بزرگترین تصمیم‌گیری زندگی

 

قدرت انتخاب و تصمیم مهمترین ویژگی بارز انسان ها محسوب می شود زیرا از اختیار آنها سرچشمه گرفته است. اما افراد برای استفاده از همین ویژگی بارز نیاز به داشتن مهارت دارند. به خصوص وقتی پای بزرگترین تصمیم زندگی، یعنی ازدواج در میان است.

 

شیوه های تصمیم گیری در افراد متفاوت است. به بیان دیگر انسانها در مورد یك مسئله ثابت به صورت ‌های مختلفی تصمیم ‌گیری می‌ كنند. تصمیم در مورد زندگی مشترك آینده و انتخاب شریك زندگی مسئله ایست كه هر فردی به گونه ای خاص با آن برخورد نموده و عمل می كند.

 

انواع تصمیم گیری

 

-تصمیم‌ گیری احساسی: فرد براساس یك احساس خاص (عشق، خشم، كینه، حسادت، كمك و ...) تصمیم می گیرد.

 

-تصمیم‌ گیری اجتنابی: فرد به دلیل ترس و نگرانی كه دارد، سعی می‌ كند تا آنجا كه می ‌تواند، تصمیم ‌گیری را به تعویق اندازد. با این كار فرد فرصت‌ های مناسب زندگی خویش را از دست می‌ دهد.

 

-تصمیم ‌گیری اخلاقی: تصمیمی است كه فرد، برای اتخاذ آن به دلایل و امور اخلاقی تكیه می‌ كند؛ مثلاً ادامه دادن به یك زندگی مشترك پر از تنش و تشنج، به دلیل وجود فرزند.

 

-تصمیم ‌گیری تكانشی: این نوع تصمیم‌گیری، بسیار سریع و بدون توجه به عاقبت كار، یا ارزیابی و توجه به موقعیت‌ها و شرایط صورت می‌گیرد. مثلاً فردی، فرد مقابل خود را برای كاری كه در نظر دارد ترغیب به عجله می ‌كند و قدرت تفكر در مورد یك عمل درست را از او می‌ گیرد.

 

-تصمیم ‌گیری مطیعانه: این نوع تصمیم ‌گیری می ‌تواند آسیب زیادی به موضوع تصمیم (مثلاً ازدواج) وارد كند. در تصمیم ‌گیری مطیعانه، دیگران برای یك یا دو نفر یا موضوعی تصمیم‌ می ‌گیرند، بدون آنكه فرد یا افراد یا موضوع مورد تصمیم، نقشی در این تصمیم ‌گیری داشته باشند. نمونه این تصمیم‌گیری را می‌توان در ازدواج ‌های قدیمی مشاهده كرد.

 

-تصمیم ‌گیری عقلانی: سالم ‌ترین تصمیم‌ ها، تصمیمی است كه براساس تفكر، تحقیق، مطالعه و ارزیابی صورت بگیرد. این تصمیم‌ گیری براساس واقعیات است و معمولاً خطا و اشتباه در آن به ندرت دیده می‌ شود.

 

اصول تصمیم‌گیری عقلانی

 

تصمیم‌گیری عقلانی نیز مانند سایر مهارت ‌ها، دارای اصول مهارتی به ترتیب زیر است:

 

1. مواجه شدن با یك تصمیم: زمانی است كه فرد متوجه می ‌شود باید تصمیم بگیرد. بنابراین روی آن تمركز كرده و ضمن روشن كردن موضوع تصمیم، اطلاعات مورد نیاز را جمع ‌آوری می ‌كند.

 

2. حق انتخاب و بررسی موضوع مورد تصمیم براساس اطلاعات: با راه‌حل ‌ها و اطلاعاتی كه فرد به دست می ‌آورد، حق دارد تصمیمی درست برای موضوع مورد نظر بگیرد.

 

3. ارزیابی پیامدهای پیش‌بینی شده حق انتخاب: فرد پیامدهای متفاوت گزینه ‌های پیش‌ رو را مورد بررسی و ارزیابی قرار می ‌دهد تا معقول‌ ترین آنها را انتخاب كند.

 

4. تعهد به تصمیم: نسبت به تصمیمی كه گرفته می ‌شود، باید پایبند بود و به آن اعتقاد داشت.

 

5. برنامه ‌ریزی برای انجام تصمیم: حتی تصمیم عقلانی هم نیاز به برنامه ‌ریزی دقیق دارد.

 

6. اجرا یا انجام تصمیم: در این مرحله، فرد به صورت عملی وارد مراحل برنامه ‌ریزی شده می ‌شود. مثلاً تصمیم به ازدواج كه مراحلی همچون خواستگاری، نامزدی، خرید و غیره دارد.

 

7. ارزیابی پیامدهای واقعی اجرا یا انجام تصمیم: فرد به بررسی و ارزیابی تصمیمی می‌ پردازد كه یا ناموفق بوده یا آن موفقیت لازمی را كه فكر می ‌كرده، نداشته است. سپس مراحلی را كه از سر گذرانده، مورد بررسی قرار می‌دهد تا برای برنامه آینده‌اش شروع به برنامه ‌ریزی جدید نماید.

منبع: دنیای سلامت

ویدیو مرتبط :
جرارد از بزرگترین حسرتش و تصمیم خداحافظی اش می گوید

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بزرگترین اشتباه زندگی؟؟

اشتباه زندگی

 

همه اشتباه می‌کنیم. تصمیمات غلط؛ انتخابهای نابجا؛ اعمال نسنجیده. در طول زندگی‌مان سعی و خطا می‌کنیم و درسهای جدید یاد می‌گیریم. اشتباه همیشه اثر بد خودش را در زندگی آدم می‌گذاره و ازش راه فراری هم نیست.

 

اثرات بد خیلی از اشتباهات را می‌شود بمرور زمان و با تلاش زیاد پاک کرد ولی بعضی از اشتباهات هستند که مسیر زندگی آدم را آنچنان تغییر می دهند که اصلاح آنها دیگر به راحتی امکان‌پذیر نیست.

 

بزرگترین اشتباهی که یک نفر ممکن است در زندگی خودش انجام بدهد چیست؟

 

تکرار خطا ، خطایی بزرگتر است

 

این موضوع از آنجایی حائز اهمیت است که عدم توجه به این بحران! و صرف زمان برای مطالعه اشتباهاتی که انسانها برای رسیدن به موفقیت مرتکب شده‌اند، باعث کاهش کیفیت روابط فردی و اجتماعی انسانها در آینده خواهد شد و زندگی معنوی و اجتماعی او را با خطرات جدی رو به رو می‌نماید.

 

امروزه خردمندان جوامع به این باور رسیده‌اند که تامین سعادت و خوشبختی انسان تنها با کمک پیشرفت‌های علمی میسر نبوده و تحقق کامل این هدف تنها به افزایش معنویات در زندگی بستگی دارد. هر چند که خداوند متعال هیچ وقت انسان را در پیمودن راه زندگی در این دنیا تنها نگذاشته و جوامع انسانی را با فرستادن پیامبران و امامان مورد رحمت و هدایت خود قرار داده است.

 

اما تعدادی از انسانها با گمراه کردن دیگران هیچ وقت اجازه ندادند که عظمت الهی هدایت‌گر زندگی انسانهایی باشد که در تلاش برای رسیدن به موفقیت بوده یا هستند و در این بین تنها انسان‌های معدودی توانسته‌اند به نسبت استعداد و دریافت خود به درجه‌ای از کمال برسند.

 

به نظر می‌رسد که قرن بیست و یکم ، قرنی باشد که انسانها در آن گرایش بیشتری در مسیر معنویات و اخلاقیات از خود نشان داده و از معنویت به عنوان آخرین سلاح بشریت برای بازگرداندن انسان به مدار اصلی انسانیت خویش استفاده نمایند. برای روشن‌تر شدن موضوع بیایید نگاهی به تعدادی از اشتباهاتی که انسانها در طول تاریخ برای رسیدن به موفقیت مرتکب شده و می‌شوند داشته باشیم و این گونه تصمیم بگیریم که نه تنها آنها را تکرار نکنیم.

 

خوشبختی به قیمت بدبختی دیگران

 

قرن‌هاست که بشر دچار توهم غم انگیزی در زمینه رسیدن به قدرت شده و همین توهم باعث بروز نبردهای خونین و بی‌عدالتی‌های فراوانی در سراسر جهان شده است. توهم این است که تعدادی از انسانها فکر کرده و می‌کنند که می‌توانند از ضرر و بدبختی دیگران به خوشبختی برسند، به همین دلیل در جست و جوی راه‌هایی برای سوءاستفاده و اغوای دیگران بوده اند. این مشکلی است که هنوز دست از گریبان تعدادی از انسانهای تشنه قدرت و موفقیت برنداشته است.

 

بسیاری از مردم احساس می‌کنند که می‌توانند با خراب کردن دیگران به موفقیت برسند. یک ضرب‌المثل قدیمی می‌گوید «دو راه برای داشتن بلندترین ساختمان در شهر وجود دارد. یکی این است که تمام ساختمان‌های بلند شهر را خراب کنی و دوم این است که روی ساختمان خودت کار کنی و آن را بلندتر کنی.» این مطلب دقیقا در مورد مسائل سیاسی ، اقتصادی و زندگی شخصی تک تک انسانها نیز صادق است.

 

نگرانی از مسائلی که خارج از کنترل شماست

 

نگرانی از مسائل خاصی که با گذر زمان حل می‌شود، فقط نیروی انسان را هدر می‌دهد. خداوند گاه معجزات خود را در مکان‌های باور نکردنی و به دست افرادی دور از انتظار و در زمان هایی غیرقابل تصور به انجام می‌رساند. زندگی نیز ما را دقیقا به آن طرف راهنمایی می‌کند، اما از راه‌هایی که انتظارش را نداریم.

 

ظاهرا مردم در دنیای قدیم نیز انرژی فراوانی را صرف نگرانی در مورد اموری می‌کردند که خارج از کنترل آنها بوده است.

 

اول اینکه بی‌معنی است در مورد چیزی نگران باشی که کنترلی بر آن نداری، زیرا اگر تو بر آن کنترلی نداری معنی ندارد که در مورد آن نگران باشی.

 

دوم اینکه این هم بی‌معنی است که در مورد چیزهایی که بر آن کنترل داری نگران باشی، زیرا اگر واقعا کنترل داری نگرانی معنا ندارد.

منبع:فان پاتوق