سیاتیک؛ از کمردرد تا ناله پاها

اگر از دوستان و اطرافیان خود پرس‌وجو کنید، متوجه می‌شوید کمتر کسی است که در طول زندگی خود به کمردرد مبتلا نشده باشد. در واقع، کمردرد آشنای دیرینه انسان‌ها بوده و بسیاری از آنها تا آخر عمر با این مشکل زندگی می‌کنند. یکی از شایع‌ترین ناراحتی‌های ناحیه کمر، تحریک عصب سیاتیک است که گاه حتی مبتلایان را از انجام ساده‌ترین کارهای روزمره نیز باز می‌دارد.

 

سیاتیک، عصب گسترده‌ای است که از ناحیه تحتانی کمر آغاز و تا پشت پاها ادامه می‌یابد. اعمال هرگونه فشار روی این ناحیه باعث تحریک عصب سیاتیک شده و درد از قسمت تحتانی کمر به پشت یکی از پاها، باسن و پایین‌تر انتشار می‌یابد. کمردردهای مربوط به عصب سیاتیک معمولا یک پا را درگیر کرده و با نشستن، سرفه یا عطسه کردن تشدید می‌شود. در چنین حالتی، ممکن است در پای خود بی‌حسی، ضعف یا سوزن‌سوزن شدن احساس کنید. علائم بیماری معمولا ناگهانی بروز می‌کنند و چند روز تا چند هفته ادامه می‌یابند.

 

بیش از 85 درصد مردم دنیا در طول زندگی خود به نوعی کمرشان درد می‌گیرد؛ ولی این دردها همگی ناشی از تحریک اعصاب سیاتیک نیست. در بسیاری از موارد، علت کمردرد کشیدگی و فشار بیش از حد وارده به ماهیچه‌های ناحیه تحتانی کمر است، اما مشخصه‌ای که دردهای سیاتیک را از سایر انواع کمردرد مجزا می‌کند، دردهایی است که از کمر به‌سمت پاها انتشار می‌یابد. این دردها همانند گرفتگی پاها تا چند روز شما را درگیر می‌کند.

 

 

مراقب خودتان باشید
بیشتر افرادی که به دردهای سیاتیک مبتلا هستند، افراد سی و پنجاه ساله هستند. در این میان، زنان بیش از مردان در معرض ابتلا به سیاتیک قرار دارند و این احتمال در زنان باردار، به دلیل فشاری که در طولانی‌مدت بر اثر رشد جنین به عصب سیاتیک وارد می‌شود، بیشتر است. از دیگر دلایل بروز دردهای سیاتیک می‌توان به بیرون‌زدگی دیسک کمر و التهاب ستون مهره اشاره کرد.

 

بیرون زدگی دیسک کمر از جمله شایع‌ترین علل بروز دردهای سیاتیک به شمار می‌رود. دیسک‌ها همانند بالشتک‌هایی بین استخوان‌های ستون مهره عمل می‌کنند. با افزایش سن و قرار گیری در معرض آسیب‌های احتمالی، دیسک‌های میان‌مهره‌ای نیز ضعیف‌تر می‌شوند. گاه مواد ژله‌مانند بین مهره‌ها که همان دیسک‌ها هستند، از پوشش خارجی بیرون می‌زنند و به ریشه‌های عصب سیاتیک فشار وارد می‌کنند.

 

از هر 50 نفر در دنیا، یک نفر در طول زندگی بیرون‌زدگی دیسک را از سر می‌گذراند. تنگی مجرای نخاعی از دیگر دلایل بروز دردهای سیاتیک محسوب می‌شود. ساییدگی و پارگی طبیعی مهره‌ها ممکن است باعث نازکی نخاعی شود. این فرآیند نازک‌شدگی کانال نخاعی به تنگی کانال نخاعی معروف است و روی ریشه‌های عصب سیاتیک فشار می‌آورد. این اختلال در افراد بالای 60سال به‌وفور دیده می‌شود. در موارد نادر، سیاتیک بر اثر رشد تومورها در داخل یا امتداد طناب نخاعی یا عصب سیاتیک ایجاد می‌شود. مثلاً رشد تومور، روی عصب مربوط فشار وارد می‌کند.

 

بسیاری از آدم‌ها، بویژه مردان، عادت دارند کیف پول خود را در جیب پشتی شلوار خود قرار دهند. این کار در طولانی‌مدت فشار مزمنی روی ماهیچه‌های این ناحیه وارد و دردهای عصب سیاتیک را در طول زمان تشدید می‌کند. پزشکان معتقدند افراد از قرار دادن کیف پول در جیب عقبی شلوار باید جدا خودداری کنند.

 

از دیگر دلایل بروز سیاتیک می‌توان به التهاب، عفونت یا آسیب‌هایی مانند شکستگی اشاره کرد. به‌طور کلی، هر شرایطی که باعث تحریک‌پذیری یا اعمال فشار روی عصب سیاتیک شود، ممکن است آغازکننده علایم بیماری باشد.

 

راه‌های رهایی از سیاتیک
راه‌هایی برای کاهش کمردردهای سیاتیکی وجود دارد که بدون هیچ دردسری و در منزل می‌توانید انجام دهید تا درد به مقدار زیادی کاهش یابد. استفاده از پدهای گرم‌کننده یا بسته‌های یخ در بهبود درد بسیار مؤثر است. کیسه‌های آب گرم یا کیسه‌های یخ هر دو ساعت، به مدت 20 دقیقه می‌تواند از شدتِ کمردرد شما بکاهد. البته تاثیرگذاری هر یک از این دو روش به بیمار بستگی دارد و تنها از راه آزمون و خطا به دست می‌آید.

 

 

ورزش و سیاتیک
ورزش و انجام نرمش‌های کششی از جمله موثرترین راه‌های درمانی به شمار می‌رود. یکی از نکات کلیدی که باید به خاطر داشته باشید داشتن فعالیت‌های مفید بدون اعمال فشار به ناحیه کمر است؛ به طوری که در طول فرآیند درمان نباید بی‌تحرک بود. حرکت به‌طور قابل‌توجهی التهاب و درد را کاهش می‌دهد.

 

با مراجعه به متخصص طب فیزیکی می‌توانید نحوه انجام نرمش و کشش آرام ماهیچه‌های همسترینگ (پشت استخوان ران) و ناحیه تحتانی کمر را فرابگیرید. از سوی دیگر، ممکن است برخی حرکات ورزشی با توجه به بیماری، برای شما مفید نباشد. بهتر است در مشورت با پزشک از این امر آگاه شوید. پیاده‌روی‌های کوتاه مدت از مؤثرترین روش‌های درمانی به شمار می‌رود.

 

در مواردی که سیاتیک بر اثر ابتلا به بیرون‌زدگی دیسک کمر ایجاد شده و دردهای شدیدی پس از چهار تا شش هفته ایجاد می‌کند، عمل جراحی به‌عنوان روش نهایی درمان به کمک پزشکان می‌آید. پزشک در این عمل بخشی از دیسک بیرون‌زده را خارج می‌کند و از این طریق، فشار وارد به عصب سیاتیک را از بین می‌برد. حدود 90 درصد از بیماران بدون نیاز به عمل جراحی بهبود می‌یابند.

 

اگر به دردهای سیاتیک مبتلا هستید، بهتر است بعد عمل و به مدت یک ماه از انجام برخی کارها مانند رانندگی، وزنه‌برداری یا خم‌شدن به جلو خودداری کنید. همچنین انجام درمان‌های فیزیکی نیز ممکن است استقامت ماهیچه‌های ناحیه کمر را تقویت کند. از آنجا که بهبود و بازتوانی از اهمیت بالایی برخوردار است، با فعالیت‌های بدنی تا حد زیادی می‌توان بر این ناراحتی‌ها غلبه کرد.

 

مدارکی دال بر این موضوع وجود دارد که برخی درمان‌های مکمل، اثربخشی بسیار خوبی روی کمردردهای سیاتیکی دارند. طب سوزنی، ماساژدرمانی، یوگا و حرکات کایروپرکتیک ممکن است دردهای تحتانی موضعی را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهد.

 

ابتلا به سیاتیک، افراد را در معرض ابتلای دوباره به این بیماری و عود این مشکل قرار می‌دهد. ولی انجام برخی راهکارها خطر عود بیماری را بشدت کاهش می‌دهد. انجام ورزش‌های منظم و همیشگی، حفظ حالت صحیح نشستن و ایستادن، خم‌شدن روی زانوها برای برداشتن اشیای سنگین از روش‌های پیشگیرانه به شمار می‌روند که علاوه بر جلوگیری از آسیب‌های احتمالی وارده، از احتمال عود سیاتیک نیز می‌کاهد.

 

 

در میان روش‌هایی که گفتیم، برخی راهکارها جزو مؤثرترین راه‌های درمان سیاتیک به شمار می‌روند و کیفیت زندگی در مبتلایان به کمردردهای سیاتیکی بهبود می‌یابد:

 

برقراری دوباره تعادل میان ماهیچه‌ها: متخصصان بر این باورند که کشش و انجام حرکات نرمشی شیوه مناسب و آسانی است که دردهای سیاتیک را تا حد قابل‌ملاحظه‌ای بهبود می‌بخشد؛ به طوری که بیش از 80 درصد مبتلایان با انجام صحیح حرکات کششی، از این دردها خلاص می‌شوند و علائم بیماری در آنها به‌مرور از بین می‌رود. از سوی دیگر، انجام نادرست حرکات نه فقط کمکی به بهبود دردهایتان نمی‌کند، بلکه بر شدت آن نیز می‌افزاید.

 

درمان میوفاسیال (Myofascial): این نوع درمان، نوعی روش سنتی به شمار می‌رود که در واقع درمان بافت نرم ماهیچه‌ای است که درد و بی‌تحرکی ماهیچه‌های اسکلتی را درمان می‌کند. از این روش برای درمان دردهای سیاتیک و سردرد استفاده می‌شود.

این درمان، گرفتگی‌ها و انقباض‌های عضلانی را برطرف می‌کند، گردش خون و غدد لنفاوی را بهبود می‌دهد و رفلکس‌های کششی را در ماهیچه‌ها تحریک می‌کند. این روش همانند ماساژدرمانی است و حرکات آن روی بدن با فشار دست‌ها صورت می‌گیرد.

 

دارو و درمان
استفاده از داروهای مسکن معمول مانند استامینوفن، داروهای غیراستروییدی ضدالتهابی مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن در کاهش دردهای سیاتیک بسیار موثرند. پزشک ممکن است تزریق استروییدها را به‌عنوان کاهش التهاب برای برخی بیماران تجویز کند. در موارد شدید بیماری، پزشک برای کاهش التهاب، تزریق استروییدها را به داخل نخاع توصیه می‌کند. این تزریق دقیقا در ناحیه اطراف عصب سیاتیک انجام می‌شود.
منبع:jamejamonline.ir

ویدیو مرتبط :
سالم بمانید (7 از 7) طب اسلامی بادکش - سنگینی گوش -درمان سیاتیک- کمردرد

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

معجزه اي درکاهش بوي آزار دهنده بدن و پاها

 

 

آيا تا به حال با افراد ژوليده و بوي بد برخورد کرده‏ايد؟ همه ما دوست داريم تميز و مرتب و معطر باشيم، اما گاهي اوقات‏ بوي بد بدن ما ممکن است موجب آزار و اذيت ديگران شود و ارتباط ما را با ديگران دچار اختلال کند. خيلي‏ ها فکر مي کنند، عرق بدن، بوي بدي مي‏دهد، در صورتي که عرق، يک مايع بي بوست که با فعال شدن هورمون‏هاي جنسي در دوران بلوغ از غدد عرق يا همان آپوکرين ترشح مي شود و فقط پروتئين، چربي و قند دارد.
عامل اصلي ايجاد بو، باکتري‏هايي هستند که به طور طبيعي روي پوست ما زندگي مي‏کنند. اين باکتري‏ها غيرهوازي هستند و براي رشد و تکثير به شرايط بدون اکسيژن نياز دارند. وقتي که منافذ پوست، با چربي ترشح شده از غدد عرق، بسته مي شوند، اين باکتري ها هم فعال مي گردند و بوي بدي ايجاد مي‏کنند.

هر چه ميزان عرق بيشتر باشد، اين مشکل آزاردهنده‏تر مي‏شود. در برخي بيماري ها مانند ديابت، بيماري کبدي ، برخي اختلالات متابوليک، ابتلا به انگل‏ها و عفونت هاي قارچي و همچنين افرادي که قند خونشان کم يا زياد است، اين اتفاق مي‏افتد. برخي حالت هاي خاص مانند يائسگي، هيجان، ترس و عصبانيت بيش از حد نيز موجب بيشتر شدن ميزان تعريق مي شوند.
اگر تعادل سوخت و ساز مواد غذايي در بدن به هم بخورد، بوي بدن بدتر هم مي‏شود. در واقع بدن براي خلاص شدن از شر مواد زايدي که انباشته شده اند، اين عرق و در نتيجه بو را توليد مي‏کند. مثلا برخي افراد با خوردن مواد غذايي غني از کولين مانند تخم مرغ، ماهي، جگر و حبوبات، ممکن است بويي شبيه بوي ماهي بدهند. اين افراد با حذف اين مواد از رژيم غذايي شان، به راحتي مي‏توانند از شر اين بو خلاص شوند.
همچنين برخي مواد غذايي مانند سير و پياز نيز بوي بدي توليد مي کنند.

 

 

چطور بوي بدن را کمتر کنيم؟

براي برطرف کردن بوي بدن، مهم ترين و اولين کار اين است که علت اين بو را پيدا کنيد. اگر شما جزو گروهي هستيد که بوي بدنتان آزاردهنده است، ممکن است لازم شود به پزشک مراجعه کنيد. با اين حال، با رعايت نکات زير مي‏توانيد بوي بدنتان را کمتر کنيد:

1) هر روز حمام کنيد. حمام کردن باکتري هايي را که به خصوص در زير بغل تجمع دارند و عرقتان را بدبو مي‏کنند، برطرف مي‏کند. استفاده از ليف در کنار صابون هنگام شستشوي بدن موجب مي شود اين باکتري‏ها راحت‏تر برداشته شوند.

2) لباس مناسب بپوشيد. انتخاب لباس مناسب در پيشگيري از بوي بدن موثر است. لباس‏هاي گشاد و نخي که به راحتي هوا در آنها جريان پيدا مي‏کند بهتر از لباس‏هاي تنگ و چسبان با الياف مصنوعي هستند. وقتي جريان هوا عرق را تبخير کند، رشد باکتري‏ها محدود مي‏شود.

3) به رژيم غذايي‏تان توجه کنيد. غذاهايي مانند گوشت، پياز، سير، ادويه جات و نوشيدني‏هايي مانند قهوه و الکل مي‏توانند بوي نامطبوعي در بدن ايجاد کنند، البته با توجه به اينکه خود فرد به بوي بدنش عادت مي کند و متوجه نامطبوع بودنش نمي‏شود، بهتر است براي اطمينان از تاثير رژيم غذايي در کم شدن بوي بدن، از ديگران کمک بگيريد.

4) سيگار را کنار بگذاريد. مصرف سيگار و بعضي داروها هم مي‏تواند علاوه بر بدبو کردن دهان، موجب بدبو شدن پوست نيز شوند. البته هفته ها طول مي‏کشد تا بوي بد سيگار بعد از ترک آن از بين برود.

5) از محصولات آرايشي و بهداشتي استفاده کنيد. براي برطرف کردن بوي بدن مي توانيد از محصولات آرايشي و بهداشتي ضدعرق و انواع دئودورانت‏ها هم استفاده کنيد. اين محصولات موجب خشک شدن سريع عرق شده و جلوي فعاليت باکتري‏ها و بدبو شدن بدن را مي‏گيرد.

 

 

بوي بد پاها را چه طور از بين ببريم؟

بوي بد پاها هم يکي از موارد آزار دهنده‏اي است که به ويژه در افرادي که ساعات زيادي بيرون از منزل هستند و پاهايشان را از کفش بيرون نمي‏آورند ديده مي شود. براي از بين بردن اين بوي بد، رعايت نکات زير مي‏تواند مفيد باشد:

* پاهايتان را هر روز با آب و صابون بشوييد.

* جوراب بپوشيد. جوراب عرق پا را جذب کرده و سبب مي شود کفشتان بو نگيرد. از جوراب‏هاي نخي استفاده کنيد و آنها را به طور مرتب بشوييد.

* در انتخاب کفش دقت کنيد. کفش‏هاي پلاستيکي موجب تعريق بيشتر پا مي‏شوند. براي پيشگيري از اين مشکل توصيه مي‏شود از کفش‏هاي کتاني و چرم طبيعي استفاده کنيد.

* استفاده از پودرهاي مخصوص رفع بوي بد پا يا پودر زاج در کفش، به کاهش بو کمک مي‏کند. همچنين استفاده از اسپري‏هاي ضد عرق و شستشوي پا با محلول‏هاي ضدعفوني کننده نيز در از بين بردن باکتري‏ها و رفع بوي بد بدن موثر است. اگر دسترسي به اين مواد نداشتيد فقط کافي است از پودر جوش شيرين استفاده کنيد و آن را شب قبل در کفش خود بريزيد.