مصرف زیاد تنقلات در عید و مشکل سوء هاضمه

زیاده روی در مصرف تنقلات و آجیل و شیرینی در ایام نوروز موجب سوء هاضمه می گردد

 زیاده‌روی در مصرف آجیل، شیرینی و شکلات می‌تواند سوء‌هاضمه در پی داشته باشد همچنین در رشد کوکان اثر منفی بر جای بگذارد.

مریم شیرمستی ، با اشاره به نزدیک شدن ایام نوروز و افزایش مصرف تنقلات در این ایام، اظهار کرد: در این ایام چون معمولا از خوراکی‌های با ارزش غذایی و کالری بالا استفاده می‌شود و افراد به دلیل تعطیل بودن ادارات و مدارس تحرک کمتری دارند، احتمال بروز چاقی و اضافه وزن بیشتر است.

 

وی ادامه داد: زیاده روی در مصرف آجیل، شیرینی و شکلات و افزایش دفعات و حجم مصرف این تنقلات می‌تواند سوء‌هاضمه در پی داشته باشد و به علاوه در رشد کوکان اثر منفی بر جای بگذارد.

 

به گفته این کارشناس تغذیه، چون در این ایام مصرف تنقلات بیشتر است توصیه می‌شود افراد مصرف برنج و نان را در وعده‌های غذایی اصلی خود محدود کنند و بیشتر از غذاهای سبک از جمله سوپ و کوکو استفاده نمایند.

بهتر است در این ایام مصرف نوشیدنی‌های شیرین از جمله نوشابه و دلستر و همچنین  سس همراه با سالاد کمتر مصرف شود.

 

سلنیوم، منیزیم، فسفر و آهن از دیگر ریز مغذی‌های موجود در آجیل است

 

وی در ادامه در خصوص مصرف آجیل و خواص آن یادآوری کرد: آجیل‌ها دارای چربی‌های مفید و غیراشباع هستند و می‌توانند برای قلب مفید باشند به علاوه اسیدآمینه "آرژنین" موجود در آن برای ترشح هورمون رشد کودکان مفید است.

 

سلنیوم، منیزیم، فسفر و آهن از دیگر ریز مغذی‌های موجود در آجیل است که این کارشناس تغذیه از آنها نام برد.
شیرمستی به افرادی که چربی خون بالا دارند توصیه کرد مصرف آجیل را محدود کنند و از آجیل‌های خام و غیرشور استفاده کنند.

 

بهتر است شیرینی‌های عید هم کوچک و خشک باشند و از مصرف شیرینی‌های خامه‌ای پرهیز شود.
به گفته این کارشناس تغذیه، نان برنجی و نان نخودی بهترین انواع شیرینی برای ایام نوروز هستند، خصوصا نان نخودی که برای افرادی که مزاج سرد و مشکلات مفصل دارند مفید است.

 

شیرمستی توصیه کرد: از شیرینی‌هایی که دارای گردو هستند بیشتر استفاده شود.
وی در خصوص شکلات عید هم افزود: بهتر است به جای استفاده از آبنبات و تافی‌ها از شکلات تلخ استفاده شود که منیزیم بالایی دارد.
این کارشناس تغذیه به افراد دیابتی، افراد مبتلا به کبد چرب و همچنین افرادی که آرتروز دارند، توصیه کرد: کمتر شیرینی و شکلات مصرف کنند.

منبع:isna.ir

ویدیو مرتبط :
درمان سوء هاضمه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

گشنیز؛ گیاهی مفید برای سوء هاضمه

 

 

طی هزاران سال از گیاه گشنیز برای مصارف آشپزی و دارویی استفاده می ‏شده است. گشنیز متعلق به خانواده‏ی جعفری، مانند اینسون یا بادیان رومی، زیره سیاه، شوید و رازیانه می‏ باشد.

 

برگ‏ ها و میوه ‏های این گیاه عطر و طعم بسیار متفاوتی دارند و از این رو به طرق مختلف در انواع غذاها استفاده می ‏شوند.

 

گشنیز یک گیاه یک ساله بومی با نام علمی" Coriandrum sativum " متعلق به ناحیه مدیترانه و غرب آسیا است. اگر چه امروزه در ترکیه، هند، بلغارستان، روسیه و مراکش نیز به عمل می ‏آید.

 

گشنیز یک گیاه سنتی است و یکی از مواردی بوده که بقراط و دیگر پزشکان یونانی برای اهداف دارویی از آن استفاده می ‏کردند.

 

رومی‏ ها نیز از گشنیز به عنوان یک ادویه رایج استفاده می ‏کردند و آن را به انگلیسی‏ ها معرفی کردند بعدها گشنیز به آمریکا آورده شد و به علت داشتن طعم مطبوع برگ‏ هایش، مورد استفاده قرار گرفت و آن را به نام Cilantro می ‏شناسند.

 

Cilantro اسم رایجی است که اسپانیایی ‏ها برای گشنیز به کار می ‏برند و به معنی برگ ‏های سبز دارای طعم تند می ‏باشد. به گشنیز، "جعفری چینی" نیز می‏ گویند.

 

از آن جایی که دانه‏ های گرد، کوچک و مطبوع گشنیز با خشک کردن و فریز کردن عطر خود را از دست می‏ دهند، بایستی به صورت تازه استفاده شود.

 

کاربرد های گشنیز

Cilantro در غذاهای هندی، ویتنامی، آمریکایی جنوبی، آمریکایی، اسپانیایی و خاورمیانه‏ای استفاده می ‏شود.

 

برگ‏های Cilantro طعمی مانند‏ پوست لیمو دارد که با پاشیدن آن روی غذا یا به صورت ریز شده در سُس، سوپ یا در ادویه‏ کاری مصرف می شود. در هندوستان تخم گشنیز قسمت مهمی از ادویه کاری را تشکیل می ‏دهد. معمولاً دانه های درشت را آسیاب می‏ کنند طوری که به پودر کاری طعم کرانچی می ‏دهد.

 

برگ‏ های جوان معمولاً خوشمزه‏ تر هستند و در سالادها همراه با کاهو، پیاز و گوجه فرنگی استفاده می‏ شود. این برگ ‏ها هنگامی بهترین عطر خود را دارند که هنگام برداشت به رنگ زرد مایل به قهوه‏ای باشند. تخم گشنیز با گذشت زمان عطر بهتری خواهد داشت.

 

همچنین از تخم گشنیز در خورش یا تاس کباب و انواع سوپ‏ ها استفاده می ‏شود. شاید آن را به انواع سُس‏ ها، کیک‏ ها، محصولات پخته شد و پودینگ ها نیز اضافه کنند.

 

گشنیز آسیاب شده می ‏تواند به انواع پنکیک ها یا وافول اضافه شود و یک طعم خاص خاورمیانه ‏ای به آن بدهد.

 

گشنیز مخلوط شده با زیره سبز یک ترکیب مناسب برای فلافل است.

 

Taklia یک ادویه عربی است که از مخلوط کردن گشنیز و سیر به صورت له شده و سرخ شده به دست می ‏آید. همچنین یک افزودنی متداول برای گوشت، ماهی و پنیرهای محلی می ‏باشد.

 

سال‏ها پیش تخم گشنیز را با لایه‏ای از شکر می‏ پوشاندند و از آن به عنوان آب نبات استفاده می ‏کردند.

 

استفاده ی دیگر از گشنیز، برای پوشاندن طعم ناخوشایند بعضی از داروها بوده است.

 

همچنین از عصاره ی تخم گشنیز در صنایع عطرسازی بهره می‏ گرفتند.

ارزش دارویی:

* از دانه‏های گشنیز آماده شده به عنوان کمک کننده به هضم غذا و درمان بیماری ‏های معده استفاده می ‏شده است. در طب چینی، هندی و اروپایی اغلب تخم گشنیز را با دانه‏های دیگری مثل هل، رازیانه، اینسون یا بادیان و زیره سیاه ترکیب می‏ کردند.

 

* از دم کرده‏ی تخم گشنیز می ‏توان یک چای دارویی درست کرد که این چای برای تسکین به هم خوردگی معده، درمان سوءهاضمه، از بین بردن نفخ شکم، تخفیف ناراحتی ‏های معده‏ای- روده‏ای و تحریک اشتها مفید است.

 

* از گشنیز گاهی اوقات به عنوان یک ملین برای درمان یبوست و گاهی برای درمان اسهال استفاده می‏ شود.

 

* از تخم گشنیز می ‏توان برای ملایم کردن بوی بد دهان و به عنوان دهان‏ شویه، استفاده کرد.

 

* در آسیا نیز برای درمان گاز معده و زخم ‏های دهانی کاربرد دارد.

 

مواد فعال در تخم گشنیز:

روغن‏ های معطری در گشنیز وجود دارند که محرک هضم غذا هستند. این روغن ‏ها شامل لینالول و دیگر ترپتونوئیدهای مهم هستند.

 

دیگر ترکیبات فعال در گشنیز شامل: فلاونوئیدها، فنولیک اسید و موسیلاژها (فیبرهای قابل حل ) می ‏باشند.

 

گشنیز همچنین شامل تعدادی مواد با فعالیت آنتی باکتریال متوسط می ‏باشد.

 

گزارشات اولیه پیشنهاد می ‏کنند که Cilantro و هم تخم گشنیز شامل dodecanal هستند که آنتی بیوتیک طبیعی است که بدن را در مقابل مسمومیت ‏های غذایی سالمونلایی می ‏تواند مخافظت کند.

 

تخم گشنیز همچنین شامل فتالیدها و پلی استیلن ها می ‏باشد. این مواد فیتوشیمیایی به طور معمول در گیاهانی که متعلق به خانواده جعفری هستند، وجود دارند که بدن را در برابر سرطان‏ ها محافظت می ‏نمایند.

 

آن ها همچنین شامل مقادیر اندکی از کومارین هستند که خاصیت رقیق کنندگی خون را دارند.

 

گشنیز همچنین شامل ترکیبات آنتی اکسیدان و خاصیت ضد التهابی می ‏باشد.

 

نحوه استفاده ی ایمن از این گیاه:

استفاده از گشنیز به عنوان یک گیاه، کاملاً بی خطر می باشد و هیچگونه عوارض جانبی و تداخلی ندارد و می ‏تواند در طول حاملگی نیز استفاده شود.

 

گشنیز خیلی سریع طعمش را از دست می ‏دهد؛ برای همین باید در یک محفظه تیره، در جای خشک، خنک و تاریک نگه ‏داری شود.