اختلالات روانی کودکان و نوجوانان

 

لطفاً در مورد اختلالات روانى توضیحاتى دهید و این كه در حال حاضر چند درصد از كودكان و نوجوانان ایرانى مبتلا به این اختلالات هستند؟

 

هر نوع اختلال در عملكردهاى هیجانى، تحصیلى و اجتماعى فرد را، اختلالات روانى مى خوانند. آمارهاى پراكنده اى در این باره وجود دارد، اما تحقیقات جسته گریخته اى كه در این زمینه انجام شده است، نشان مى دهد كه حدود 20 درصد از كودكان و نوجوانان زیر 18 سال ما به نوعى از این اختلالات روانى رنج مى برند.

 

شایع ترین اختلالات روانى در میان كودكان و نوجوانان كدام اند و بیشتر در چه سنى دیده مى شوند؟

 

در سنین پیش دبستانى به طور معمول اختلالات روانى مربوط به اختلالات فیزیولوژى است، مثلاً اختلال در خواب و غذا كه این مسئله به این دلیل پیش مى آید كه هنوز ریتم هاى فیزیولوژیك در كودك كامل نشده است. در این سنین همچنین كودك دچار اضطراب نیز مى شود كه این اضطراب ها ناشى از جدایى از والدین است. البته در دوران پیش دبستانى انواع و اقسام اختلالات ناقص رشد یا اوتیسم هم بسیار شایع است. در سنین دبستان شایع ترین اختلال در كودكان، اختلال بیش فعالى و سوء تغذیه است. نتیجه مطالعات اپیدمیولوژیك ما نشان مى دهد كه 10 درصد كودكان بیش فعالى دارند، یعنى به طور متوسط در هر كلاس درس 4 تا 5 نفر از دانش آموزان به اختلال بیش فعالى مبتلا هستند. در دوران نوجوانى یا پس از دبستان، انواع و اقسام اختلالات ارتباطى، پرخاشگرى و افسردگى وجود دارد. به طور كلى مى توان گفت كه 20 درصد كودكان و نوجوانان ایرانى زیر 18 سال مبتلا به یكى از انواع اختلالات روانى و نیازمند كمك هستند.

 

 

اختلالات روانى چه مسائل و مشكلاتى را ممكن است براى كودكان و والدینشان به وجود آورد؟

 

كودكان مبتلا به اختلالات رفتارى چالش هاى فراوانى را براى والدینشان به وجود مى آورند. این كودكان رفتارهایى از خود نشان مى دهند كه تأثیرى منفى بر اطرافیانشان (والدین، دوستان و معلمان) مى گذارد و واكنش هاى ناخوشایند این افراد در پاسخ به رفتار آنها نیز متقابلاً به خودشان باز مى گردد.

 

 

اختلال بیش فعالى چیست و چه علائم خاصى دارد؟

 

مشكل اصلى كودكان مبتلا به بیش فعالى این است كه نمى توانند رفتارشان را كنترل كنند و به آنها نظم ببخشند. كودكان مزبور به دلیل این ناتوانى، نمى توانند رفتارى هماهنگ و مناسب با محیط اطراف نشان دهند.

 

علائم بارز بیش فعالى عبارت اند از:

كم توجهى، حواس پرتى، تکانشگری و نقص تمركز. تمایز رفتارى این كودكان با همسالان در كارهایى كه نیاز به تمركز و توجه بیشترى دارند، نظیر تكالیف مدرسه، بروز مى كند. آنها همچنین به دلیل حواس پرتى، در به یاد آوردن موضوعات مختلف مشكل دارند، زیرا ذهنشان بیش از حد مشغول اطلاعات حسى است.

 

این كودكان بدون فكر كردن دست به انجام اعمالى مى زنند؛ تمركز بر روى یك موضوع واحد براى این كودكان بسیار سخت است، به همین دلیل بیشتر اعمالشان بدون تفكر انجام مى شود، پاسخگویى نامناسب و خارج از نوبت به سؤالات در كلاس درس، بروز رفتارهاى جسورانه، پرت كردن چیزها یا اذیت كردن بچه هاى دیگر از علائم تكانشى در این كودكان است.

 

این اختلال چگونه درمان مى شود؟

 

اختلال روانى بیش فعالى در بیشتر موارد قابل درمان و تا درصد بالایى قابل كنترل است. این اختلال در مواردى خفیف، متوسط و شدید است. در مورد بیش فعالى خفیف باید محیط را كه شامل مدرسه و خانه است ساماندهى كنیم تا محیط براى كودك مناسب باشد. به طور عمده این كودكان نیاز به محیطى دارند كه آنها را تشویق كنند كه روش هاى مناسبى هم براى تشویق كودكان وجود دارد؛ همچنان كه تشویق بیشتر است باید نظارت هم بیشتر شود. در بیش فعالى متوسط و شدید حتماً درمان دارویى نیاز است. البته در سال هاى اخیر درمان هاى بسیار مناسبى براى اختلال به وجود آمده است كه بعضى از این داروها در داخل كشور نیز وجود دارد.

 

 

اختلال روانى لجبازى به چه علت در كودكان به وجود مى آید و والدین چگونه باید رفتار كنند؟

 

محققان هنوز به نتیجه روشن و واضحى درباره دلایل اختلال لجبازى دست نیافته اند، اما برخى معتقدند كه دلایل این اختلال، عصبى و زیستى است. این كودكان بسیار تحریك پذیرند و در دوران طفولیت، نوپایى و قبل از مدرسه اخلاق تندى دارند. با بروز این رفتارها از سوى كودكان، والدین آنها نیز شروع به بدرفتارى و خشونت مى كنند و این امر نتیجه اى جز پیشرفت علائم این اختلال در كودكان نخواهد داشت. والدین این بچه ها باید بیش از سایر والدین به تلاش و چاره جویى و مبارزه بپردازند در حالى كه بیشتر آنها اطلاعات و توانایى لازم را براى دست و پنجه نرم كردن با این مشكلات رفتارى ندارند. آنها اغلب در برخوردهاى انضباطى شان، والدینى خشن، ناهماهنگ و ناتوان هستند.

 

 

كودكانى كه مبتلا به اختلال سلوك اند داراى چه علائم و نشانه هایى هستند؟

 

كودكان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوك مدام به حقوق دیگران و قوانین و هنجارهای اجتماعى تجاوز مى كنند. این رفتارها در خانه، مدرسه یا در جامعه از آنها سر مى زند. طیف مشكلات رفتارى این كودكان از رفتارهاى آشكار ستیزه جویانه تا رفتارهاى ناآشكار ناستیزجویانه را در بر مى گیرد. رفتارهاى آشكارستیزه جویانه شامل ناسزاگویى به دیگران، سرقت مسلحانه، پرخاشگرى، خشونت جنسى خواهد بود و یا به طور كلى هر رفتارى كه بر دیگران تأثیرگذار است. رفتارهاى ناآشكارناستیزه جویانه نیز سرقت غیرمسلحانه، مدرسه گریزى، فرار كردن و استفاده از مواد مخدر است كه این دسته از رفتارها برخلاف اصول و قوانین اجتماعى هستند.

 

تحقیقات نشان مى دهد كه 82 تا 95 درصد كودكان مبتلا به اختلال سلوك قبلاً اختلال لجبازى داشته اند و 60 درصد آنها نیز قبلاً علائم واضح بیش فعالى را از خود نشان داده اند. به طور تقریب 20 تا 30 درصد كودكان مبتلا به بیش فعالى در سال هاى اولیه دبستان حتماً اختلال سلوك داشته و حدود 40 تا 60 درصد نوجوانان مبتلا به بیش فعالى، اختلال سلوك نیز دارند. این در حالى است كه به طور مسلم كودكان مبتلا به اختلال سلوك در معرض خطر مشكلات روحى، اجتماعى، تحصیلى و شغلى در بزرگسالى خواهند بود.

 

 

كودكان مبتلا به اختلالات رفتارى در چه خانواده هایى رشد مى كنند؟

 

محققان عقیده دارند كه بیشتر كودكان مبتلا به اختلالات رفتارى در خانواده هاى سركوبگر بزرگ شده اند. فرآیند این خانواده ها بدین صورت است كه والدین و بچه ها براى كنترل یكدیگر از رفتارهاى منفى استفاده مى كنند و در واقع والدین توانایى لازم براى هدایت فرزندانشان را ندارند. در چنین خانواده اى، والدین هیچ پروایى از فرمان دادن، فریاد زدن، سرزنش و تنبیه كردن بچه ها ندارند. بچه ها هم به همین ترتیب عمل مى كنند تا بتوانند والدینشان را كنترل كنند. به طور معمول هر دو طرف تسلیم یكدیگر مى شوند و این باعث تقویت رفتار در هر دو طرف مى شود.

 

 

اختلال اوتیسم چیست و چند درصد از كودكان ما به این نوع اختلال مبتلا هستند؟

 

اوتیسم عبارت است از اختلال در تكلم كودكان. كودكانى كه دیرزبان باز مى كنند و تكلمشان روان نیست و از نظر مهارت هاى اجتماعى و رشد اجتماعى مشكل دارند، دچار اختلال اوتیسم هستند. این كودكان فوق العاده بى قرارند و با گروه همسالان خود نمى جوشند. این اختلال در صورتى كه درمان نشود تأثیراتش را روى رشد روانى كودك و اعتماد به نفس وی بر جاى خواهد گذاشت.

 

آمارها درباره وجود این اختلال، یك آمار جهانى و حدود یك درصد است، یعنى از هر 100 كودك یك كودك به این اختلال مبتلاست.

ویدیو مرتبط :
بزرگ ترین اختلالات روانی دیکتاتورهای سرشناس دنیا

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ربات درمانگر برای اختلالات روانی کودکان تولید شد

اخبار علمی - ربات درمانگر برای اختلالات روانی کودکان تولید شد

در عصر مدرنیته، ربات های مختلفی با کارکردهای متفاوت ساخته می شوند، اما در این میان ربات های بسیاری نیز برای مصارف پزشکی و درمان اختلالات به مرحله تولید می رسند.

کودکان بسیاری به اختلالات روانی مبتلا هستند که گاهی تا پایان عمر با آن دست به گریبان هستند. ترس از اجتماع، عدم تمایل به بازی های گروهی یا خجالتی بودن یکی از اختلالاتی است که خانواده های بسیاری با آن روبرو هستند. کودکانی که از اجتماع و محیط بیرون می ترسند به سختی محیط خانه را ترک می کنند و ترجیح می دهند که همیشه نزد والدین و در محیط بسته خانه بمانند اما این اختلال می تواند تاثیرات منفی و جبران ناپذیری را در آینده کودکان به همراه داشته باشد.

 

محققان موسسه فناوری جورجیا موفق به ساخت ربات منحصر به فردی شده اند که با رفتار خود می تواند کودکان را از محیط انزوا و همینطور ترس از اجتماع خارج کند. محققان معتقدند این ربات برتر از هرگونه درمانی است و می تواند تاثیر مضاعف و متمایزی بر کودکان داشته باشد. در ابتدا، کودکان با این ربات نیز همانند سایرین برخورد می کردند و از ارتباط مستقیم یا صحبت با آن خودداری می کردند اما به مرور زمان دوستی صمیمی بین آنها شکل گرفت. این ارتباط دوستی نتیجه ای جز دور کردن کودکان از دنیای کوچک و تاریک تنهایی به سوی دنیای اجتماعی در برنداشت.

 

 

کودکان و ربات به بازی های دو نفره می پرداختند. در حین بازی ها، کودک آموخت که برای آغاز بازی های دو نفره باید به دست یار خود(ربات) نگاه کند، در نتیجه اگر زمانی هم در انجام کاری مردد می شد بلافاصله به ربات می نگریست و ربات راه صحیح را به او نشان می داد. کودک به همراه ربات در مهمانی ها حضور پیدا کرده و زمانی که سوالات مختلفی از ربات پرسیده می شد، کودک نیز تصمیم می گرفت تا به کمک یار خود بشتابد و برخی سوالات را او پاسخ دهد.

 

 

این موضوع یکی از تئوری هایی است که در کتاب داروین آمده است. داروین در این کتاب آورده است، انسان هیچ چیز را فرا نمی گیرد جز اینکه در فواصل متداول به آن نگاه کند. محققان در بررسی های خود پی بردند که کودکان به توصیه ها یا گاهی سرزنش های والدین در رابطه با برقراری ارتباط با محیط بیرونی نه تنها گوش نمی دهند بلکه هر چه بیشتر در پیله تنهایی خود فرو می روند. اما با راهکار داروین و ساخت این ربات، کودکان هر روز از دنیای تنهایی فاصله بیشتری گرفتند.

 

 

پرفسور"آیانا هوارد"، سرپرست این تیم تحقیقاتی می گوید: "به دلایل مختلفی از ربات ها در این تحقیق استفاده کردیم زیرا ربات ها همانند انسان در اثر تکرار مداوم خسته نمی شوند و دارای صبر و شکیبایی هستند که باعث برتری آنها نسبت به انسان ها می شود. ما نیاز به شخص متفاوتی داشتیم که کودکان بتوانند به سادگی با وی ارتباط برقرار کنند زیرا تحقیقات نشان می داد که کودکان با خانواده خود به سادگی در برقراری این ارتباط همکاری نمی کردند."

 

وی در پایان می گوید:" پس از اجرای این طرح و گذشت زمان، کودکان از روزهای اولیه خود فاصله گرفتند."

اخبار علمی - مهر