شاه کلیدهایی برای والدین

 

 

اعتماد به نفس فرزند شما شدیداً تحت تاثیر کیفیت زمانی است که با او می گذرانید نه مقدار آن زمان.

 

  با زندگی های پرمشغله امروز نمی توانیم 100% تمرکز و توجهمان را به فرزندمان اختصاص دهیم. خیلی وقت ها وقتی فرزندمان سعی می کند با ما ارتباط برقرار کند، وانمود می کنیم که به حرف هایشان گوش می کنیم.

 

اگر نتوانیم در طول روز زمانی را خالص و کامل با فرزندمان بگذرانیم،مطمئناً شروع به بدرفتاری می کند.

 

توجه منفی در ذهن بچه ها خیلی بهتر از بی توجهی است.

 

همچنین خیلی مهم است که احساسات فرزندانتان درست یا غلط نیستند. مثلاً وقتی دخترتان به شما می گوید که، "مامان تو با من وقت نمی گذرانی" در حالی که تازه با او بازی کرده اید، بدانید که او فقط احساسش را با شما در میان گذاشته است.

 

پس بهتر است که در این اوقات برای احساسات فرزندتان ارزش قائل شوید و به او پاسخ مثبت دهید.

 

در روز بیشتر از صدها خواسته از فرزندانمان داریم.

 

پس عجیب نیست که بیشتر بچه هایمان دیگر صدای پدر و مادرشان را نمی شوند. به جای غر زدن و فریاد کشیدن سر بچه ها، از خودتان بپرسید، "چه کار باید بکنم؟"

 

مثلاً، اگر سر پسرتان غر زده اید که چرا وقتی جوراب های کثیفش را درمی آورد آنها را توی هم گلوله نمی کند تا بفهمید کدام ها کثیف هستند، از این به بعد فقط جوراب هایی که در هم گلوله شده اند را بشویید.

 

دو صدگفته چون نیم کردار نیست!

اگر شما این کار را نکنید خودشان راه های نادرستی برای احساس قدرت کردن پیدا می کنند.

 

راه هایی که می توانید از طریق آن باعث شوید احساس ارزشمند بودن و قدرت داشتن کنند این است که به آنها اجازه انتخاب بدهید، اجازه بدهید در حساب کتاب هایتان کمکتان کنند، در پختن غذا کمکتان کنند یا در خرید کردن.

 

یک بچه دو ساله می تواند ظرف های پلاستیکی یا سبزیجات را بشوید. بیشتر وقت ها ما کارهای بچه ها را انجام می دهیم در حالی که خودشان خیلی خوب از پس آن برمی آیند.از خودتان بپرسید اگر در این اتفاق دخالت نمی کردید چه می شد؟

 

وقتی بی خود در کاری دخالت می کنیم، شانس درس گرفتن از عواقب کارشان را از بچه ها می گیریم.

 

وقتی اجازه بدهیم که عواقب کارشان به طور طبیعی اتفاق بیفتد، رابطه مان با فرزندمان هم به خاطر غر زدن ها و سرزنش ها خراب نمی شود.

 

باید اجازه بدهیم بچه ها خودشان راه حلی برای مشکلشان پیدا کنند.

 

اگر فرزندتان روی اعصابتان راه می رود یا بی ادبانه با شما حرف می زند به هیچ وجه عصبانی نشوید و از کوره در نروید.

 

فقط کافی است که اتاق را ترک کنید

 

یا تهدیدش کنید که اگر یک بار دیگر کارش را تکرار کند،اتاق را ترک می کنید.

ویدیو مرتبط :
تکنیک های کلیدهایی برای آرامش - استاد معصومه تیموری

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

فقط برای والدین عزیز

در طی این دوره مهم انتقال, اغلب والدین احساسات و واکنش های خود را کنترل کرده و به فرزندشان جهت آماده شدن برای زندگی دانشگاهی کمک می‌کنند. توجه به نیاز عاطفی خودتان همراه با توجه به نیازهای فرزندتان در آماده کردن او و شما برای زندگی دانشجویی کمک کننده خواهد بود.

 

برای پیدا کردن شیوه‌های مقابله و " غذای فکری " لازم جهت رویارویی با مشکلات احتمالی در طی چند ماه آینده به موارد زیر توجه داشته باشید.

 

 

راهبردهای مقابله/ "غذای فکر"

۱) احساسهای دو گانه و ناشی از دور شدن فرزندتان از منزل امری طبیعی است.

برای اغلب خانواده‌ها, این مرحله به یک جدایی مهیج والدین از فرزندان شبیه است. گرچه در اینجا معمولاً یک بزرگسال از یک فرد تقریباً بزرگسال دیگر جدا می‌شود. همچنین انتظار آرامش و سکوت نسبی به دنبال دور شدن نوجوان بزرگتر از خانه و داشتن جایی برای خود یا صرف کردن زمان با فرزند خردسالتر نیز امری طبیعی است.

 

 

۲) سعی کنید عواطف ایجاد شده را احساس نمائید.

هنگامی که فرزند شما آماده رفتن به دانشگاه می‌شود وانمود کردن اینکه احساس غم, گناه, آرامش , بیم یا هر حالت عاطفی دیگری ندارید, کار سودمندی نیست. شما احتمالاً با مخفی کردن عواطف خودتان قادر به فریب دادن هیچ کس نخواهید بود. صحبت کردن دربارة آنها با خانواده, دوستان, آشنایان یا هر کس دیگری که می‌تواند منبع حمایت برای شما باشد, روش درست‌تر و سالمتری است.

 

 

۳) یک هدف رضایت بخش برای خودتان انتخاب کنید.

بطور ویژه در مواقع فشار زا این امر به شما کمک می‌کند. به اندازه کافی بخوابید بطور منظم از غذاهای سالم استفاده کنید و بطور کافی ورزش کنید.

 

یک گام دیگر در راستای استفاده رضایت بخش از وقت آزادتان, انجام کارهایی است که به طور خاصی از آنها خوشتان می‌آید. اگر احساس خوبی داشته باشید, نیروی لازم جهت کمک به فرزندتان را داشته و الگوی خوبی برای او خواهید بود.

 

 

۱) به خاطر داشته باشید که رفتن فرزندتان به دانشگاه گامی مهم در مسیر بسوی بزرگسالی است.ا

 

ین نشان می‌دهد که حاصل ۱۲ سال آموزش و یادگیری یا بیشتر از آن به فرزند شما کمک کرده تا جایگاهی در این دنیا برای خود داشته باشد. این دوران زمانی است که در آن شما شاهد به بار نشستن فعالیتهای سرسختانه‌تان به صورت حرکت دانشجوی تازه وارد به سوی استقلال هستید. بسیاری از والدین در می‌یابند که آماده کردن فرزندشان از طریق این فرصت (ورود به دانشگاه) موهبتی غیر قابل ارزش‌گذاری است. به خودتان افتخار کنید.

 

۲) مشغولیت جدیدی برای خود انتخاب کنید.

مخصوصاً والدینی که آخرین فرزند یا تنها فرزندشان به دانشگاه می رود, به عهده گرفتن چالش‌های جدید را شیوه‌ای عالی برای اداره و جهت دادن نیرو و احساسات‌شان در می‌یابند.

 

آیا هرگز خواسته‌اید که کتابی بنویسید؟ لحافی را بدوزید؟ در جامعه‌تان کاری داوطلبانه را به عهده بگیرید؟ طرح یا مسئولیت جدیدی را در کار بپذیرید؟ یا به مسافرت بروید؟ دوچرخه‌ای را خریده و تمام شهر را با آن بگردید؟ فهرستی از چیزهایی که می‌خواستیدبه هنگام رشد فرزندتان انجام دهید، اما وقت انجامش را نداشتید, تهیه کنید. اکنون شانس انجام آنها را دارید.

 

 

چگونه می توانم به فرزندم از راه دور کمک کنم؟

البته، هنوز شما والد فرزند تقریباً بزرگسال خود هستید و در طی دوران تحصیل خود نیازمند حمایت و راهنمایی شماست. در زیر شیوه‌هایی برای ابراز حمایت تان و تجارب فرزندتان در دانشگاه ذکر می شوند.

 

 

در دسترس باشید!

گر چه فرزند شما در حال تجربه کردن استقلال است اما هنوز نیاز دارد که بداند شما پشت سرش بوده و جهت همفکری در مورد رویدادهای معمول و موضوعات سخت در دسترس او هستید. به طور منظم به او نامه نوشته و یا زنگ بزنید .

 

به فرزندتان مهلت دهید تا برنامه‌ای برای مکالمه با شما داشته باشد.اگر او به حمایت و کمک شما نیازمند است، باشد موضوع را برایتان بیان خواهد کرد. البته اگر شما با کنایه از او نپرسید که دیشب ساعت چند به منزل برگشته است!

 

 

در مورد مسائل مالی فرزندتان واقع گرا باشید.بسیاری از دانشجویان وقتی وارد دانشگاه می‌شوند اطلاعاتی ناقص در مورد میزان هزینه، مخارج کتابها و خوابگاه داشته و نمی‌دانند که در مورد خرج کردن پول، خانواده از آنها چه انتظاری دارد. مشخص کردن موضوع در آغاز، از کژ فهمی‌های بعدی جلوگیری می کند.

 

در مورد پیشرفت و نمرات تحصیلی واقع‌گرا باشید.دانشگاه دانشجویان باهوشی را از تمام کشور و بعضی از کشورهای دنیا جذب می‌کند و تمام دانش آموزانی که در مدرسه بسیار عالی بوده‌اند، اکنون اینجا فقط یک دانشجو هستند. رشد و پالایش توانایی کار مستقل و هماهنگی و کار آزمودگی به موازات انجام تکالیف درسی دانشگاه، مهمتر از خود نمرات هستند. اینها انتخاباتی است که هر دانشجو به عمل می‌آورد و یقینا این به فرزند شما کمک می‌کند تا اهداف دراز مدت خود را انتخاب نماید.

 

اگر فرزند شما در دانشگاه با مشکلاتی روبرو شده است، او را تشویق کنید تا از منابع حمایتی موجود برای دانشجویان استفاده نماید.

 

در مورد مشکالت درسی: صحبت با اساتید و مشاوران تحصیلی اولین گام است، اما برای دریافت کمک های تخصصی تر هم در این زمینه و هم در مورد مشکلات عاطفی و رفتاری ، دفتر مشاوره در دسترس فرزند شماست.

 

ما امیدواریم پیشنهادهای ذکر شده در این بروشور به شما در مواجهه با مشکلات ناشی از رفتن فرزندتان به دانشگاه کمک کرده باشد. سال اول دانشگاه هم برای دانشجویان و هم برای خانواده‌ها سال حساس و مهیجی است و ما امیدوار و مطمئن هستیم شما و فرزندتان سالی خوب و پربار خواهید داشت.