سرزنش اینجا ممنوع است

 

یکی از رفتارهای مخربی که اثرات زیان‌آور و جبران‌ناپذیری بر روابط بین همسران جوان به خصوص در دوران عقد دارد، سرزنش و تحقیر و خرد کردن شخصیت یکدیگر است.

 

صد بار گفتم این کار رو نکن! گوش نکردی حالا بکش!تو همینی دیگه! می‌‌دونستم این جوری میشه... بفرما اینم نتیجه‌ی هنر جناب‌عالی!

 

یکی از رفتارهای مخربی که اثرات زیان‌آور و جبران‌ناپذیری بر روابط بین همسران جوان به خصوص در دوران عقد دارد، سرزنش و تحقیر و خرد کردن شخصیت یکدیگر است. حتماً برای شما هم پیش آمده که اشتباهی کرده‌اید و به خاطر عمل اشتباه شما اتفاقات ناراحت کننده‌ای افتاده و مشکلاتی رخ داده که خودتان هم نمی‌خواستید اتفاق بیفتد. حال تصور کنید در وضعیتی هستید که می‌دانید اشتباه کرده‌اید و اشتباه‌تان را قبول دارید. در همین اوضاع و احوال یک نفر مدام عمل یا سخن اشتباه شما را به رخ‌تان بکشد و هر لحظه به شما یاد‌آوری کند که " می‌بینی؟ خطای تو باعث بوجود آمدن این اوضاع شد!" و" اگر کمی فکر می‌کردی این‌طورنمی‌شد" و .... واقعاً در این اوضاع چه حالی می‌شوید؟!

 

اگر همه‌ی ما می‌توانستیم گاهی خودمان را به جای طرف مقابل‌مان بگذاریم، شاید خیلی از مشکلات و مسائل لاینحل زندگی هرگز اتفاق نمی‌افتاد. سرزنش و سرکوفت زدن به یکدیگر خصوصاً در دوران عقد و نامزدی یکی از بزرگ‌ترین آفت‌های زندگی زناشویی به شمار می‌رود. زوج جوانی که تازه عقد کرده‌اند و هنوز به خصوصیات اخلاقی و رفتاری یکدیگر آگاه نیستند، مسلماً مدتی طول می‌کشد تا به درک درستی از رابطه‌شان برسند و در طی این مدت هر لحظه ممکن است بین آن‌ها سوءتفاهم یا دلخوری پیش بیاید که ناشی از عدم شناخت درست آن‌ها از یکدیگر است. حال تصور کنید زن یا شوهر به محض پیش آمدن کوچک‌ترین مشکل یا اشتباهی از جانب طرف مقابل، شروع به سرزنش او کرده و بارها و بارها چه در روابط خصوصی‌شان و چه در جمع خانواده و دوستان و... مدام اشتباه همسرش را به روی او بیاورد و تکرار کند و او را مورد تمسخر قرار دهد و... به نظر شما چه بر سر طرف مقابل این رابطه می‌آید؟ در بهترین حالت ممکن، او اعتماد به ‌نفسش را از دست می‌دهد و نه تنها نمی‌تواند رفتار اشتباهش را اصلاح کند، بلکه به دلیل عدم اعتماد به نفس ممکن است روز به روز بدتر شود و از ترس این‌که نکند اشتباهی مرتکب شود کم‌کم به این نتیجه برسد که بهتر است دست به هیچ کاری نزند و به این ترتیب تبدیل به انسانی ضعیف‌النفس و منفعل شود که هم خود و هم اطرافیانش او را موجودی ترسو و بی‌اعتماد به نفس تلقی کنند.

 

رابطه‌ای که مدام در آن سرزنش و سرکوفت نسبت به یکدیگر وجود دارد، رابطه‌ای متزلزل و ناپایدار است که هر لحظه امکان گسست و از هم پاشیدگی در آن وجود دارد. زن و شوهری که مدام در حال ایراد گرفتن از یکدیگر و یاد‌آوری اشتباهات گذشته‌شان به هم هستند، دچار نوعی کینه و دلخوری دائمی در رابطه‌شان می‌شوند و مدام به دنبال نقطه ضعفی از دیگری هستند تا به قول معروف مچ‌گیری کنند و بدین وسیله، به خیال خودشان تلافی کنند و انتقام بگیرند! به نظر شما چنین رابطه‌ای به کجا خواهد انجامید؟

اگر در دوران عقد، بنای زندگی مشترک بر پایه‌ی مهر و محبت استوار باشد و همسران به خصوص زوج‌های جوان با این تفکر تشکیل زندگی ‌دهند که یکدیگر را برای رسیدن به کمال انسانی یاری کنند، مسلماً در صورت بروز اشتباه و خطایی از طرف مقابل بلافاصله سعی می‌کنند آن را بپوشانند و اجازه ندهند این اشتباه از رابطه‌ی دو نفره‌شان فراتر رود

 

خداوند در قرآن تشبیه بسیار زیبایی دارد آنجا که زن و شوهر را لباس یکدیگر می‌خواند. اولین و مهم‌ترین خاصیت لباس پوشانندگی است. پس فراموش نکنید شما لباس همسرتان هستید و مهم‌ترین وظیفه‌ی شما وقتی اشتباهی از او سر می‌زند، پوشاندن و مخفی نمودن آن اشتباه است. شک نکنید اگر با چنین تفکری در زندگی پیش بروید، بزرگترین خطاها و اشتباهات هم در چهار دیواری خانه و بین خودتان رفع و رجوع خواهد شد و هیچ‌کس جز شما و همسرتان از اشتباهات شما مطلع نخواهد شد. 

منبع :کتاب مهارت‌های ارتباطی همسران

ویدیو مرتبط :
غر ممنوع تو قورمه گوشت ممنوع ^_^

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

اینجا بوسیدن و پرسیدن آرزو ممنوع است!

... سر تراشیده‌اش را می‌بوسی، ولی نمی‌دانی که نباید ببوسی، چشم غره و ابروهای کشیده از تعجب همراهان متوجه ات می‌کند که نباید کودکی که در حال دریافت دارویی شیمی درمانی است را ببوسی، همچنان در پشیمانی بوسه بر سر تراشیده "سامان" کوچک هستی، که لبانت به سوزش می‌افتند، موی‌های ریز ولی زبر کودکی که توأم شده با داروی سخت سرطان، چنان جسم و روحت را می‌سوزاند که باور نمی‌کنی که در دنیای این کودکان بوسیدن ممنوع است.

به گزارش تسنیم، در و دیوار بیمارستان بی‌شباهت با مهد کودک نیست، به هر حال بیمارستان کودکان است، اما کودکانی که امروز رفیق‌شان‌ ویروس‌های "بد" شده اند، ویروس‌های از جنس سرطان، در بیمارستان که نه - در سرزمین آرامش این کودکان بیمار، مادرانشان نیز با آنها زندگی می‌کنند، پناهگاهی که رنگ دیوارهایش از محبت و سقفش آرامشی بر جان نحیف ولی امیدوارشان سایه افکنده‌ است.

اینجا هم قانون خود را دارد، پرسیدن آرزو ممنوع! بوسیدن ممنوع! ... اما بازی آری، نمی‌توانی از "سامان کوچک آرزویش را بپرسی چون می‌گویند احتمالاً اولین آروزیش، سلامتی جانش خواهد بود، پس این سئوال پرسیده نشود زیرا این کودکان حتی به اندازه همین یک آرزوی کوچک نیز نباید ناراحت شوند شاید این آرزویشان برآورده نشود!

بازی بهترین زمان برای این کودکان است، زیرا بازی برای آنها نه تنها حکم تفریح دارد بلکه معنای سلامت و یک اجازه را نیز در خود نهفته است. به قول "سامان" کوچولو که در کنار دو بانوی داوطلب خدمت با روسری‌های زرد رنگ نشسته است «اگر وایتمان بالا باشه، می‌تونیم بریم اتاق بازی.» و حکایت این وایت نیز از زبان سامان شنیدنی و البته دردآور است « وایت، همونی که وقتی پایینه، بی‌حال میشم، پا درد می‌گیرم، تب می‌کنم و بی‌حوصله می‌شم، دوست دارم فقط دراز بکشم.» که در این لحظه مددکار توضیح می‌دهد: «وایت همان گلبول‌های سفید است، وقتی میزانش پایین می‌آید، به این معنی است که سیستم ایمنی کودک پایین آمده، آن وقت نباید خیلی در جمع باشد، چون برایش خوب نیست.»

راهروهای بیمارستان ممللو از نقاشی و البته تابلوهای مزین به نام خیرینی است که برای ساخت آن تلاش کردند، کما اینکه بنیانگذار بیمارستان نیز روزی دخترش به نوعی سرطان مبتلا بوده و انگیزه ساخت چنین مجموعه‌ای برای حمایت از کودکان مبتلا به سرطان نیز بهبودی فرزندش بوده که هم اکنون در سنین جوانی در بهترین دانشگاه‌های جهان مشغول به تحصیل است، مادر همان کودک دیروز؛ امروز پناهگاهی برای سرپناهی کودکان بیمار فراهم کرده و هنوز نیز خود نظارگر تکرار تاریخ بر تک تک این کودکان بیمار و مادرانشان است اما اینبار با امید...

ژن سرطان در ایران با کشورهای دیگر فرق می‌کند
در این رابطه دکتر عظیم مهور - رئیس بیمارستان محک درباره میزان شیوع سرطان در میان کودکان عنوان می‌کند: اگر 30 - 40 پیش، کودکی مبتلا به سرطان می‌شد، خانواده‌اش اصلاً برای درمان هم مراجعه نمی‌کردند و خیلی وقت‌ها، کودک جانش را از دست می‌دهد، اما حالا در کنار درمان‌هایی که انجام می‌شود، درمان‌های حمایتی و مراقبت‌های پرستاری بسیار قوی شده و درمان‌ها به صورت هدفدار دنبال می‌شود.

این فوق‌تخصص خون و آنکولوژی به استناد آمارها می‌گوید که تشخیص سرطان زیاد شده است و ادامه می‌دهد: زمانی که تشخیص سریع‌تر اتفاق بیفتد، آمار سرطان هم زیاد می‌شود، البته در این میان از آن‌جا که بیماران بیشتر نگهداری می‌شوند، امکان مقاومت دارویی هم در آنها زیاد می‌شود.

به گفته مهور، ژن سرطان در ایران با کشورهای دیگر فرق می‌کند، ما باید به سمت درمانی شرکت کنیم که با ژن ما مطابقت داشته باشد، همه اینها در حالی است که روش‌های درمانی بین‌المللی است اما ژن ما اینگونه نیست. او به شایع‌ترین نوع سرطان کودکان که خون است، اشاره می‌کند: میزان شیوع سرطان خون در کشور، 3 تا 4 نفر در هر 100 ‌هزار نفر جمعیت است، بعد از سرطان خون، سرطان مغز با شیوع کمتر و بعد از آن سرطان لنف، بافت عضلات و استخوان‌ها قرار می‌گیرند.

وی میزان برگشت و مرگ ناشی از سرطان درمیان کودکان را مورد توجه قرار می‌دهد: در 30 درصد موارد، سرطان خون برگشت دارد یا منجر به مرگ می‌شود، نکته‌ای که وجود دارد، این است که احتمال ابتلا به سرطان ثانویه درکسانی که یک بار مبتلا شده و بهبود یافته‌اند، بیشتر از افراد عادی است، با این حال تعداد موارد آن کم است. البته این را هم باید گفت که یک زمانی ابتلا به سرطان مساوی با مرگ بود اما حالا این‌طور نیست.

مهور این اطمینان را به بیماران مبتلا می‌دهد که تمام خدمات‌درمانی در این موسسه رایگان صورت می‌پذیردد و می‌گوید ما هیچ ارتباط مالی با بیمار نداریم، اینکه بیمار چه جنسی است و چه رنگی برای ما فرقی نمی‌کند، فقط مهم این است که شرایط سنی را داشته باشد.

چهار سرطان چشم، استخوان، مغز و خون در صدر اطلاع رسانی
موسسه خیریه محک برای کودکان، برنامه زیاد دارد، حالا قرار است برای تشخیص زودهنگام این بیماری، پیش نشانه‌های چهار سرطان شایع در میان کودکان به مردم شناسانده شود، در این رابطه آراسب احمدیان - مدیرعامل موسسه خیریه محک، می‌گوید: قرار است درباره چهار سرطان شایع چشم، استخوان، مغز و خون، اطلاع‌رسانی شود تا بتوان موارد تشخیص زودهنگام را افزایش داد، این اقدام در قالب یک کمپین در اینستاگرام و سایت محک درحال انجام است.

وی به شرایط تشخیص سرطان در کودکان اشاره می‌کند و می‌گوید: متاسفانه بیشتر این سرطان‌ها هم در مراحل بالا تشخیص داده می‌شوند که درمان‌ها را سخت و پرهزینه می‌کند و درعین حال کم‌اثر است. با این وجود تا پایان ‌سال 93 ، 23 هزار و 222 پرونده برای کودکان تشکیل داده شد که 4 ‌هزار و 390 نفر از این کودکان، به بهبودی قطعی رسیده و 13‌ هزار و 586 نفر هنوز در مرحله درمان قرار دارند.

احمدیان، تأکید می‌کند که 90 تا 95 درصد کودکان مبتلا به سرطان در کشور تحت پوشش موسسه محک هستند و به تازگی نیز موسسه محک با مجموعه اقداماتی که انجام داده است ، توانسته در هفتمین ممیزی استاندارد بین‌المللی NGO BENCHMARKETING با کسب امتیاز 95،5‌ درصد رتبه چهارم را در بین 299 سازمان غیردولتی در جهان به دست آورد و رتبه چهارم این موسسه حاکی از انطباق عملکرد موسسه محک به‌عنوان یک سازمان ایرانی با شیوه کاری تعریف شده درکلاس جهانی است.

حال سالها از دغدغه رهبری گذشت و سخن‌ها گفته شد ولی هنوز بیماران به جز درد و رنج بیماری دغدغه‌های بسیاری دارند؛ ولی در بیمارستان کودکان مبتلا به سرطان این آروزی پیر مراد تحقق یافته است و آنها و خانواده‌هایشان نه تنها دغدغه مالی نخواهند داشت بلکه درد نیز نمی‌کشند!

 

اخباراجتماعی  -  تسنیم