تشخیص بیماری‌ها قبل از تولد

درباره همه بیماری ها و حتی مشکلات دوران جنینی، پیشگیری بهتر از درمان است، اما در این باره، گاه حتی ممکن است امکان درمان ناهنجاری هم وجود نداشته باشد. به همین دلیل تمام مادران باردار باید یک سری آزمایش ها را انجام دهند تا احتمال بروز مشکلات به حداقل برسد.

به محض این‌که مادر حضور جنین را احساس می‌کند، نگرانی‌های مادرانه هم شروع می‌شود و ده‌ها فکر و خیال مختلف، ذهنش را درگیر می‌کند.

 برای همین هم بیشتر خانم های باردار دائم از خودشان می پرسند اگر جنین سالم نباشد، چه اتفاقی می افتد؟ اگر بچه دچار عقب ماندگی ذهنی شود، چطور؟ از طرفی، نگران استرس ها هم هستند و می خواهند این دغدغه های ذهنی را به حداقل برسانند؛ اما مگر می شود؟
 
شاید در گذشته چنین فکر و خیال هایی راه حل نداشت، اما امروزه وضع فرق کرده و علم پزشکی راهی پیش روی مادران قرار داده است.

اکنون آنها می توانند به کمک آزمایش های غربالگری از سلامت جنین شان مطمئن شوند و احتمال بروز مشکل را کاهش دهند.

 در حقیقت، غربالگری پیش از تولد، انجام آزمایشاتی است که می تواند احتمال ابتلای جنین به اختلالات کروموزومی یا آناتومیک (ساختمانی بدن) را تشخیص داده و این مادران را برای انجام آزمایشات تائیدی و تکمیلی معرفی کند.

 پیشگیری، بهتر از درمان است
درباره همه بیماری ها و حتی مشکلات دوران جنینی، پیشگیری بهتر از درمان است، اما در این باره، گاه حتی ممکن است امکان درمان ناهنجاری هم وجود نداشته باشد. به همین دلیل تمام مادران باردار باید یک سری آزمایش ها را انجام دهند تا احتمال بروز مشکلات به حداقل برسد.
 
دکتر مهران قهرمانی، پاتولوژیست درباره این غربالگری ها توضیح می دهد:
اکنون انجام تست های غربالگری سندرم داون یا منگولیسم، سندرم ادوارد و نقایص لوله عصبی باید به تمام خانم های باردار صرف نظر از سن شان پیشنهاد شود.

تست های غربالگری، آزمایشاتی است که احتمال خطری را تعیین می کند و پس از آن، بیمار برای انجام تست های تائیدی با روش های قطعی تر و کمی تهاجمی تر معرفی می شود

این آزمایشات باید کارآمد باشد، یعنی میزان تشخیص قابل قبولی برای ناهنجاری های دوران جنینی داشته باشد. همچنین لازم است مقرون به صرفه نیز باشد تا همه مادران باردار براحتی بتوانند آن را انجام دهند. به همین دلیل، امروزه در کشورهای پیشرفته جهان، موسسات بیمه هزینه غربالگری پیش از تولد را به عهده گرفته اند. علاوه بر این، چنین خدماتی باید در سراسر کشور قابل انجام باشد که اکنون نیز در هر مرکز یا شهری که آزمایشگاه و بخش سونوگرافی داشته باشد، می توان این غربالگری ها را انجام داد.
 
مسلما اگر قرار است مادر این آزمایشات را انجام دهد تا خیالش راحت شود، نباید خطری هم او و جنینش را تهدید کند.
 
آزمایشی بهتر است که احتمال بروز خطر برای مادر و جنین نیز در آن کمتر باشد. به عنوان مثال، اکنون آزمایش هایی وجود دارد که نتیجه قطعی تری به ما خواهد داد، اما به دلیل این که احتمال سقط وجود دارد ـ حتی به میزان بسیار کم ـ ، این آزمایشات را در مراحل بعدی به مادر پیشنهاد می کنیم.

 در واقع، ابتدا انجام آزمایشاتی توصیه می شود که خطری برای مادر و جنین نداشته باشد، اما در مراحل بعدی، برای آزمایشات تائیدی و تکمیلی از تست های تهاجمی تر استفاده خواهیم کرد.

 این آزمایشات قطعی نیست
ممکن است مادران باردار به اشتباه تصور کنند، انجام تست های غربالگری به معنای تشخیص صددرصدی ناهنجاری هاست.

 تست های غربالگری، آزمایشاتی است که احتمال خطری را تعیین می کند و پس از آن، بیمار برای انجام تست های تائیدی با روش های قطعی تر و کمی تهاجمی تر معرفی می شود.
 
بنابراین در این آزمایشات، احتمال ابتلای جنین به ناهنجاری ها را بررسی می کنیم و در صورت مثبت بودن نتیجه، تنها احتمال مبتلا بودن مشخص می شود.
 
پس از آن در صورت نیاز باید آزمایشات تائیدی انجام شود که هزینه بالاتری داشته و احتمال سقط نیز ـ هرچند کم و ناچیز ـ در آنها وجود دارد.
 
البته درصد بالایی از مادرانی که برای آزمایش های تکمیلی معرفی می شوند نیز جنین شان سالم است، ولی گروهی هم دچار ناهنجاری هستند که باید برای شان تصمیمات لازم گرفته شود.

آزمایشات مختلف برای تشخیص سلامت جنین
آزمایشات غربالگری پیش از تولد شامل سه نوع متفاوت است که در ماه های مختلف بارداری انجام می شود.
 
غربالگری توأم که در سه ماهه اول بارداری انجام می شود، از ابتدای هفته یازدهم بارداری تا سیزده هفته و شش روز قابل انجام است؛ البته با توجه به این که ضخامت شفافیت پشت گردن جنین به عنوان عامل مهمی در غربالگری سه ماهه اول در نظر گرفته می شود، انجام سونوگرافی دقیق نیز بسیار مهم و ضروری است. در صورتی که جواب این آزمایش ها نگران کننده باشد نیز باید بر اساس نظر پزشک، نسبت به انجام آزمایشات تکمیلی اقدام شود.
 
غربالگری در سه ماهه اول بارداری شروع می شود و بهترین زمان انجام آن از هفته یازدهم یعنی یازده هفته و یک روز است تا در صورت نیاز فرصت کافی برای انجام آزمایشات تکمیلی باشد.
 
نوع دیگر غربالگری، غربالگری سه ماهه دوم است که می تواند ناهنجاری های دیگری مانند نقص لوله عصبی را مشخص کند و از 15 هفته و یک روز تا 22 هفته و شش روز قابل انجام است که بهترین زمان برای انجام آن هفته پانزدهم بارداری است و توصیه می شود با توجه به قوانین کشور، این غربالگری را در 15 هفته و یک روز انجام دهند.

 روش سوم آزمایشات غربالگری، دو تست است که با عنوان «اینتگریتد» و «سکوئنشیال» معرفی شده است. انجام روش اینتگریتد به دلیل این که بیمار باید تا سه ماهه دوم صبر کند و نتیجه غربالگری سه ماهه اول و دوم یکجا به او داده می شود، چندان توصیه نمی شود.

 اما در روش سکوئنشیال، غربالگری سه ماهه اول به طور کامل انجام شده و نتیجه به پزشک و بیمار اطلاع داده می شود.

در صورتی که احتمال خطر وجود داشته باشد، بیمار برای آزمایشات تائیدی ارجاع داده خواهد شد، اما اگر چنین نباشد، غربالگری های سه ماهه دوم انجام شده و پس از آن، ریسک نهایی را به بیمار و پزشک اطلاع می دهند. قدرت تشخیصی این روش 92 تا 95 درصد است و به همین دلیل اهمیت زیادی دارد و روشی مورد تائید و مطمئن است.

 حساسیت کمتر برای بارداری های چندقلویی
خانم هایی که بارداری های دوقلویی یا چندقلویی را تجربه می کنند، چه کاری از دست شان ساخته است؟ آیا این آزمایشات می تواند برای آنها هم موثر باشد؟

 اکنون برای بارداری های بیش از دوقلویی چنین امکانی را نداریم و غربالگری های پیش از تولد برای چندقلوها بسیار دشوار است.
 
اما درباره دوقلوها می توانیم این آزمایشات را با دقت خوبی انجام دهیم، ولی حساسیت آزمایش در بارداری های بیش از دوقلویی بسیار کاهش می یابد.

 در مواردی که ناهنجاری های جنین تائید گردد و از سوی پزشک معالج دستور سقط داده می شود، بهتر است برای بررسی های تکمیلی، نمونه دوباره به آزمایشگاه برگردانده شود.
 
منبع: jamejamonline.ir
 tebyan.net

ویدیو مرتبط :
تشخیص بیماری قلبی2

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

راههای تشخیص بیماری ایدز-مراحل بیماری

 

با کاهش قدرت سیستم دفاعی به مرور زمان بدن آماده ابتلا به عفونتها و سرطانهایی می شود که به طور معمول در مردم عادی دیده نمی شوند ، این بیماریها بصورت بیماریهای ریوی ، اسهالهای شدید و مزمن ،‌ تبهای طولانی ، کاهش وزن ،‌ اختلالات شخصیتی،‌ بیماریهای مغزی وپوستی خود را نشان می دهند که درنهایت منجر به مرگ فرد مبتلا خواهد شد.

 

● علائم اصلی ایدز:

▪ كاهش وزن بیشتر از ۱۰ درصد

▪ اسهال مزمن بیشتر از یك ماه

▪ تبهای متناوب یا ثابت بیش از یك ماه

 

● علائم فرعی:

▪ سرفه پایدار به مدت بیش از یك ماه

▪ عفونت پوستی منتشر همراه با خارش

▪ تبخالهای عود كننده

▪ برفك دهانی

▪ عفونت تبخالی مزمن پیشرونده و منتشر

▪ بزرگ شدن عمومی غدد لنفی آلودگی به ویروس ایدز دلیل ابتلا به بیماری ایدز نیست ولی سرانجام تقریباً بطوراجتناب ناپذیری به بیماری ایدز منتهی می شود.

یكی از اولین راه های شناخت یك بیماری، شناخت علائم و مراحل مختلف سیر بیماری است. با این شناسایی می توان از گسترش و توسعه بیماری در مراحل اولیه پیشگیری نمود. علائم آلودگی بیماری ایدز بسیار پیچیده است و دارای مراحل چندی است كه الزاماًهمه آنها در افراد آلوده مشاهده نمی شود.

 

این مراحل عبارتند از:

 

 

● مرحله اول عفونت حاد:

در اغلب موارد در صورتی كه تعداد كافی ویروس ایدز وارد بدن فردی شود ، بعد از چند هفته علائمی نظیر تب ، گلودرد،بزرگی غدد لنفاوی، درد مفاصل و عضلات ، سر درد، ضعف و بی حالی، بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ، كاهش وزن، اسهال و گاهی دانه های جلدی و یا تظاهرات عصبی ظاهر میگردد. این علائم اختصاصی نبوده و شباهت كاملی با نشانه های بسیاری از بیماریهای دیگر دارد. چون خود بخود ظرف یك تا دو هفته بهبودی حاصل میگردد ، كمتر اتفاق می افتد كه بیماری دراین دوره تشخیص داده شود. بعلاوه از هنگام ورود ویروس ایدز تا مثبت شدن نتیجه آزمایشگاهی كه نشانگر آلودگی فرد است حدود ۲ تا ۱۲ هفته و گاهی تا۱۶ ماه طول می كشد. در این فاصله زمانی ، فرد، آلوده بوده و ممكن است سایرین را آلوده كند.

 

 

● مرحله دوم بدون علامت:

پس از بهبودی خود بخودی مرحله حاد، بیمار وارد مرحله بدون علامت می شود كه بر حسب نوع ویروس آلوده كننده از۱۰تا ۱۷ سال طول می كشد. در این مدت شخص آلوده هیچگونه علامتی از بیماری را بروز نمی دهد و به ظاهر كاملاً سالم است ولی برای دیگران آلوده كننده می باشد. این مرحله نزد كودكان كوتاهتر است و در این مرحله شخص دیگران را مبتلا می كند. در این دوره آزمایش خون مثبت است. كنترل انتشار ویروس در این مرحله مشكل می باشد.

 

 

● مرحله سوم بزرگی منتشر و پایدار غدد لنفاوی:

دراین مرحله غدد لنفاوی به صورت بزرگ شده و به شكل قرینه و بدون درد در بیش از دو نقطه بدن بجز ناحیه كشاله ران ظاهر می شود حداقل ۳ماه باقی می مانند.

 

 

● مرحله چهارم مرحله قبل از ایدز و حالات وابسته به ایدز:

قبل از بروز علائم نهایی ایدز در بیمار ، عوارضی ظاهر می شود كه به آن علائم مربوط به ایدز می گویند و عبارتند از

▪ كاهش وزن بیشتر از۱۰درصد وزن سابق

▪ اسهال به مدت بیشتر از یك ماه

▪ تب به مدت بیشتر از یك ماه

▪ عرق شبانه

▪ خستگی، بی حالی و ضعف

این علائم را مقدمه استقرار كامل ایدز كه پایان طیف بیماری می باشد ، به حساب می آورند. در برخی موارد، بی قراری، بی اشتهایی، دل درد، سردرد وجود دارد و تغییرات عصبی منجر به از دست دادن حافظه و آسیب اعصاب محیطی می شود. این علائم معمولاً متناوب است ولی كاهش وزن در اكثر بیماران وجود دارد و پیشرونده هم می باشد. بسیاری از بیماران در این مرحله دچار ضایعات پوستی، مخاطی و ضایعات دائم و یا عود كننده دهنی و یا ناحیه تناسلی به علت ویروسهای مختلف می شوند.

 

 

● مرحله پنجم ایدز:

ایدز به مرحله نهایی آلودگی ایدز گفته میشود. در این مرحله به علت كاهش شدید قدرت دفاعی بدن، شخص، مستعد ابتلا به بسیاری عفونتهای و سرطانها می شود كه علائم بسیار متنوعی دارند و درنهایت بیمار را از پای در می آورند.