رابطه زناشویی پس از زایمان

 

 

بعد از زایمان، تا چه مدتی محدودیت و منع رابطه زناشویی وجود دارد؟ پاسخ را از دکتر ملک‌منصور اقصی، متخصص زنان و زایمان بشنوید.

 

خیلی از همسران تصور می‌کنند پس از زایمان باید تا هفته‌ها رابطه زناشویی نداشته باشند؛ چون ممکن است برقراری چنین رابطه‌ای باعث آسیب به مادر شود. باور غلط دیگری که در این مورد رواج دارد، بهتر بودن سزارین نسبت به زایمان طبیعی برای برقراری رابطه زناشویی بعد از آن است. البته بعضی اوقات هم مشغولیت بچه‌داری باعث می‌شود که زوج‌ها خودشان و یا رابطه زناشویی‌شان را فراموش کنند که این نکته هم می‌تواند در درازمدت عوارض نامطلوبی بر روابط زوجین بگذارد. درباره این موارد با دکتر ملک‌منصور اقصی، متخصص زنان و زایمان و استاد دانشگاه تهران گفتگو کرده‌ایم...

 

بعد از زایمان، تا چه مدتی محدودیت و منع رابطه زناشویی وجود دارد؟

در یک مدت زمان خاص پس از زایمان، توصیه ما این است که رابطه زناشویی وجود نداشته باشد و علت آن هم این است که می‌خواهیم محل چسبندگی جفت ترمیم پیدا کند چون مثل یک زخم باز می‌ماند. جفت از دیواره کنده شده و خو‌ن‌ریزی‌های معمول بعد از زایمان، از همین محل است. تا این زخم ترمیم پیدا نکرده، بهتر است رابطه‌ زناشویی نداشته باشند. این زمان حدود 3 هفته طول می‌کشد. در قدیم می‌گفتند تا 6 هفته. اما امروز می‌گویند تا 3 هفته هم کفایت می‌کند.

 

آیا این مدت برای زایمان طبیعی و سزارین فرق دارد؟

 

مسلما شرایط زایمان طبیعی و سزارین باهم فرق می‌کند. اگر زایمان طبیعی باشد چون در محل، ممكن است برش و بخیه زده شده باشد و این زخم در طول 2 هفته بهبود پیدا می‌کند، چنانچه مشکل خاصی پیدا نکند، همین 3 هفته کافی است.

 

در مورد سزارین چه طور؟

بستگی دارد به نوع سزارینی که انجام شده است. اگر همراه با چسبندگی زیاد یا بروز عفونت باشد، ممکن است رابطه‌ زناشویی همراه با درد باشد. یعنی پس از رابطه‌ زناشویی، زن یک درد مبهمی در ناحیه لگن خود حس می‌کند. در حقیقت، با حركت احساس درد می‌کند. بالاخره سزارین یک برش است. شکم باز شده و دست خورده، در بهترین شرایط هم سزارین تا حدی چسبندگی ایجاد می‌کند. بنابراین زایمان طبیعی از این جهت بهتر است و برخلاف تصور عوام که فکر می‌کنند سزارین برای رابطه زناشویی‌شان بهتر است، باید اشاره شود كه پس از یك زایمان طبیعی و سالم، رابطه زناشویی در مقایسه با سزارین مطلوب‌تر است.

 

آیا این چسبندگی، به غیر از درد محدودیت دیگری هم برای رابطه زناشویی ایجاد می‌کند؟

نه، فقط همان درد را ایجاد می‌کند. پس از زایمان نکته‌ دیگری که وجود دارد، زمانی است که مادر شیر می‌دهد. در این شرایط فعالیت تخمدان‌ها متوقف شده و این می‌تواند باعث کم شدن ترشحات واژن و خشکی آن شود. اگر زن چنین احساسی را دارد، بهتر است از ژل‌های لوبریکانت استفاده کند که محلول در آب است.

 

برخی خانم‌ها تصور می‌کنند بعد از زایمان طبیعی ممکن است نتوانند مثل قبل رابطه زناشویی برقرار کنند. آیا چنین تصوری درست است؟

یکی از تغییرات فیزیولوژیک که در طول بارداری اتفاق می‌افتد هیپرتروفی یا افزایش حجم دستگاه تناسلی است؛ یعنی یک مقداری بافت بزرگ‌تر و متورم‌تر می‌شود. خود کانال زایمانی نیز بازتر می‌شود. رحمی که قبلا 100 گرم بوده حالا می‌شود 1000 گرم. بعد از زایمان، تمام این تغییرات طی 6 هفته بر می‌گردد به حالت عادی. پس تغییرات چندانی برای اندام‌ها برای طولانی مدت اتفاق نمی‌افتد.

 

در جایی می‌خواندم که برای پیشگیری از تغییر شکل‌های مختصری که ممکن است بعد از بچه‌دار شدن اتفاق بیفتد، تمرین‌هایی وجود دارد. آیا این حرف درست است؟

بله، تمرین عضلات کف لگن، ورزشی است که حتی برای خانم‌هایی که باردار نیستند، می‌تواند رضایت ناشی از رابطه زناشویی را افزایش دهد. برای خانم‌هایی که اختلالات جسمی دارند و یا دیر به ارگاسم می‌رسند، توصیه می‌شود در طول روز مرتب این عضلات را تقویت کنند. برای تقویت، عضلات را باید به صورت متناوب منقبض و منبسط کنند. ابتدا نیز این کار را با دفعات کم شروع کرده و کم کم آن را افزایش دهند. طول مدت انقباض و انبساط را هم می‌توانند افزایش دهند. به عنوان مثال اول 3 ثانیه، و بعد کم کم مدت را تا 10 ثانیه افزایش دهند. این تمرین حتی برای دوران یائسگی که عضلات كف لگن ضعیف می‌شوند نیز مفید است البته توصیه می‌شود که در دوران بارداری نیز خانم‌ها این کار را انجام دهند.

 

بسیاری از خانم‌ها پس از زایمان و در زمان شیر دادن، از ترس باردار شدن ترجیح می‌دهند که رابطه زناشویی نداشته و یا در حداقل ممکن داشته باشند. روش درست برای جلوگیری در این دوران چیست؟

توصیه می‌کنیم که خانم‌ها هفته‌ ششم پس از زایمان به مراکز بهداشت مراجعه کنند. مشاور با توجه به شرایطی که زن و مرد دارند روش قابل اطمینانی را برای جلوگیری به آنها معرفی می‌کند چرا که فقط 40 روز اول پس از زایمان احتمال بارداری وجود ندارد و بعد از آن به علت احتمال حاملگی، جلوگیری صورت بگیرد.

 

منبع: salamatiran.com

ویدیو مرتبط :
رابطه رضامندی زناشویی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

رابطه زناشویی پس از زایمان، علت کاهش آن چیست؟

 پس از زایمان، اندازه دیواره واژن، فرج و سایر اعضای لگن به تدریج کاهش پیدا کرده و به حالت عادی بر می گردند. اما بازگشت آنها به حالت عادی به ندرت رخ می دهد. این برگشت معمولا 4 تا 6 هفته زمان می برد.

بلافاصله پس از زایمان،پارگیهای واژن و فرج نیز موجب کاهش واکنش ارگاسمی این اعضاو رسیدن به اوج لذت می گردد. محل اپی زیاتومی- برشی که در طی زایمان طبیعی، در ناحیه ورودی واژن زده می شود- معمولا موجب بروز نگرانیهایی در زن و همسرش می شود. بهبود این زخم معمولا 2 هفته طول می کشد ، اما ممکن است 4 ماه زمان ببرد.تا محل جوش خوردن زخم آنقدر حالت الاستیکی پیدا کند تا آمیزش به راحتی و بدون مشکل انجام پذیرد.

آمیزش زودرس، قبل از قطع خونریزی ،براساس ادعای یکی از پژوهشگران جین رابینسون(1998) موجب بروز آمبولی هوا و مرگ زنان شده است. او در مقاله خود با عنوان ”مردن برای فعالیت جنسی" به 2 خطر عمده فعالیتهای جنسی زودهنگام و قبل از توقف کامل خونریزی اشاره می کند:

1- گشاد شدن سینوسهای رحمی در ماه نهم و ورود هوا در رگهای رحمی در طی فعالیت جنسی ( بویژه در زنان چند زا که رحم با سرعت کمتری منقبض می شود)و خطر بروز آمبولی هوا

2-پرهیز از قرار گرفتن در وضعیت سجده تا توقف کامل خونریزی (قرار گیری رحم در سطحی بالاتر از دهلیز راست قلب و ایجاد فشار منفی و مکیده شدن هوا به داخل سیاهرگهای باز و بروز آمبولی هوا)

بنابراین بهترین توصیه برای والدین، به تاخیر انداختن فعالیت جنسی تا توقف ترشحات پس از زایمان است.زمان اعلام آمادگی برای شروع فعالیت جنسی در میان افراد مختلف می باشد.بسیاری ازخانمها، برای کسب این آمادگی به 6 ماه وقت نیاز دارند. زوج باید از زمان طولانی لازم برای سازگاری دوباره زن با فعالیت جنسی، آگاه شوند گاهی زوجهایی که این آمادگی به آنها داده نشده احساس بی کفایتی و گناه می کنند و مرد نیز در پایان 6 هفته پس از زایمان ممکن است احساس کند، کنار گذاشته شده یا فراموش شده است.

علل کاهش فعالیت جنسی پس از زایمان
دیس پارونی
دیس پارونی، یا درد هنگام آمیزش، این درد می تواند ناشی از اپیزیاتومی و پارگیهای پرینه در طی زایمان باشد وحتی در صورت بهبودی نیز می تواند موجب کاهش فعالیت جنسی زنان گردد.

در صورتی که از درد هنگام آمیزش، رنج می برید، به یک ماما یا پزشک مراجعه کنید. در این مرحله یک معاینه واژینال برای بررسی علت ناراحتیهای شما ضروری است زیرا می تواند علل ترس و اضطراب شما را در مورد واژن و پرینه مشخص کند.

شیردهی
اگرچه ثابت شده است، شیردهی موجب ایجاد دلبستگی بین مادر و نوزاد می گردد، مکیدن پستان توسط نوزاد برای مادر لذت بخش بوده و در برخی خانمها،موجب بروز تحریک می شود. به همین دلیل بسیاری از مادران احساس گناه و اضطراب را تجربه می کنند. به علاوه زن و شوهر ممکن است نتوانند با نقش دوگانه پستان کنار بیایندو بسیاری از زنان، ترشح شیر از سینه را زشت و خجالت آور می دانند.

خستگی
بارداری و زایمان یک مرحله بحرانی و در عین حال خوشایند برای بسیاری از خانمهاست. این دوره معمولا موجب بروز خستگی فوق العاده در شما ، به عنوان یک مادر می شود. کسب مسوولیت بیشتر و مراقبت کودک و شب نخوابیها نیز به این خستگی اضافه می کند. در این موارد اغلب خواب به مسائل جنسی ترجیح داده می شود و زن از عدم همکاری شوهرش می رنجد.اختصاص دادن وقتی در اوایل روز و پیش از بروز خستگیها به مسائل جنسی می تواند در حل این مشکل مفید باشد.

افسردگی پس از زایمان
ده درصد از مادران جوان، دوره ای از افسردگی شدید را در اولین سال پس از زایمان تجربه می کنند. از دست دادن میل جنسی یکی از ویژگیهای شاخص این بیماری است. این بیماران نیازمند حمایت و درمان کافی هستند. در صورتی که تغییر ی در میل به غذا خوردن و خوابیدن در خود احساس می کنید یا احساس می کنید در اغلب ساعات روز خلق گرفته ای دارید و دلتان می خواهد گریه کنید، حتمااین موضوع را با ماما یا پزشکتان در میان بگذارید، زیرا ممکن است دچار درجاتی از افسردگی پس از زایمان شده باشید.

زایمان
بسیاری از زنان نمی توانند با مشکل برهنه شدن بدنشان در مقابل دیگران و بی احترامی ناشی از آن کنار بیایند. هنگامی که زایمان تجربه ای صدمه آور و سرشار از این صحنه ها باشد، ترس از عدم بهبود صدمات ناشی از این زایمان در دل زن ریشه می دواند. . بسیاری ازخانمها، ناامیدی و احساس شکست زیادی را به علت ناتوانی در انجام زایمان طبیعی تجربه می کنند. در این موارد تشویق زن به صحبت کردن از تجربه های زایمانش به بهبود او کمک خواهد کرد. بنابراین، اگر تجربه زایمان ناخوشایندی داشته اید، سعی کنید موضوع را با همسر و اطرافیانتان در میان بگذارید و از آنها بخواهید از شما بیشتر حمایت کنند.

مشکلات زنانگی
بسیاری از زنان ، زن بودن را بسیار مشکل می دانند. آنها با پریودهای ماهانه، سندرم پیش از قاعدگی، یائسگی و مشکلات ناشی از روابط جنسی ، سخت تر کنار می آیند. خانمهایی که مسائل جنسی را تنها به عنوان بهانه ای برای بچه دارشدن قبول کرده اند، فعالیت جنسی را پس از زایمان دیرتر آغاز خواهند کرد. این زنان ممکن است مسائل جنسی را تنها برای بجه دار شدن تحمل کرده باشند، اما پس از زایمان آن را غیر ضروری تشخیص می دهند.در حالی که فعالیت جنسی لذت بخش، بخشی از صمیمیت زناشویی است و به تداوم روابط زن و شوهر کمک می کند.

پذیرش نقش مادری
سازگاری با یک نوزاد به پشتوانه ای قوی نیازمند است. خانمهایی که خودشان مراقبتهای مادرانه کمتری را دریافت کرده و یا فاقد این حمایتها بوده اند، سازگاری با نقش مادری را بسیار مشکل می دانند و این مشکل را با حمایت و مراقبت بیش از حد خودشان از نوزاد ، جبران می کنند و به این ترتیب وقت کمتری برای پرداختن به خود و یا همسرشان خواهند داشت.

وجود مشکلات درروابط همسران
بسیاری از افراد برای حل مشکلات زن و شوهرهایی که با هم اختلاف دارند توصیه می کنند زوج ، بچه دار شوند تا روابطشان مستحکمتر شود، در حالی که این توصیه در اغلب مواقع درست نیست.مشکلات ارتباطی پیش از تولد کودک، اغلب با تولدفرزند تشدید می شودو این امر بر روابط جنسی نیز تاثیر می گذارد. بنابراین والدین باید تشویق شوند که احساسات خود را با هم مطرح کرده و به اشتراک بگذارند.از هر خلوتی برای تبادل افکار و آرزوهایتان با هم استفاده کنید.

مشکلات ارتباطی شوهر
مردان نیز ممکن است پس از تولد کودک، دچار کاهش فعالیتهای جنسی شوندو کنار آمدن با نقش جدیدشان را به عنوان پدر مشکل بیابند. در این موارد پدران اسیب پذیر تر و حساستر شده و نیازمند حمایت بیشتری هستندو از توجه مطلق همسرشان به کودک شکایت دارند.

احساس والدین در مورد ترس از مشاهده توسط نوزاد
بسیاری از والدین از اینکه به محض آغاز فعالیت جنسی ، کودک بیدار شده و شیر می خواهد شکایت دارند.

روابط جنسی و شیردهی
شیردهی آثار حسی بسیاری دارد، اما ممکن است زنان شیرده ، خستگی و عدم علاقه به فعالیت جنسی را در این دوران تجربه کنند. بسیاری از خانمها احساس می کنند نیاز بدنشان به تماس حسی با برقراری شیردهی، برطرف شده و نیازمند تماس حسی بیشتری با همسرشان نیستند. در حالی که عده ای دیگر شیردهی را تجربه ای حسی و عمیق دانسته و در طی آن به ارگاسم می رسند.پرشیر بودن سینه ها نیز از نظر بسیاری از همسران خوشایند است، ولی عده ای آن را نامطلوب می دانند.

اثر شیردهی بر میل جنسی شناخته شده،بعضی از خانمها، با تغییری درفعالیت و میل جنسی خود مواجه نمی شوند ،ولی عده ای دیگر این کاهش را تجربه می کنند.براساس یکی از پژوهشها، میل جنسی زنان شیرده درمقایسه با گروهی که کودکانشان رابا شیشه تغذیه می کنند،کاهش نشان می دهد.

منبع: drmolaei.ir