برای رفع کسالت و بی حوصلگی در زندگی چه کنیم؟

اگر شما هم جز آن دسته افرادی هستید که در دوره ای قرار گرفته اید که کسالت و بی حوصلگی بر زندگی شما حکمرانی میکند و چاره ای برای رهایی از آن پیدا نمی کنید با دلگرم همراه باشید تا با راه حل های موثر برای رفع کسالت و بی حوصلگی آشنا شوید:

-قبل از هر چیز به خود و کیفیت زندگیتان علاقمند باشید، بد نیست به بخش نوازشگر وجودی خود نیز مجال فعالیت دهید، بخشی که از شما حمایت کرده و مواقعی که در وضعیت روحی نامناسبی بسر می برید، شما را نوازش می کند.
 
-بین خودتان و مشکلات فاصله بیندازید حتی برای مدت کوتاهی.

-در این مواقع به ذهنتان مرخصی دهید. گهگاه لازم است به یک مسافرت ذهنی بروید.

-سپردن خود به دامن طبیعت همراه با فعالیت بدنی سبک و نرم، بسیار اثربخش خواهد بود.

-تغییرات هرچند کوچک در سبک زندگی را از یاد نبرید البته همراه با سادگی چرا که شادی در سادگی است و از خلاقیت در جنبه های مختلف زندگی خود استفاده کنید با اینکار از یکنواختگی و روزمرگی عذاب آور فاصله می گیرید.

-می توانید برای علایق رمانتیک خود وقت بیشتری صرف کنید احتمالاً با اینکار احساس آرامش و شادى به شما دست خواهد داد.
 
-دید خود به مسایل را تغییر دهید ضمن آنکه نگاه مثبت و خوش بینانه را در خود تقویت کنید.

-ارتباط خود با اطرافیان و یا افراد جدید و بخصوص کسانی که حس خوبی نسبت به آنها دارید را افزایش دهید.

-واقع بین باشید، قرار نیست با پیش آمدن هر مسئله‌ای زندگی و آینده شما تباه شود.

-مرور خاطرات زیبا و ورق زدن آلبوم عکس و یاد کردن مجدد از یک آشنای قدیمی، احساس شما را تغییر خواهد داد.

-سعی کنید هر از چند گاهی در زندگی خود تغییراتی هر چند جزئی ایجاد کنید.

-بی کاری و فقدان فعالیت یک عامل مهم در ایجاد بی حوصلگی ست. دست به کارشوید با نشستن و به نقطه ای خیره شدن چیزی عوض نمی شود. برخیزید و به کاری مشغول شوید.

-حس پوچی و این باور که زندگی، شغل و فعالیتهای شما بی معنی است میتواند شما را تا مرز افسردگی پیش برد. شما نباید زندگی خود را یک دایره بی پایان و هدف بدانید. این وظیفه خود شماست که به زندگی خود معنا بخشید.
 
-هر روز یک چیز جدید یاد بگیرید و به علم خود بیفزایید.

-خود را به چالش بکشانید. به فعالیتی دست بزنید که در شما استرس ملایمی ایجاد می کند. مانند برد و باخت (در بازی، ورزش) یا پذیرش ایده های جدید.

-به یاد داشته باشید که هیچ چیز کسالت بار و خسته کننده نیست بلکه این ذهن بی حوصلگی شماست که همه چیز را کسل کننده می بینید. بی حوصلگی یک امرنسبی و درونیست. افکار خود را تغییر دهید تا احساسات شما نیز تغییر یابند.

-حس کنجکاوی خود را بر انگیزید. نسبت به پیرامون خون بی تفاوت نباشید. سعی کنید از همه چیز سر در بیاورید.البته به غیر از مسائل شخصی دیگران.

-خیال پردازی کنید. خیال پردازی بیش از حد سبب دور افتادن شما ازواقعیتها و حقایق می گردد اما از تخیل خود می توانید در رفع بی حوصلگی کمک بگیرید. خیال پردازی کنید و به آرزوهای خود دست یابید.
 
-تکرار فعالیتهای روزمره یا از روی عادت بسیار خسته کننده است. بنابراین دیگر ایده ها، گزینه ها واحتمالات را هم انتخاب کنید. مثلا هر روز برای صبحانه چای شیرین نخورید، یک روز هم قهوه یا شیر بخورید یا هر روز سر یکساعت فعالیت خاصی را انجام ندهید. هراز گاهی طرز لباس پوشیدن یا مدل موی خود را تغییر دهید.

-هر بار سر قرار ملاقات یک دست لباس مشابه به تن نکنید یا در کافی شاپ فقط میلک شیک سفارش ندهید. با یک هدیه بدون مناسبت طرف مقابل خود راغافلگیر کنید.

-تکراری نباشید.

-گاهی عوامل فیزیولوژیک نیز در ایجاد احساس کسالت موثر هستند به وضعیت جسمی خود اهمیت داده و با پزشک مشورت نمایید.
منبع : دلگرم

 

ویدیو مرتبط :
برای رفع بی میلی و کسالت در نماز چه کنیم؟

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

زندگی مشترک بدون احساس کسالت

 

 

 

مشترک شدن در همه‌چیز در دوران عقد و پس از آن، جذاب به نظر می‌رسد. زوج‌ها از داشتن اتاق ، سلیقه ها، دوستان، سرگرمی‌ها و تفریح‌های یکسان و حتی تکیه‌کلام‌های مشابه لذت می‌برند اما همین موضوع به مرور باعث کاهش احساس عشق و علاقه و حتی از دست دادن هویت طرفین می‌شود...

 

به مرور زمان، «ما» جای «من» را می‌گیرد و خستگی و یکنواختی جایگزین لذت و شور زندگی می‌شود. این مساله حتی در روش زوج‌درمانی به اثبات رسیده است. وقتی دو نفر خود را در همسر بودن خلاصه می‌کنند، دیگر نمی‌توانند مانند قبل احساساتشان را بروز دهند و به تدریج به نقطه‌ای می‌رسند که در رابطه با خود و همسرشان دچار مشکل می‌شوند.

 

سوال‌هایی نظیر «آیا همسرم جلوی پیشرفت من را گرفته است؟»، «او مرا در زندگی نادیده می‌گیرد؟» و... ناشی از یکی شدن‌های افراطی و قربانی کردن «من» است. سوال‌هایی که درنهایت رابطه را فنا می‌کند.

 

برخی روش‌ها به زوج‌ها کمک می‌کنند در عین با هم بودن به خودشان فرصت دهند نفسی تازه کنند. این روش ها را از همین حالا یاد بگیرید تا با توقعات نابجا وارد زندگی مشترک نشوید و آینده خود و نامزدتان را از یک رابطه کسل کننده در امان دارید.

زن و مرد حتی وقتی ازدواج می‌کنند 2 نفر با 2 سلیقه متفاوت هستند و هر دو باید به تفاوت‌های هم احترام بگذارند. در واقع آنچه باعث جذب 2 نفر به هم می‌شود، همین تفاوت‌هاست؛ تفاوت‌هایی که در طول زمان به دست فراموشی سپرده می شود

 

2 نفر باشید

 

این باور اشتباه است که اگر زندگی مشترکی را آغاز کرده‌ایم، باید یک چیز را دوست داشته باشیم، سلایقمان یکی باشد و افکار هم را بپذیریم. بیان جمله‌هایی نظیر «اگر آنچه من می‌خواهم نمی‌پسندی، یعنی دوستم نداری» اشتباه است.

 

زن و مرد حتی وقتی ازدواج می‌کنند 2 نفر با 2 سلیقه متفاوت هستند و هر دو باید به تفاوت‌های هم احترام بگذارند. در واقع آنچه باعث جذب 2 نفر به هم می‌شود، همین تفاوت‌هاست؛ تفاوت‌هایی که در طول زمان به دست فراموشی سپرده و باعث خسته‌شدن 2 نفر از هم می‌شود و عشق را از بین می‌برد.

 

خود را فدا نکنید

 

فراموش کردن و کنار گذاشتن علایق، دوستان و سرگرمی‌های شخصی به بهانه ازدواج و آغاز یک زندگی مشترک، برخلاف تصور، عشق و محبت را بین زوج‌ها افزایش نمی‌دهد بلکه به‌تدریج باعث بروز بحث و جدل و حتی جدایی بین آنها خواهدشد.

 

خود را فدای دیگری کردن، فقط ظاهری فریبنده دارد اما به زودی روابط صمیمانه همسران را مسموم می‌کند. اینکه یکی از طرفین فضایی ایجاد کند که خوشایند طرف مقابل باشد، ابتدا بسیار خوب و عاشقانه به نظر می‌رسد اما به مرور فرد از زندانی‌شدن در سلایق دیگری خسته خواهد شد و ناگهان آشفته می‌شود.

 

گاهی باید دور باشید

 

شاید در دوران نامزدی و عقد بیشترین انگیزه و تمایل را برای با هم بودن داشته باشید. ساعت ها با هم بیرون از خانه بودن، مهمانی های پی در پی رفتن و تلفن هایی که روز و شب نمی شناسند، ویژگی های جالب دوران نامزدی برای خیلی از زوج های جوان است. اما باید بدانید این رفتارها در دراز مدت دردسرساز می شوند.

 

هر کس برای خود قلمرویی دارد که مخصوص اوست و حق دارد که بعد از ازدواج هم این قلمرو شخصی را حفظ کند. فضاهایی برای تنها بودن، تنها فکر کردن بدون این که سین جیم شود و فضایی برای بازگشت به خوشی های تک نفره اش. اهداف شخصی ما هم به همین فضاها برمی گردد.

 

اما گاهی 2 نفری که با هم ازدواج می‌کنند، نسبت به هم احساس مالکیت دارند و به خودشان حق می‌دهند که در مورد هر چیز مربوط به او تصمیم بگیرند و این به معنی از دست دادن حریم خصوصی است.

 

اجازه بدهید ساعت‌ها یا روزها بین شما فاصله باشد. دیوار جداکننده عشق و مالکیت بسیار نازک است. آنچه بین شماست، باید احساس عشق باشد، نه تملک. اگر احساس می‌کنید جدایی همسرتان از شما برای چند ساعت اشکالی ندارد پس با آزاد بودن او مشکلی ندارید و عشق شما واقعی است اما اگر می‌خواهید او را پیش خود نگه دارید تا مبادا از شما غافل شود، احساس مالکیت می‌کنید. زندگی مشترکی بادوام می‌ماند که زن و شوهر در آن به هم عشق بورزند نه اینکه دیگری را در تصرف خود بگیرند.

برگرفته از سلامت