قبل از انتخاب نوع زایمان، این مطلب را بخوانید

وقتی به مطب دکتر متخصص زنان، زایمان و نازایی رفتم تا درباره علت افزایش شمار جراحی های سزارین در کشور از او بپرسم زنی باردار در اتاقش نشسته بود که با کنجکاوی به گفتگوی مان گوش می داد. او آمده بود تا از پزشک معالجش بخواهد به هر قیمتی شده است برایش جراحی سزارین انجام دهد اما حرف های من و عشوری مقدم که تمام شد، او هم دست به شکم گرفت و بلند شد که « دکتر ! نظرم عوض شده ... به نظرم زایمان طبیعی عاقلانه تر باشد...»
بیمار این متخصص، اگر نظرش را عوض نمی کرد زایمانش جزئی از آمار سزارین های فراوانی می شد که امروز ایران را در رتبه دوم سزارین در جهان قرار داده است اما حالا که تغییر رای داده است به آمار زنانی می پیوندد که درد زایمان طبیعی را تحمل می کنند تا پس از زایمان، تنی سالم تر و نوزادانی باهوش و سلامت داشته باشند.

به طور متوسط حدود 20 درصد زایمان ها باید به شیوه سزارین انجام شود. اما  این آمار به گواه وزارت بهداشت در کشور ما 46 درصد است! علاوه بر این رئیس انجمن علمی مامایی اخیراً اعلام کرده است کشورمان از نظر تعداد جراحی های سزارین در دنیا رتبه دوم را دارد.

شما هم حتما مراجعانی دارید که جراحی سزارین برای شان ضرورتی ندارد اما اصرار می کنند سزارین شوند. این طور نیست؟
بله متاسفانه درخواست ها برای جراحی سزارین زیاد شده است اما سزارین برای همه آنهایی که درخواست این نوع جراحی را دارند، لازم نیست و گروهی بر اساس باورهای غلط تصمیم می گیرند زیر تیغ جراحی بروند.

باورهای غلطی  که خانم ها مطرح می کنند، معمولا چیست؟
خیلی های شان می ترسند!

ترس شان از چیست؟
برخی از درد زایمان وحشت دارند و به علت همین ترس از چند ساعت درد کشیدن، حاضرند مضرات سزارین را بپذیرند. گروهی هم تصور می کنند زایمان طبیعی ممکن است منجر به آسیب دیدن جنین شان شود مثلا نگرانند که مبادا نوزادی در طول گذراندن مراحل سخت به دنیا آمدن، دچار آسیب مغزی شود. حتی این تصور هم وجود دارد  که بخشی از فلج های مغزی در نوزادان به علت زایمان های طبیعی است.

این تصور درست است؟
نه درست نیست. اگر صحیح بود وقتی آمار سزارین در کشورمان بالا رفت، درصد فلج های مغزی کاهش پیدا می کرد در حالی که چنین اتفاقی نیفتاده است. این نشان می دهد ارتباط معنی داری میان این دو وجود ندارد.

باورهای غلط دیگر جز این چیست؟
متاسفانه گروهی از خانم ها هم صرفا از سر چشم و هم چشمی با خانم های دیگر فامیل می خواهند جراحی سزارین داشته باشند. گروهی حتی عنوان می کنند که زایمان طبیعی دور از شان آنهاست.

البته گمان می کنم بخشی از علل افزایش آمار سزارین هم مربوط به پزشکانی است که این نوع جراحی را به مراجعه کنندگان شان پیشنهاد می کنند؟
بله برخی پزشکان هم این نوع جراحی را ترجیح می دهند. علت اولش این است که زایمان طبیعی وقت نمی شناسد و در هر ساعتی از شبانه روز ممکن است رخ بدهد در حالی که پزشک برای سزارین زمان مشخصی را تعیین می کند و لازم نیست در همه ساعات آماده باشد. از سوی دیگر برخی پزشکان نگرانند که مبادا در صورت مجبور کردن بیمار به زایمان طبیعی و پیش آمدن حادثه ای پیش بینی نشده  برای او، متهم به کوتاهی در حق بیمار شوند و با قانون در بیفتند. در حالی که اگر حمایت قانونی از پزشک وجود داشته باشد او جرات می کند به بیمارش زایمان طبیعی را پیشنهاد کند. مساله دیگر هم  این است که زایمان طبیعی زمان بر است در حالی که تعرفه ها با میزان وقتی که پزشک به این نوع جراحی اختصاص می دهد، متناسب نیست.

در زایمان طبیعی پزشک چند ساعت باید کنار بیمار باشد؟
پزشک برای زایمان طبیعی بیمارش باید حدود 4-6 ساعت زمان اختصاص بدهد اما در سزارین متوسط وقتی که پزشک صرف بیمار می کند حدود یک ساعت است. با این حال تعرفه زایمان طبیعی از سزارین کمتر است. معمولا تعرفه بیمارستانی جراحی سزارین  21K  و زایمان طبیعی 15k است. k  ضریبی است که برای تعیین تعرفه جراحی مورد استفاده قرار می گیرد که البته بسته به سطح بیمارستان مقدار تعرفه ای که به ازای k  به جراحی تعلق می گیرد، متفاوت است.

از دیدگاه شما چرا در کشورهای توسعه یافته آمار سزارین کمتر است؟
شاید علتش این باشد که در آن کشورها اگر جراحی سزارین غیر ضروری تشخیص داده شود با پزشک برخورد قانونی می شود. از سوی دیگر خانم های باردار در آن کشورها محاسبه می کنند که اگر زایمان طبیعی داشته باشند دو ساعت پس از زایمان می توانند راه بروند و یک هفته بعد حتی سر کار برگردند در حالی که اگر جراحی سزارین شده باشند تا یک هفته پس از جراحی نمی توانند راه بروند و تا سه چهار هفته نیز نمی توانند به کار مشغول شوند و از آنجا که در این کشورها فقط در ازای کار دستمزد مناسب می دهند خانم ها مایلند هرچه زودتر پس از زایمان سرکارشان بروند، پس زایمان طبیعی را ترجیح می دهند. به علاوه در آن کشورها به خانم ها اطلاع رسانی شده است که مضرات سزارین و فواید زایمان طبیعی چیست و بنابر این آنها برای حفظ سلامت خود و نوزادشان زایمان را بیشتر از سزارین می پسندند. 

مگر سزارین چه خطری برای سلامت مادر دارد؟ 
در زایمان طبیعی برشی روی شکم مادر ایجاد نمی شود اما در سزارین شکم مادر دست کم 10-11 سانت شکافته می شود و در لایه های مختلف بخیه می خورد. سزارین یک جراحی بزرگ است  و امکان دارد عوارضی مانند خونریزی، عفونت و چسبندگی احشاء داخل لگن ایجاد کند. خطر چسبندگی جفت هم در زایمان بعدی خانم هایی که سزارین می کنند، زیاد است. ما به این پدیده می گوییم آکرتا که در آن جفت به دیواره رحم می چسبد و در مواردی پزشک ناچار می شود هنگام تولد بچه، رحم را خارج کند. البته این اتفاق ممکن است در زایمان طبیعی هم بیفتد اما در سزارین امکان آن بیشتر می شود. میزان خونریزی هم در زایمان طبیعی و سزارین متفاوت است به طوری که در زایمان طبیعی، بدن به طور متوسط 500 سی سی خون ازدست می دهد و در  سزارین 1000 سی سی. همچنین با وجود پیشرفت های علمی، هنوز هم نمی شود از عوارض بیهوشی در سزارین غافل بود.

من شنیده ام که برخی خانم ها پس از سزارین از افتادگی و تغییر شکل شکم شان گله دارند. آیا افتادگی شکم واقعا از عوارض سزارین است؟
چون در سزارین جدار شکم باز می شود دیگرهرگز قوام قبلی اش را به دست نمی آورد. در بدن، پس از پوست و چربی، لایه ای به نام فاشیا قرار دارد که مسئول قوام شکم است. وقتی این لایه شکافته می شود دیگر نمی تواند مانند گذشته شکم را محکم نگه دارد.

آیا حقیقت دارد که خانم های سزارین شده، حتی در میانسالی هم به مشکل بر می خورند؟
از هر چهار خانمی که به دهه 50 زندگی می رسند، امکان دارد یکی ناچار شود رحمش را به علت مشکلاتی در آورد. در چنین مواردی خانم هایی که سابقه سزارین داشته اند بیشتر در معرض خطر هستند و امکان دارد به عوارضی همچون پاره شدن مثانه یا مسدود شدن حالب دچار شوند. حالب لوله باریکی است که ادرار را از کلیه به مثانه می برد.

نوزادان حاصل از سزارینی هم از نظر سطح سلامت با نوزادان حاصل از زایمان طبیعی فرق دارند؟
بر خلاف تصور عمومی، نوزادان زایمان طبیعی سالم تر از نوزادان سزارینی هستند. در جریان زایمان طبیعی،  فشاری به قفسه سینه نوزاد می آید و باعث می شود مایع رحمی که داخل ریه نوزاد شده راحت تر از آن خارج شود و بچه گریه کند اما در سزارین، خروج این مایع از ریه بیشتر زمان می برد. هرچه بچه زودتر گریه کند، اکسیژن زودتر به مغز او می رسد که باعث افزایش ضریب هوشی اش می شود. علاوه بر این گفته می شود که کودکان سزارینی در بزرگسالی دچار مشکلات تنفسی هم می شوند که البته من در این باره مقاله ای نخوانده ام.

زایمان طبیعی هم عوارضی دارد؟
عوارض زایمان طبیعی بسیار ناچیز است. شاید بشود گفت تنها عارضه اش شل شدگی لگن در برخی خانم هاست. البته معنایش این نیست که سزارینی ها به این عارضه دچار نمی شوند اما در خانم هایی که زایمان طبیعی می کنند این عارضه بیشتر است که با دارو و جراحی می شود آن را درمان کرد. در جراحی هایی که برای درمان این عارضه استفاده می شود نیازی به باز کردن شکم نیست و جزو جراحی های سنگین به حساب نمی آید.

خانم هایی که سزارین می شوند می توانند در دفعات بعدی به شکل طبیعی زایمان کنند؟
متاسفانه کسی که دو بار سزارین شود دیگر نمی تواند زایمان طبیعی داشته باشد.

کدام گروه از مادرها باید حتما سزارین کنند و به هیچ وجه نمی توانند زایمان طبیعی داشته باشند؟
اگر وضعیت قرارگیری جنین به گونه ای باشد که سرش به سمت پایین نباشد، یعنی عضو نمایش جنین، چیزی غیر از سرش باشد. یا اگر بند ناف جلوتر از سر جنین وارد مجرای زایمانی شود یا اگر وزن نوزاد بالاتر از 4500 گرم باشد یا اگر لگن مادر تنگ باشد یا پیش تر ضربه خورده یا شکسته باشد و ساختار طبیعی اش را از دست داده باشد، حتما باید جراحی سزارین انجام شود. در مواردی که مادر مبتلا به ایدز یا تبخال فعال دهانه رحم باشد، یا جفت سرراهی داشته باشد یعنی جفت نوزادش در جای مناسبی قرار نگرفته باشد، یا سابقه جراحی رحم داشته باشد هم سزارین ضروری است.

علاوه بر این گاهی ما با پدیده « زجر جنینی» مواجهیم یعنی ضربان قلب جنین در حال افت کردن است، گاهی جنین کونیوم دفع کرده یعنی در بدن مادر مدفوع غلیظ کرده است، گاهی مادر با روش های کمک باروری مانند آی وی اف باردار شده یا توده ای یا ناهنجاری در رحم دارد، در این موارد ما حتما جراحی سزارین را پیشنهاد می کنیم. در پره اکلامپسی یا اکلامپسی (مسمومیت بارداری) که همراه با فشار خون بارداری و دفع پروتئین و تشنج است نیز در صورتی که زایمان مادر نزدیک باشد، ما سزارین انجام می دهیم. 
منبع : jamejamonline.ir

ویدیو مرتبط :
مصدومیت تیمو بول در بازی از کاپ آلمان .(2013/5/8)حتما ادامه مطلب را بخوانید

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ادوکلن را با توجه به نوع پوست انتخاب کنید

 

- عطری را انتخاب می کنند که در هنگام خرید به نظرشان خوشبو بیاید.

 

البته راه دوم بسیار بهتر از راه اول به نظر می آید، اما برای انتخاب عطر فقط مهم این نیست که کدام به نظرتان خوشبو بیاید. پوستتان هم مهم است و اینکه آیا با پوست شما سازگاری دارد یا خیر. رایحه هر عطری برای افراد مختلف متفاوت است چرا که این رایحه تا حد زیادی به نوع پوست شما و مواد تشکیل دهنده ی آن عطر بستگی دارد.

 

 

برای داشتن انتخاب بهتر متن زیر را مطالعه کنید.

روش تست ادوکلن:

 

قبل از اینکه با اصول سازگاری عطر با پوستتان آشنا شوید، ابتدا برایتان چند نکته برای انتخاب اولیه ادوکلن ذکر می کنیم:

 

در انتخاب هر ادوکلن سه مرحله وجود دارد. زمانی که در فروشگاه هستید، ادوکلن مورد نظرتان را برداشته و کمی از آن را به عنوان نمونه روی کاغذ تستر بزنید و بو کنید. این اولین مرحله و اولین احساس شما نسبت به رایحه این عطر است.

 

چند دقیقه صبر کنید و بعد دوباره کاغذ را بو کنید. این دومین مرحله است. در این مرحله شما رایحه جدیدی بعد از از بیرون رفتن رایحه اول از بینیتان به مشامتان خواهد خورد.

 

40 دقیقه تا یک ساعت دیگر صبر کرده و دوباره کاغذ را بو کنید. این مرحله سوم است و در این مرحله شما بویی استشمام خواهید کرد که برای چندساعت ماندگار خواهد بود. اگر رایحه این عطر در هر سه مرحله مورد پسند شما بود، می توانید آن را انتخاب کنید.

 

 

ترکیباتی در ادوکلن ها که باید از آنها پرهیز کرد:

 

انواع بسیاری از ادوکلن ها حاوی ترکیباتی مصنوعی هستند. بعضی از انواع متداول این ترکیبات که باعث مشکلات پوستی مثل خارش، جوش، آماس و اگزما و حتی مشکلات تنفسی می شوند شامل انواع زیر هستند:

الکل بنزین,استات بنزین ,بنزالدئید,لیمونین,لینالول,آ- پینن,استات اتیل,استون

 

متاسفانه، هیچیک از عطرسازها ترکیبات عطرها را روی شیشه آن ذکر نمی کنند. اما شما می توانید فرض کنید که یکی از ترکیبات اصلی همه عطرها الکل اتیل است. این ماده باعث می شود که روغن های عطر به هم آمیخته شود.

چطور بفهمیم عطری با نوع پوستمان سازگاری دارد؟

 

کیفیت ادوکلن و تاثیرگذاری آن، هر دو به مسائل زیادی از جمله رژیم غذایی، محیط، ژنتیک و رفتارها (مثل فشارهای عصبی ، سیگار کشیدن،...) بستگی دارد. اما یکی از مهمترین فاکتورها نوع پوست شما و درجه رطوبت آن است. هر چه پوست مرطوب تر (یا خشک تر) باشد، ادوکلن رایحه ای قوی تر (یا ضعیف تر) خواهد داشت.

پوست های چرب و مرطوب:

 

افرادی که پوست هایی با رطوبت و چربی زیاد دارند، فعالیت شیمیایی بدنشان بیشتر است. این چربی اضافی روی سطح پوست می تواند با ادوکلن ترکیب شده و عطر دوام بیشتری پیدا کند. اما این چربی زیاد ممکن است همچنین باعث شود که رایحه ی عطر تغییر کرده و به بویی ناخوشایند تبدیل شود.

 

برای جلوگیری از این مسئله، در طی روز از مقدار کمتری ادوکلن استفاده کنید یا اینکه از ادوکلن هایی با بویی ضعیف تر یا عطرهایی که کمتر با عطر مشک و بیشتر با عطر میوه ها و گل ها ساخته شده باشد استفاده کنید. ادوکلن هایی که برای فصل تابستان ساخته شده اند برای مردهایی که پوست چرب دارند بهترین نعو به حساب می آید.

 

پوستهای خشك و حساس:

 

ادوکلن بسیار سریعتر در پوست های خشک از بین می رود، به همین دلیل باید مقدار بیشتری مورد استفاده قرار گیرد. هرچند، به خاطر وجود ترکیبی مثل الکل اتیل، استفاده زیاد هم ممکن است باعث خشک کردن هر چه بیشتر و خراب کردن پوست شود. مسئله بسیار پیچیده ای است...

 

با دانستن این مطلب، افرادی که پوست هایی خشک دارند باید دنبال عطر های زمستانی باشند. این ادوکلن ها عطر قوی تری دارند و در هوای خشک و سرد ماندگاری طولانی دارند.

 

بزرگترین خطر برای مردهایی که پوست حساس دارند این است که از ادوکلن های قوی استفاده کنند در حالیکه از سایر محصولات پوستی قوی نیز استفاده می کنند. اگر پوستتان دچار آکنه و کهیر است، بهتر است که ازاستفاده ادوکلن بعد از استفاده از افترشیو و اسپری بدن خودداری کنید، به خاطر اینکه ممکن است باعث آلرژی شود.

 

افرادی که پوست حساس دارند می توانند از همان قوانین مربوط به پوست های خشک در خرید ادوکلن استفاده کنند، اما بهتر است که ترکیباتی که در این عطرها استفاده می شود همه از مواد طبیعی باشند.

چند نکته دیگر:

 

برای گرفتن نتیجه مطلوب ادوکلن را به گلو، مچ ها، سینه و اطراف گردنتان بزنید. این قسمت ها بهترین نواحی هستند که عطر بتواند با چربی طبیعی بدن شما مخلوط شود. نکته دیگر اینکه قبل از لباس پوشیدن از عطر به پشت زانوهایتان هم بزنید چون این ناحیه رایحه را به خوبی منتشر می کند. افراد بسیاری عادت دارند که در آخر کار کمی هم از عطر روی لیاسهایشان اسپری کنند، اما این کار منع می شود چون به لباس آسیب می رساند.

 

و در آخر نکته دیگری اضافه می کنیم و آن این است که هیچ کس نباید تا زمانی که نزدیکتان نشده است رایحه عطرتان را استشمام کند. اگر وارد اتاقی شدید و مردم پشت سر شما بو کشیدند، مشخص است که زیاد از عطرتان استفاده کرده اید. برای اطمینان به هر اندازه که می توانید مقدار کمتری استفاده کنید. خانم ها دوست دارند شما را بو کنند، نه عطر کرستین دیور را!

سعی کنید در انتخاب عطر هم مثل انتخاب صابون یا مرطوب کننده به پوستتان اهمیت دهید و با توجه به نوع پوستی که دارید، ادوکلنتان را تهیه کنید.

منبع:FunShad.com