آیا واقعا کودکان به تلفن همراه احتیاج دارند؟

 

 

 

این روزها زیاد دیگر عجیب نیست که یک بچه ۷ یا ۸ ساله را با یک گوشی تلفن همراه شخصی ببینیم. اما آیا واقعا کودکان به تلفن همراه احتیاج دارند؟ در این مورد به احتمال زیاد مباحث زیادی شنیده و نکات بسیاری خوانده اید. شاید این مطلب هم مانند آنچه پیشتر خوانده اید، باشد. انتخاب با خود شماست: بخوانید یا بروید سراغ مطلبی دیگر.

 

خب حالا که همراه شدید، بدانید با این که تلفن همراه یک فناوری مفید است اما مانند هر پدیده دیگری جنبه های منفی نیز دارد. پس باید بسیار مراقب و مواظب استفاده کودکان از این فناوری به نسبت جدید باشیم.

 

اما در همه کشورها، این مساله دلشوره ای دائمی برای والدینی که در برابر مسائل فرزندانشان حساسند خواهد بود که در چه سنی کودک آنها می تواند تلفن همراه داشته باشد؟ در این مورد باید گفت مثل سن ورود به دبستان که در هر کشوری به طور دقیق مشخص است، به واقع هیچ پاسخ خاص و مشخصی برای این پرسش وجود ندارد. تصمیم گیری در این موضوع فقط به والدین و درک مسوولیت پذیری کودک شان در قبال داشتن تلفن همراه مربوط می شود. بسیاری از والدین برای بچه های خود تلفن همراه تهیه می کنند، چون به گمانشان واجب است تا همیشه با بچه ها ارتباط داشته باشند یا کودک بتواند در مواقع ضروری با خانواده تماس بگیرد.

 

اگر کودک شما در دوره دبستان است واقعاً نیازی به داشتن تلفن همراه نیست، مگر این که شرایط خاصی مثل برخی بیماری ها وجود داشته باشد. اما آنچه امروزه با آن مواجه ایم این است که بیشتر کودکان در دوران مدرسه از والدین خود تلفن همراه می خواهند، چرا که بیشتر همشاگردی هایشان یک گوشی تلفن همراه دارند، بخصوص گوشی هایی با بازی های مختلف و Mp۳ player و قابلیت ارسال عکس و... اینجاست که برای کمک به پدر و مادر، وظیفه اولیای مدرسه نیز مطرح می شود. مسوولان مدرسه باید از آوردن انواع گوشی ها در کلاس های درس جلوگیری کنند. که البته در همه این موارد باید بچه ها متقاعد شده و دلیل این بظاهر محدودیت ها برای آنها توضیح داده شود.

 

همچنین اگر به این نتیجه رسیدیم که کودک می تواند یا باید تلفن همراه داشته باشد، لازم است با او در مورد علت خرید تلفن همراه صحبت کنیم و به او رک و با قاطعیت بگوییم که از این تلفن فقط برای مواقع اضطراری می تواند استفاده کند و این که تلفن همراه یک وسیله بازی نیست.

 

او باید بداند اجازه ندارد تلفن را برای هر تماسی و انجام هر کاری استفاده کند و فقط برای تماس گرفتن با والدینش است یا در مواردی با اجازه شما با چند تن از دوستانش. شما باید کاملاً محدوده استفاده از تلفن همراه را مشخص کنید و اگر نمی خواهید غیر از تماس ها از امکانات دیگر گوشی استفاده کند، نباید هزینه های آن را بپردازید.

 

شما می توانید ارزان ترین گوشی و در حقیقت یک گوشی با کمترین امکانات برای کودک خود تهیه کنید، چرا که هیچ کودکی به یک گوشی آخرین مدل با تمام تجهیزات احتیاج ندارد. در حقیقت داشتن یک گوشی که فقط بتوان با آن تماس گرفت، کافی است.

 

در ضمن به کودک خود یادآوری کنید که شما هر چند وقت یکبار گوشی او را کنترل خواهید کرد و تماس های گرفته شده را بررسی می کنید تا مطمئن شوید او فقط با کسانی که اجازه دارد تماس گرفته است؛ بویژه در مورد تصاویر و پیغام هایی که ممکن است دریافت کند باید بسیار مراقب باشید و حتماً در دوره های زمانی مختلف گوشی او را بررسی کنید.

 

بچه ها بچگی می کنند و نمی دانند خرید یک گوشی تلفن همراه چقدر هزینه بر می دارد تا مسوولیت آن را بپذیرند. پس این طبیعی خواهد بود که گوشی را گم یا خراب کنند یا فراموش کنند آن را بردارند. با توجه به سن شان این کارها برای بچه ها زیاد عجیب و غیرطبیعی نخواهد بود.

 

پس باید تا حد امکان مواظب آنها باشیم و اهمیت گم نکردن گوشی ها را برای آنها توضیح دهیم. در برخی کشورها، شرکت های پشتیبانی کننده تلفن همراه، شرایطی را فراهم کرده اند که می توان با پرداخت هزینه ای اندک، گوشی تلفن همراه را در مقابل خسارات احتمالی بیمه کرد. پس با بیمه کردن می توان مشکل دوباره خریدن گوشی تلفن همراه را حل کرد.

 

در بعضی کشورها نیز والدین می توانند میزان استفاده از گوشی(مبلغ مکالمه و پیام کوتاه) را مشخص کنند که پس از این مبلغ، سیمکارت فاقد اعتبار شده و دیگر امکان برقراری تماس وجود ندارد که این هم یکی از روش های مشخص کردن میزان تماس هاست.

 

به هر حال، دو نکته اصلی در واگذاری تلفن همراه به بچه ها، اول گفتگو با آنها و توجیه شان در مورد چرایی خرید گوشی است و دوم این که آنها بدانند محدوده آزادی عمل شان تا کجاست و این محدوده با اطلاع خودشان، به وسیله والدین کنترل می شود.



منبع:روزنامه جام جم

 

ویدیو مرتبط :
اپلیکیشن تلفن همراه یا وبسایت تلفن همراه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تلفن همراه و کودکان

 

تلفن همراه تبدیل به اسباب بازی جدید کودکان و نوجوانان شده است؛ اسباب بازی جدیدی که بحق به عنوان اسباب بازی خطرناک از سوی کارشناسان لقب گرفته است. شاید بسیاری از والدین نظارت بر استفاده از رایانه و بازی های رایانه ای از سوی فرزند خود داشته باشند، اما اغلب در مورد تلفن همراه بی تفاوت هستند، غافل از این که این وسیله نه تنها خطر امواج خود روی سلامت کودک را دارد بلکه دیگر تنها وسیله ای برای تماس با دیگران نیست بلکه ابزاری فراتر از یک رایانه است.

در حال حاضر، کودکان زیادی تلفن همراه شخصی در اختیار دارند که درست مثل داشتن یک رایانه است و نیازمند کنترل از سوی والدین است.

بازی های رایانه ای موجود روی موبایل های امروزی چیزی از بازی های موجود روی رایانه های شخصی کم ندارد. این بازی ها به همان میزان که محبوب ترین بازی کودکان در این دوره لقب گرفته اند، می توانند به عنوان یک تهدیدکننده جدی برای سلامت روح و روان و جسم آنان نیز به شمار روند. روان شناسان همواره در بحث شکل گیری شخصیت رفتاری و گفتاری افراد به نقش ابزارهایی چون تلویزیون، کتاب و مطبوعات تاکید می کنند. اکنون با شکل گیری دنیای پیچیده بازی های رایانه ای هشدارها درباره آسیب پذیری شخصیت بچه ها و تأثیرگذاری آن بر جامعه شدت یافته است.

به عقیده روان شناسان آن گونه که نسبت به نقش این بازی ها در پرورش خلاقیت و شکوفایی ذهن و اندیشه کودکان و نوجوانان تأکید می شود، باید از عواقب ناشی از افراط در انجام بازی ها و نامناسب بودن بازی ها با سن آنها نیز هشدارداد.

این بازی ها همچون بسیاری از مصادیق فناوری باید در مسیر صحیح و جایگاه واقعی خود قرار گیرند تا بتوانند سودمند واقع شوند در غیر این صورت می توانند ضررهای بسیاری را در بر داشته باشند.

بحث اشعه های مضر تلفن همراه موضوع مهم دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد. کارشناسان سلامت هشدار داده اند کودکانی که در معرض امواج تلفن همراه قرار دارند چه در دوران جنینی و در رحم مادر و چه پس از تولد تا رسیدن به ۷ سالگی بیشتر با خطر بروز مشکلات رفتاری مواجه هستند. باید توجه داشت عمق نفوذ تشعشع الکترومغناطیسی ناشی از گوشی تلفن همراه در کودکان کمتر از۱۰ سال بیش از ۲ برابر بزرگسالان است. این میزان نفوذ برای کودکان کمتر از ۵ سال نیز به بیش از ۳ برابر می رسد. این در حالی است که کودکان به دلیل سیستم عصبی در حال رشد خود و جذب انرژی بیشتر نباید زیاد از تلفن همراه استفاده کنند. استفاده از سرویس پیام کوتاه یا «هندزفری» برای کودکان در این موارد توصیه می شود.

در کنار این مسائل نباید مشکلات فرهنگی استفاده از تلفن همراه را از یاد برد. در گذشته اگر پدر و مادری از دوستان فرزندشان خوششان نمی آمد، رفت و آمدهایش را کنترل می کردند یا نهایتا اجازه بیرون رفتن از خانه را به او نمی دادند و تلفن ها را خود پاسخ می دادند، اما با وجود تلفن همراه امروز امکان کنترل برای خانواده ها بسیار کم و دشوار شده، یک کودک می تواند به صورت پنهانی پیامک بفرستد یا ام ام اس دریافت کند بی آن که خانواده اش از این موضوع باخبر شوند.

دانش ضعیف اغلب والدین نسبت به ظرفیت های فنی گوشی، قیمت ناچیز سیمکارت های تلفن همراه، عدم ثبت هویت مالک نسبت به سیمکارت های اعتباری و... همه نکاتی است که می تواند کودکان را به قربانیان تلفن همراه تبدیل کند.