زناشویی با طعم فوتبال

ما در زندگی زناشویی بیشتر از هر چیز دیگری نیاز داریم تا بتوانیم یک کار تیمی انجام دهیم. در این کار تیمی در مواقع مشکلات و سختی‌ها پشت یکدیگر باشیم و به‌اصطلاح جاخالی ندهیم. چند وقت پیش یک بازی فوتبال را تماشا می‌کردم، شباهت عجیبی بین زمین بازی و چاردیواری خانه‌مان دیدم.

نقش زن در خانواده
احساس کردم مواقعی که زندگی ام دچار مشکل شده و شیرینی همیشگی اش را از دست داده است، درست همان زمان هایی است که من در نقش داور وارد میدان شده ام. کارت های زرد و قرمز به دست دنبال همه بازیکنان زندگی ام دویده ام و اخطار داده ام، مراقب بودم خطا نکنند، برخی را اخراج کردم و در برخی مواقع با تندی رفتارم باعث بروز درگیری در وسط زمین شده ام.

گاهی نیز چون یک تماشاچی کنار گود نشستم و فقط برای آنها که در بطن زندگی بودند یا دست، جیغ و هورا کشیدم یا داد و فریاد کردم که این چه طرز بازی کردن است. در چنین مواقعی باز هم من هیچ نقشی در نتیجه رفتارها و بازی زندگی مشترک نداشتم. تمام هیجاناتی که صرف می کردم، بی نتیجه باقی می ماند و اثرگذار نبود.

اما گاهی در وسط زمین، خود یکی از بازیکنان بودم، آن هنگام که پا به پای همسرم در بازی پیش می رفتم، گاهی برایش موقعیت گل ایجاد می کردم؛ مثل زمان هایی که با حمایت من توانست درسش را ادامه دهد و گاهی خود تصمیم می گرفتم که گل بزنم. هر وقت در زندگی زناشویی با تمام وجود بازی کردم و سعی کردم یک بازیکن تاثیرگذار باشم، عشق و آرامش به زندگی مان آمد. شاید این خاصیت ما زن هاست که می توانیم با وجود حساسیت های جسمی و روحی، در نقش کاپیتان تیم زندگی بخوبی عمل کنیم. البته کاپیتانی که بازوبندش را مخفی می کند تا دیگر اعضای خانواده، بخصوص همسرش متوجه نشود.

دست از کارت های زرد و قرمز بردارید و سوت داوری را به گوشه ای پرتاب کنید. تا زمانی که کارتان رفع ایرادهای دیگران باشد، لذت با هم بودن و کنار هم ماندن را نمی چشید. بگذارید خانواده و بخصوص همسرتان حس کند شما در کنار او هستید نه در مقابلش.

وقتی یک زن به معنی واقعی کلمه باشید، محیط خانه تان استثنایی می شود. اگر آرامش در خانه هایمان کم شده، اگر خیلی ها به دنبال عشق، جایی خارج از خانه شان می گردند، اگر در رفتار همسرمان اثری از نشانه های روزهای اول نیست، باید به رفتارهای خودمان رجوع کنیم. نمی خواهم زنان را مقصر همه مشکلات بدانم، اما اعتقاد دارم یک زن اگر بخواهد با قدرتی که خداوند به او داده است، می تواند کاپیتان تیم زندگی شود”‹ و می تواند نتیجه بازی را به نفع خانواده تغییر دهد.
من که از امروز تصمیم دارم به جای تماشاچی بودن یا داوری کردن، یک بازیکن موثر باشم، شما چطور؟
منبع : چهاردیواری/تبیان

 

ویدیو مرتبط :
بردن اختلاف زناشویی = باختن زندگی زناشویی ـ هلاکویی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

زناشویی با طعم وایبر و واتس آپ

تکنولوژی آمده است. خوب یا بد ، کمتر کسی را می توانی پیدا کنی که تلفن همراهش دستش نباشد و سر و کله و تمام حواسش در آن نباشد! در مهمانی ها، در کوچه و خیابان، سر میز شام و ناهار و خلاصه همه جا، این مهمان ناخوانده حضور دارد.

با وجود شبکه های اجتماعی مانند وایبر و واتس آپ و ...کانون خانواده و صفا و صمیمیت و گفتمان اعضای خانواده باهم، تحت تاثیر قرار گرفته ، به عنوان مثال از زمانی که آقای خانه از محل کار به محیط خانه می آید، سرش بر روی موبایلش است ، تا زمانی که چندین بار برای شام صدا زده شود و شاید حتی ، تلفن همراه خود را به سر سفره شام آورد، و بدین ترتیب، همسرش را ناراحت کند، خانم خانه هم همین است، در حال غذا درست کردن، رسیدگی به درس و مشق فرزندان  و شاید حتی هنگامی که فرزندانش را در آغوش کشیده ، در تمام این مدت، تلفن همراهش دستش است و دائم با آن مشغول.

در این میان بقیه اعضای خانواده، مثل مادر و پدر و همسر و شاید هم فرزندان، از این کار او شاکی می شوند و این شاکی شدن زمانی بیشتر می شود که یک یا دو نفر از اهل خانه، اهل این شبکه ها نباشند و شاید هم بلد نباشند و امکاناتش را نداشته باشند، آن وقت است که حتی با شنیدن صدای زنگ و یا آهنگِ آمدن پیامک تلفن همراه، شاکی شده و محیط خانه پر از تنش می شود.

پیام هایتان را در کنار خانواده چک کنید و باهم بخندید، اگر مطلب جالب و یا خنده داری به شما می رسد، چه اشکالی دارد که آن را برای بقیه اعضای خانه هم بخوانید، در این صورت هم همه شاد می شوند و هم اوقات دلپذیری باهم خواهید داشت

آیا تا به حال مثال چاقو را شنیده اید؟ هم می توان از آن برای پوست کندن میوه و بریدن کیک استفاده کرد و هم استفاده ناشایست، تکنولوژی هم مثل چاقوست، می توان با استفاده درست از شبکه های اجتماعی، اطلاعات خود را به روز کنیم، بخندیم و با دوستان قدیمی در ارتباط باشیم و هم می توان با استفاده نادرست، نارضایتی و کدورت در خانواده ایجاد کرد.

برای استفاده درست از این شبکه ها در کانون خانواده توصیه های زیر را به کار ببرید:
1- وقتی به خانه برمی گردید و یا همسرتان به خانه می آید، تلفن همراه خود را به کناری بگذارید و ابتدا به سلام و احوالپرسی و گفتگو با او بپردازید، مطمئن باشید در این چند دقیقه، رئیس جمهور به شما پیامک نخواهد داد و مذاکرات هسته ای به نقطه ی تاریکی کشیده نخواهد شد، به طور کلی اول به خانواده خود اهمیت دهید و سپس به شبکه های اجتماعی.

2- تلفن همراه خود را در حالت بی صدا قرار دهید، حال اگر هزار پیامک هم داشته باشید، هیچکسی نمی فهمد که بخواهد شاکی شود.

3- پیام هایتان را در کنار خانواده چک کنید و باهم بخندید، اگر مطلب جالب و یا خنده داری به شما می رسد، چه اشکالی دارد که آن را برای بقیه اعضای خانه هم بخوانید، در این صورت هم همه شاد می شوند و هم اوقات دلپذیری باهم خواهید داشت و هم کسی از این که سر شما داخل تلفنتان است، شاکی نمی شود.

4- ساعاتی خاص برای چک کردن پیام هایتان در نظر بگیرید، و تمام وقت روی تلفنتان خم نشوید، مثلا هنگامی که درون اتوبوس هستید و یا موقعی که در ترافیک مانده اید، اینها زمان مرده ی شما هستند که می توانید به نحو احسن از آن استفاده کنید.

5- احترام سالخوردگان را داشته باشید، مخصوصا هنگامی که به خانه پدربزرگ ومادربزرگتان می روید، معمولا این عزیزان از تکنولوژی به دور هستند و با دیدن شما که همش سرتان روی تلفن همراهتان است، ناامیدی و احساس حقارت، مهمان دل های نازکشان می شود، پس دل مهمانانی که چند صباحی بیشتر در کنارتان نیستند را نشکانید.

6- درست است که مطالب خنده دار و طنز، حجم بالایی از پیامک های اجتماعی را پوشش می دهد، اما باید سعی کنید که با استفاده از این شبکه ها، اطلاعاتتان افزایش پیدا کند و فقط هجویات نباشد، در این صورت است که هم احساس خانواده تان بهتر می شود، هم از این وقت گذاری بار بیشتری به دست خواهید آورد.
در پایان باید خاطر نشان کرد که تکنولوژی، برای راحتی انسان ها و مبادله ی آسانتر اطلاعات و برای شما ساخته شده، تکنولوژی باید در دست شما باشد، نه این که انسان را اسیر خود کند و او را از تمام روابط و علایق انسانی خویش باز دارد.
منبع:تبیان