داشتن یک کودک کتک زن یا کتک خور

کودکان در تنظیم روابطشان با هم سن وسالان خود دو دسته اند: دسته اول کسانی که از دوستان خود کتک می خورند. این نوع کودکان هر از چند گاهی برای والدین خود احساس نگرانی بوجود می آورند زیرا والدین دوست دارند علاوه بر داشتن فرزند مودب ، بتواند از حق خودش دفاع کند. و دسته دوم کودکانی که حالت تهاجمی داند.

  

صرف نظر از اینکه کودکی مهاجم باشد یا تسلیم، والدین او سعی می کنند رفتارش را اصلاح کنند زیرا نگران هستند که اگر رفتار ناشایست یک پسر بچه دو ساله اصلاح نشود، در سن سی سالگی نیز به همان گونه ، رفتار کند.

 

برخی از ویژگی های تهاجمی یا انفعالی، همراه با رشد اجتماعی کودکان تغییر می کند، والدین می توانند با راهنمایی های توام با ملایمت، به کودکان بیاموزند که از خود دفاع کنند یا خشم خود را کنترل نمایند.

 

اگر دعوایی بین فرزند شما و دوستانش روی داد، بجای ااینکه از دوستان او خشمگین شوید، سعی کنید به فرزند خود کمک کنید تا راه حل هایی مسالمت آمیز برای حل مشکل خود بیابد.

 

بطور مثال والدین می توانند به فرزند خود بیاموزند که اگر دوستش قصد کتک زدنش را داشت فورا به خانه برگردد و رفتارش را نادیده بگیرد. زیرا اگر کودک نسبت به رفتاردوستان مهاجمش واکنش نشان دهد،آنها بیشتر تشویق خواهند شد تا به عمل نامناسب خود مبادرت ورزند.

 

وقتی کودک بفهمد که به جای فرار کردن از دست دوستش که قصد کتک زدن او را داشته، با وی قطع رابطه کند یعنی با حفظ استقلال خود، عدم وابستگی خود را به وی نشان دهد. در طول زمان رفتار خشنونت آمیز طرف مقابل به دلیل از دست دادن همبازیش از بین خواهد رفت.

 

اکنون به نکات کلیدی زیر که ما را در مواجهه با کودکان مهاجم یا تسلیم یاری می دهد ، اشاره می کنیم:

 

1-روانشناسان معتقدند که ارتباطی مستقیم میان کتک زدن کودکان و مهاجم شدن آنها وجود دارد. برخورد استدلالی و استفاده حداقل از کتک زدن، رفتار تهاجمی آنها را آرام خواهد کرد.

2- کودکانی که والدین آنها برخوردی استدلالی و توضیحی با آنها دارند، معمولا در برقراری ارتباط با دوستان خود موفق ترند، زیرا می دانند که چگونه مذاکره کنند و مشاجرات را به شیوه ای مسالمت آمیز برطرف سازند.

 

3- کودکانی که مهاجم هستند، باید سرگرم فعالیت هایی شوند که از زور و بازوی خود کمتر استفاده کنند و فرصت ایجاد دردسر نداشته باشند.

 

4- تمامی کودکان، صرف نظر از اینکه مهاجم باشند یا تسلیم، به تشویق نیاز دارند تا بتوانند رفتار خود را اصلاح کنند. به همه افراد خانواده تذکر دهید تا این نکته را در برخورد با فرزندتان رعایت کنند.

 

5- کودک کتک زننده را نادیده بگیرید و بیشتر توجه خود را به کودک کتک خورده معطوف کنید. در این صورت کودک مهاجم برای رفتارش پاداشی نخواهد گرفت.

 

6- اگر چندین بار به فرزند خود تذکر دادید ولی او باز هم به کتک زدن دوست خود اقدام کرد، عذرخواهی او را نپذیرید. برخی کودکان می دانند که عذرخواهی کردن آسانترین راه فرار از تنبیه شدن است. کودکان باید بیاموزند که عذرخواهی بدون تغییر رفتار، بی ارزش است.

 

7- محروم کردن کودک مهاجم از فعالیت مورد علاقه اش، می تواند یک تنبیه موثر باشد. به شرط آنکه علت آن را برای او توضیح دهید.

 

8- برنامه های خشنونت آمیز تلویزیونی می تواند روحیه تهاجمی را در کودکان تقویت کند.

 

9- گاهی اوقات مذاکره ی فرد کتک خورده با شخص کتک زننده فایده ای ندارد. بعنوان مثال شکایت کردن از فرد مهاجم به والدینش ویا اینکه که کارش باعث ناراحتی دوستش شده، بی فایده است. در این صورت والدین باید به کودک خود بگویند که از خودت دفاع کن و تو هم او را کتک بزن. 

منبع: کلیدهای رویارویی با مشکلات رفتاری در کودکان. ترجمه مسعود حاجی زاده

ویدیو مرتبط :
کتک خور!!!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کتک خوردن زن از خانواده شوهر برای یارانه‌ها !

 

 

محجوب بودن و خجالت‌های دخترانگی‌ام در ۱۷ سالگی‌ و جواب مثبت دادن به اولین خواستگار، آغاز تلخی را برایم  رقم زد که تاکنون پس از گذشت ۱۲ سال هم‌چنان روز‌ها را به سختی می‌گذرانم.

ایسنا :زنی جوان همراه با وکیلش وارد یکی از شعبه‌های دادگاه خانواده شد، وی خطاب به قاضی اظهار کرد: به خواست خانواده به درخواست ازدواج همسرم پاسخ مثبت دادم. در صورتی که علاقمند به ادامه تحصیل بودم اما به دلیل خجالت از پدر و مادر و برادر‌هایم و سن کم نتوانستم جواب منفی خود را بازگو کنم. زمانی که به عقد همسرم در آمدم ۱۷ سال داشتم و در آن سن کم زندگی مشترکی را شروع کردم درحالی که نمی‌دانستم علاقه به همسر و زندگی چه معنایی دارد. در آن روزها با به وجود آمدن کوچکترین مشکل در امور منزل، مادر شوهرم مرا کتک می‌زد و اگر همسرم سعی می‌کرد مقابل او بایستد او نیز کتک می‌خورد.

این زن که ۲۹ سال سن داشت، خاطر نشان کرد: بعد از گذشت هفت یا هشت سال از زندگی مشترک‌مان در عین ناباوری رفتار‌های مادر شوهرم ادامه داشت و شوهرم هیچ‌گاه نتوانست به عنوان یک پناهگاه از من حمایت کند و هر بار که اعتراض می‌کردم می‌گفت من نمی‌توانم خلاف حرف مادرم را به زبان آورم. زمانی که مادر همسرم فوت کرد، خواهرهایش به خوبی توانستند جای خالی مادرشان را پر کنند و این در صورتی بود که من فرزند ۱۱ ساله‌ای داشتم و آن‌ها بدون هیچ گونه خجالتی من را مقابل دخترم کتک می زدند.

زن جوان در پاسخ به پرسش قاضی شعبه مبنی بر اینکه دلیل کتک‌های خانواده شوهرت چه بود، بیان کرد: به بهانه‌های مختلف مرا کتک می‌زدند، مثلا یک‌بار به دلیل خرجی ندادن همسرم، مجبور شدم یارانه‌های نقدی سهم خود و دخترم را برای تأمین مخارج منزل خرج کنم و زمانی که شوهرم و خواهرش از این موضوع مطلع شدند، به قصد جانم مرا کتک زدند.

وی در حالی که به آرامی اشک می‌ریخت، عنوان کرد: یکسال است که علاوه بر مشکلات گذشته همسرم به فردی شکاک تبدیل شده است و با به وجود‌ آمدن کوچکترین مشکلی به قدری مرا کتک می‌زند که توان ایستادن بر روی پاهایم را ندارم، برای مثال، آخرین مرتبه‌ای که به شدت مرا کتک زد، موجب شد همسایه‌ها با ۱۱۰ تماس بگیرند. زن جوان مدعی شد: متاسفانه دخترم به بیماری افسردگی مبتلا شده است و مرتب از من می‌خواهد که از پدرش جدا شوم. من نیز در این سال‌ها به دلیل وجود فرزندم با مشکلات کنار آمدم. اکنون فرزندم نمی‌خواهد پدری با این اخلاق و رفتار داشته باشد.

قاضی دادگاه بعد از شنیدن اظهارات زن جوان به دلیل عدم حضور مرد در دادگاه‌ حکمی مبنی بر طلاق صادر نکرد و رسیدگی به پرونده را به جلسه‌ی آینده موکول کرد..... / isna.ir