آداب نزدیکی در دوران بارداری

نزدیكی در دوران بارداری و پس از آن

درزمان بارداری هیچگونه مانعی برای نزدیكی كردن زوج ها وجود ندارد مگر اینكه خانم احساس ناراحتی كند، لكه بینی داشته باشد و یا به هر دلیل دیگری توسط پزشك و یا ماما ازنزدیكی كردن منع شده باشد.

در صورتی كه حاملگی طبیعی باشد و خانم احساس راحتی كند، نزدیكی كردن زوج ها می تواند باعث دلبستگی بیشتر پدر و مادر آینده به همدیگر و در آینده، به فرزندشان باشد.

حتی در مواردی كه زوج نزدیكی ندارند می توانند از نظر فیزیكی با هم در تماس باشند. ماساژ دادن و نوازش كردن خانم ها در دوران بارداری به آرامش فكری و عضلانی شان كمك می كند بنابر این در نهایت فرزند شادابتری هم خواهند داشت. این كار همچنین باعث می شود كه زوج ها پس از تولد فرزندشان هم زودتر به حالت طبیعی زندگی جنسی خود برگردند.

پس از زایمان طبیعی اگر خانم احساس راحتی كند پس از چند روز نزدیكی ممكن است البته این زمان بسته به نوع زایمان و داشتن بخیه یا نداشتن آن متفاوت است. پس از سزارین این دوره ممكن است طولانی تر باشد. سزارین جزو عمل های بزرگ به حساب می آید و فرد باید مراقبتهای بعد از عمل را رعایت كند.

ورزشهایی كه عضله های كف لگن را تقویت می كنند می توانند برای پیش، در حین زایمان طبیعی و پس از زایمان بسیار مفید باشند. و باعث می شوند كه ماهیچه ها ی واژن در مدت كمتری به حالت طبیعی شان نزدیكتر بشوند.

برخی خانمها در حین بارداری بخصوص سه ماهه اول و تا زمانی پس از زایمان بر اثر تغییرات هورمونی و جسمانی ناشی از بارداری با كاهش میل جنسی روبرو می شوند. تعداد زیادی از خانم ها حس میكنند دیگر به عنوان یك زن برای همسر خود جذاب نیستند. برای برگرداندن میل جنسی خانمها اولین و مهمترین نكته این است كه آنها را مجبور به برقراری ارتباط جنسی نكنید كه نتیجه عكس دارد. دوم اینكه اگر زوج نزدیكی نمی كنند تماس فیزیكی را قطع نكنند. نوازش كردن و بوسیدن بدن خانم باعث می شود كه هورمونهایی كه در نهایت باعث میل جنسی می شوند از مغز ترشح بشوند. زوج ها باید با هم در مورد نحوه نگاهداشتن تماس فیزیكی شان در حین بارداری صحبت كنند. اینكه چه كاری را بیشتردوست دارند و چه كاری را كمتر. این كار باعث می شود كه زوج به مرور شیوه خاص خودشان راشكل بدهند و از آن در طول زمان لذت ببرند.

با ورود نوزاد به زندگی زوج ها، معمولا رابطه زوجها از حالت دوطرفه بین همسران به حالت رابطه قوی بین مادر و فرزند در میاید و یا اینكه به حالت رابطه مثلثی در میاید كه بچه در راس و پدرو مادر در خدمت این نوزاد تازه متولد شده هستند. در هر دو حالت رابطه زوج ها شدیدا تحت شعاع قرار میگیرد. مشاركت در كارهای بچه و خانه راه حل ساده ای برای احیا كردن رابطه زوج ها است. و اینكه آقایان در نظر داشته باشند كه مادرنوزاد چند هفته ای بودن كار خیلی راحتی نیست. اكثرا مادرها آنقدر خسته می شوند كه حتی اگر میل جنسی هم داشته باشند رمق ندارند كه به نزدیكی با شریك جنسی شان بپردازند.

در این شرایط آقایان می تواند احساس ترد شدگی كنند و خود را كنار و كنار تر بكشند تا مسئله ریشه دار شود و یا اینكه با همدلی كردن با همسر خود نهایتا با موفقیت از این مرحله بگذرند. تماس فیزیكی مثل بوسیدن و نوازش كردن برای ابراز علاقه زوج ها بهم نقش مهمی را در این دوران ایفا میكند.

برای زوج هایی كه چند سالی از تولد فرزندانشان گذشته ممكن است مسائل دیگری پیش بیاید كه مهمترین دلیلش این می تواند باشد كه پدر و مادر وقت آزادشان را با فرزندانشان می گذرانند و هرگز فضای خصوصی ندارند تا احساساتشان را با هم در میان بگذارند. این مسئله به مرور باعث می شود كه بینشان فاصله بیفتد.

زوج ها در هر مرحله ای از زندگی كه هستند باید با هم فضای خصوصی داشته باشند. این كار باعث می شود كه مثل یك تیم قوی در مورد زندگی خودشان و تربیت فرزنداتشان عمل كنند. اگر رابطه كلی زوج صمیمی باشد، زندگی جنسی هم به طبع آن همیشه شاداب و پابرجا میماند.

بالا رفتن سن در افرادی كه از سلامت عمومی خوبی برخوردارند نباید روی كیفیت رابطه جنسی آن ها اثر منفی داشته باشد. البته باید یادآوری كرد كه افراد باید واقع گرا باشند وتوقعات خود را متناسب با شرایط جسمی و سنی خود تنطیم كنند.

خانم ها در دوران یائسگی تغییرات هورمونی را تجربه می كنند كه ممكن است منجر به كم شدن میل جنسی و یا خشكی واژن بشود. حالت اول با پیش نوازی و آماده سازی خانمها و در بعضی افراد با هورمون درمانی می تواند تا حد قابل توجهی حل بشود. در مورد خشكی واژن هم استفاده از مواد لغزنده كننده محلول در آب استفاده می تواند خیلی به حل مسئله كمك كند.

در مورد آقایان هم ممكن است میل جنسی و یا نعوظ را به صورتی كه در سال های پیش تجربه می كردند نداشته باشند كه این لزوما فقط بدلیل افزایش سن نیست. درصورت بروز مشكل در نعوظ مراجعه به پزشك و بررسی كامل عملكرد قلب و عروق وكلیه و همچنین هورمون های بدن قدم اولیه است.

نرمش های قوی كردن عضلات كف لگن بطور مرتب، می تواند كیفیت توانایی جنسی آقایان را تا حد زیادی بالا ببرد و در طول زمان حفظ كند.

در بعضی افراد هم مشكلات رابطه زناشویی است كه باعث رخ دادن این مسئله می شود كه با صحبت كردن با شریك جنسی شان و یا كمك گرفتن از مشاوران خانواده و یا زوج ها میشود به آن پرداخت.

منبع:fa.parsiteb.com

ویدیو مرتبط :
ورزش بارداری - ورزش دوران بارداری - سی دی ورزش دوران بارداری

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آداب و رسوم شیرازی ها در دوران بارداری

اگر زن حامله هر روز یک دانه سیب سرخ دعا خوانده بخورد، فرزندش زیبا می شود. زن باردار هرگز نباید توت سیاه و انجیر بخورد. اگر توت سیاه خورد بچه ای که خواهد آورد دچار غش خواهد شد و به علاوه طاسه خواهد رفت یعنی رنگش کبود می شود و به سختی نفس می کشد. انجیرموجب سقط جنین است .

اگر زن حامله اویشن بخورد بچه اش سقط می شود، زن باردار نباید تنها به جایی برود زیرا آل او را می زند. برای این که زن حامله احساس تنهایی نکند باید دعای ام البنون را به گردنش انداخت خوردن آش کارده موجب سقط جنین می شود. اگر زن حامله تا چهل روز بعد از موضوع حمل فوت شود. بهشتی است. مار هرگز زن حامله را نمی گزد.

 

 

غذاهای پیش از زایمان :
همین که زنی آرمه کرد باید غذاهای مخصوص به او داد ازجمله آنان آش ماست ( پختنی ها) آش غوره، کوفته سبزی، حلوای کاسه .

 

آش آرمه پزان :
زمانی که دوره آرمه داری زن حامله بگذرد بسیاری از بستگان نزدیک او و شوهرش مانند خواهر و مادر یک وعده غذای کامل شامل مرغ سرخ کرده، چلو خورشت، کوفته سبزی، حلوای کاسه، آش و فرنی به نام آش آرمه پزان تهیه کرده و برای ناهار یا شام آن زن و شوهر جوان می فرستند و این سنت احترامی است به زن حامله و شوهرش .

 

 

لوله اندازون :
در ماه چهارم یا پنجم حاملگی از طرف خانواده عروس مراسمی به نام لوله اندازون برگزار می شود. در این مراسم بیشتر اقوام هستند برای برگزاری این مراسم عقیده دارند که باید روز دوشنبه یا جمعه را برگزید زیرا برای لوله اندازون، در این دو روز ساعت خوب است و شگون دارد.

 

مادر زن لوله کوچکی که از طلا یا فولاد است و یا لوله طلایی که تو خالی است روی ظرف پر از نقلی گذاشته و دستمال نقره دوز و یا پولک دوزی شده و یا توری نازک و خوش رنگی را روی آن می اندازند و برای عروس می فرستند. بعد تمام میهمانان پذیرایی می شوند و واسونک هایی نیز خوانده می شود که از جمله آن :

ای حریر نرم و نازک کی خریده؟ شوهرت
خانم عروس، بی بی عروس، ای چی چیه در برت

 

آوردن رختک:
همین که زن حامله هفت ماهه شد از طرف مادرش لباس های مورد لزوم بچه را در چمدان یا در سینی های جداگانه گذاشته و روی آن پارچه می کشند و برای عروس می فرستند. همه اقوام داماد جمع می شوند بعد از مدتی کسی که از جانب مادر عروس به خانه داماد آمده پارچه ها را برمی دارد و به عروس و بستگان شوهرش تحویل می دهند و ضمن این کار جملاتی راکه حاکی از اشتیاق طرفین به پسر بودن حمل است گفته می شود از جمله او را آقازاده می خوانند.

رختک معمولاً شامل این البسته و اشیاء است، گهواره یا ننو، قنداق، پیشانی بند، ناف بند، صابون، روپوش بچه و غیره….

 

عقاید درباره زائو و نوزاد :
اگر چاقو یا قیچی نزد زن زائو باشد آل او را می زند، باید نوزاد را در شب اول تولدش کمی در کوچه و بازار گرداند که اگر کسی بر او وارد شد عیبی نداشته باشد. شب های یک شنبه و چهار شنبه باید زاغ و اسپند برای نوزاد دود کرد تا اگر بچه نظر خورده بریده شود. اگر بچه ای را  وجب کنند می میرد و از این قبیل .

 

همتی :
چند روز قبل از آن که آثار و نشانه های زایمان ظاهر شود، زن باردار به دیدن اقوام و خویشان می رود و این ملاقات ها برای آن بود که نزدیکان و آشنایان درمراسم زایمان شرکت کنند و به آن همتی می گفتند.

 

 

زایمان :
هنگام وضع حمل اکثر اقوام و بستگان در اطراف زائو حاضر می شدند، جز زن هایی که هفته گیرک یا چله گیرک داشتند (به زنانی که نوزادشان از روز هفتم مرده بود ( هفته گیرک) دار و به آنهایی که نوزادشان از روز تولد تا چهل روز بعد مرده بود( چله گیرک) دار می گفتند .

 

زن هایی که از ساعات اولیه زایمان نزد زائو آمده بودند می توانستند بقیه روز ها هم به دیدن او بیایند ولی زن های هفته گیرک دار و چله گیرک دار تا چهل روز پس از تولد نوزاد حق نداشتند به دیدن زائو بروند. چند ساعت قبل از زایمان زمانی که اولین نشانه ها پیدا می شد، برای آسان زاییدن مقداری فرنجمشک، زعفران، مشک فراموشی و اسطوخودوس را دم کرده به زائو می دادند. قبل از زایمان در یک مجمعه (سینی بزرگ لبه دار) مقداری خاک ریخته، چهارعدد خشت را دو به دو روی هم و در مقابل هم قرار می دادند، روی خاک را با پارچه یاکهنه ای می پوشاندند، زائو را روی دو پا و بالای خشت ها نشانده و به فاصله ای که  بین خشت ها ایجادشده بود ( گودک) می گفتند یکی از اقوام نزدیک زائو به عنوان (پیش نشین) رو به روی او می نشست.

 

تولد که صورت می گرفت ماما بچه را می گرفت و هنگامی که می خواست ناف نوزاد را ببرد هرکدام ازحاضرین مبلغی به عنوان ناف بران به او می دادند. درطول زایمان یک نفر اذان می گفت و آن را اذان بی موقع می نامیدند. در یکی از گوش های نوزاد اذان می گفتند و در گوش دیگر او اقامه خوانده می شد. زیر متکای زائو یک قداره قرار می دادند. ماما سیخی به دست گرفته و روی بدنه دیوار ضمن کشیدن خطی می گفت: حصار می کشم. عمل حصار کشیدن سه مرتبه انجام می گرفت. یک قیچی را به دهان زائو می گذاشتند.

 

و او سه دفعه قیچی را به دندان می گرفت، سپس قیچی را زیر متکای او قرار می دادند. سه عدد پیاز را با یک قطعه کوچک (کنجه) گوشت به سیخی کشیده سیخ را بالای در راهرو یا اتاقی که زائو در آن خوابیده بود نصب می کردند تا هرکسی که وارد  و خارج می شود از زیرآن رد شود. تمام این کارها برای آن بود که به زائو و نوزادش آسیب و  چشم زخمی نرسد. مراقبت از زائو درشب ها با هوشیاری و دقت  بیشتری انجام می گرفت و برای جلوگیری از آل زدگی او را تنها نمی گذاشتند. آدم های خسته و کوفته نباید به دیدن نوزاد می آمدند چرا که نوزاد به بی حالی و بی رمقی دچار شده از حال می رفت.

 

در صورت بروز چنین حالتی، گیوه یا ملکی پدر نوزاد رابرداشته آنها را بالای سر نوزاد به هم می زنند تا گرو غبار پای افزارها روی او ریخته از بی حالی بیرون آید. بعد مقداری باروت را در آستانه در اتاقی که زائو در آن خوابیده بود می ریختند و زائو نگاه می کرد، در همین حال یک قطعه زغال آتش شده را روی باروت می گذاشتند و زائو باید تا زمانی که باروت در حال سوختن و شعله کشیدن بود به آن نگاه می کرد.

 

سپس آتش روی باروت را به پشت بام همان اتاق می انداختند و این کار را سه روز انجام می دادند روزهای اول و سوم و هفتم روی خشت خامی با پارچه رنگی، چشم و ابرو و بینی و دهان گذاشته کمی اسپند و نمک وسکه ای درگوشه های خشت قرارداده، خشت را سرکوچه می گذاشتند. شخص یا گدایی که سکه را برمی داشت وظیفه داشت خشت را بشکند. روز سوم قابله (ماما) بند سیاه و سفیدی را که به هم تابیده شده بود و به آن بند چله می گفتند به دور گردن، مچ دست و مچ پای زن زائو و هم چنین به دور گردن و مچ دست نوزاد می بست بند چله را تا چهل روز پس از زایمان از زائو و نوزاد جدا نمی کردند.

 

روز چهارم مقداری کاچی پخته و به زائو می دادند که به کاچی زیر تو ( تب) معروف بود. در اولین چهارشنبه یا یکشنبه پس از تولد برای زائو و نوزاد زاغ و اسپند می سوزاندند. بدین ترتیب که قطعه ای زاغ را به یک دست و سوزنی را به دست دیگر گرفته ضمن فرو کردن سوزن به زاغ مطلبی می گفتند و بعد زاغ و مقداری اسپند را در آتش می ریختند این مراسم برای رفع مضررات از جان زائو و نوزاد بود و بیشتر به وسیله مادر زائو انجام می شد.

 

حمام زایمان :
برای رفتن به حمام عده ای از آشنایان را دعوت می کردند. سیخ پیاز و گوشت را که بالای در زده بودند برداشته و یکی از پیازها  را توی کوچه، دومی را دم در حمام و سومی را داخل حمام زیر پای زائو می گذاشتند تا له شود وقطعه گوشت را بین راه جلو سگ می انداختند. پس از پوشاندن لباس های زائو چارقدی روی سر او انداخته و رویش لچک (دستمال) سیاهی می بستند این لچک مشخص کننده زن زائو بین سایر زن ها بود زائو ابتدا وارد اتاق خود می شد و نوزاد را بعد از او وارد اتاق می کردند. روز هفتم یا دهم برای نوزاد ننی (ننو) می زدند.

 

ابتدا ننی را روی زمین پهن کرده، چهارعدد گردو را در چهار گوشه آن می شکستند، قطعه گوشتی را نیز وسط ننی گذاشته و بعد آن را به گربه ای می دادند. مقداری پوست خز روی سر نوزاد قرار می دادند تا ملاجش نیفتد و بی وقتی نکند بچه را تا چهل روز از اتاق بیرون نمی بردند بعد از چهل روز معتقد بودند اگر او را از جلو دکان رنگرزی رد کنند، بچه حمله ای شده و به اصطلاح پیرونه می کند روز چهلم نوزاد رابا مقداری نقل و شمع به شاهچراغ می بردند، شمع ها را آنجا روشن کرده و نقل ها را به مردم می دادند. کمی نان را گوشه قنداق گذاشته و هنگام رفتن به شاهچراغ نان را جلو اولین سگی که می دیدند می انداختند. پسر را تا دوسال دوماه کم (بیست ماه ) و دختر را دوسال و دو ماه شیر  داده این موضوع را به پیغمبر اکرم نسبت می دادند.

 

از شیر گرفتن بچه :
پس از مدت شیرخوارگی روز جمعه ای را انتخاب کرده و با خود یک انار و مقداری ماست برداشته به مسجد جامع می رفتند. در محوطه مسجد جمعه ستون سنگی کوتاهی بود که سرستون سنگی روی آن قرار داشت در سطح بالایی این سر ستون سوراخ هایی کنده شده بود بعضی ها تعداد این سوراخ ها را چهل عدد و بعضی کمتر می دانستند. ماست را باقاشق درسوراخ ها ریخته سپس آنها را از سوراخ ها جمع کرده به داخل ظرف می ریختند.

 

کسانی به جای ماست از آب استفاده می کردند با دندان کمی از پوست انار را می کندند و پس ازخواندن سوره یاسین به درون انار فوت می کردند. (این عمل ممکن بود درمسجد یا جایی دیگر انجام شود ولی مهم آن بود که حتماً در روز جمعه این کارصورت بگیرد.) ظهر جمعه درمنزل رو به قبله می نشستند و بچه را کاملاً شیرداده سیر می کردند، آنگاه قطعه ای سنگ یا بازیچه ای را کمی دورتر پرتاب کرده بچه را می فرستادند تا آن سنگ یا بازیچه را بردارد و از آن ساعت شیردادن به بچه را قطع می کردند تا سه روز از ماست و اناری که با خود به مسجد برده  و باز گردانده بودند به بچه می دادند.
منبع:toppatogh.com