- افكار تحقیر كننده را از خود دور كنید.
- در انجام رفتارهاى اجتماعى كوچك و در محیطهایی كه بیشتر احساس راحتى مى كنید، فعال باشید. این كار را از سلام كردن، احوالپرسى، جواب سلام دادن، نگاه كردن، تعارف كردن و تعارف شنیدن با اطرافیان و استادان در بیرون از كلاس آغاز كنید و با تمرین به كارهاى بزرگتر و مهمتر گسترش دهید. البته این كارها در صورتی توصیه می شود كه حمل بر غرض ورزی نشود و زمینه از بین رفتن آبروی انسان نگردد.
- درکارهای اجتماعی شرکت کنید؛تلاش كنید كه در كارهاى اجتماعى در محیط خانه، مدرسه و دانشگاه مانند اردو و بازى هاى دسته جمعى شركت كنید و نقش فعالى را بپذیرید.
- تلقین مثبت را فراموش نكنید. به خود تلقین كنید كه من از بقیه چیزی كم ندارم. خیلی نقاط مثبت دارم كه خیلی از افراد ندارند. من نباید ترسی از حضور در جمع داشته باشم. همه كسانی كه به راحتی در حضور استاد صحبت می كنند در توانایی ها و استعداد ها با من همتراز می باشند و جای نگرانی نیست.
- فهرستى از ده لغت یا عبارت - كه بیانگر ویژگىهاى مثبت شخصیت شما است - تهیه كنید و روزى چند بار آنها را در قالب جمله كاملى بخوانید ؛ مثلاً بگویید: «من باهوش هستم» و... .
- هرگز خود را سرزنش نكنید.
- سعی كنید دوستانی خوب و مومن برای خود انتخاب كنید و ارتباطتان را با این دوستان بیشتر كنید.
گردآوری:بخش روانشناسی صبح بخیر
منبع:
porsemani.ir
ویدیو مرتبط :
ناامیدی...
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
چسبندگی رحم،علل و راهکارهای درمان
چسبندگی رحم،علل و راهکارهای درمان
زنان به دلیل ساختار بدنی خاصی که دارند،باید بیشتر مراقب سلامت خود باشند. ناراحتیهای زنان از شایعترین مشکلاتی است که میتواند جسم زن را آزرده کند بنابراین باید نسبت به علائم هرچند کوچک حساس بود و به موقع نسبت به رفع آنها اقدام کرد.
رحم بهعنوان یکی از اجزای مهم دستگاه تناسلی زنانه که تخمدانها را دربر گرفته، نقش مهمی در باروری زنان ایفا میکند و کوچکترین نقصانی در این اندام، احتمال ناباروری را برای آنها بهبار میآورد. ایجاد هر گونه آسیب، زخم یا عفونتی در داخل دیواره رحم میتواند بهانهای برای آغاز چسبندگی رحمی باشد. به عبارتی، چسبندگی رحم به موقعیتی اطلاق میشود که در بافت دیواره پوششی رحم زخمهایی ایجاد میشود.
علائم این حالت روی حفره رحمی تاثیر گذاشته و معاینات دقیق پزشکی لازم است تا هرچه سریعتر پزشکان بتوانند بیماری را تشخیص داده و اقدامات درمانی را آغاز کنند. از شایعترین علائم چسبندگی رحمی میتوان به ناباروری، نامنظمی سیکل ماهیانه مانند کاهش خونریزیها یا قطع ناگهانی سیکلهای قاعدگی، درد دورهای در ناحیه لگن و سقطهای مکرر جنین اشاره کرد.
عوارضی که ناخواسته پدید میآید
ناباروری شایعترین پیامد چسبندگی رحم به شمار میرود و به عبارتی، 43 درصد از زنان مبتلا به چسبندگیهای رحمی از ناباروری رنج میبرند. بینظمیهای قاعدگی نیز بین زنانی که با این بیماری دست و پنجه نرم میکنند، به وفور مشاهده میشود.
در این میان آمارها نشان میدهد که نیمی از زنان مبتلا به چسبندگی رحم دچار ناباروری میشوند و شمار زیادی هم هرگز دچار بینظمیهای قاعدگی نمیشوند. شواهد حاکی از آن است که حدود 90درصد از موارد چسبندگی رحم از عوارض سقط جنین بهشمار میرود ولی عفونتهایی مانند «سل دستگاه تناسلی» که در آمریکا شیوع بسیاری دارد، در بروز چسبندگیهای رحمی نقش دارد.
از شایعترین عوارضی که چسبندگی رحم به دنبال دارد، میتوان به ناباروری و کاهش قدرت باروری زنان اشاره کرد. ولی پزشکان معتقدند که مبتلایان به انواع چسبندگیهای خفیف تا متوسط رحم پس از درمان بین 70 تا 80 درصد قادر به بارداری هستند. در مقابل، مبتلایانی که دارای چسبندگیهای شدید هستند تنها 20 تا 40 درصد پس از درمان شانس بارداری دارند.
عوامل پدیدآورنده چسبندگی رحم
عمل جراحی تخمدان یکی از عوامل شایع بروز چسبندگیهای رحمی محسوب میشود. در واقع، در زنانی که از کیستهای تخمدان رنج میبرند و به دلیل بزرگ یا متعدد بودن آنها مجبور به عمل میشوند، شیوع چسبندگی رحم بسیار بالاست.
«آندومتریوز» اختلال و بیماریای است که طی آن، بافتهایی مشابه آندومتر در نقاط دیگری از بدن غیررحم تشکیل میشود. مبتلایان به این بیماری غالبا تحت عمل جراحی قرار میگیرند تا بافتهای اضافی برداشته شوند. این عارضه اغلب در نواحی لگن و شکم ایجاد میشود که با التهاب و چسبندگیهای بالای رحمی همراه است. بافتهای غیرعادی معمولا از طریق عمل جراحی خارج میشوند. روش جراحی «میومکتومی»، برداشتن بافت داخلی رحم اطلاق میشود که طی آن، تشکیل بافتهای چسبنده رحمی از عوارض این عمل جراحی بهشمار میرود.در نوعی دیگری از اعمال جراحی رحم، پزشک چسبندگیهای رحمی را برمیدارد. این اقدام، بهبود زخمها و نقاط چسبنده را تسریع کرده ولی از سوی دیگر، عاملی برای تشکیل مجدد چسبندگیهای رحمی محسوب میشود.
جراحی ترمیمی لولههای فالوپ داخل رحم، روش حساسی است که پزشک از طریق آن اقدام به برداشتن چسبندگیهای موجود میکند. ولی متاسفانه همین عمل جراحی عاملی برای تشکیل چسبندگیهای جدید بهشمار میرود. از سوی دیگر، چسبندگی رحمی معمولا در زنانی که به بیماریهای التهابی لگن و بیماریهای واگیردار جنسی مبتلا هستند بسیار شایع است.
صدمات وارده: آسیبهایی که در طول عملهای جراحی به بافت رحم وارد میشود، اصلیترین عامل بروز چسبندگیهای رحمی بهشمار میرود.
ایسکمی: جریان خون در طول عمل جراحی اغلب به دلیل برداشتن بافتها، مختل میشود بهطوری که احتمال تشکیل لختههای خونی در چنین شرایطی افزایش مییابد. این حالت باعث بروز مشکلی موسوم به «ایسکمی» یا کاهش جریان خون بافتی میشود که درنهایت منجر به چسبندگیهای بافت رحم میشود.
اجسام خارجی: برخی اجسام خارجی مانند بخیه، پرزهای ناشی از اسفنج یا پودر تالک به جا مانده از دستکشهای جراحی عواملی هستند که باعث بروز چسبندگیهای بافت رحم میشوند. در واقع، اجسام خارجی نوعی واکنش التهابی در بدن ایجاد میکنند که باعث تشکیل چسبندگی بین بافتهای دیواره رحم میشود.
روشهای درمانی کدامند؟
پزشکان معمولا برای درمان چسبندگی رحم، عمل جراحی و برداشتن قسمتهای چسبیده شده به دیواره رحم را توصیه میکنند که به «هیستروسکوپی» معروف است. جراح پس از عمل، نوعی وسیله همانند سوند پلاستیکی را بهطور موقت داخل رحم قرار میدهد که دیوارههای رحم را بهمنظور جلوگیری از چسبندگی مجدد، از هم جدا نگه میدارد.
علاوهبر این، درمانهای هورمونی که با تجویز استروژن و پروژسترون صورت میگیرد و نیز داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی نیز از گزینههای پیشنهادی پزشکان در مواجهه با مبتلایان به چسبندگیهای رحمی بهشمار میرود که غالبا پس از عمل جراحی و جهت کاهش خطر عود بیماری مورد استفاده قرار میگیرد.
پزشکان معمولا از روش سونوگرافی ترنس واژینال بهمنظور شناسایی و مشاهده ضخامت لایههای چسبنده داخل رحم استفاده میکنند و از این طریق میتوانند دید بهتری نسبت به منطقهای که باید مورد عمل جراحی قرار گیرد، پیدا کنند. از سوی دیگر، پزشک ممکن است از بافت داخل آندومتر (لایه پوششی داخلی رحم) نمونهبرداری کند تا طبیعی یا غیرطبیعی بودن بافت داخل رحم را مورد بررسی قرار دهد.
استروژن خوراکی که معمولا پزشک بعد از عمل جراحی برای بیمار تجویز میکند، علاوه بر تقویت رشد پوشش داخلی رحم، از رشد مجدد بافت زخم در داخل رحم جلوگیری میکند. گاهی پزشک ممکن است هفت تا 14 روز پس از انجام نخستین عمل جراحی، عمل دیگری را توصیه کند تا ماندههای احتمالی چسبندگی رحمی را نیز خارج کنند.طی این جراحی، پزشک از ابزار کوچک و انعطافپذیری به نام «هیستروسکوپ» برای شناسایی بافتهای چسبندهای استفاده میکند که مجدد تشکیل شدهاند و در واقع به کمک این ابزار، این بافتها را از بین میبرد.
این فرآیند جراحی در فواصل 7 تا 14 روزه از هم مجدد صورت میگیرد تا زمانی که دیگر بافت چسبندهای داخل رحم مشاهده نشود.
ولی بهطور کلی، این جراحی بیشتر از سه مرتبه برای بیماران انجام نمیگیرد. قرار دادن بالون داخل رحمی از دیگر گزینههایی است که پزشکان ممکن است در دستور کار خود قرار دهند. آنها یک بالون باد شده یا وسیلهای را همانند «آییویدی» داخلی رحمی، پس از نخستین عمل جراحی در درون محفظه رحم قرار میدهند تا از رشد مجدد بافتهای چسبنده جلوگیری کنند. متخصصان معتقدند که پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه از عمده دلایل بروز چسبندگیهای رحمی در زنان و دختران جوان بهشمار میرود.
پیشگیری را جدی بگیرید
در بروز چسبندگیهای رحمی عوامل متعددی دخیلند ولی بهطور کلی، زنان با رعایت برخی موارد میتوانند تا حد زیادی مانع از بروز چنین مشکلی شوند. برخی عادات و سبک زندگیهای امروزی بهگونهای است که افراد را در معرض ابتلا به انواع بیماریها قرار میدهد. پوشیدن شلوارهای تنگی که غالبا فاقهای کوتاهی دارند در سالهای اخیر مد شده به حدی که به سختی میتوان شلواری مناسب برای خرید پیدا کرد.
متخصصان معتقدند که پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه از عمده دلایل بروز چسبندگیهای رحمی در زنان و دختران جوان بهشمار میرود. در واقع، این شلوارها به دلیل تنگ بودن، مسیر گردش هوا را مسدود کرده و در ناحیه تناسلی رطوبت ایجاد میشود که علاوه بر بالا رفتن خطر بروز عفونتهای قارچی در ناحیه تناسلی و نیز عفونتهای میکروبی در ناحیه مقعد و گسترش آنها، احتمال چسبندگی رحم به دلیل فشار ایجاد شده روی این نقطه بسیار شایع است. همچنین حفظ بهداشت در زنان از دیگر مواردی است که میتواند به کاهش خطر چسبندگیهای رحم کمک کند.
منبع : روزنامه فرهیختگان