این 5 جمله را به مجردها نگویید!

یک ازدواج موفق، نگاه آدم‌ها را نسبت به خیلی چیزها عوض می‌کند. دختری که به مرد رؤیاهایش رسیده، آرزو می‌کند که همه دختران جهان احساس خوشایند او را تجربه کنند و وقتی با دوستان مجردش روبه‌رو می‌شود، ناخواسته چهره یک نصیحت‌گر را به خود می‌گیرد. اگر شما هم در روزهای شیرین زندگی مشترک‌تان به سر می‌برید، باید مراقب رفتارهای‌تان باشید. آنچه که می‌تواند میان شما و دوستان مجردتان فاصله بیندازد، مشغله‌های بعد از ازدواج‌تان نیست، بلکه جملات اشتباهی است که ناخواسته یا ناآگهانه به زبان می‌آورید.

نگران نباش، پیدایش می‌کنی
دوست مجرد شما 30 سالگی را رد کرده و هنوز مردی به زندگی‌اش نیامده؟ در چنین شرایطی او را با خودتان که ازدواج کرده‌اید مقایسه نکنید و از تلاش برای امیدوار کردنش دست بردارید. شاید او فعلا از اینکه تنهاست لذت می‌برد و شاید خودش این سبک زندگی را انتخاب کرده. پس هر بار که او را می‌بینید، نگویید نگران  نباش، مرد رؤیاهای تو همین اطراف است و خیلی زود پیدایش می‌کنی.

غصه نخور، خیلی وقت‌داری
دختری که همه دوستانش به خانه بخت رفته‌اند، در صورتی که خیال ازدواج کردن داشته باشد، می‌داند که با بالا رفتن سن خیلی از امتیازهایی که در ذهن دیگران دارد را از دست می‌دهد. احتمالا مردانی که به او پیشنهاد ازدواج می‌دهند، وارد چهارمین و پنجمین دهه زندگی‌شان شده‌اند و احتمالا زمانی که از کسی خوشش می‌آید، رقیب‌های جوان‌تری وجود دارند که رسیدن به وصال را برایش سخت کنند، پس دلیلی ندارد با دلداری دادن‌های بیهوده، او را آزار دهیـد. اگر بخواهید با کلمات به دوست‌تان ثابت کنید که هنوز زمان زیادی برای خوشبخت شدن دارد، در واقع به او می‌گویید: «زود باش؛ همه فرصت‌های خوب را داری از دست می‌دهی!»

سخت نگیر
همه آدم‌ها برای خودشان معیارها و ایده‌آل‌هایی دارند. اینکه معیارهای دوست‌تان با ایده‌آل‌های شما برای ازدواج فرق می‌کند، دلیل خوبی برای قضاوت کردن در مورد او نیست. قرار نیست همه آدم‌ها به یک سبک زندگی کنند، پس مدام به او نگویید ما هم در آغاز با این شرایط شروع کردیم. «همسر من هم همه ایده‌آل‌‌های مورد نظرم را نداشت یا من هم با خانواده‌اش فلان مشکل را داشتم.» شما در مقامی نیستید که به او درس زندگی دهید و اگر دوست‌تان از شما تقاضای مشاوره نکرده، دلیلی ندارد ملاقات‌های‌تان را به جلسات روانشناسی تبدیل کنید.

ممکن است دیر شود
اگر دوست‌تان در بهترین زمانی که یک زن برای بارداری دارد، هنوز مجرد است، با انتقال نگرانی‌های‌تان به او، آزارش ندهید.  مطمئنا او می‌داند که در چه سن و چه شرایطی قرار دارد و اگر امکان به سرانجام رساندن یک رابطه را داشت، مسلما این فرصت را از خود دریغ نمی‌کرد. شاید او هنوز مرد ایده‌آلی را پیدا نکرده و شاید به خاطر شرایط خانوادگی و اقتصادی‌اش چنین تصمیمی نگرفته. باور کنید که او بهتر از هر کسی می‌داند کجای کار است و نیازی ندارد این موضوع را به او یادآوری کنید.

اول نظر خودش را بپرسید
ممکن است او از شما برای انتخاب همسر مناسب کمک گرفته باشد و از اینکه هرازگاهی کسانی را برای خواستگاری به  او معرفی کنید، استقبال کند اما بهتر است قبل از قرار گذاشتن برای او، در این مورد نظرش را بپرسید.  از او بپرسید آیا مایل است یکی از دوستان همسرتان که قصد ازدواج دارد را ببیند یا خیر؟ اینکه شما او را به بهانه دیدن کسی به مهمانی دعوت کنید و او را از این اتفاق بی‌خبر بگذارید، می‌تواند به رابطه شما آسیب برساند.

اغلب دختران مجرد از اینکه همه آدم‌ها به فکر سرو سامان دادن‌شان باشند بیزارند، پس نقش خانم‌های خیر محله‌های قدیمی را بازی نکنید و فکر نکنید به سر و سامان رساندن جوانان وظیفه شماست.
منبع:مجله سیب سبز

 

ویدیو مرتبط :
جایی برای مجردها نیست!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

این 7 جمله مخرب را هرگز به کودک تان نگویید

 

به کودکان باید نه وعده داد و نه وعده از آنها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد. وقتی پدر یا مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار می‌کند که «وعده داده نشده‌اش» اعتبار ندارد و قابل اعتماد نیست.

 

مناسب سن خودت رفتار کن!

گاه والدین به رفتار کودک انتقاد می‌کنند، زیرا آن رفتار تأثیر بدی بر بزرگ‌ترها داشته است. در صورتی که رفتار کودک، نشان دهنده احساس درونی اوست و والدین وظیفه دارند احساس کودک را درک کنند. کودک ۶ ساله‌ای که نمی‌داند چه می‌خواهد و گریه می‌کند، یا کودک ۴ساله‌ای که از محدود شدن در صندلی اتومبیل ناراحت است و گریه می‌کند، هر دو متناسب سنشان عمل می‌کنند؛ اگر چه ما انتظار داریم رفتار آنها ما را آزار ندهد. به جای اینکه به کودک بگویید «مناسب سن خودت عمل کن» بگویید: «به نظر می‌رسد خیلی عصبانی هستی»، «می‌دانم وقتی چنین اتفاقی برایت افتاده بسیار ناراحت شده‌ای» این جملات به کودک آرامش می‌دهد و شرایط را قابل تحمل خواهد کرد.

 

آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟

پدر یا مادری که در استفاده از سخنان نیشدار و طعنه‌آمیز استعداد ذاتی دارد، خطر و تهدیدی جدی برای سلامت روانی کودک به حساب می‌آید. این پدر یا مادر جادوگری است که از واژه‌ها استفاده می‌کند و با بیان این واژه‌ها، مانعی در برابر ایجاد ارتباط موثر برقرار می‌کند و مانع از پدید آمدن رابطه‌ای مثبت بین پدر و مادر با کودک می‌شود. « آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟ مگر تو کری؟ پس چرا گوشت به من نیست؟ …» این پدر و مادرها شاید ندانند که سخنان طعنه‌آمیز و کنایه‌دار جملاتی هستند که برخوردی متقابل طلب می‌کنند. این پدر و یا مادر آگاه نیست که با این اظهار نظرهای توهین‌آمیز، کودک را تحریک کرده و ذهن او را از نقشه‌های خیالی انتقام، پر می‌سازد و در نتیجه باعث مسدود شدن راه ارتباطی بین خود او و کودکش می‌شود.

 

به تو قول می‌دهم که …

به کودکان باید نه وعده داد و نه وعده از آنها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد. وقتی پدر یا مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار می‌کند که «وعده داده نشده‌اش» اعتبار ندارد و قابل اعتماد نیست. وعده‌ها باعث می‌شوند که توقعات غیرواقعی در کودکان به وجود بیاید. وقتی به کودک وعده داده می‌شودکه او رابه باغ وحش ببرند، او آن وعده را یک تعهد به حساب می‌آورد و فکر می‌کند که براساس این تعهد، در روز موعود نه باران خواهد بارید، نه اتومبیل عیب و ایرادی پیدا خواهد کرد و نه خود او مریض خواهد شد. از طرفی نباید از کودکان وعده گرفت که درآینده رفتاری خوب داشته باشند یا رفتار بدشان را اصلاح کنند. وقتی کودک وعده‌ای ناخواسته می‌دهد، وعده‌ای که متعلق به خود او نیست، در واقع چکی بانکی می‌کشد که در آن بانک اصلاً حساب ندارد. ما نباید مشوق و محرک این قبیل اعمال فریب‌آمیز باشیم.

 

چـرا مـثـل … نـیستی؟

با مقایسه کـودکـان، آنـهـا احـسـاس مـی‌کـنـنـد در مرتبه پایین‌تری قرار گرفته‌اند و این راه مناسبی برای وا داشتن آنها به فعالیت نیست. زمانی که کودک خود را پایین‌تر از دیگری احساس کند، روحیه خود را می‌بازد و دست از فعالیت خواهد کشید. شما باید ضعف و قوت کودکان را بپذیرید و آنها را بر اصلاح رفتار خودشان تشویق کنید.

 

چی بهت گفتم؟

چرا سوالی را می‌پرسید که خودتان جواب را می‌دانید؟ انتظار دارید کودک چه پاسخی بدهد؟ وقتی می‌پرسید: لباست را کجا پرتاب کردی؟ لبخندی موذیانه می‌زند و می‌گذرد. اگر از رفتار او رنجیده‌اید بگویید: «من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن».

 

ندو وگر نه می‌افتی!

علی‌رغم تمام توجه شما به محافظت از کودک، به کار بردن این نوع جملات باعث می‌شود کودک بیفتد، زیرا به او القا می‌کنید منتظرید که او به زمین بخورد و این برای کودکی که تلاش می کند مستقل باشد بسیار مضر است. بهتر است در این موارد بگویید: «قبل از دویدن از محکم بودن بند کفش‌هایت مطمئن باش». در این صورت شما در مورد اشکال کفش صحبت کرده‌اید نه ناتوانی کودک.

 

شوخی کردم

دست انداختن کودک اگر چه ظاهراً شرایط را شاد می‌کند ولی در واقع به شدت مخرب است. هنگامی که کودک عصبانی است، خندیدن به او باعث می‌شود احساس بدتری پیدا کند. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه اینکه باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید هنگامی که کودک ناراحت است شاد نباشید.

منبع :parandcc.blogfa.com